Δευτέρα, Μαΐου 29, 2006

Ονειρική Γιόγκα: Πρώτο μάθημα




Η λέξη Γιόγκα έρχεται από τη Σανσκριτική λέξη yug, η οποία σημαίνει "ένωση". Έτσι η αρχαία και οικουμενική γνώση της Ονειρικής Γιόγκα μας διδάσκει πως να ενώσουμε τη Συνείδηση μας με το Θεό μέσα από τα όνειρα, με την αφύπνιση της συνείδησης μας μέσω της μελέτης των ονείρων.

Το πρώτο βήμα στην Ονειρική Γιόγκα είναι να μάθει κανείς πως να ζει το εδώ και το τώρα, να μάθει να ζει τη φιλοσοφίας της στιγμοσύνης, γιατί δεν είναι δυνατό να μελετήσουμε τα όνειρα μας εάν η συνείδηση μας είναι κοιμισμένη.

Η συνείδηση μας πρέπει να είναι προσεκτική ώστε να μελετάει τα όνειρα μας. Να είναι κανείς ξύπνιος σημαίνει να είναι προσεκτικός από στιγμή σε στιγμή, προσεκτικός του εαυτού του. Ο "εαυτός" δεν είναι το φυσικό σώμα. Ο εαυτός είναι μέσα στο φυσικό σώμα. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρούμε το φυσικό σώμα.

Μέσα στο φυσικό σώμα έχουμε διαφορετικά κέντρα μέσα από τα οποία αυτό το οποίο ονομάζουμε "όνειρο" δρα πάντα. Η συνείδηση μας είναι σαν το φως ενός φακού, πρέπει να μάθουμε να κατευθύνουμε αυτό το φως εσωτερικά ώστε να μάθουμε κάτι για τα όνειρα μας.

Τί είναι ένα όνειρο? Ένα όνειρο είναι κάτι φανταστικό, εκείνο που δεν είναι αληθινό, εκείνο που είναι απατηλό, εκείνο που δεν είναι η ζωντανή στιγμή, είναι μια προβολή του Εγώ κάποιου. Και όταν εμείς ως συνείδηση είμαστε ταυτισμένοι με αυτό που δεν είναι η στιγμή, με αυτό που δεν είναι το παρόν, τότε ονειρευόμαστε.

Η πραγματικότητα είναι ο Θεός μέσα μας, το Πνεύμα. Εμείς, ως ψυχές, είμαστε μέρος του Πνεύματος, εμείς ως ψυχές πρέπει να ξυπνήσουμε ώστε να είμαστε σε επαφή με το Πνεύμα. Όταν είμαστε σε επαφή με το Πνεύμα τότε είμαστε ξύπνιοι. Όταν ξεχνάμε το Πνεύμα τότε κοιμόμαστε. Το να θυμόμαστε τους εαυτούς μας σημαίνει να θυμόμαστε το Πνεύμα, να θυμόμαστε το Θεό.

Τί σημαίνει να θυμόμαστε; Εάν θυμάται κανείς το χτες, την προηγούμενη εβδομάδα και ούτω καθ' εξής, τα θυμάται γιατί έχει στη μνήμη του διάφορες εικόνες των δραστηριοτήτων ή των γεγονότων του παρελθόντος. Αλλά αυτή η ανάμνηση φυσικά είναι απλώς μια ανάμνηση των φυσικών γεγονότων. Εμείς καλούμε μνήμη το σύνολο των εικόνων του παρελθόντος, με το να κοιτάει κανείς εσωτερικά αυτές τις εικόνες λέει "Εγώ θυμάμαι". Εάν με κάποιο τρόπο αυτές οι εικόνες παρθούν από τη μνήμη του, τότε η κοινή του ταυτότητα θα χαθεί αμέσως από το νου του και δεν θα ξέρει ποιος είναι.

Λέμε, "Εγώ είμαι έτσι και έτσι" γιατί θυμόμαστε, γιατί έχουμε μνήμη.

Όταν κάποιος χάσει τη μνήμη του τότε αυτός δεν ξέρει ποιος είναι. Αλλά η μνήμη για την οποία μιλάμε τώρα σχετίζεται απλώς με την προσωπικότητα μας: όνομα, διεύθυνση, ηλικία, οικογένεια, χώρα, κτλ. όλα αυτά είναι μόνο εικόνες του φυσικού μας παρελθόντος, τα οποία σύντομα θα εξαφανιστούν με το θάνατο. Αυτή είναι απλώς μια λανθασμένη ταυτότητα.

Η αυθεντική μας μνήμη, η οποία σχετίζεται με την αληθινή μας ταυτότητα, είναι αυτή που έρχεται από τον αληθινό μας Εαυτό, το Πνεύμα μας. Έτσι ξέρουμε για την φυσική μας ταυτότητα επειδή το φως της συνείδησης μας, παρόμοιο με ένα φακό, πάντα κατευθύνεται προς τα έξω, προς τον εξωτερικό κόσμο, τον φυσικό κόσμο. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε ψυχολογικά γιατί η συνείδηση μας (όμοια με ένα φακό) δεν κατευθύνεται προς τις εικόνες που έρχονται από επάνω, από το Εσώτερο Είναι μας, ή αλλιώς γιατί ο εγκέφαλος μας δεν έχει μια ανάμνηση, δεν έχει μια καταχώρηση εκείνης της ταυτότητας που είναι ο αληθινός Εαυτός.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Ντεσκάρτε λανθασμένα δήλωσε, "Σκέφτομαι άρα υπάρχω", γιατί πάντα θεωρούμε τον εαυτό μας πως είναι ο Νους, αγνοώντας πως ο νους είναι το εγώ και πως αυτό είναι το αντίθετο του Πνεύματος.

"Σκέφτομαι άρα δεν υπάρχω,
μόνο όταν ο νους μου είναι σε σιωπή υπάρχω."


Ο νους είναι ύλη. Η ύλη και ο νους είναι το ίδιο πράγμα. Σκεφτόμαστε την ύλη πως είναι μόνο το φυσικό σώμα, αλλά στην πραγματικότητα το συναισθηματικό σώμα, αυτό που καλείται Αστρικό Σώμα, είναι επίσης ύλη. Και ο νους είναι ύλη. Έτσι η ύλη ξεκινάει από το νου και προς τα κάτω.

Ο νους πάντα θυμάται και επαναλαμβάνει όλα όσα σχετίζονται με αυτό που είναι ύλη, γιατί ο νους είναι ύλη. Έτσι μέσα στη μνήμη του νου μας έχουμε τις εικόνες (εγώ) του παρελθόντος και σκεφτόμαστε πως είμαστε αυτές γιατί θυμόμαστε τα πάντα που σχετίζονται με το νου. Ωστόσο, οι εικόνες που καταχωρούνται από το αστρικό και νοητό σώμα μας είναι απλώς όνειρα, επιθυμίες, εγώ, τα οποία δεν είναι η αληθινή μας πραγματικότητα, δεν είμαστε αυτά τα πράγματα, γιατί αυτά είναι απλώς λανθασμένα ψυχικά ακόλουθα. Αυτό είναι ο λόγος που είμαστε ταυτισμένοι με τις επιθυμίες.

Τί είναι μια επιθυμία; Η επιθυμία είναι σαν ένα όνειρο, γιατί το να ονειρεύεται κανείς σημαίνει να προβάλει μια επιθυμία. το να επιθυμεί κάτι σημαίνει να ονειρεύεται και για αυτό. Με άλλα λόγια, όταν επιθυμεί κανείς ξεχνάει την αληθινή ταυτότητα του γιατί ο Εαυτός του ζει πάντα στο παρόν, στο εδώ και το τώρα, ποτέ στο μέλλον ή στο παρελθόν, πάντα εδώ στο τώρα.

Αλλά εμείς είμαστε ταυτισμένοι με τις επιθυμίες. Λέμε, "Εγώ επιθυμώ αυτό," "Επιθυμώ εκείνο", γιατί θυμόμαστε την αίσθηση των διαφόρων γεγονότων του παρελθόντος. Τί είναι μια επιθυμία; Η επιθυμία είναι το αποτέλεσμα των αναμνήσεων των διαφόρων αισθήσεων του παρελθόντος. Μέσα από τις πέντε φυσικές αισθήσεις λαμβάνουμε διάφορες αισθήσεις: οπτικές απεικονίσεις στην όραση, ήχους από τα αυτιά, διάφορες μυρωδιές από τη μύτη, γευόμαστε τις διάφορες γεύσεις από το στόμα, μέσα από την αφή, κτλ., κτλ. διάφορες αισθήσεις η οποίες μας δίνουν ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια. Αλλά οι περισσότερες επιθυμίες έχουν να κάνουν με την επιθυμία της επανάληψης αυτών των αισθήσεων του παρελθόντος οι οποίες ήταν ευχάριστες για τη συνείδηση. Κάθε τύπου αίσθηση που λαμβάνουμε από τις αισθήσεις πρέπει να μετατραπεί από την συνείδηση μας τέλεια. Αλλά επειδή η συνείδηση πάντα κοιμάται, η συνείδηση δεν θυμάται τον αληθινό εαυτό της, εμείς απλώς μετατρέπουμε όλων των ειδών τις αισθήσεις μηχανικά, σύμφωνα με τον εγώ-νου. Αυτό συμβαίνει γιατί ως εγώ-νους είμαστε ταυτισμένοι με τις αισθήσεις που είναι ευχάριστες.

Για αυτό το λόγο υπάρχουν πολλοί αδύναμοι και άρρωστοι μεταξύ σας, και πολλοί κοιμούνται. - Α΄ Προς Κορινθίους 11:30


Έχουμε πολλών ειδών απολαύσεις: σεξουαλική ευχαρίστηση, ευχαρίστηση της συσσώρευσης πραγμάτων (απληστία), ευχαρίστηση να είμαστε καλύτεροι από άλλους (υπερηφάνεια), ευχαρίστηση με το να δείχνουμε στους άλλους πως είμαστε καλοί ή έξυπνοι (κενοδοξία), ευχαρίστηση με το να τρώμε (λαιμαργία), ευχαρίστηση με το να χαλαρώνουμε τους εαυτούς μας και να μην κάνουμε τίποτα (οκνηρία). Νιώθουμε ευχαρίστηση όταν αποκτούμε πράγματα τα οποία οι άλλοι δεν τα έχουν ώστε να απολαμβάνουμε αυτά, μας αρέσει η αίσθηση του να έχουμε αυτά τα πράγματα, έτσι ζηλεύουμε τους άλλους.

Συνθετικά, έχουμε διάφορους τύπους αισθήσεων και ευχαριστήσεων και όταν η συνείδηση μας δρα μέσα από την επιθυμία να έχει ή να βιώσει αυτές τις αισθήσεις, τότε είμαστε σκλάβοι του παρελθόντος. Δεν είμαστε εδώ στο παρόν. Το να ονειρεύεται κανείς σημαίνει να ζει σύμφωνα με μια επιθυμία. Οι επιθυμίες εκπληρώνονται εις βάρος της εξορία του αληθινούς μας εαυτού. Ο αληθινός μας εαυτός, ο οποίος είναι πάντα παρόν όταν είμαστε συνειδητοί της στιγμής, ρίχνεται στην άκρη όταν ονειρευόμαστε. Το όνειρο δεν είναι η πραγματικότητα.

Πρέπει να μελετάμε τα διάφορα είδη επιθυμιών ή ονείρων που έχουμε, αλλά για αυτό χρειάζεται να διαχωριστούμε από το εγώ-νους και να είμαστε στο εδώ και το τώρα. Το να είμαστε στο εδώ και το τώρα σημαίνει να θυμόμαστε τους πραγματικούς εαυτούς μας.

Το να θυμόμαστε τους αληθινούς εαυτούς μας σημαίνει να απορρίπτουμε την ανάμνηση του εγώ-νου, ή αυτού που είναι η επιθυμία, γιατί αυτό δεν είναι η πραγματικότητα.

Ξυπνήστε (τη συνείδηση σας), εσείς οι μεθυσμένοι (μεθυσμένοι από επιθυμίες), και θρηνήστε (με μετάνοια), και κραυγάστε, όλοι εσείς που πίνετε κρασί (παραδομένοι στις αισθήσεις), για το νέο κρασί (της πνευματικής Έκστασης), γιατί αποκόπτεται από το στόμα σας (από τις δικές σας πράξεις)... - Ιωήλ 1:5


Ας θυμηθούμε πως η πραγματικότητα σε κάθε ένα από εμάς είναι το Είναι, το Πνεύμα, ο Εσωτερικός Θεός. Γιατί εμείς είμαστε τόσο ταυτισμένοι με το νου, ο οποίος είναι το εγώ, το οποίο είναι επιθυμία, δεν γνωρίζουμε τίποτα για το Πνεύμα. Είμαστε τόσο ταυτισμένοι με την ύλη που αγνοούμε ποιος είναι η δική μας πραγματικότητα, ο δικός μας Εαυτός, και πέφτουμε στο λάθος να καλούμε εσωτερικό εαυτό μας αυτό που είναι ύλη, αυτό που είναι ο νους. Και λέμε "Εγώ είμαι" και δίνουμε το όνομα και το επίθετο και την ηλικία του φυσικού μας σώματος και λέμε "Εγώ ξέρω αυτό και αυτό" σε σχέση με τη μνήμη του νου δίχως να γνωρίζουμε πως δεν είμαστε αυτό.

Φυσικά, αυτό που είναι ο νους, αυτό που είναι το εγώ, πάντα δρα μέσα από τα πέντε κέντρα της φυσικής μηχανής. Αυτό που είναι ο νους/εγώ δρα μέσα από το διανοητικό κέντρο, και επίσης μέσα από το κινητικό κέντρο, μέσα από το συγκινησιακό κέντρο, από το ένστικτο και το σεξουαλικό κέντρο. Έτσι έχουμε πέντε κέντρα μέσα στο φυσικό σώμα.

Το διανοητικό κέντρο είναι εγκατεστημένο στο κεφάλι μας. το κινητικό κέντρο βρίσκεται στο λαιμό μας, στο τέλος της σπονδυλικής στήλης. Το συγκινησιακό κέντρο βρίσκεται στο ηλιακό πλέγμα ανάμεσα στη καρδιά και στον αφαλό. το ένστικτο κέντρο βρίσκεται στο κόκκυγα, στη βάση της σπονδυλικής μας στήλης. Το σεξουαλικό κέντρο βρίσκεται ακριβώς στη θέση των γεννητικών μας οργάνων.

Αυτά τα πέντε κέντρα συνθέτονται σε αυτό που καλούμε οι τρεις εγκέφαλοι, ο διανοητικός εγκέφαλος, ο συγκινησιακός εγκέφαλος, και ο κινητικός-ένστικτος-σεξουαλικός εγκέφαλος. Αυτά τα κέντρα είναι μηχανικά, είναι απλώς κύλινδροι μέσα από τους οποίους η συνείδηση δρα στο φυσικό σώμα. Εάν είμαστε στο εδώ και στο τώρα, θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα κέντρα με τη συνείδηση. Αλλά αν δεν είμαστε στο εδώ και στο τώρα, αν είμαστε ταυτισμένοι με οποιαδήποτε τύπου επιθυμία, η οποία είναι ένα όνειρο, το εγώ (το οποίο είναι ύλη σε διάφορες πυκνότητες) θα δρα μέσα από τα πέντε κέντρα και θα ζούμε σαν ρομπότ. Έτσι οφείλουμε να κάνουμε την προσπάθεια να θυμόμαστε τον εαυτό μας, αλλά να θυμόμαστε τον πραγματικό μας εαυτό. Επαναλαμβάνω δεν σημαίνει να είμαστε ταυτισμένοι με το νου, γιατί ο εαυτός μας, η πραγματικότητα μέσα μας, ο αληθινός εαυτός, είναι το Πνεύμα, ο ΘΕΟΣ.

Όταν εξασκούμε την ενθύμηση του Θεού, την ενθύμηση του εαυτού μας, τότε είμαστε ξύπνιοι. Και τότε όταν το κάνουμε αυτό νιώθουμε πως η θέση της συνείδησης, η οποία θυμάται τον Θεό, βρίσκεται ακριβώς στον αδένα της επίφυσης. Ο αδένας της επίφυσης τοποθετείται στο κέντρο του εγκεφάλου. Από τον αδένα της επίφυσης στο κέντρο του εγκεφάλου παρατηρούμε τα όνειρα μας, τις επιθυμίες μας, οι οποίες είναι οι δραστηριότητες της συνείδησης μας εξαρτημένης από το εγώ-νους, αυτό το κομμάτι μας το οποίος δεν είναι προσεκτικό, δεν είναι ξύπνιο. Αλλά για να παρατηρήσουμε αυτά τα όνειρα πρέπει να είμαστε ξύπνιοι, πρέπει να θυμόμαστε το Πνεύμα.

Έτσι ας θυμηθούμε το Πνεύμα, ας θυμηθούμε το Θεό. Έτσι όταν νιώθουμε πως είμαστε μέσα στο σώμα πρέπει να νιώθουμε τους εαυτούς μας μέσα στο σώμα: Συνείδηση. Πρέπει να είμαστε στο εδώ και στο τώρα. Είμαστε μέσα σε αυτό το φυσικό σώμα και το μέρος που βρίσκομαι είναι ο αδένας της επίφυσης. Νιώθω τον εαυτό μου εκεί και παρατηρώ τις διάφορες εκφράσεις των μερών του σώματος μου.

Με την πρόσβαση στη μνήμη, θυμόμαστε το εγώ. Αντίθετα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτό που καλείται Μνήμη Εργασίας. Το να εργάζεται κανείς σημαίνει να εξασκείται, να κάνει την προσπάθεια να είναι στο εδώ και στο τώρα. Όταν η συνείδηση εργάζεται στην ανάπτυξη του Εαυτού και στην αφύπνιση του Εαυτού της, αυτή η εργασία καλείται Μνήμη Εργασίας. Η Μνήμη Εργασίας εξασκεί τη συνείδηση εδώ και τώρα. Η Μνήμη Εργασίας σχετίζεται με τις διάφορες εντυπώσεις που έρχονται από επάνω, εντυπώσεις που δεν έρχονται από το εγώ, εντυπώσεις που δεν έρχονται από το νου, αλλά από το Είναι.

Η γνώση του Είναι δεν σχετίζεται με την γνώση που λαμβάνουμε και αποθηκεύουμε στο νου. Η γνώση του Είναι σχετίζεται με τη μνήμη του ίδιου του Είναι όταν λαμβάνουμε εντυπώσεις από το Είναι.

Έχουμε δύο Ανώτερα Κέντρα τα οποία δεν σχετίζονται με το νου ή με το εγώ: το Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο και το Ανώτερο Διανοητικό Κέντρο. Αυτά τα δύο κέντρα σχετίζονται με τη Μονάδα μας. Η Μονάδα είναι η πραγματικότητα μέσα μας. Για να εξασκήσουμε αυτά τα δύο κέντρα χρειάζεται να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Χρειάζεται να θυμόμαστε το Θεό. Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να θυμόμαστε το Θεό, να θυμόμαστε το Πνεύμα, λόγω του γεγονότος πως ξεχνάμε το Θεό, πως δε γνωρίζουμε το Θεό μέσα μας γιατί είμαστε ταυτισμένοι με την ύλη, με το νου, με το εγώ. Δεν έχουμε καμιά ανάμνηση του Θεού. Αλλά πρέπει να εργαστούμε με την Ονειρική Γιόγκα ώστε να συσσωρεύουμε, λίγο λίγο, όλες τις εικόνες, όλες τις εντυπώσεις της Μονάδας, ώστε να θυμηθούμε το Θεό.

Στην αρχή, όταν αρχίζουμε με την Ονειρική Γιόγκα, κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης, μπορούμε να φωνοποιούμε ένα Μάντρα το οποίο μας δίνει τη δύναμη να συγκεντρωθούμε, ώστε να θυμόμαστε αυτό που είναι Πνεύμα.

OOOOOOOOOOOOOMMMMMMMMM TAT ΣAT OOOOOOOOMMMMMMMM TAT ΣAT
OOOOOOOOOOMMMMMMM TAT ΣAT OOOOOOOMMMMMM.
(προφορά)


Όταν προφέρουμε αυτό το μάντρα νιώθουμε τους εαυτούς μας στον αδένα της επίφυσης, και όταν νιώθουμε τον εαυτό μας στον αδένα της επίφυσης, όταν φωνοποιούμε το μάντρα, πρέπει να θυμόμαστε το Θεό. Στην αρχή απλώς στέλνουμε αυτή την εντύπωση (μάντρα) στον αγαπημένο μας Πατέρα που είναι στους Ουρανούς, πέρα από του νου.

Για να θυμόμαστε τον αληθινό μας εαυτό η δραστηριότητα του νου είναι ένα εμπόδιο. Έτσι, ακόμα και αν ο νους δρα και σκέφτεται, δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με καμία σκέψη ή εικόνα του νου, αλλά, πρέπει πάντα να είμαστε σε ενθύμηση του Θεού. Αυτό είναι που καλείται υική αγάπη. Υική αγάπη είναι να νιώθει κανείς πως είναι παιδί του Θεού. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε πως Παιδί του Θεού είναι η συνείδηση, το κομμάτι του Πνεύματος, κομμάτι της Μονάδας. Το εγώ είναι ένα παιδί του διαβόλου.

Υπάρχει σπουδαία προσευχή που ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας έδωσε ώστε να εξασκούμαστε στην ενθύμηση του Θεού μας που είναι στους Ουρανούς.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομά Σου,
ελθέτω η Βασιλεία Σου,
γεννηθήτω το θέλημά Σου
ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον,
και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.


Μέσα από την Αυτό-Ενθύμηση συνδεόμαστε με τη Μονάδα, με το Πνεύμα. Αλλά πρέπει να το κάνουμε αυτό κάθε δευτερόλεπτο, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε λεπτό. Διαφορετικά, εάν δεν το κάνουμε αυτό, δεν θυμόμαστε τον Θεό μας, δεν θυμόμαστε το Πνεύμα μας, τότε κοιμόμαστε.

Μην αγαπάς τον(ψυχολογικό) ύπνο,
μήπως και έρθεις σε (πνευματική) φτώχια,
άνοιξε τα μάτια σου (της συνείδησης),
[και] θα ικανοποιηθείς με ψωμί (της σοφίας: Γνώση).
- Παροιμίαι 20:13


Λόγω του γεγονότος ότι είμαστε τόσο χοντροί από αυτό που καλούμε εγώ, ύλη, νους, είναι δύσκολο για εμάς να θυμόμαστε το Θεό. Για αυτό πρέπει να εκτελούμε υπερ-προσπάθειες και για αυτό πρέπει να φωνοποιούμε το ΟΟΟΜΜ ΤΑΤ ΣΑΤ ΟΜΜΜ. Τότε η ενέργεια του Είναι μας θα κατέλθει από τις ανώτερες διαστάσεις στον αδένα της επίφυσης μας και θα δυναμώσει την προσοχή μας και θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Εάν κάνουμε αυτό 24 ώρες την ημέρα τότε είμαστε ξύπνιοι. Έτσι πρέπει να ξυπνήσουμε, και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να διαχωριστούμε στα δύο. Εάν δεν διαχωριστούμε στα δύο τότε χάνουμε ένα κομμάτι από εμάς. Πρέπει να θυμόμαστε τον εαυτό μας, ο οποίος είναι το Πνεύμα, και πρέπει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, ο οποίος είναι η ύλη, αυτό που καλείται εγώ.

Η συνείδηση δυστυχώς είναι μποτιλιαρισμένη στο εγώ, στο νου, είναι χωρισμένη στα δύο. Αυτό το κομμάτι το οποίο δεν είναι μέσα στο εγώ, το οποίο είναι περίπου τρία τοις εκατό, πρέπει να θυμάται το Θεό, πρέπει να θυμάται το Πνεύμα. Την ίδια στιγμή, με το να θυμόμαστε το Θεό παρατηρούμε το κεφάλι μας, την καρδιά μας και τα σεξουαλικά μας όργανα. Στο κεφάλι έχουμε τις σκέψεις μας, στη καρδιά έχουμε τα συναισθήματα μας και στα σεξουαλικά μας όργανα έχουμε τα ένστικτα μας, τις κινήσεις μας, τις συνήθειες μας και τις συμπεριφορές μας. Έτσι είναι πως παρατηρούμε και συνεπώς γνωρίζουμε τον εαυτό μας, είμαστε προσεκτικοί των διαφόρων ονείρων, τα οποία είναι επιθυμίες.

Από αυτή την άποψη, όλοι ονειρεύονται, είτε είναι αυτός ή αυτή με ανοιχτά μάτια στο φυσικό επίπεδο είτε όχι. Το να είναι κανείς ξύπνιος σημαίνει να αναγνωρίζει από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο την πραγματικότητα του εαυτού και να παρατηρεί τους τρεις εγκεφάλους του. Έτσι είναι σε μια κατάσταση Αυτό-συνείδησης. Αυτή είναι το ξεκίνημα της αφύπνισης και της Αυτό-Πραγμάτωσης της συνείδησης, της Αυτό-Πραγμάτωσης του Είναι.

Έτσι ας κάνουμε την προσπάθεια από αυτό το λεπτό όταν διαβάζουμε αυτή την εξήγηση για την ενθύμηση του αληθινού εαυτού μας, που είναι η ενθύμηση του Θεού, χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτό που νομίζουμε πως είμαστε. Πρέπει να παρατηρούμε αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.

Το κινητικό κέντρο δουλεύει 30.000 φορές ταχύτερα από το διανοητικό κέντρο. Για αυτό όταν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο ή όταν πληκτρολογούμε συνειδητοποιούμε πως το κινητικό κέντρο δρα πάντα ταχύτερα από το διανοητικό κέντρο. Αν αρχίσουμε να αναλύουμε αυτό που γράφουμε ή πως οδηγούμε τότε θα αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό σιγά γιατί το διανοητικό είναι πολύ αργό. Πολλά άτομα νομίζουν πως το διανοητικό είναι ταχύτερο, αλλά όχι, είναι το πιο αργό από όλα τα κέντρα.

Ταχύτερο από το κινητικό κέντρο είναι το συγκινησιακό κέντρο. Αυτό είναι 60.000 ταχύτερο από το διανοητικό κέντρο.

Φυσικά το ένστικτο είναι ακόμα ταχύτερο. Όταν σιδερώνουμε τα ρούχα μας και ακουμπήσουμε το σίδερο και αυτό είναι καυτό, αμέσως τραβάμε το χέρι μας μακριά - δίχως να σκεφτούμε. Ύστερα αναλύουμε τι έγινε. Αλλά αν ακουμπήσουμε το σίδερο και τότε αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, "Ωχ, νομίζω πως το σίδερο είναι καυτό. Νομίζω πως αν δεν πάρω το χέρι μου από αυτό θα καώ." Τότε θα χάσουμε τη σάρκα μας εκεί.

Το ένστικτο κέντρο είναι 90.000 φορές ταχύτερο από το διανοητικό, και εν τούτοις το σεξουαλικό κέντρο είναι ακόμα ταχύτερο: 120.000 φορές ταχύτερο. Δεν είμαστε συνειδητοί από τη λειτουργία αυτών των κέντρων, είμαστε περισσότεροι συνειδητοί του διανοητικού, και ακόμα και τότε, εάν δεν ελέγχουμε το διανοητικό με συνειδητή θέληση, δεν είμαστε συνειδητοί των επιθυμιών αυτού του κέντρου. Πρέπει να ελέγχουμε τα πέντε κέντρα ώστε να είμαστε ξύπνιοι.

Όπως ξέρουμε, το εγώ, το οποίο είναι ο νους που έχει παγιδευμένη τη συνείδηση (ψυχή) μέσα του, πάντα δρα μέσα από τις επιθυμίες, τα όνειρα, σε συμφωνία με το κέντρο βαρύτητας του κάθε ατόμου. Φυσικά, εάν το άτομο είναι ένας βιβλιοφάγος, το πιο πιθανό είναι πως το κέντρο βαρύτητας αυτού του ατόμου τοποθετείται στο διανοητικό.

Εάν σε κάποιον αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο και να είναι ένα αστέρι του ποδοσφαίρου, το κέντρο βαρύτητας αυτού το πιο πιθανό να βρίσκεται στο κινητικό κέντρο.

Εάν κάποιος άλλος είναι ένα ηθοποιός, το κέντρο βαρύτητας του θα είναι τυπικά στο συγκινησιακό κέντρο. Και σε αυτούς που αρέσει να παίζουν μποξ τυπικά τοποθετούνται στο ένστικτο κέντρο, που είναι κτηνώδης, και πάντα οδηγούνται από τα ζωώδη ένστικτα τους. Έχουμε πολλά ζωώδη ένστικτα κληρονομημένα από το ζωικό σώμα, που είναι το φυσικό σώμα.

Στα γονίδια μας έχουμε την κληρονομιά των γονιών μας, των προγόνων μας, κτλ. Έτσι είμαστε συνηθισμένοι να δρούμε με τον τρόπο μας, δίχως να είμαστε συνηδειτοί των διάφορων συνηθειών, συμπεριφορών, παραδόσεων που είναι τοποθετημένες σε αυτά τα κέντρα.

Το σεξουαλικό κέντρο είναι το κέντρο που πρέπει να ελέγχουμε γιατί σε αυτό το κέντρο είναι που βρίσκουμε την πιο όμορφη και δυνατή ενέργεια. Αγνοούμε την αληθινή λειτουργία του. Επειδή είναι πολύ γρήγορο είμαστε αμέσως σκλάβοι της κίνησης του, λόγω του γεγονότος ότι ο νους του εγώ που σχετίζεται με αυτό το κέντρο είναι συσχετισμένο με την μοιχεία, την συνουσία, την λαγνεία και πολλών ειδών ασθένειες που σχετίζονται με τα σεξουαλικά όργανα.

Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να προσέχουμε τον ένστικτο-κινητικό-σεξουαλικό εγκέφαλο. Είναι εύκολο για εμάς να προσέχουμε τον διανοητικό και τον συγκινησιακό εγκέφαλο.

Για να αρχίσουμε να παρατηρούμε τα όνειρα μας πρέπει να παρατηρούμε το διανοητικό και την καρδιά μας. Πρέπει να εκτελούμε υπέρ-προσπάθειες για προσέχουμε τον κατώτερο εγκέφαλο, τον ένστικτο-κινητικό-σεξουαλικό εγκέφαλο, ο οποίος είναι πολύ γρήγορος. Για αυτό πρέπει να είμαστε στο εδώ και στο τώρα και να θυμόμαστε το Θεό. Πώς μπορεί αυτός που ονειρεύεται να παρατηρεί τα όνειρα του εάν δεν είναι ξύπνιος; Πώς είναι δυνατό να προσέχουμε αυτό που συμβαίνει μέσα μας όταν κοιμόμαστε; Πρέπει να ξυπνήσουμε τους εαυτούς μας κάνοντας υπέρ-προσπάθειες να είμαστε στο παρόν, στη στιγμή, συνεχώς.

Η αφύπνιση της συνείδησης αρχίζει εδώ και τώρα. Η ονειρική γιόγκα είναι η ένωση της συνείδησης με το Πνεύμα, ώστε να παρατηρήσει τα όνειρα, τα οποία είναι πολλά. Βλέπετε τους ανθρώπους που περπατούν στο δρόμο; Ονειρεύονται. Δεν θυμούνται τους εαυτούς τους, και δεν προσέχουν τους εαυτούς τους. Περπατούν κοιμισμένοι, δουλεύουν κοιμισμένοι, κάνουν τα πάντα κοιμισμένοι. Κοιμούνται μέσα σε μια εσωτερική ψευδαίσθηση.

Ένας ποιητής είπε "Η ζωή είναι ένα όνειρο". Και είχε δίκιο. Για αυτούς που δεν θυμούνται τους εαυτούς τους, η ζωή είναι ένα όνειρο, ένα όνειρο που προβάλλεται.

Συνεχώς εμείς προβάλλουμε όνειρα. Μερικές φορές προβάλλουμε όνειρα και μερικές φορές ζούμε τα όνειρα των άλλων όταν ταυτιζόμαστε με μια συζήτηση, όταν δεν προσέχουμε, όταν δεν θυμόμαστε τον εαυτό μας. Πολλοί άνθρωποι έχουν πολλά όνειρα και δεν μιλούν για αυτά τα όνειρα. Αλλά σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να μιλούν για τα όνειρα τους, και μερικές φορές γράφουν τα όνειρα τους σε βιβλία και εμείς διαβάζουμε τα όνειρα αυτών των ανθρώπων. Έτσι αυτοί κάνουν επιχείρηση με τα όνειρα τους.

Για να είμαστε ξύπνιοι, πρέπει να μην ταυτιζόμαστε με τα όνειρα κανενός. Παρακολουθούμε τηλεόραση; Παρακολουθούμε την προβολή μιας ταινίας που κάποιος επινόησε; Το απολαμβάνουμε αυτό; Δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με αυτό, γιατί εάν ταυτιστούμε, τότε θα αρχίσουμε να ονειρευόμαστε ακόμα ένα όνειρο. Έτσι το να είμαστε ξύπνιοι σημαίνει να θυμόμαστε τον εαυτό μας πάντα: Υική αγάπη, να νιώθουμε πως είμαστε παιδιά του Θεού, να νιώθουμε πως είμαστε εδώ και τώρα μέσα σε αυτό το φυσικό σώμα. Η καρέκλα πάνω στην οποία καθόμαστε είναι ο αδένας της επίφυσης, και από τον αδένα της επίφυσης θυμόμαστε τον Θεό. Γιατί εάν είμαστε εσωτερικά, και δεν θυμόμαστε το Θεό, τότε κοιμόμαστε πάνω στη καρέκλα. Τότε είμαστε ταυτισμένοι με πολλά όνειρα και δεν είμαστε ξύπνιοι.

Η ονειρική γιόγκα απαιτεί να ξυπνήσουμε από τις ψευδαισθήσεις μας, από τα όνειρα που έχουμε μέσα μας. Είναι η εξάσκηση της αυτό-Συνείδησης. Για αυτό πρέπει να είμαστε χωρισμένοι στα δύο: θυμόμαστε τους εαυτούς μας και παρατηρούμε τους εαυτούς μας. Την ίδια ώρα πρέπει να παρατηρούμε τι υπάρχει γύρω μας γιατί όπως είπα, πολλά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Πράγματα υπάρχουν γύρω μας, βιβλία, τηλεόραση, συζητήσεις κτλ. Τα πράγματα γύρω μας είναι αντικείμενα. Δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με αντικείμενα. Πρέπει να αντιληφθούμε πως είμαστε εδώ και τώρα μέσα στο σώμα, πρέπει να παρατηρούμε τους εαυτούς μας και την ίδια στιγμή πρέπει να γνωρίζουμε ότι γύρω μας υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, πολλά πράγματα: δέντρα, αυτοκίνητα, βιβλία, καρέκλες, κτλ. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς προσεκτικός από τα πράγματα που είναι γύρω του χωρίς να ταυτίζεται με αυτά. Όταν κάνουμε αυτό πρέπει να εξασκούμε αυτό που καλούμε ανάκριση: να ανακρίνουμε πάντα τα αντικείμενα, πάντα να προσπαθούμε να δούμε νέα αντικείμενα. Πάντα συμβαίνει κάτι καινούργιο.

Αν κανείς εξασκεί τη συνείδηση του και παρατηρεί τα πάντα που υπάρχουν γύρω του, θα γνωρίζει τι καινούργιο υπάρχει σε αυτό το δωμάτιο. Τί έχει στο δωμάτιο του που δεν είχε την προηγούμενη εβδομάδα; Αλλά αν ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα και δεν θυμόταν τον εαυτό του και δεν παρατηρούσε τον εαυτό του και τα πράγματα γύρω του, τότε κοιμόταν. Αλλά αν πρόσεχε τον εαυτό του και τα πράγματα γύρω του, αν ήταν ξύπνιος, θα γνώριζε τι καινούργιο υπάρχει σήμερα.

Με το να ανακρίνουμε, εξασκούμε αυτή την ικανότητα, αυτή την αξία της συνείδησης σε σχέση με τον Είναι, πάντα παρατηρούμε ενώ είμαστε στο εδώ και στο τώρα όπως η γάτα, πάντα προσεκτικοί. Η γάτα πάντα προσέχει. Πρέπει να είμαστε σαν και αυτή για να εξασκούμε τη συνείδηση.

Όταν πάμε στο κρεβάτι, η συνείδηση μας εγκαταλείπει το σώμα γιατί αυτό είναι κουρασμένο και χρειάζεται να ξεκουραστεί. Αν είμαστε μέσα στο σώμα όταν ξεκουραζόμαστε τότε θα έχουμε αϋπνίες. Αλλά αν αφήσουμε το σώμα αυτό θα ξεκουραστεί, θα κοιμηθεί.

Έξω από το σώμα θα κάνουμε τα ίδια πράγματα που κάναμε εδώ μέσα στο φυσικό σώμα. Θα πάμε στη δουλειά, θα πάμε για ψώνια, θα παρακολουθούμε τηλεόραση.

Είναι φανερό πως η συνείδηση θα είναι η ίδια έξω από το σώμα. Αν προσέχουμε τα όνειρα μας όσο είμαστε μέσα στο φυσικό σώμα, τότε θα προσέχουμε τα όνειρα μας όσο είμαστε έξω από το φυσικό σώμα. Θα προσέχουμε τα ίδια όνειρα, γιατί είναι τα ίδια είτε μέσα στο σώμα είτε έξω από αυτό.

Μερικές φορές μπορούμε να ελέγχουμε τα όνειρα μας, τις επιθυμίες μας μέσα στο σώμα, γιατί θυμόμαστε τον εαυτό μας. Αλλά έξω από το σώμα κάτι συμβαίνει. Ξαφνικά όλες οι επιθυμίες ή τα όνειρα γίνονται μια πραγματικότητα για εμάς. Στο φυσικό επίπεδο επιθυμούμε να φάμε ένα γευστικό γεύμα αλλά είμαστε σε δίαιτα. Ελέγχουμε την επιθυμία του φαγητού. Με κάποιο τρόπο η κενοδοξία μας ελέγχει την λαιμαργία μας. Έξω από το σώμα μας, η λαιμαργία δεν νοιάζεται καθόλου για την κενοδοξία και τότε ονειρευόμαστε πως τρώμε και ευχαριστιόμαστε πολλά πράγματα. Τότε αυτή η επιθυμία εκπληρώνεται έξω από το φυσικό μας σώμα. Αυτό το κομμάτι που είναι η συνείδηση μας δεν την ελέγχει. Κάνουμε πράγματα έξω από το σώμα που δεν θα τα κάναμε μέσα στο φυσικό σώμα για όλα τα λεφτά του κόσμου.

Έτσι είναι πως οι άνθρωποι που είναι έξω από το σώμα είναι μοίχοι, αν και φυσικά δεν είναι μοίχοι. Μπορεί να μην κλέβουν όσο είναι μέσα στο σώμα, αλλά είναι κλέφτες έξω από το σώμα. Μπορεί να μην είναι δολοφόνοι, αλλά σκοτώνουν έξω από το σώμα.

Για παράδειγμα, πιθανόν να είμαστε θυμωμένοι με κάποιο άλλο άτομο που πληγώνει την υπερηφάνεια μας. Οι κανόνες της κοινωνίας μας λένε πως αν σκοτώσουμε το φυσικό σώμα του άλλου πάμε φυλακή. Έτσι ελέγχουμε τον θυμό μας, το μίσος μας. Αλλά η επιθυμία να πληγώσουμε ή να σκοτώσουμε το άλλο άτομο (λόγω της υπερηφάνειας και της αυτό-αγάπης) είναι μέσα μας. Έτσι αφήνουμε το σώμα και, στο αστρικό επίπεδο, που είναι η διάσταση των ονείρων, σκοτώνουμε τον άλλο. Ονειρευόμαστε πως σκοτώνουμε το άλλο άτομο.

Υπάρχουν πέντε τύποι ονείρων σε σχέση με τα πέντε κέντρα.

Το διανοητικό άτομο θα έχει όνειρα με το διανοητικό κέντρο, θα ονειρεύεται για ιδέες, δημόσιες συζητήσεις, συγκρουόμενες σκέψεις, διαδικασίες, σχέδια, κτλ.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ταυτισμένοι με συνήθειες και εξαρτήσεις σε σχέση με το κινητικό κέντρο. Όσο ονειρεύονται, πάντα επαναλαμβάνουν ότι έκαναν στο φυσικό επίπεδο. Υπάρχουν άτομα που τα όνειρα τους είναι να γίνουν πλούσια, έτσι διψούν για λεφτά (γιατί είναι άπληστα) και έτσι γίνονται μανιακοί με τη δουλειά τους. Μπορεί να έχουν δύο δουλειές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, καθώς είναι τόσο ταυτισμένοι με την εξάρτηση της δουλειάς, πηγαίνουν στο κρεβάτι ώστε να ξεκουραστούν σωματικά και βγαίνουν από το φυσικό σώμα και συνεχίζουν να δουλεύουν στο Λίμπο, στο Αστρικό επίπεδο, τον κόσμο των ονείρων. Η ίδια επιθυμία για δουλειά και για να βγάλουν λεφτά τους κάνει να δουλεύουν και εκεί, επίσης. Έτσι είναι πως, εξαιτίας των εξαρτήσεων και των συνηθειών, πάντα επαναλαμβάνουμε αυτό που κάνουμε στο φυσικό επίπεδο. Αυτά τα όνειρα σχετίζονται με το κινητικό κέντρο.

Τα όνειρα που σχετίζονται με το συγκινησιακό κέντρο είναι γεμάτα από φόβο, μίσος, και διαφόρων τύπων συναισθήματα.

Πολλά όνειρα σχετίζονται με το ένστικτο κέντρο, πρέπει να μελετάμε τα ένστικτα μας.

Και φυσικά, έχουμε τα σεξουαλικά όνειρα.

Πρέπει να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας μέσα από τα όνειρα μας. Έτσι είναι πως γνωρίζουμε τους εαυτούς μας:

Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς.


Μερικές φορές όταν είμαστε έξω από το σώμα ασυνήθιστα πράγματα συμβαίνουν επειδή στο Αστρικό Επίπεδο, στην 5η διάσταση, η Αιωνιότητα, πάντα βρίσκουμε τα ίδια πράγματα που υπάρχουν εδώ στο φυσικό κόσμο. Προτού κρυσταλλωθούν εδώ, τα πάντα βρίσκονταν στο νου (Νοητό Επίπεδο), και μετά στο Αστρικό Επίπεδο και μετά στο φυσικό επίπεδο. Ένας μηχανικός ξεκινάει να σχεδιάζει κάτι μέσα στο νου του. Μετά το σχεδιάζει σε ένα χαρτί και μετά όλο γίνεται χειροπιαστό όταν αυτό που σκέφτηκε χτίζεται. Έτσι όλα όσα βρίσκουμε εδώ, όπως καρέκλες, ένα σπίτι, όλα υπήρχαν στο νου του δημιουργού τους πρώτα. Έτσι είναι φανερό πως στο Αστρικό Επίπεδο έχουμε τα ίδια πράγματα που έχουμε και εδώ. Εκεί βρίσκουμε όλες τις εικόνες, όλες τις μορφές των πραγμάτων πριν κρυσταλλωθούν στο φυσικό επίπεδο. Για αυτό το λόγο όταν είμαστε έξω από το σώμα δεν προσέχουμε γιατί βλέπουμε τα ίδια σύννεφα, τα ίδια δέντρα, τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια ζώα.

Κάθε ζωντανό πλάσμα εγκαταλείπει το σώμα όταν κοιμάται. Τα πάντα υπάρχουν ακριβώς στο φυσικό επίπεδο όπως υπάρχουν στο Αστρικό Επίπεδο.

Σε κάθε κόσμο υπάρχουν διαφορετικοί νόμοι. Εδώ, στο φυσικό, έχουμε το νόμο της βαρύτητας, στο Αστρικό Επίπεδο δεν υπάρχει αυτός. Εάν πηδήξεις, επιπλέεις. Αν θέλεις να πετάξεις, πετάς. Για αυτό το λόγο μερικές φορές ονειρευόμαστε πως πετάμε. Ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχουν στην 5η διάσταση. Πολλά φαινόμενα που έχουν σχέση με το Αστρικό Επίπεδο είναι περίεργα: σύμβολα, μορφές που παίρνουν άλλα σχήματα ξαφνικά. Για αυτό έχουμε όνειρα που δεν έχουν σχέση με το φυσικό επίπεδο. Για παράδειγμα, το πέταγμα δεν έχει σχέση με το φυσικό επίπεδο. Αλλά εμείς πάντα κοιμόμαστε, δεν θυμόμαστε τους εαυτούς μας και δεν χρησιμοποιούμε την ανακριτική ικανότητα της συνείδησης. Εάν την χρησιμοποιούσαμε τότε θα λέγαμε εκείνη τη στιγμή: "Γιατί εγώ πετάω; Δεν είμαι πουλί. Εάν πετάω, τότε είμαι έξω από το σώμα μου!"

Έτσι με την ανάκριση είναι κανείς πως ξυπνάει στο Αστρικό Επίπεδο, και τότε με το να χρησιμοποιεί την ανακριτική ικανότητα της συνείδησης, αντιλαμβάνεται πως είναι έξω από το σώμα και πως ονειρεύεται.

Παρατηρήστε ένα λιοντάρι να μπαίνει σε αυτό το δωμάτιο. "Γιατί ένα λιοντάρι μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου; Γιατί βλέπω αυτόν τον κροκόδειλο μπροστά μου, ή αυτό τον ελέφαντα ή εκείνα τα απόκοσμα πράγματα;". Κάντε ανάκριση για αυτά τα πράγματα και θα ξυπνήσετε εκείνη τη στιγμή. Αλλά πρέπει να το κάνουμε αυτό στο φυσικό επίπεδο γιατί η συνείδηση που είναι εκεί στο Αστρικό Επίπεδο είναι η ίδια που είναι στο φυσικό πεδίο. Αλλά οι νόμοι αυτού του φυσικού επίπεδου είναι διαφορετικοί. Αν αρχίσουμε να αναλύουμε πως ο νόμος της βαρύτητας σχετίζεται με το φυσικό επίπεδο και όχι με το Αστρικό Επίπεδο, τότε αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε εκείνο το κομμάτι της συνείδησης που συνήθως δεν χρησιμοποιούμε, γιατί πάντα κοιμόμαστε και ταυτιζόμαστε με τα όνειρα.

Έχουμε πολλά όνειρα, δυστυχώς. Αλλά πρέπει να αρχίσουμε να τα παρατηρούμε, και όταν αρχίσουμε να κάνουμε αυτό στο φυσικό επίπεδο, θα κάνουμε το ίδιο και στο Αστρικό Επίπεδο. Μην περιμένετε να ξυπνήσετε στο Αστρικό Επίπεδο αν δεν ξυπνήσετε στο φυσικό επίπεδο πρώτα. Είμαστε οι ίδιοι είτε εδώ είτε έξω από το σώμα, γιατί δεν είμαστε το σώμα. Είμαστε η συνείδηση και η πραγματικότητα αυτής της συνείδησης είναι το Πνεύμα, ο Θεός εσωτερικά. Πάντα να θυμόμαστε το Θεό, πάντα να θυμόμαστε το Πνεύμα, και πάντα να παρατηρούμε τα όνειρα μας, και η συνείδηση μας θα ξυπνήσει.

Πρέπει επίσης να παρατηρούμε την τοποθεσία, το μέρος στο οποίο βρισκόμαστε. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως είμαστε παιδιά του Θεού με το να θυμόμαστε το Θεό, με το να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Όταν θυμόμαστε τον εαυτό μας πρέπει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, τους τρεις εγκεφάλους μας, την δραστηριότητα του νου στο σώμα. Και πρέπει να παρατηρούμε τα αντικείμενα γύρω μας ανακρίνοντας πάντα για αυτά, χωρίς να ξεχνάμε τους εαυτούς μας, χωρίς να ταυτιζόμαστε με τίποτα. Αν εξασκούμε την ανάκριση και την παρατήρηση, και μετά ταυτιστούμε με κάτι, ξεχάσουμε τους εαυτούς μας τότε ονειρευόμαστε πάλι. Έτσι πρέπει να παρατηρούμε κάτι δίχως να ταυτιζόμαστε με αυτό ώστε να εξασκούμε τη συνείδηση. Πρέπει να εκτελούμε υπέρ-προσπάθειες. Αν δεν δρούμε με υπέρ-προσπάθειες ώστε να θυμόμαστε τους εαυτούς μας, τότε αναμφίβολα θα πέσουμε στη ταύτιση.

Και (ο Ιησούς) είπε σε αυτούς, "Γιατί κοιμάστε; Σηκωθείτε (παρατηρήστε τους εαυτούς σας) και προσευχηθείτε (σε Αυτό-ενθύμηση), μήπως πέσετε σε πειρασμό." - Κατά Λουκά 22:46


Για παράδειγμα, βλέπουμε ένα κτίριο να φλέγεται. Εάν θυμόμαστε τον εαυτό μας και τα πράγματα γύρω μας, θα πούμε, "Αν πλησιάσω το κτίριο μπορεί κάτι να πέσει επάνω μου." Είμαστε προσεκτικοί και δεν θα πλησιάσουμε. Αν είμαστε ταυτισμένοι με την περιέργεια μας ή αν νιώθουμε σαν ήρωας και θέλουμε να βοηθήσουμε, τότε μπορεί να χάσουμε την ζωή μας γιατί δεν ήμαστε προστατευμένοι, δεν είμαστε πυροσβέστες. Μερικές φορές οι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους επειδή είναι περίεργοι. Δεν πρέπει να είμαστε ταυτισμένοι με τα πράγματα. Αν κάτι συμβαίνει, ας κοιτάξουμε, αλλά να θυμόμαστε τον εαυτό μας και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν μπορούμε να βοηθήσουμε. Αν όχι τότε πρέπει να φύγουμε.

Έτσι το μέρος, ο τόπος στον οποίο είμαστε από στιγμή σε στιγμή, πρέπει να τοποθετηθεί στη συνείδηση μας. Σε ποιο μέρος είμαστε; Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, αν εξασκήσουμε το μέρος ή τον τόπο, θα δούμε πως μαθαίνουμε τη Γνώση στο ίντερνετ μέσα από τον υπολογιστή μας, ο υπολογιστής βρίσκεται στο σπίτι ή στο γραφείο. Το γραφείο ή το σπίτι είναι στην πόλη που ζούμε, η πόλη μας είναι σε μια περιφέρεια της χώρας μας και η χώρα μας είναι η τάδε, η χώρα μας είναι στην τάδε ήπειρο, και η ήπειρος αυτή πάνω στη Γη. Πρέπει να επεκτείνουμε τη συνείδηση. Ο πλανήτης γη βρίσκεται στο ηλιακό σύστημα. Το ηλιακό σύστημα μέσα στο γαλαξία, και μετά υπάρχει το άπειρο. Ας επεκτείνουμε τη συνείδηση, στο εδώ και στο τώρα. Αλλά είμαστε στο Αστρικό επίπεδο ή στο φυσικό επίπεδο; Σε ποια διάσταση είμαστε τώρα;

Μερικές φορές μπορούμε μέχρι και να ορκιστούμε ότι είμαστε στο φυσικό επίπεδο και μετά ξυπνάμε και αντιλαμβανόμαστε πως ήταν ένα όνειρο. Σε εκείνη τη στιγμή ήμασταν ταυτισμένοι με το όνειρο και έτσι δεν ξέραμε πως ονειρευόμασταν. Μπορεί τώρα σωματικά να κοιμάσαι στο κρεβάτι σου και να ονειρεύεσαι πως διαβάζεις αυτή τη διάλεξη στην οθόνη του υπολογιστή σου. Βγήκες από το φυσικό σου σώμα στο Αστρικό Επίπεδο αλλά δεν θυμάσαι πως άφησες το σώμα σου στο κρεβάτι γιατί δεν το πρόσεχες. Είσαι σίγουρος πως είσαι στο φυσικό επίπεδο αυτή τη στιγμή; Πρέπει να εξασκείς μια πρακτική για να ξυπνήσεις. Αν είναι το αστρικό επίπεδο τότε δεν υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας. Μπορείς να πηδήξεις με την πρόθεση να πετάξεις. Έτσι είσαι στο φυσικό πεδίο. Είσαι σίγουρος πως είσαι; Αν δεν θέλεις να πηδήξεις, τότε τράβηξε το δάχτυλο σου. Προσπάθησε να τεντώσεις το δάχτυλο σου γιατί το Αστρικό Σώμα είναι ελαστικό.

Θυμάμαι μια φορά όταν το έκανα αυτό στο Αστρικό Επίπεδο και τράβηξα το δάχτυλο μου και είπα, "Είμαι στο Αστρικό Επίπεδο! Είμαστε στο Αστρικό Επίπεδο!"

Και όλοι είπαν "Ναι, είμαστε στο Αστρικό Επίπεδο!" Αλλά απαντούσαν μηχανικά.

Και θυμάμαι έναν άντρα που ήταν εκεί και εγώ είπα, "Εντάξει, είσαι σίγουρος πως είσαι στο Αστρικό Επίπεδο;"

Και αυτός είπε, "Ναι, είμαι σίγουρος πως είμαστε!"

Εγώ του είπα, "Εντάξει έλα μαζί μου. Θέλεις να πάμε στον πλανήτη Άρη;"

Έτσι πήρα το χέρι του και πήδηξα στον αέρα και όταν ήμασταν στον αέρα αυτός άρχισε να ουρλιάζει, "Ωχ, θα πεθάνω! Είμαι στον αέρα! Άφησε με!" Κοιμόταν, η συνείδηση του δεν ήταν ξύπνια, απαντούσε απλώς μηχανικά.

Έτσι για να ξυπνήσουμε πρέπει να εξασκούμε αυτή την πρακτική. Πρέπει εμείς να την εξασκούμε, όχι κάποιο άλλο άτομο. Αν θέλουμε να ξυπνήσουμε, εμείς πρέπει να ξυπνήσουμε. Αν εγώ ξυπνήσω αυτό δε σημαίνει πως και εσείς θα ξυπνήσετε. Έτσι πρέπει να κάνουμε αυτή την άσκηση συνέχεια. Αν κάνουμε αυτή την άσκηση δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο, εάν ρωτάμε τον εαυτό μας αν είμαστε στο φυσικό ή στο Αστρικό Επίπεδο, πηδάμε με την πρόθεση να πετάξουμε ή τεντώνουμε το δάχτυλο μας, τότε θα ξυπνήσουμε, τότε θα ξέρουμε στα σίγουρα αν η συνείδηση που αφυπνίζεται εκείνη ακριβώς τη στιγμή βρίσκεται στο φυσικό σώμα ή έξω από αυτό. Έτσι είναι πως αφυπνιζόμαστε. Αλλά πρέπει πάντα να θυμόμαστε εδώ και τώρα, αν κάνουμε αυτή την άσκηση στο φυσικό επίπεδο, θα την επαναλάβουμε και στο Αστρικό Επίπεδο, ή στο Νοητό Επίπεδο ή σε οποιοδήποτε επίπεδο. Η συνείδηση είναι πάντα η ίδια συνείδηση είτε είναι μέσα στο σώμα είτε έξω από αυτό.

Τώρα θα μάθουμε για δύο διαφορετικού τύπου εμπειρίες που έχουμε έξω από το σώμα, που δεν σχετίζονται με τους πέντε κατώτερους τύπους ονείρων. Σχετίζονται με τα δύο ανώτερα κέντρα: Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο και Ανώτερο Διανοητικό Κέντρο. Και τα δύο συνδέονται με τη Μονάδα.

Όταν η Μονάδα αντιλαμβάνεται πως η ψυχή του θέλει να ξυπνήσει και να επανενωθεί, να θεσπίσει τη γιόγκα, ένωση με Αυτή, τότε Αυτή αρχίζει να διδάσκει, να στέλνει εντυπώσεις, εικόνες από πάνω προς τα κάτω. Αυτές δεν θα είναι εικόνες από το εγώ, προβεβλημένες από το εγώ, προβεβλημένες από εμάς. Όχι, θα είναι μηνύματα από επάνω και θα είναι οράματα, ένας συγκεκριμένος τύπος ονείρου που δεν είναι όνειρο, αλλά ένα είδος διδασκαλίας από τη Μονάδα μας η οποία θέλει να μας βοηθήσει. Υπάρχει μια γλώσσα που πρέπει να μάθουμε και αυτή είναι η γλώσσα των ονείρων, μπορούμε να πούμε πως είναι η γλώσσα των συμβόλων, συμβόλων που πρέπει να αναλύσουμε και να κατανοήσουμε, σε σχέση με το νόμο των μαθηματικών, το νόμο των αριθμών, το νόμο των φιλοσοφικών συμβόλων, κτλ. Αυτή η γλώσσα είναι η σοφία της Καμπάλας.

Το να κατανοήσουμε αυτή τη γλώσσα σημαίνει να γνωρίζουμε τι είδους γνώση το Εσώτερο Είναι μας, η μονάδα μας, μας δίνει για να τελειοποιηθούμε, για να ξυπνήσουμε. Τί χρειάζομαι, τί μου λείπει, από τί πρέπει να απαλλαγώ; Πρέπει να γνωρίσω τον εαυτό μου. Η Μονάδα μας γνωρίζει τι χρειαζόμαστε και θα μας διδάξει μέσα από τα οράματα.

Κατόπιν τούτου είπε, "Ξυπνήστε εσείς που κοιμάστε (ψυχολογικά), και σηκωθείτε από τους (πνευματικά) νεκρούς, και ο Χριστός θα σας δώσει φως." - Προς Εφέσιους 5:14


Με το να εξασκούμε και να απομνημονεύουμε αυτά που λαμβάνουμε από το Είναι μας σε αυτά τα δύο ανώτερα κέντρα πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτές οι δύο τύπων εμπειρίες έχουν μια πολύ διαφορετική γεύση, κάτι πολύ σπάνιο, κάτι που δεν είναι κανονικό. Αν εξασκούμε εδώ στο φυσικό επίπεδο την ανακριτική ικανότητα, τότε θα ανακρίνουμε και για το μήνυμα που λαμβάνουμε. Κάποιες φορές θα το κάνουμε τη στιγμή που έχουμε την εμπειρία στο Αστρικό Επίπεδο. Αν είμαστε πολύ βαθιά στη συνείδηση μας, μπορούμε να πούμε πως είμαστε σαν σε κατάσταση κώματος, τότε είναι πολύ δύσκολο να θυμηθούμε όταν γυρίσουμε στο φυσικό σώμα.

Έτσι είναι πως αρχίζουμε να θυμόμαστε τα όνειρα μας, όσο θυμόμαστε αυτού του είδους τα οράματα. Είναι εικόνες, εντυπώσεις που η Μονάδα μας, μας στέλνει στη συνείδηση για να ξυπνήσουμε, για να μας διδάξει. Αυτό είναι η Μνήμη Δουλειάς, αυτή είναι η ανάμνηση του Εαυτού μας. Τότε ξεκινάμε μια βαθιά μελέτη του εαυτού μας.

Οι Άγγελοι, οι Αρχάγγελοι, τα Χερουβίμ, τα Σεραφείμ κτλ. που βρίσκονται στους ανώτερους κόσμους αφυπνισμένα και πάντα προσπαθούν να μας βοηθήσουν. Πάντα μας βοηθάνε μέσα από τη συνείδηση που είναι ξύπνια. Η Ακτίνα της Δημιουργίας συνδέεται με όλα τα όντα. Πάντα βρίσκουμε αυτά τα όντα που καλούμε Δασκάλους σε διαφορετικές περιοχές, Αγγέλους, ή Θεούς, που είναι όντα που είναι ξύπνια στα ανώτερα επίπεδα και θέλουν να μας βοηθήσουν. Και έτσι είναι που θα θυμόμαστε και θα καταλαβαίνουμε τους τύπους οραμάτων που θα μας δίνουν με την εξάσκηση της Ονειρικής Γιόγκα.

Είναι καλό να έχουμε ένα βιβλίο για να σημειώνουμε τα όνειρα μας. Όταν ξυπνάμε το πρωί, ας τα γράφουμε σε αυτό.

Επίσης είναι καλό να έχουμε και ένα μαγνητόφωνο ώστε να γράφουμε τα όνειρα που θυμόμαστε όταν ξυπνάμε κατά τη διάρκεια της νύχτας, ώστε να μην χάσουμε την χαλάρωση που έχουμε. Μερικές φορές όταν ξυπνάμε στο μέσο της νύχτας υπάρχει ένα μήνυμα που το Είναι μας δίνει, ένα μήνυμα μέσα από τα ανώτερα κέντρα και τότε το ξεχνάμε όταν ξυπνάμε το πρωί. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την εγωική μας μνήμη. Το εγώ πάντα είναι μνήμη λανθασμένων ονείρων, μνήμη επιθυμιών. Η Μνήμη Εργασίας, η συνειδητή εργασία, είναι εδώ και τώρα. Είναι διαφορετική, δεν είναι εγώ. Δεν είναι λαιμαργία, υπερηφάνεια, κενοδοξία, τεμπελιά, κτλ, είναι η μνήμη του Θεού εσωτερικά.

Έτσι είναι πως θα αρχίσουμε να θυμόμαστε το Θεό και να αφυπνιζόμαστε στο Θεό, και να ανακαλύπτουμε την δική μας πραγματικότητα. Και τότε θα έχουμε αρκετό υλικό για να κάνουμε αυτή την πρακτική που προορίζεται για την εκμηδένιση του εγώ.



Πρέπει να κατανοούμε. Το να κατανοούμε το εγώ σημαίνει να κατανοούμε τα όνειρα, είτε είναι εδώ είτε έξω από το σώμα.

Κάθε εγώ είναι μια ιδιαίτερη ξεχωριστή επιθυμία, ένα συγκεκριμένο ατομικό όνειρο αποτελεί μια ψευδαίσθηση, δεν είναι η πραγματικότητα. Κάθε εγώ είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Η πραγματικότητα δεν είναι ο νους, δεν είναι το εγώ.

Επομένως ας μην κοιμόμαστε, όπως [κάνουν] άλλοι, αλλά ας προσέχουμε (τους εαυτούς μας προσεκτικά) και ας είμαστε συγκρατημένοι (δίχως ταύτιση). - Προς Θεσσαλονικείς 5:6


Για να συνεχίσετε στο δεύτερο μάθημα πιέστε εδώ .

πηγή: www.gnosticteachings.org

 
Γνωστική Διδασκαλία
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Αστρική Προβολή
Γνώση
Διαλογισμός
Μυστικισμός
Θρησκείες
Τάντρα
Βιβλία
Επαναστατική Ψυχολογία
Λόγος Μάντραμ Θεουργία
Προφητεία
Samael Aun Weor
Μιλαρέπα
Χριστός
Ψυχολογία
Matrix
Βίβλος
Αστρικό Ταξίδι
Μυθολογία
Γνωστική Κίνηση
Εσωτερισμός
Ψυχή
Καμπαλα
Γνωστικισμός
Ζεν
Πνεύμα
Νους
Ευτυχία
Γνωστικοί
Hercolubus
Διαλέξεις
Αλχημεία
Θιβέτ
Ερκόλουμπους
Διάλεξη
Έρωτας
Φωνητική
Αστρικό Σώμα
Μαγεία
Σύντροφο
Σχέσεις
Σεξ
Γάμος
Αγάπη
Ανάμνηση Εαυτού
Ανάπτυξη
Αυτογνωσία