Δευτέρα, Ιουνίου 01, 2009

Σχετικά με την ψυχική ανάπτυξη



Υπάρχουν πολλές διδασκαλίες και φιλοσοφίες σήμερα. Θα λέγαμε μάλιστα ότι είναι υπερβολικά πολλές. Στην ουσία μπορεί ο καθένας να ανοίξει μια ιστοσελίδα, να πει ότι θέλει και να αποκτήσει ακόμα και ένθερμους οπαδούς. Αυτό είναι σήμερα πολύ εύκολο για τρείς λόγους:

Πρώτο: Η πληθώρα των βιβλίων και θεωριών που κυκλοφορούν.

Δεύτερο: H τεχνολογία που επιτρέπει τη διάδοση μιας άποψης σε πολλούς ανθρώπους πολύ γρήγορα.

Τρίτο: Σήμερα οι άνθρωποι υιοθετούμε εύκολα οτιδήποτε μας φαίνεται λογικό, ακόμη κι αν δεν είναι. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουμε εκπαιδευθεί να σκεπτόμαστε σωστά, όσο κι αν αυτό φαίνεται παράλογο.

Οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα, παρά τις αρχές τις οποίες διακηρύσσει ότι έχει, εκπαιδεύει τους νέους να σκέπτονται ρηχά. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να υπακούουν χωρίς αντιρρήσεις στις ηθικές αξίες με τις οποίες μεγάλωσαν. Όσους έχουν άλλες αξίες τους θεωρούν εχθρούς της κοινωνίας τους. Από εδώ ξεκινάει το μίσος που φέρνει στην ανθρωπότητα μόνο δυστυχία και πολέμους.

Παρά, όμως, την εσφαλμένη εκπαίδευση υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να αντιλαμβάνεται υποκειμενικά και να υπακούει τυφλά. Αυτό το «κάτι» μπορεί να πάρει πολλά ονόματα, ανάλογα με τις πεποιθήσεις του καθενός. Μπορεί να ονομασθεί Συνείδηση, Ψυχή, Είναι.

Εμφανίζεται μέσα στις φιλοσοφικές ανησυχίες και αναζητήσεις του ανθρώπου. Αυτή η εσωτερική αναζήτηση έχει ένα πολύ οδυνηρό χαρακτηριστικό: Προκαλεί μία κατάσταση «μη ικανοποίησης» που δεν καλύπτεται με τίποτα. Έτσι ο άνθρωπος που ρέπει προς το ευχάριστο κοιμίζει αυτή τη φωνή με ναρκωτικά, διασκέδαση (και όχι ψυχαγωγία) και κυρίως με την ψυχολογική στάση ότι «αυτός τα ξέρει όλα».

Συμβαίνει, ο σύγχρονος άνθρωπος να ψάχνει την ολοκλήρωση και τη χαρά στο εφήμερο, στο επιφανειακό και πιστεύει ότι έτσι θα γεμίσει το κενό που νοιώθει μέσα του. Όταν όμως πετύχει αυτό που προσπαθούσε για καιρό, αν είναι ειλικρινής , θα παραδεχθεί ότι το κενό αυτό δεν γεμίζεται.

Επειδή ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποπροσανατολισθεί από τον πραγματικό σκοπό της ζωής του καταδικάζεται να ζει σε ένα πολύ μικρό μέρος του εαυτού του, που σχετίζεται με την προσωπικότητά του, αγνοώντας όμως το σύνολο της ύπαρξής του, που περιλαμβάνει το Είναι του, την ουσία του, την ψυχή του.

Ο άνθρωπος ανέπτυξε την επιστήμη και την τεχνολογία αγγίζοντας τα όρια του θαύματος δεν ανέπτυξε όμως καμία γνώση για τον τρόπο τον λόγο και τους νόμους που λειτουργεί η φύση.

Αντιθέτως με απίστευτη αλαζονεία, την καταστρέφει. Ο άνθρωπος ποθεί να ζει ελεύθερος. Πάντα όμως έκανε το λάθος να ψάχνει την ελευθερία του έξω από αυτόν. Το αποτέλεσμα είναι πλέον γνωστό. Είναι η ίδια η ζωή που ζούμε. Κανένας δεν θα μπορούσε να αρνηθεί ότι ο πλανήτης Γη έχει προβλήματα: Φαινόμενο θερμοκηπίου, έλλειψη νερού, μείωση αποθεμάτων ενέργειας. Το κλίμα έχει αλλάξει δραματικά. Ένας ζωντανός οργανισμός σε αργό θάνατο. Η ζωή στις πόλεις και στα χωριά έχει γίνει ανυπόφορη. Όλοι υποφέρουν από προβλήματα. Όλοι χρωστούν, δουλεύουν για να καλυτερέψουν λίγο τη ζωή τους, αλλά μέρα με τη μέρα τα πράγματα δείχνουν να γίνονται χειρότερα. Παντού υπάρχει βία, καχυποψία, βόλεμα. Ο εγωισμός να περνάμε εμείς καλά και ότι θέλουν να κάνουν οι άλλοι.

Παρ’ όλ’ αυτά ο σύγχρονος άνθρωπος είναι σίγουρος ότι έχει ορίσει τους στόχους του και έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα να τους υλοποιήσει, χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτα από όσα συμβαίνουν γύρω του και κυρίως μέσα του. Θεωρεί τα τον ψυχισμό του σαν κάτι σταθερό, δεδομένο και αμετάβλητο.
Στην πραγματικότητα καθώς όλη η προσοχή του ανθρώπου κατευθύνεται μαζί με όλη του την ενεργητικότητα και το ενδιαφέρον προς τον εξωτερικό κόσμο και τις υποθέσεις του, δεν προσέχει ότι ζει ταυτόχρονα σε δύο κόσμους: Τον εξωτερικό και τον εσωτερικό. Όσον αφορά τον εξωτερικό κόσμο (προσωπικότητα) έχει μάθει να επιβιώνει και να εξελίσσεται. Όσον αφορά όμως τον εσωτερικό - ψυχικό του - κόσμο, αγνοεί τα πάντα.

Στον άνθρωπο αυτόν που δεν γεμίζει το κενό της ύπαρξής του απευθύνεται αυτός ο χώρος για να μεταδώσει τη γνώση και τα μέσα εκείνα για την αναζήτηση του «ουσιαστικού» του «θαυμαστού» την απάντηση στα ερωτηματικά της ύπαρξης.

Μπορεί κάποιος να σκέπτεται διάφορα, να υποθέτει ότι θέλει, να πιστεύει αυτό ή εκείνο, αλλά δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει από πού έρχονται οι ψυχολογικές του καταστάσεις, τι είναι αυτό που τον απομακρύνει από την ευτυχία, πως θα μπορούσε να την φθάσει, πως θα μπορούσε να αφυπνίσει τις αξίες, αρετές και δυνάμεις που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στην ψυχή του;

Τα ψυχολογικά δεδομένα είναι σταθερά και αμετακίνητα; Η ευφυΐα μπορεί να καλλιεργηθεί;
Σκέψεις, φαντασίες, συγκινήσεις, θελήσεις, ορέξεις είναι για μας πιο αληθινές και πιο πραγματικές από την καρέκλα και το τραπέζι που βρίσκονται έξω από εμάς, κι’ όμως δεν τους δίνουμε καμία σημασία. Όσο ο άνθρωπος είναι απορροφημένος κυνηγώντας αγαθά, απολαύσεις και θέσεις στον εξωτερικό κόσμο, στον εσωτερικό του κόσμο όλα θα συμβαίνουν τυχαία.

Πέρα από τις υποθέσεις, τις θεωρίες και την υποκειμενική αντίληψη υπάρχει ένα σταθερό και διαρκές σημείο αντικειμενικής αντίληψης. Αυτό το σημείο βρίσκεται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου εδώ και τώρα. Απ’ αυτό το σημείο πηγάζουν, εκπορεύονται οι σιωπηλές ανησυχίες και αναζητήσεις. Είναι το σημείο της συνειδητής αντίληψης και προσοχής που βρίσκεται μέσα μας.

Ορισμένοι όμως ανησυχούν ιδιαίτερα και δεν μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο με τα πράγματα της καθημερινής ζωής.

Εμείς εδώ ψάχνουμε αυτό το «κάτι», που θα δώσει στη ζωή μια αλλιώτικη γεύση από εκείνη της καθημερινότητας. Τη γεύση της εσωτερικής γνώσης του εαυτού.

Χρειάζεται να σταματήσουμε να είμαστε τόσο εξωτερικοί και να στρέψουμε σκόπιμα την προσοχή προς το εσωτερικό μας.

Επείγει να παρατηρήσουμε τις δράσεις και αντιδράσεις μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, να στοχαστούμε βαθιά και να τα φέρουμε στο φως της δημιουργικής κατανόησης.

Ο τρόπος για να γίνει αυτό δεν είναι να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο ή να μιμηθούμε κάποιον, αλλά να δραστηριοποιήσουμε την δημιουργική ενέργεια που υπάρχει στον ψυχισμό και που συνήθως σπαταλιέται στις καθημερινές δραστηριότητες. Ο λόγος για να το κάνουμε αυτό είναι για να απελευθερωθούμε από την ψυχολογική φυλακή μας, τους πόνους και τις αδυναμίες μας, τα πρέπει και τα δεν πρέπει, που δημιουργούμε συνεχώς.

Η φυσιολογική τάση του ανθρώπου είναι, αυτός, να μαθαίνει διαρκώς.

O άνθρωπος μαθαίνει μέσα από την μίμηση, την επανάληψη και μέσα από την προσωπική εμπειρία. Μαθαίνει τρόπους συμπεριφοράς και ηθικής ή μορφώνεται μιμούμενος το περιβάλλον του, που είναι η οικογένειά του, η πόλη του, η χώρα του κλπ. Η προσωπική εμπειρία είναι η γνώση που δεν μεταδίδεται με λογικές διεργασίες, αλλά απ’ ευθείας στο κέντρο της ύπαρξης από το ίδιο το γεγονός.
Παράδειγμα: Η φωτιά καίει, το μαχαίρι κόβει μία τροφή είναι ωφέλιμη ή βλαπτική. Υπάρχει λοιπόν γνώση υποκειμενική και αντικειμενική. Το ζητούμενο και ιδανικό θα ήταν, όλη η γνώση που αποκτά ο άνθρωπος στη ζωή του να είναι μόνο αντικειμενική. Αυτό είναι δυνατόν να συμβεί με την κατάλληλη εκπαίδευση και εξάσκηση. Η διαρκής αντικειμενική αντίληψη δεν έχει σχέση με την νοητική διεργασία, που αυτήν τη στιγμή χρησιμοποιούμε αποκλειστικά. Το εργαλείο της αντικειμενικής αντίληψης υπάρχει θαμμένο και παραμελημένο μέσα στο ψυχολογικό πεδίο. Σκοπός λοιπόν και στόχος είναι η αφύπνιση και επαναδραστηριοποίησή του.

Ο ενδιαφερόμενος για την ανάπτυξη της λειτουργίας της αντικειμενικής γνώσης, πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψη του ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει υπνωτίσει την συνείδηση προς μία κατεύθυνση παθητικής αποδοχής και υποταγής μέσα σε σχηματισμένους τρόπους και λειτουργίες, δίνοντας σαν αντάλλαγμα μία εσφαλμένη αίσθηση καθημερινής ασφάλειας.

Αυτός ο τρόπος να περνάει κανείς τον βιολογικό του κύκλο είναι ο οριστικός ακρωτηριασμός της πραγματικής ανθρώπινης φύσης. Το πρόβλημα και η λύση του δεν βρίσκονται πίσω από κάποια κοινωνική ή πολιτική αλλαγή.

Άλλωστε η κοινωνία είναι η προέκταση του ατόμου. Αν θέλουμε πράγματι μία ριζική αλλαγή, έναν καλλίτερο κόσμο, χρειάζεται να αλλάξουμε ατομικά, να αλλάξουμε εμάς τους ίδιους. Αν κάθε άτομο αλλάξει, τότε και το σύνολο της κοινωνίας μπορεί να αλλάξει.

Και το πρόβλημα και η λύση του είναι κρυμμένα μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Εκεί είναι που θα ψάξουμε. Σ΄ αυτή την κοινότητα θα προσπαθούμε να δραστηριοποιήσουμε την ουσία μας, χρησιμοποιώντας μερικά πολύ συγκεκριμένα ψυχολογικά κλειδιά, που όποιος τα εφαρμόσει θα μπορέσει να αγγίξει, να νοιώσει και να διαπιστώσει τη λειτουργία της ίδιας του της ψυχολογίας και να μάθει να αναπτύσσει την ουσία του.

Αυτός που αναπτύσσει την ουσία του γίνεται κύριος του εαυτού του, ελέγχει τις αντιδράσεις του και δεν είναι θύμα των περιστάσεων.

πηγή: clubs.pathfinder.gr/psixiki_anaptixi

 
Γνωστική Διδασκαλία
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Αστρική Προβολή
Γνώση
Διαλογισμός
Μυστικισμός
Θρησκείες
Τάντρα
Βιβλία
Επαναστατική Ψυχολογία
Λόγος Μάντραμ Θεουργία
Προφητεία
Samael Aun Weor
Μιλαρέπα
Χριστός
Ψυχολογία
Matrix
Βίβλος
Αστρικό Ταξίδι
Μυθολογία
Γνωστική Κίνηση
Εσωτερισμός
Ψυχή
Καμπαλα
Γνωστικισμός
Ζεν
Πνεύμα
Νους
Ευτυχία
Γνωστικοί
Hercolubus
Διαλέξεις
Αλχημεία
Θιβέτ
Ερκόλουμπους
Διάλεξη
Έρωτας
Φωνητική
Αστρικό Σώμα
Μαγεία
Σύντροφο
Σχέσεις
Σεξ
Γάμος
Αγάπη
Ανάμνηση Εαυτού
Ανάπτυξη
Αυτογνωσία