Τρίτη, Μαΐου 30, 2006

Ο Οικουμενικός Σωτήρας: Η Άμωμος Σύλληψη




Εν αρχή…

Το πιο κοινό θέμα το οποίο μπορεί να βρει κανείς στη ζωή των Σωτήρων του κόσμου είναι αυτό της άμωμου συλλήψεως από μια παρθένο μητέρα.



Ο Πλάτωνας έγραψε για το οικουμενικό αρχέτυπο ενός δεύτερου θεού (η δεύτερη σεφίρα της Καμπάλας, Τσόκμα, Ο Χριστός) ο οποίος αποτύπωσε τον εαυτό του στο σύμπαν με τη μορφή του σταυρού, και ο θεϊκός του άνθρωπος (ο παρθένο-γέννητος Bodhisattva) ο οποίος θα μαστιγωθεί, θα βασανιστεί, και θα χάσει τα μάτια του στη φωτιά. Αφού θα έχει υποστεί όλα αυτά, θα σταυρωθεί. Σύμφωνα με τον Έλληνα φιλόσοφο Σέσιφο (4 π.Χ. αιώνα) «ο θεϊκός» Πλάτωνας ήταν ο «υιός του Απόλλωνα» και ήταν και ο ίδιος αποτέλεσμα μια άμωμου συλλήψεως.

Αλλά η παράδοση της αναγνώρισης μια άμωμου συλλήψεως ενός Υιού του Θεού ήταν δύσκολα μια καινοφανή πρακτική στον αρχαίο ελληνό-ρωμαϊκό κόσμο όπως και ο Ησίοδος αναφέρει την γέννηση του Ήφαιστου. Στη Θεογονία του καθαρά δηλώνει ότι η Ήρα «…χωρίς ερωτική ένωση γέννησε τον διάσημο Ήφαιστο.»



Ο Έλληνας ήρωας, Περσέας, ήταν αποτέλεσμα μιας άμωμου συλλήψεως, γιος της πριγκίπισσας Δανάης, της οποίας ο πατέρας, Βασιλιάς Ακρίσιος (βασιλιάς του Άργους), την κλείδωσε μέσα σε ένα μπρούτζινο θάλαμο κάτω από το έδαφος. Ο Δίας διείσδυσε μέσα στο μπρούτζινο θάλαμο της Δανάης μέσα από μια τρύπα στην οροφή(σύμβολο του αδένα της επίφυσης) και κατήλθε σε αυτήν ως μια χρυσή βροχή. Με αυτόν τον τρόπο έγινε η σύλληψη του Περσέα. Αλλά γιατί μέσα σε ένα μπρούτζινο θάλαμο; Ο μπρούτζος είναι ένα αμάλγαμα δύο μετάλλων, του κασσίτερου και του χαλκού. Αυτά τα δύο μέταλλα είναι εσωτερικά σύμβολα των δύο πολικοτήτων – θετικής (κασσίτερος, σχετίζεται με τον Δία) και αρνητικής (χαλκός, σχετίζεται με την Αφροδίτη). Ο μπρούντζος δημιουργείται όταν αυτές οι δύο πολικότητες φέρνονται μαζί και δένονται με αγνό τρόπο. Αυτή είναι η μεγάλη κρυφή γνώση της Αλχημείας με την οποία η Δανάη μπόρεσε να πετύχει τη σύλληψη ενός θεϊκού παιδιού.



Η σεξουαλική φωτιά των Τριών Λόγων (η σεφίρα Μπίνα, το Άγιο Πνέυμα) στα ινδουιστικά έχει το όνομα Κουνταλίνι και συμβολίζεται με ένα φίδι καιόμενης φωτιάς. – Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Εσωτερική Πραγματεία της Ερμητικής Αστρολογίας: Παρθένος


Ο τύραννος Βασιλιάς Αμώλιος εξανάγκασε την αγνή Ρέα Σίλβια να γίνει μια εστιάδα ώστε να μην μπορεί να γεννήσει γιό και να αξιώσει δικαιώματα στο θρόνο. Παρόλο το φόβο του αυτή γέννησε δύο γιούς, τους θρυλικούς προγόνους του Ρωμαϊκού πολιτισμού. Ο Ρόμολος και ο Ρέμος εξυμνήθηκαν ως οι γιοί του θεού Άρη, τον οποίο ευνοούσε η Ρέα Σίλβια καθώς έβγαζε νερό από την ιερή του πηγή(η σεφίρα Γιεσότ, τα νερά της ζωής).





Ο Έλληνας Διόνυσος(Βάκχος για τους Ρωμαίους), με τον τίτλο «ο διπλογεννημενός» από τους ακόλουθους του, γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη.

Και η Καδμεία Σεμέλη γέννησε έναν λαμπρό γιο, τον φημισμένο Διόνυσο, αφού ενώθηκε ερωτικά με τον Δία, θνητή με αθάνατο. Τώρα είναι και οι δύο θεοί.




Με το να γεννήσει το «Χρυσό Παιδί» η θνητή μητέρα Σεμέλη ενσάρκωσε τον Θεϊκό Πατέρα της (το ανώτερο μέρος κάθε μονάδας) και γέννησε την δική της αθάνατη ψυχή. Σύντομα μετά τη σύλληψη του παιδιού η Σεμέλη καταβροχθίστηκε από την θεϊκή φωτιά του Δία και ο Πατέρας των Θεών άρπαξε τον γεννημένο από φωτιά Διόνυσο από τις στάχτες και τον έμπηξε μέσα στο μηρό του για προστασία. Ο Δίας είναι το ιερό σύμβολο του Εσώτερου Είναι, και ως Πατέρας των Θεών είναι ο Χριστός. Στην εσωτερική σοφία, ο πλανήτης Δίας κυβερνά τις μηριαίες αρτηρίες και τους μηρούς του φυσικού σώματος. Η διαδοχική γέννηση του Διόνυσου από το μηρό του Δία συμβολίζει τη δεύτερη γέννηση από τον Θεϊκό του Πατέρα. Αυτό σημαίνει ότι δημιούργησε τα οχήματα της ψυχής και ενσάρκωσε το ανώτερο μέρος της Μονάδας του, το Είναι. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο θεϊκός άνθρωπος του Πλάτωνα. Ο Διόνυσος λέγεται ότι επινόησε την τέχνη της κατασκευής του κρασιού (σύμβολο της Αλχημείας). Ταξίδεψε πολύ στο κόσμο για να παρουσιάσει το κρασί (Το Μεγάλο Αρκάνο) και τελικά κατήλθε στον Άδη (κόλαση) για να σώσει τη μητέρα του. Αυτή είναι η συμβολική εργασία του Bodhisattva στο Δεύτερο Βουνό. Να κατέλθει στη δική του Άβυσσο με σκοπό να πεθάνει (σε όλο του/ της το εγώ) και να πάει στο τάφο της όγδοης Μύησης της Αφροδίτης (η σεφίρα Μπίνα). Αυτό σχετίζεται με το δράμα της ανάστασης, το οποίο θα είναι μέρος της ομιλίας σε επόμενο άρθρο.



Ο άγγελος Γαβριήλ υποσχέθηκε, στην παρθένο (Μαρία), ότι αυτή θα γεννήσει «τον Υιό του Υψίστου» καθώς θα παντρευόταν έναν άντρα με το όνομα Ιωσήφ. Αυτή του απάντησε «Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άντρα;». Και ο άγγελος απάντησε, «Πνεύμα Άγιο θα έρθει πάνω σου και δύναμη Υψίστου θα σε επισκιάσει. γι' αυτό και το ιερό ον που θα γεννηθεί θα κληθεί Υιός Θεού.» Και έτσι η Ευλογημένη Παρθένος Μαρία με άμωμο τρόπο έμεινε έγκυος στον Ιησού. Στους πρώιμους Χριστιανικούς χρόνους υπήρχε η πίστη και ότι η Μαρία είχε γεννηθεί από παρθένο. Μια πηγή για την άμωμο σύλληψη της Μαρίας είναι ο Ιωάννης της Δαμασκού, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι γονείς της Μαρίας ήταν γεμάτοι και εξαγνισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, και ελεύθεροι από την σεξουαλική επιθυμία. Ομοίως, η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια επιβεβαιώνει (Άμωμος Σύλληψη), ότι ακόμα και το ανθρώπινο στοιχείο (η καταγωγή της Μαρίας), το υλικό από το οποίο πήρε μορφή, ήταν αγνό και ιερό. Με άλλα λόγια, η διδασκαλία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας υπαγορεύει ότι η γέννηση από παρθένο του Ιησού δεν ήταν καθόλου πρωτότυπη αφού, όπως και ο Ιησούς, και η σύλληψη της Ευλογημένης Παρθένος Μαρίας έγινε χωρίς αμαρτία.

Είναι ενδιαφέρων να δούμε ότι ο Απόστολος Παύλος, κατέγραψε τη πρώτη γνωστή αναφορά στη γέννηση του Ιησού (ανάμεσα στο 49 και 55 π.Χ.) στην επιστολή προς Γαλάτας 4:4, ως έχει:

Όταν όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε προς τα έξω τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν κάτω από το νόμο.




Ο νόμος, φυσικά, είναι ο νόμος της Ανθρώπινης Ψυχής, η έκτη εντολή, «ου μοιχεύσεις.» Η έκτη εντολή είναι η πρώτη εντολή της Ανθρώπινης Ψυχής. Κάποιος γεννημένος κάτω από αυτόν το νόμο είναι ένας νόμιμα γεννημένος. Ένας Δάσκαλος μπορεί να γεννηθεί μόνο από κάποιον που εκπληρώνει το νόμο της έκτης εντολής.



Κρίσνα, ο Ινδός Χριστός, ήταν ένας νόμιμα γεννημένος από την παρθένο μητέρα του Ντεβάκι. Ο νεογέννητος Κρίσνα ακόμα αναφέρει αυτήν στο «Bhagavad Purana» ως μια «αγνή κυρία» στην αφήγηση της γέννησης του. Είναι γραμμένο ότι ο Βισνού, «ο Θεός όλων των πραγμάτων», εισήλθε στο νου του Βασουντέβα (ο φυσικό πατέρας του Κρίσνα) και σε καθορισμένο χρόνο η Ντεβάκι γέννησε την εκδήλωση του αλάνθαστου Θεού…ο οποίος εναποτέθηκε στη μήτρα της από τον Βασουντέβα…μέσω νοητικής μεταβίβασης. Ενδιαφέρον είναι να σημειωθεί ότι η άμωμος σύλληψη εκπληρώνεται μέσω του Βασουντέβα αντί να γίνει άμεσα μέσω της Ντεβάκι. Το γεγονός αυτό είναι μια υπενθύμιση ότι στην Αλχημική πράξη ο σύζυγος ουσιωδώς γίνεται ο Θεϊκός Πατέρας της συζύγου ενώ η σύζυγος γίνεται η Θεϊκή Μητέρα του συζύγου. Αυτό γίνεται ώστε να συμβεί ο ίδιος ο Θεός, το ανώτατο άτομο, να δεχτεί γέννηση στο σπίτι του Βασουντέβα και «το βάρος του γήινου βασιλείου θα αφαιρεθεί από τη γέννηση του Κυρίου.» Σε μια άλλη εκδοχή της άμωμου συλλήψεως (από το «Vishnu Purana») ο Θεός Βισνού άρπαξε μια μαύρη και μια άσπρη τρίχα από το κεφάλι του και είπε, «Και οι δυο τρίχες μου θα ενσαρκωθούν στη γη και θα αφαιρέσουν τις δυστυχίες από τα πρόσωπα των ανθρώπων εκεί… Αυτή η μαύρη τρίχα μου θα δώσει γέννα στον όγδοο γιο της Ντεβάκι (Κρίσνα, η άσπρη τρίχα έγινε ο δυνατός αδελφός Μπαλαράμα). » Και όπως προείπε ο Θεός ο Ίδιος εμφανίστηκε ως το όγδοο παιδί της Ντεβάκι.

Πιθανώς η αρχαιότερη καταγεγραμμένη περίπτωση (πριν το 2000 π.Χ.) αυτής της αγέραστης παράδοσης των Σωτήρων γεννημένων με άμωμη σύλληψη είναι η γέννηση του Gilgamesh:

Παιδί της γυναίκας του Lugal banda και μιας μεγαλύτερης δύναμης, ο Gilgamesh είναι ένας ζωντανός θρύλος, το άριστο μωρό της Ninsun, αυτή που ποτέ δεν άφησε κανέναν άντρα να την αγγίξει, αληθινά τόσο σταθερή και θεσπέσια, τόσο χωρίς αμαρτία


Αναφέρθηκε από τους πιστούς ως «το Φως του Κόσμου», ο Μίθρα καταγράφτηκε ως ένας Πέρσης σωτήρας που έζησε πριν από 2500 χρόνια, γεννημένος από τη παρθένο Αναχίτα, «ο Άμωμος». Είναι ακόμα ο Μίθρα γιος της παρθένου Αντίτι της «Μητέρας των Θεών» σε μια ινδουιστική Βεδική παράδοση ηλικίας 3500 χρόνων. Ο Μίθρα είχε μια ακολουθία η οποία εξαπλώθηκε από την Ευρώπη μέχρι την Ασία και λατρεύτηκε από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες για πάνω από 300 χρόνια. Η λατρεία του Μίθρα ήταν ευρέως διαδεδομένη. Γι’ αυτό το λόγο, όπως και με πολλές άλλες παραδόσεις Σωτήρων που επιβίωσαν ανά τους αιώνες από την προσαρμογή και την αλλαγή της κουλτούρας, υπάρχουν περισσότερες από μια εκδοχές για τη γέννηση και το θάνατο του Μίθρα. Η πιο κοινή εκδοχή της άμωμου γεννήσεως του Μίθρα αναφέρεται με το επίθετο ο «γεννημένος από βράχο». Ο Μίθρα καλούνταν «Θεός εκ Πέτρας,» ή ο «Θεός από το Βράχο» καθώς είχε γεννηθεί άμωμα από μια πέτρα. Το άμωμα γεννημένο παιδί, Κι (από το Κινέζο ήρωα της πλημμύρας, Γιου) γεννήθηκε από μια πέτρα όπως και οι Σκανδιναβοί θεοί και ο ήρωας Ενκίντου από την αρχαία Βαβυλωνιακή Παράδοση του Gilgamesh.

Η Αρούρου σκέφτηκε τον Άνου. Τότε αυτή μούσκεψε τα δημιουργικά της δάχτυλα, έπλασε ένα βράχο, και τον πέταξε όσο πιο μακριά μπορούσε μέσα στο δάσος. Με αυτό τον τρόπο γέννησε τον Ενκίντου.


Αυτοί που καταλαβαίνουν την ιερή επιστήμη της Αλχημείας, θα αναγνωρίσουν αμέσως το νόημα αυτού του συμβολισμού. Κάποιος θυμάται τη διδασκαλία του Σίμωνα Πέτρου, Κεφάς Πατάρ, «η Πέτρα», «Εγώ ακουμπώ στη Σιών ένα κύριο θεμέλιο λίθο, εκλέγω, πολύτιμη, και αυτός ο οποίος θα πιστέψει σε αυτή δε θα καταδικαστεί.» Κάποιος ο οποίος θα γεννηθεί από τη φιλοσοφική λίθο, «την θεμέλιο λίθο που οι χτίστες απέρριψαν», τον υγρό λίθο του Ερμή ο οποίος είναι η σεφίρα Γιεσότ (Εβραϊκά: Θεμελίωση), και έχτισε το σπίτι του πάνω σε θεμέλια από πέτρα. Είναι ο διπλογεννημένος. Αυτό φέρνει στη συζήτηση και τα λόγια του σοφού Βασιλιά Ντρουπάντα, από τον Ινδουιστικό μύθο Mahabharata, όπου αναφέρει «ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους αυτοί οι οποίοι είναι διπλογεννημένοι είναι οι καλύτεροι.»



Όλα τα αρχικά εργαλεία της (ελεύθερης)Μασονίας χρησιμεύουν στη δουλειά με το λίθο. Κάθε Δάσκαλος Μασόνος πρέπει να λαξεύσει καλά τη Φιλοσοφική του Λίθο. Αυτή η λίθος είναι το σεξ. Πρέπει να χτίσουμε το ναό του Αιώνιου πάνω στον Ενεργό Λίθο (και όχι πάνω στην άμμο). – Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Ο Τέλειος Γάμος


Οι Μασονικές Στοές ήταν φύλακες αυτής της γνώσης του Μεγάλου Αρκάνου(Ελιξιρίου) πριν εκφυλιστούν σε κοινωνικές λέσχες των ελίτ οι οποίες έχασαν το νόημα των δικών τους συμβόλων και τελετουργιών.

Το αλχημικό σύμβολο της πέτρας ενισχύεται από την επίδειξη του Μίθρα όπου πετούσε βέλη σε ένα βράχο με σκοπό να φέρει έξω νερό. Αυτό είναι το ίδιο δίδαγμα που παρουσίασε ο Εβραίος σωτήρας Μωϋσής όταν χτύπησε ένα βράχο με το ραβδί του για να φέρει έξω νερό. Γιατί είναι μέσα στη «πέτρα» του Γιεσότ, το σεξ, όπου τα νερά της ζωής βρίσκονται.



Αυτό είναι το κλειδί για τη μυστηριώδη μαύρη πέτρα από το Qa’abah (αφιερωμένη στην αραβική Θεϊκή Μητέρα Al-Uzza, ιδιαίτερα τιμώμενη από τη φυλή στην οποία ο Μωάμεθ ανήκε). Αυτό είναι το μυστικό της ιερής πέτρας από την οποία το σπαθί (της Κουνταλίνης) τραβιέται από τον ένα αληθινό Βασιλιά (Αρθούρος, ο Εσώτερος). Αυτό είναι το νόημα του βράχου της Δήλου ο οποίος επέπλεε στο νερό και έδωσε στη Λιτό σωτηρία ώστε να γεννήσει τα θεϊκά δίδυμα τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, μετά από εννιά ημέρες μαρτυρίου από το φίδι Πύθωνα (το οποίο τελικά και έσφαξε ο Απόλλωνας). Είναι το νόημα του μεγάλου βράχου που σήκωσε ο Περσέας με σκοπό να κερδίσει τα δικαιώματα που είχε εκ γενετής – το σπαθί του πατέρα του (της Κουνταλίνης) και τα σανδάλια (σύμβολο της πορείας του Δρόμου του δικού του Εσώτερου Πατέρα) και τελικά τον Αθηναϊκό θρόνο (όπου στέφεται Βασιλιάς, ένας Μαλέκ, η σεφίρα Τίφερετ). Είναι η λαμπρή μπλε πέτρα η οποία προστατεύει τον ήρωα της παράδοσης των Απάτσι από τους εχθρούς του, το Παιδί από το Νερό.

Μέσα σε αυτά τα σύμβολα είναι φανερό ότι εκτός του ότι είναι σύμβολο της σεξουαλικής αλχημικής ένωσης με σκοπό τη σύλληψη ενός φυσικού, εν τούτοις θεϊκού παιδιού, η γέννηση με άμωμη σύλληψη είναι επιπλέον ένα σύμβολο της Δεύτερης Γέννησης όπως εξήγησε στο Νικόδημο ο Ιησούς,

Αν κάποιος δε γεννηθεί από νερό (της σεφίρας Γιεσότ, η σεξουαλική δύναμη) και (η φωτιά) Πνεύμα, δε δύναται να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού.


Η δεύτερη γέννηση συμβαίνει εσωτερικά. Ο άνθρωπος ο γεννημένος από φωτιά και νερό είναι ένας αληθινός άνθρωπος, το Ανώτερο Μάνας. Με αυτό το τρόπο ο προσεκτικός αναγνώστης θα αναγνωρίσει τα σύμβολα του νερού και της φωτιά να είναι παρόντα στις ιστορίες γεννήσεως όλων των οικουμενικών Σωτήρων. Αλλά κάποιος πρέπει να ξέρει πώς να ψάξει. Για παράδειγμα, το όνομα Μωϋσής στα Εβραϊκά είναι γραμμένο (με λατινικούς χαρακτήρες) ως «Moshe». Το όνομα Moshe αποτελείται από τα Εβραϊκά γράμματα Mem, Shin, και He. Το γράμμα Mem εκφράζει το νερό. Το Shin τη φωτιά και το He τη μήτρα. Συνεπώς το όνομα Μωϋσής κυριολεκτικά σημαίνει «γεννημένος από νερό και φωτιά». Είναι μόνο μέσω της σεβαστής ένωσης ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα στην ιερή επιστήμη της Αλχημείας όπου μπορεί κάποιος να γεννηθεί από νερό και φωτιά και να ενσαρκώσει την Ανθρώπινη Ψυχή του. Και όταν η Ανθρώπινη Ψυχή (το Ηλιακό Αιτιατό Σώμα) γεννηθεί τότε ο Χριστός μπορεί να γεννηθεί μέσα στο στάβλο του bodhisattva.



Σε απεικονίσεις του Μίθρα να αναδύεται σε ολοκληρωμένη μορφή από ένα βράχο, φοράει μόνο ένα Φρυγικό καπέλο (σύμβολο του αδένα της επίφυσης), να σηκώνει ψηλά μια αναμμένη δάδα σε κάθε χέρι (μερικές φορές κρατά ένα σπαθί σε κάθε χέρι), με κόκκινες φλόγες να εκτοξεύονται γύρω του από την petra genetrix (την δημιουργική δύναμη του Αγίου Πνεύματος). Οι αναμμένες δάδες είναι «οι δύο λυχνίες που μπροστά στον Κύριο της γης έχουν σταθεί» (όπως αναφέρεται στην «Αποκάλυψη» της Χριστιανικής Βίβλου). Αυτές είναι σύμβολα των δύο ανυψωμένων φιδιών της Κουνταλίνης, Ίδα και Πινγκαλά, που υποδεικνύουν την τέλεια γνώση κάποιου γεννημένου με ολοκληρωμένη μορφή (ο ολοκληρωμένος άνθρωπος με τέλεια δημιουργημένα ηλιακά οχήματα) και όρθιος (ενωμένος με τον Θεό, το Τετραγράμματον).



Ομοίως, ο Αζτέκος ήρωας Huitzilopochtli λέγεται ότι ανάβλυσε από τη μήτρα σε ολοκληρωμένη μορφή ώστε αμέσως ήλθε σε συμπλοκή με του εχθρούς της μητέρας του κρατώντας το «φλεγόμενο φίδι» (το σπαθί της Κουνταλίνης), ή xiucoatl. Οι εχθροί της μητέρας του είναι η ίδια του η αδελφή (η θεά της σελήνης = οι σεληνιακές δυνάμεις) και τα 400 αδέλφια του (4 + 0 + 0 = 4 = η κατώτερη τετράδα, ή τα τέσσερα σώματα της αμαρτίας). Ο Huitzilopochtli γεννήθηκε με άμωμη σύλληψη από την παρθένο μητέρα του Coatlicue, η οποία έμεινε έγκυος από μια μπάλα από χνούδι (από το πουλί Quetzal / το Περιστέρι του Αγίου Πνεύματος) που κατέβηκε από τον παράδεισο. Η Coatlicue («δέρμα Φιδιού») απεικονίζεται με μια εικόνα ενός ανθρώπινου Κηρυκείου του Ερμή με δύο φίδια για κεφάλι.



Στο Κώδικα Vaticanus την παρθένο Chimalman επισκέφτηκε ένας πρεσβευτής από το παράδεισο που ανάγγειλε το θέλημα του Θεού ότι αυτή θα γεννήσει ένα θεϊκό γιό. Μόλις έφυγε από το σπίτι της, η Chimalman έμεινε έγκυος με ένα γιο, τον Αζτέκο Χριστό Quetzalcoatl. Σε μερικές εκδοχές της γέννησης του Quetzalcoatl αυτός γεννήθηκε (όπως και ο Μίθρα και ο Κι) από μια πέτρα, ένα λαμπρό λίθο από νεφρίτη ή από σμαράγδι. Ομοίως, ο Ehecatl (του οποίου η αγάπη για την αγνή Mayahuel συμβολιζόταν με ένα όμορφο δέντρο) γεννήθηκε από μια πέτρα που ήταν μαχαίρι θυσιαστηρίου, υποδεικνύοντας ένα ακόμα χαρακτηριστικό του Διπλογεννημένου, την θυσία. Αυτές οι τρεις θεμελιώδεις απαιτήσεις για να γεννηθεί ξανά κάποιος είναι η Αλχημική Γέννηση, ο Μυστικός Θάνατος, και η Θυσία. Η Θυσία είναι το βασικό χαρακτηριστικό του Χριστού και το Τρίτο Βουνό για τον bodhisattva. Όλα τα πράγματα φτιάχτηκαν από αυτόν, και χωρίς αυτόν δεν μπορούσε να φτιαχτεί τίποτα από αυτά που είχαν φτιαχτεί. Ο Χριστός είναι η ουσία όλης της δημιουργίας, πηγή όλης της ζωής και του φωτός στο σύμπαν, που θυσιάζει τον εαυτό Του από στιγμή σε στιγμή με σκοπό να γεννήσει τα πολλαπλά βασίλεια και τις μορφές πάνω στο αιώνιο Δέντρο της Ζωής. Όπως το Δέντρο της Ζωής είναι ένας χάρτης τόσο της οργάνωσης του σύμπαντος όσο και του ανθρώπου, αυτή η ίδια θυσία του Χριστού συμβαίνει και στην εσωτερική δημιουργία των οχημάτων της ψυχής μέσα σε κάθε μυημένο. Όπως είναι πάνω είναι και κάτω.



Με αυτό το τρόπο η αγνή παρθένος Xquic («Ματωμένη Σελήνη») έμεινε έγκυος στους δίδυμους ήρωες των Μάγιας, Hunahpu και Xbalanque, όταν το θυσιασμένο κεφάλι του Hun Hunahpu (το οποίο στηριζόταν πάνω στη κολοκυθιά) έφτυσε στο εκτεταμένο χέρι της και είπε, «Είναι απλώς ένα σημάδι που σου δίνω, το σάλιο μου.» Όταν ρωτήθηκε από τον πατέρα της ποιος ήταν υπεύθυνος για την εγκυμοσύνη της, η Xquic απάντησε, «Δεν υπάρχει κάποιος άντρας που να ξέρω το πρόσωπο του… Αυτό που είναι στη κοιλιά μου δημιουργήθηκε όλο από μόνο του όταν πήγα να θαυμάσω το κεφάλι του Hun Hunahpu…»



Είναι γραμμένο ότι η γέννηση του Ζαρατούστρα (Ζωροάστρη) των Περσών ήταν θαυματουργή. Η παρθένος μητέρα του Dughdova έμεινε έγκυος όταν η δόξα του Ahura Mazda («ο Ανώτερος Θεός του Σύμπαντος») κατήλθε από το παράδεισο και μπήκε στο σπίτι της. Η ψυχή του τοποθετήθηκε από τον Ahura Mazda στο ιερό φυτό Haoma και έγινε η σύλληψη του από το απόσταγμα του φυτού Haoma μέσα στο γάλα. Σε μια άλλη παράδοση η σύλληψη του Ζαρατούστρα έγινε όταν επισκέφτηκε τη μητέρα του ένα ακόντιο από φως (όπως με τους Περσέα, Samonocodom, Dung Ming, Nayenezgani, κ.α.). Σε μια ακόμα εκδοχή ο Ζαρατούστρα ήταν ο γιος της μεγάλης σαλαμάνδρας Oromasis. Οι Σαλαμάνδρες είναι τα στοιχειώδη της φωτιάς, παραπέμποντας στον Ζωροάστρη ως ένας γεννημένος από φωτιά. Πιστεύεται ότι η μελλοντική του επανεσάρκωση θα γεννηθεί πάλι από μια παρθένο.

Στις παραδόσεις της Μεγάλης Βρετανίας (Ιρλανδία, Σκωτία, Ουαλία, Αγγλία) υπάρχουν πολλοί κοινοί θρύλοι για Σωτήρες γεννημένους από άμωμες συλλήψεις:



Ο ασύγκριτος ήρωας Chuchulainn γεννήθηκε από τον ηλιακό θεό Lugh (ο φυσικός του πατέρας ήταν ο προφήτης Sualtimh, ο οποίος επίσης λεγόταν ότι γεννήθηκε από μια παρθένο) και την παρθένο Dechtire. Με τη θεϊκή χάρη του Lugh (ηλιακή φωτιά), η Dechtire έμεινε έγκυος σε ένα όνειρο ενόσω ξάπλωνε κοντά στο ποταμό Boyne (νερό). Μια εκδοχή της γέννησης τους ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε τρεις φορές (1, φυσικά, 2, ως ένας Διπλογεννημένος, ή Ηλιακή Γέννηση, και 3, μέσω της Ανάστασης) και για αυτό το λόγο απεικονίζονταν μερικές φορές με τρία κεφάλια (π.χ. Μπράχμα, Karttikeya κτλ.). Μια περιγραφή του διηγείται ότι τα μαλλιά του στεκόταν όρθια και στις άκρες κάθε τρίχας καθόταν μια σπίθα φωτιάς (Πεντηκοστιανές φλόγες του Αγίου Πνεύματος).

Ο φημισμένος αν και μυστηριώδης μάγος Μέρλιν (από το Ουαλικό «Myrrdin» = Γεράκι ή στα Βρετανικά «Moridunon» = οχυρό της θάλασσας) καταγράφηκε να είναι ένας γεννημένος με άμωμη σύλληψη ανάμεσα σε ένα γονιό από τον Άλλο Κόσμο και μια αγνή παρθένο βασιλικής καταγωγής.



Ο μεγάλος σοφός και μάγος Taliesin ήταν ένας γεννημένος με άμωμη σύλληψη από τη μάγισσα Ceridwyn. Η Ceridwyn ετοίμασε ένα δραστικό ποτό το οποίο θα αποκάλυπτε όλα τα μυστήρια του σύμπαντος σε αυτόν που θα το έπινε. Αυτό προοριζόταν για το γιο της τον Afaggdu («Απόλυτο Σκοτάδι»). Αλλά τρεις σταγόνες έσταξαν έξω από το αναβράζον ποτό στο δάχτυλο ενός μικρού αγοριού με το όνομα Gwion («Λευκός, Απαστράπτων»), το οποίο τις έγλυψε και αμέσως έλαβε τη σοφία που προοριζόταν για τον Afaggdu. Η Ceridwyn καταδίωξε το αγόρι. Αυτός έγινε ένας λαγός, και αυτή έγινε ένα λαγωνικό, αυτός έγινε ένα ψάρι, και αυτή έγινε μια ενυδρίδα… και έτσι συνέχισαν ώσπου αυτός έγινε ένας κόκκος αλευριού και αυτή μεταμορφώθηκε σε μια κότα και τον έφαγε. Η Ceridwyn έμαθε γρήγορα ότι έμεινε έγκυος και ύστερα από καθορισμένο χρόνο γέννησε το αναγεννημένο Gwion. Αυτός ήταν τόσο όμορφος που αυτή δε μπορούσε να τον σκοτώσει. Αντίθετα τον έδεσε μέσα σε μια δερμάτινη τσάντα και τον πέταξε στη θάλασσα (όπως με τους Περσέα, Karttikeya, Ρόμολους και Ρέμους, Μωϋσή, Maui, κ.α.). Αυτός βρέθηκε και υιοθετήθηκε από τον ανιψιό του βασιλιά Dyfed, ο οποίος τον ονόμασε Taliesin («Απαστράπτον Μέτωπο»). Με την αθωότητα ενός παιδιού, ο Gwion (το Buddhata, η Ουσία) χρησιμοποίησε τις τρεις σταγόνες (τα τρία ηλιακά άτομα του Λόγου) από το αναβράζον ποτό (αναβράζον από τη θερμότητα του Αλχημικού σιδηρουργείου) για να γίνει ο κόκκος αλευριού (ο σπόρος) που γονιμοποίησε (τα τρία σεληνιακά άτομα της…) την Ceridwyn (…Μητέρας Φύσης) και είχε ως αποτέλεσμα την επαναγέννηση του (η δεύτερη γέννηση) ως ένα όμορφο παιδί (το «Χρυσό Παιδί» ή αλλιώς η Ανθρώπινη Ψυχή, η σεφίρα Τίφερετ = «Ομορφιά»).

Υπήρχε επίσης ένας περιληπτικά αναφερόμενος, αλλά πολύ σεβόμενος Κέλτης ήρωας με το όνομα Madon ap Modron του οποίου η σύλληψη έγινε μέσω μιας ηλιακής σπίθας (φωτιά) και μιας ποταμίσιας θεάς (νερό) για τον οποίο λίγα είναι γνωστά εκτός από το γεγονός της απαγωγής του τρεις ημέρες μετά τη γέννηση του και την τελική απελευθέρωση του από τον Άλλο Κόσμο από τους σωτήρες του ώστε να κατορθώσει μια σπουδαία πράξη. Είναι η περιπέτεια ενός άλλου ήρωα με το όνομα Culhwych που πρέπει να βρει και να σώσει τον Mabon, με τη βοήθεια του θείου του Βασιλιά Αρθούρου (σύμφωνα με τις περισσότερες εκδοχές). Για να βρει τον Mabon χρειάστηκε να συμβουλευτεί τέσσερα στη σειρά ηλικιωμένα πλάσματα για το μέρος που πιθανώς βρισκόταν ώσπου να οδηγηθεί στον πολύ αρχαίο Σολομό του Llyn Llyw. Μόνο ο σολομός κατείχε την απάντηση στην ερώτηση για το μέρος που βρισκόταν ο Mabon και οδήγησε τους σωτήρες του μπροστά από ένα τεράστιο τοίχο και είπε «ο Mabon ο γιος του Modron βρίσκεται εδώ, και ποτέ κανένας δεν έχει φυλακιστεί τόσο σκληρά». Χρειάστηκε ολόκληρη η δύναμη από τους στρατιώτες του Αρθούρου για να εισβάλλουν μέσα στο τοίχο και να σώσουν τον Mabon.



Γίνεται φανερό ότι ο Mabon είναι η συνείδηση φυλακισμένη από το Εγώ. Τα τέσσερα αρχαία ζώα που οδηγούν τον Culhwych (την Ανθρώπινη Ψυχή) στον σολομό (ο Χριστός) είναι τα τέσσερα οχήματα της ψυχής (Ousel of Kilgrwri – το Φυσικό Σώμα, Stag of Rhendevre – το Ζωτικό Σώμα, Owl of Cwn Cawlwyd – το Αστρικό Σώμα, Eagle of Gwernabwy – το Νοητό Σώμα). Το καθένα από αυτά οδηγεί τον πολεμιστή (Ανθρώπινη Ψυχή) στο επόμενο σοφότερο πλάσμα μέχρι να βρει τον Σολομό of Llyn Llyw (ο Χριστός), ο μόνος με τη Σοφία που ψάχνει και ελευθερώνει τον Mabon (την συνείδηση και αναπαράσταση του Ηλιακού Αιτιατού Σώματος). Ο Culhwych ενδυναμώνεται από το θείο του, τον Βασιλιά Αρθούρο (το Είναι), και από τους πολεμιστές του (η ελεύθερη συνείδηση) ώστε να κατορθώσει αυτή τη σπουδαία αποστολή. Αφότου απελευθερωθεί ο Mabon (το Ηλιακό Αιτιατό Σώμα του Culhwych) κάνει το θέλημα του Βασιλιά Αρθούρου (του Είναι) και οδηγεί το κυνήγι προς το παντοδύναμο αγριογούρουνο του Twrch Trwyth και τα εφτά μανιώδη αιμοβόρα γουρουνόπουλα (οι Επτά Κύριες Αμαρτίες / Εγώ), ο θάνατος των οποίων έχει ως αποτέλεσμα το γάμο του Culhwych (της Ανθρώπινης Ψυχής) με την όμορφη Olwen (η Θεϊκή Ψυχή).



Ολόκληρη η ιστορία είναι μια αλληγορία του Δρόμου ενός Μυημένου ώστε να γεννηθεί ξανά. Ο Μυημένος γεννιέται ξανά με τη δημιουργία των ηλιακών σωμάτων και με τον συμβολικό γάμο με την Θεϊκή Ψυχή. Αλλά η αποστολή του Bodhisattva είναι να αυτό-πραγματωθεί και να δημιουργήσει το Σώμα της Τελειότητας. Αυτή είναι η ανώτερη μορφή επαναγέννησης όπου απαιτείται η Ανθρώπινη Ψυχή να κατέλθει στην δική της άβυσσο και να πεθάνει μέσα σε όλα της τα Εγώ. Αυτό συμβολίζεται ως η τελευταία αποστολή του Culhwych στην οποία πρέπει να κατέλθει στη κόλαση και να φέρει πίσω το αίμα της Μαύρης Μάγισσας (σχετίζεται με το δράμα της ανάστασης, το οποίο θα συζητηθεί σε μελλοντική διάλεξη).

Το όνομα Mabon ap Modron σημαίνει «ο Υιός της Μητέρας». Με το να περπατάει στο Δρόμο ο Mabon ap Modron, ο Culhwych ήταν επίσης «ο Υιός της (Θεϊκής) Μητέρας», όπως ήταν και ο Κέλτης ήρωας Lleu («ο Φωτεινός») Llaw Gyffew, ο γεννημένος με άμωμη σύλληψη δίδυμος αδελφός του Dylan («η Θάλλασα») από την παρθένο Arianrod όταν έπεσε πάνω στο ραβδί του Math, μάγου κυβερνήτη του Gwynedd. Τέτοιοι «Υιοί της Μητέρας» στην Κελτική παράδοση είχαν πάντα σχέση με τον Κέλτη Ήλιο-θεό, πάντα ήταν προϊόν μυστηριωδών γεννήσεων ή γεννημένοι από παρθένο, πάντα τους έπαιρναν μακριά σύντομα μετά τη γέννηση τους, και πάντα ήταν διάδοχοι στη βασιλεία ύστερα από την ολοκλήρωση φαινομενικά αδύνατων αποστολών. Επιπλέον αναπόφευκτα παντρεύονταν την πιο όμορφη γυναίκα στο κόσμο (η Καμπαλιστική σεφίρα Γκεμπούρα, η Θεϊκή Ψυχή).

Οι πολλές αρχαίες παραδόσεις της Ασίας προωθούν μια εντυπωσιακή απεικόνιση γεννήσεων από παρθένο με άμωμη σύλληψη. Μερικές αναφορές:

Μια νύμφη ενώ έκανε μπάνιο σε ένα ποτάμι στη Κίνα την ακούμπησε ένα νούφαρο, και ο θεϊκός Fohi (καλείται «αυτός ο οποίος είναι ένας και τρεις»), ο ιδρυτής της Κινέζικης αυτοκρατορίας, συλλήφθηκε. Σε μια άλλη εκδοχή της παρθένου μητέρας του Fohi, Moyë, περπατούσε στην όχθη ενός ποταμιού, όταν ξαφνικά περικυκλώθηκε από ένα ουράνιο τόξο και έμεινε έγκυος σε ένα θεϊκό γιό. Στα πρώτα δώδεκα χρόνια κυοφορίας της ονειρεύτηκε ότι ήταν έγκυος σε ένα λευκό ελέφαντα (π.χ. η σύλληψη του Shakyamuni Βούδα, δες παρακάτω). Η μητέρα του Chang Ti/ Huang Di έμεινες έγκυος αφού παρατήρησε ένα μεγαλοπρεπή κεραυνό κοντά στο άστρο Dubhe (στη Μεγάλη Άρκτο). Παρομοίως, η μητέρα του Κινέζου ήρωα της πλημμύρας, Yu, έμεινε έγκυος αφού είδε ένα πεφταστέρι να περνάει ανάμεσα στις Πλειάδες. Λέγεται ακόμα ότι η σύλληψη του Κινέζου φιλόσοφου και δάσκαλου Lao-Jun (Lao Tsu) έγινε από ένα πεφταστέρι και αυτός αναδύθηκε από τα πλευρά της παρθένου μητέρας του (όπως ο Shakyamuni, ο Indra κ.α. η Ανθρώπινη Ψυχή ξεδιπλώνεται από τη Θεϊκή Ψυχή) ύστερα από μια κυοφορία 80 χρόνων (80 = 8 + 0 = 8, δες τον Padmasambhava παρακάτω) και αναφέρθηκε ότι γεννήθηκε με άσπρα μαλλιά (αγνός, εγκρατής) και με τη δύναμη της ομιλίας (ο Λόγος).







Στη Ταϊλάνδη, μια περιπλανώμενη ηλιακτίδα χάιδεψε ένα νεαρό παρθένο κορίτσι, αναφερόμενο ως «η Κυρία της Προσευχής», και ο μεγάλος και υπέροχος λυτρωτής, Samonocodom, συλλήφθηκε.

Στη Κορεάτικη παράδοση ο ηρωικός Dung Ming συλλήφθηκε όταν ένα κορίτσι από το χαρέμι του πρώτου βασιλιά της Κορέας είδε ένα σύννεφο ή μια ακτίνα φωτός να εισέρχεται στο στήθος της. Η εγκυμοσύνη γέννησε υποψίες (όσον αφορά την αγνότητα της) και ο βασιλιάς διέταξε να την θανατώσουν. Αλλά μόλις άκουσε την ιστορία της την άφησε να γεννήσει το παιδί της. Ο Dung Ming γεννήθηκε και παρόλες τις απόπειρες δολοφονίας του βασιλιά, μεγάλωσε ώστε να γίνει βασιλιά του Fuyu και ιδρυτής της Κορεάτικης φυλής.

Η Alan-ko των πρώιμων Μογγόλων λέγεται ότι είχε τέσσερις άμωμες συλλήψεις (συμπεριλαμβανομένης της γέννησης του Bodunchar, προγόνου του Τζέγκις Χαν) όταν την επισκέφτηκε ένας «χρυσός σπινθηροβόλος άντρας» ο οποίος μπήκε στο σπίτι από τη καπνοδόχο (π.χ. ο Δίας με τη Δανάη) και χαϊδεύοντας τη κοιλιά της, το φως του εισήλθε στη μήτρα της.

Ο Κινέζος Χριστός, Fu Xi, συλλήφθηκε άμωμα όταν η μητέρα του πάτησε το ίχνος ποδιού του θεού της καταιγίδας, ή αλλιώς του Μέγα Ανθρώπου. Καλυμμένη με μια θαυμάσια λαμπρότητα ένιωσε ξαφνικά ζεστή τη κοιλιά της και αργότερα ανακάλυψε πως ήταν έγκυος. Ο Κινέζος ήρωας Hou Chi πιστεύται ότι γεννήθηκε με τον ίδιο τρόπο.



Τα ηρωικά ανίψια της Γιαπωνέζας θεάς του ήλιου, Hikohohodemi («Πριγκίπισσα-Φωτιά-Ίσκιος») και Hosuseri («Πριγκίπισσα-Φωτιά-Λάμψη») ήταν γιοι γεννημένοι με άμωμη σύλληψη από την Kono-Hana-Sakuya-Hime («Άνθη-από-τα-Δέντρα-Ανθισμένη-Πριγκίπισσα»). Επειδή με θαυματουργό τρόπο έμεινε έγκυος τη νύχτα του γάμου της, ο αμφίβολος σύζυγος την κατηγόρησε για απιστία. Για αυτό το λόγο έχτισε ένα τοίχο, μια μικρή κατοικία, και τη στιγμή της γέννησης έβαλε φωτιά αναφωνώντας, «Αν αυτό που βρίσκεται στη μήτρα δεν είναι απόγονος του Ουράνιου Εγγονιού, σίγουρα θα καταστραφεί από τη φωτιά, αλλά αν είναι στα αλήθεια απόγονος του Ουράνιου Εγγονιού, τότε η φωτιά δε θα του κάνει κακό.» Τελικά, αυτή και οι γεννημένοι από φωτιά γιοι της (τρεις σύμφωνα με κάποιες αφηγήσεις) αναδύθηκαν άθικτοι από τη κόλαση.

Μια αφήγηση της άμωμης γέννησης του Βούδα Shakyamuni βρίσκεται στο Buddhacarita:

Αυτοί οι δύο(η μητέρα και ο πατέρας του Shakyamuni) γευόμενοι την απόλαυση της αγάπης, και μια μέρα αυτή έμεινε έγκυος στο καρπό της μήτρας της, αλλά χωρίς καμία μόλυνση, με τον ίδιο τρόπο που η γνώση ενώθηκε ώστε μαγικά να παράγει καρπό


Επιπλέον είναι γραμμένο ότι η «Μεγάλη Maya», η μητέρα του Βούδα Shakyamuni, έμεινε έγκυος όταν είχε ένα όραμα ενός λευκού ελέφαντα. Ονειρεύτηκε ότι ένας όμορφος λευκός ελέφαντας (ένα Ανατολικό σύμβολο του Αγίου Πνεύματος / Του Λόγου) την πλησίασε κρατώντας ένα άνθος νούφαρου και εισήλθε στη μήτρα της. Η Maya γέννησε όρθια, κρατώντας το κλαδί ενός δέντρου. Αυτή είναι μια καθαρή ένδειξη για αυτούς που καταλαβαίνουν τα σύμβολα ότι αυτή ήταν αγνή και είχε μια αλχημική (άμωμη) γέννηση. Όρθια = Μαεστρία = έχοντας πετύχει Το Σώμα Ηλιακόν, τα Ηλιακά Σώματα.



Κρατώντας το κλαδί ενός Δέντρου (το Δέντρο της Ζωής εσωτερικά, το Είναι) γέννησε τον Βούδα Shakyamuni (το «Χρυσό Παιδί») μέσω της χάρης του Αγίου Πνεύματος. Είναι ακόμα γραμμένο ότι ο Βούδας Shakyamuni γεννήθηκε όρθιος και αμέσως έκανε εφτά βήματα για να δηλώσει ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία του γέννηση.



Τα εφτά βήματα εκφράζουν την θριαμβευτική δημιουργία των εφτά φιδιών (π.χ. οι εφτά ημέρες της δημιουργίας στη Γένεση) και επακόλουθη μαεστρία πάνω στη φύση, η δεύτερη γέννηση, ο όρθιος άνθρωπος. Ο Shakyamuni ενσάρκωσε το Είναι του (η σεφίρα Τσέσεδ) και με αυτό το τρόπο υπερέβη τον Τροχό της Σαμσάρα και το Νόμο της Επιστροφής. Μέσα σε αυτό το σύμβολο είναι το κλειδί για τη κατανόηση της φύσης του αληθινού ανθρώπου όπως αποκαλύφτηκε από τον Σαμαέλ Αούν Βεόρ (Samael Aun Weor) πάνω στα λόγια του Βούδα: «Ακούστε εμένα σωστά, για κάθε άνθρωπο Βούδα υπάρχουν εφτά Βούδες!»



Ο εκπληκτικός Padmasambhava της Βουδιστικής παράδοσης γεννήθηκε άμωμα χωρίς μητέρα ή πατέρα. Σύμφωνα με τις επικρατούσες εκδοχές της γέννησης του, και σύμφωνα με τις δικές του υπαγορεύσεις, ο Padmasambhava γεννήθηκε από το άνθος ενός νούφαρου (και αυτή είναι η σημασία του ονόματος του). Μια ακτίνα κόκκινου φωτός (η φωτιά του Αγίου Πνεύματος) διείσδυσε στο κέντρο μιας λίμνης (τα σεξουαλικά νερά της σεφίρας Γιεσότ) εξαιρετικά αγνής ποιότητας (λόγω της μετατροπής) με το όνομα Ωκεανός του Γάλακτος ή Η Εκθαμβωτική Άμωμη Λίμνη. Ένα μεγάλο, άμωμο άνθος νούφαρου εμφανίστηκε «και από τη καρδιά του Μεγάλου Ευσπλαχνικού, Εγώ, ο Padma, ο Γεννημένος από Νούφαρο Γκουρού πήγασε ως η συλλαβή «HRI» (ο Λόγος). Η συλλαβή διαλύθηκε σε φως και αμέσως εκεί ανήλθε ένα όμορφο οχτώ χρονών αγόρι τέλεια στολισμένο με τα κύρια και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά ενός Βούδα. Κρατώντας μια vajra, μια τρίαινα, και ένα νούφαρο στα χέρια του, ξεκίνησε αμέσως να παραδίδει διδασκαλίες στους Ντέβες και στις Ντακίνι της περιοχής. Ο οχτάχρονος Padmasambhava εξήγησε όσον αφορά τη κληρονομιά του: «Ο πατέρας μου είναι ο από μόνος του αναδυμένος Samantabhadra, Η Μητέρα μου είναι η σφαίρα της πραγματικότητας, Samantabhadri. Η αγνότητα μου είναι η ένωση της αρχέτυπης σοφίας και του Dharmadhatu.»

Θεωρήθηκε ως ο ιδρυτής της σχολής Dzogchen του Βουδισμού, ο Garab Dorje γεννήθηκε με θαυματουργό τρόπο από μια παρθένο και κόρη του Βασιλιά Dharmasoka της Ινδίας. Τοποθετήθηκε σε μια τάφρο με φωτιά για εφτά μέρες. Ενθυμούμενη ένα όνειρο που προείπε για τη θεϊκή γέννηση του, η πριγκίπισσα τον πήρε από τη τάφρο άθικτο και τον ονόμασε Rolang Dewa.

Ο Ινδός Σωτήρας και σφαγέας δαιμόνων Karttikeya γεννήθηκε από ένα σπόρο του Σίβα (η Τρίτη Άποψη της Ινδουιστικής Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα), μέσω της Agni (Θεάς της Φωτιάς), ο οποίος το άφησε μέσα στο Γάγγη (τα νερά της ζωής, η σεφίρα Γιεσότ). Για αυτό από εδώ και πέρα καλούνταν μερικές φορές Agnibhuva (ο υιός της Agni) και Ganga-putra (ο Υιός του Γάγγη), ένα φωτεινό αγόρι όπως ο ήλιος και όμορφο όπως το φεγγάρι. Ο Karttikeya γεννήθηκε (όπως συμβούλεψε ο Ιησούς το Νικόδημο) από νερό (η σεφίρα Γιεσότ, η σεξουαλική δύναμη) και (φωτιά) από το Άγιο Πνεύμα. Σε μια άλλη εκδοχή της γέννησης του Karttikeya είναι γραμμένο ότι αυτός γεννήθηκε από φωτιά που έπεσε από το τρίτο μάτι του θεού Σίβα (Άγιο Πνεύμα) μέσα σε μια λίμνη (τα νερά της σεφίρας Γιεσότ) κοντά στο Madras. Ακόμα μια άλλη αφήγηση έφερε τον Karttikeya ως αποτέλεσμα μια συνδυασμένης άμωμης κυοφορίας εφτά διαφορετικών παρθένων γυναικών από εφτά σοφούς (είναι επίσης καταγραμμένο ότι ήταν απαραίτητες εφτά παρθένες μήτρες για την άμωμη γέννηση της Agni). Αυτή η μεταφορά πραγματοποιεί την προαναφερθείσα διδαχή του Βούδα Shakyamuni: «για κάθε άνθρωπο Βούδα υπάρχουν εφτά Βούδες!» Γιατί είναι επιτακτικό για κάθε ανθρώπινη ψυχή να «γεννηθεί» σε κάθε ένα από τα επτά σώματα που αποτελούν το αληθινό Ανθρώπινο Ον. Αυτό είναι δυνατό μόνο μέσω της συνετής χρήσης της «φωτιάς» και του «νερού» μέσα στο σιδηρουργείο της Αλχημείας.





Οι αδελφοί Pandava, οι κεντρικοί ήρωες του αρχαίου Ινδιάνικου πνευματικού επικού ποιήματος Mahabharata, γεννήθηκαν και οι δύο από παρθένο μητέρα (παρόλες τις πολλές εγκυμοσύνες) και Θεό(Θεούς). Για τον αναγνώστη επιπλέον διευκρινίζεται ότι όταν ο Surya, ο θεός του Ήλιου, πρόσφερε στη Kunti την ευλογία «ενός πανίσχυρου παιδιού όπως τον εαυτό του» αυτή ντροπαλά απάντησε, «Σας παρακαλώ διδάξτε με πως αυτό μπορεί να γίνει χωρίς εγώ να χάσω την αγνότητα μου», και ο θεός την καθησυχάζει, «Πώς είναι δυνατόν εγώ, που επιθυμώ την ευημερία όλων των πλασμάτων, να γίνω αιτία κάποιος να διαπράξει μια αμαρτωλή πράξη, που οδηγεί μόνο στη δυστυχία; Μη φοβάσαι. Ακόμα και αφού ενωθείς με εμένα, θα παραμείνεις μια παρθένος.»

Αυτός ο ισχυρισμός γίνεται κατανοητός από αυτούς που καταλαβαίνουν τις αρχές της Αλχημείας. Και είναι ισοδύναμο με το λόγο για τον οποίο ο Έλληνας πατέρας των θεών, ο Δίας, αναφέρεται ως Ο Αιώνιος Παρθένος παρά το γεγονός ότι έδωσε γέννηση σε πολλούς ήρωες μέσα από τις διάσημες ερωτοτροπίες του με θνητές γυναίκες. Κάποιος που ασκεί την Αλχημεία (Λευκός Ταντρισμός) είναι αγνός και παραμένει παρθένος παρά τη σεξουαλική ένωση, την σύλληψη, και τη γέννηση. Αγνότητα δε σημαίνει αποχή από τη σεξουαλική πράξη, σημαίνει αποχή από τον οργασμό. Όπως και το Χρυσό Παιδί μπορεί να γεννηθεί μόνο από κάποιον που ασκεί την αγνότητα, Αυτό πάντα γεννιέται από μια παρθένο. Και είναι η Θεϊκή Μητέρα που δημιουργεί Το Σώμα Ηλιακόν των διπλογεννημένων μέσω της φωτιάς του Αγίου Πνεύματος, διατηρημένη και σφραγισμένη από την αγνότητα. Η Θεϊκή Μητέρα, η οποία ποτέ δεν πέφτει (αντίθετα με την Ανθρώπινη Ψυχή), είναι όπως ο Δίας (ο Θεϊκός Πατέρας) Ο Αιώνιος Παρθένος και Μητέρα του Χρυσού Παιδιού (το Ηλιακό Αιτιατό Σώμα της Ανθρώπινης Ψυχής).



Είναι επιπλέον φανερό για τους μαθητές της Καμπάλας ότι οι πέντε γιοι του Pandu (οι Pandavas) αντιπροσωπεύουν τη δημιουργία των πέντε ηλιακών σωμάτων. Πρέπει να επισημανθεί ότι ο Pandu ήταν καταραμένος να χάσει την αθανασία του και τις θεϊκές του δυνάμεις όταν υπέκυψε σε γεμάτο πόθο μοιχεία (καταπατώντας την έκτη Εντολή, η οποία είναι η πρώτη Εντολή της Ανθρώπινης Ψυχής). Μόνο μέσα από μεγάλες θυσίες και αγώνα που εξαπολύσανε οι γιοί του Bhima (η σεφίρα Μαλκούτ – το φυσικό σώμα), και Yudhisthira (η σεφίρα Γιεσότ – η Ουσία, το μέρος της Μονάδας που ποτέ δε πέφτει και παίρνει μορφή στα νερά της σεφίρας Γιεσότ ώστε μια μέρα να στεφθεί βασιλιάς, και μέσα από μεγάλες θυσίες να φτάσει τα υψηλότερα αξιώματα των Ουρανών), τα δίδυμα Nakula (η σεφίρα Νέτσα – το νοητό σώμα) και Sahadeva (η σεφίρα Χοδ – το σώμα των συναισθημάτων) και Arjuna (η σεφίρα Τίφερετ – η ανθρώπινη ψυχή και ο πολεμιστής) κατάφερε να λυτρωθεί. Οι Pandavas καθοδηγούνται από τη σοφία του Κρίσνα (ο Χριστός) ενάντια στους απαίσιους και απατεώνες συγγενείς τους (η λεγεώνα των Εγώ οδηγούμενη από τους τρεις προδότες Duryodhana, Shakuni, και Dushashana και ενθαρρυμένη από τη δύναμη του Karna, του Εωσφόρου). (σε μελλοντική διάλεξη θα γίνει μελέτη των οικουμενικών παραδόσεων για τον Εωσφόρο)

Οι ηρωικοί αγώνες των Pandavas μπορούν να ολοκληρωθούν μόνο με την απάρνηση των γήινων απολαύσεων (ταύτιση με το Εγώ) και με τη κάθοδο στην ένατη σφαίρα της Αλχημείας (η διασταύρωση των Lingam – Yoni). Όπως ο Ιησούς ο Χριστός είπε στους μαθητές του,

«Αν κάποιος θέλει πίσω μου να έρθει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του (να διαλύσει το Εγώ) και ας σηκώσει το σταυρό του (να ασκεί την Αλχημεία) και ας με ακολουθεί (να θυσιάσει τον εαυτό του για την ανθρωπότητα).»


Παρομοίως, ο Dhyani Boddhisattva Vajrasattva προέβλεψε για τον Padmasambhava από το τόξο ενός ουράνιου τόξου (οι Λόγοι, ο Χριστός) με τη συνοδεία εβδομήντα-δύο χιλιάδων θεών (72 = 7 + 2 = 9, τα νερά της σεφίρας Γιεσότ):

…Αυτός θα απορρίψει το βασίλειο (τον υλικό και αισθητήριο επίπεδο της σεφίρας Μαλκούτ, η οποία κυριολεκτικά σημαίνει «βασίλειο») ως σαπισμένο.




Και τελικά μέσα από πρακτικές ασκητισμού (θυσία) και διαλογισμού, ο Padmasambhava έμαθε πολλές πρακτικές όπως αυτή της εξαγωγής του ελιξιρίου από την άμμο (η εκλέπτυνση της σεξουαλικής δύναμης) και η μετατροπή των ακαθαρσιών και της σάρκας από τα πτώματα σε αγνό φαγητό (η απελευθέρωση της ζωοδόχου συνείδησης από το σάπιο εγώ). Αλλά για να κατορθώσει την υπέρβαση της ζωής και του θανάτου ώστε να φτάσει την τέλεια Σοφία (η σεφίρα Τσόκμα) ο Padmasambhava έπρεπε να «σηκώσει το σταυρό του», για το οποίο απαιτείτο ένα πνευματικό ταίρι ώστε να κατέλθει στην ένατη σφαίρα. Για αυτό το λόγο ενώθηκε με τη Mandarava μέσα σε μια σπηλιά, μια πράξη για την οποία κάηκε πάνω σε ένα βουνό από λάδι και ξύλο για επτά ημέρες (η Mandarava καταδικάστηκε σε μια τάφρο με αγκάθια για 25 ημέρες, 2 + 5 = 7) από τον (Εσώτερο) πατέρα της Mandarava, τον βασιλιά. Ο Padmasambhava μετέτρεψε τη φωτιά (το Άγιο Πνεύμα) σε μια λίμνη αγνού νερού (τα εξαγνισμένα νερά της σεφίρας Γιεσότ) και εμφανίστηκε την έβδομη ημέρα με την ίδια μορφή όπως και στην άμωμη γέννηση του – αυτή ενός οχτάχρονου παιδιού (η συνείδηση ξαναγεννημένη ελεύθερη από το εγώ, Το Δεύτερο Βουνό του bodhisattva) καθισμένο πάνω σε ένα νούφαρο. Στον Padmasambhava και στη Mandarava προσφέρθηκε το νέκταρ της μακροζωίας ως ένα ζευγάρι, και έφτασαν το vajrasattva (η Διαμαντένια Ψυχή).



Εν το μεταξύ, στην άλλη άκρη του κόσμου οι ίδιες ιστορίες άμωμα γεννημένων Σωτήρων λέγονταν μεταξύ των Ιθαγενών Αμερικάνικων φυλών. Μια τέτοια ιστορία, ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των ινδιάνων των μεγάλων πεδιάδων, ήταν αυτή του Αγοριού από τα Αστέρια. Το Αγόρι από τα Αστέρια, γεννήθηκε άμωμα από μια παρθένο η οποία ερωτεύτηκε ένα αστέρι (το εσώτερο αστέρι του Είναι της). Αυτό υιοθετήθηκε και τελικά μεγάλωσε και έγινε ένας σφαγέας τεράτων. Στη κορύφωση των περιπετειών του πέθανε όταν ένα φίδι (της Κουνταλίνης) εισήλθε στο σώμα του με αποτέλεσμα την ανάσταση του στην αθανασία ως το Αστέρι του Αυγερινού. Σύμφωνα με το έθνος των Kiowa το Αγόρι από τα Αστέρια χωρίστηκε σε δύο αγόρια (το φαινόμενο των διδύμων είναι ένα κοινό θέμα στη παράδοση των Σωτήρων το οποίο θα είναι θέμα προς συζήτηση σε μελλοντική διάλεξη) νωρίς στη ζωή, ένα από τα οποία τελικά εξαφανίστηκε μέσα σε μια λίμνη ενόσω το άλλο έγινε το φάρμακο tsaidetali. Στην εκδοχή της φυλής Blackfoot η μητέρα του Αγοριού από τα Αστέρια, η γυναίκα με τα φτερά, σκάλισε ένα απαγορευμένο φυτό γογγυλιού (όπως η Εύα και ο απαγορευμένος καρπός) για το οποίο καταδικάστηκε να ζει μια ζωή δυστυχίας στο κόσμο για τον οποίο επίσης καταδικάστηκε (όπως η Πανδώρα) για την λαθεμένη περιέργεια της. Πέθανε από τη θλίψη αφήνοντας τον ορφανό γιο της να τον μεγαλώσει η Γιαγιά-Ηλικιωμένη-Γυναίκα-της Νύχτας. Αυτόν συχνά τον κακομεταχειρίζονταν και τον περιγελούσαν για μια πολύ εμφανή ουλή που είχε στο πρόσωπο του (η ατέλεια του εγώ ύστερα από τη πτώση) για αυτό το λόγο τον καλούσαν Poia (πρόσωπο με Ουλή). Ο Poia πήγε σε ένα μεγάλο ταξίδι για να βρει τη Χώρα στον Ουρανό και να γιατρευτεί από την ουλή του. Επί τρεις μέρες, ο Poia νήστευε και προσευχόταν. Την τρίτη μέρα, είδε ακτίνες να αντανακλώνται πάνω «στο Μεγάλο Νερό», δημιουργώντας ένα μονοπάτι προς τον ήλιο. Ακολούθησε αυτό το μονοπάτι και έφτασε στο σπίτι του αληθινού παππού και γιαγιά του (αυτός ήταν γιος του Αυγερινού, της Αφροδίτης), του Ήλιου και της Σελήνης. Κάτω από τη παράκληση του εγγονιού του, ο Ήλιος αφαίρεσε την ουλή. Ο Ήλιος ακόμα δίδαξε στον Poia σπουδαία μαγικά και αλήθειες για τον κόσμο, τις οποίες έφερε πίσω στους συνανθρώπους του για να τους ανακουφίσει από τις δυστυχίες τους. Ο παππούς και η γιαγιά του ακόμα του έδωσαν και ένα μαγικό φλάουτο για να γοητεύει τις γυναίκες ώστε να τον ερωτεύονται (όπως ο Κρίσνα). Αλλά λόγο της ανυπακοής της μητέρας του, ο Poia έπρεπε να γυρίσει στη γη. Ωστόσο, μόλις παντρεύτηκε την κόρη του αρχηγού (η Θεϊκή Ψυχή), η οποία παλιά τον είχε απορρίψει (ως έναν σημαδεμένο από το εγώ), ο Ήλιος και το Φεγγάρι (η αλχημεία) του επέτρεψαν να φέρει την καινούργια του γυναίκα, στη Χώρα στον Ουρανό, στην οποία παρέμειναν για πάντα.

Ο θρυλικός Posayamo των Puelbo γεννήθηκε σε μια παρθένο όταν αυτή έτρωγε σπόρους από κουκουνάρι. Καθώς άλλαζε η Γυναίκα των Navajo άμωμα σύλληψε τα δίδυμα Nayenezgani («Σφαγέας Τεράτων») και Tobadjishtchini («Το Παιδί του Νερού») όταν βγήκε στο φως του ήλιου ενόσω έσταζε νερό. Όπως και ο Poia τα δίδυμα πήγαν σε ένα επικίνδυνο ταξίδι ώστε να φτάσουν το σπίτι του πατέρας τους θεού του ήλιου. Η Λευκά-Βαμμένη-Γυναίκα βασανίζονταν από ανελέητα τέρατα, και προσευχήθηκε για βοήθεια. Για αυτό το λόγο το πνεύμα γνωστό με το όνομα Ζωοδότης ήρθε σε αυτήν με τη μορφή βροχής (νερό) και κεραυνού (φωτιά). Ο Ζωοδότης της είπε ότι θα γεννήσει ένα παιδί, το οποίο θα καλείται το Παιδί του Νερού (γεννημένο από τα νερά της σεφίρας Γιεσότ). Για αυτό το λόγο στην παράδοση των Απάτσι ο ήρωας το Παιδί του Νερού γεννήθηκε άμωμα στην Λευκά-Βαμμένη-Γυναίκα και προχώρησε να σφάξει τους δαίμονες που την βασάνιζαν. Ο Deganawida των Seneca γεννήθηκε σε μια παρθένο με το όνομα Huron και έφτιαξε ένα λευκό (φιλοσοφική πέτρα) πέτρινο κανό με το οποίο έπλευσε στην Λίμνη Ontario (σεξουαλικά νερά) για να ανασυγκροτήσει τους δύσπιστους Iroquois (η συνείδηση φυλακισμένη στο Εγώ). Φύτεψε το Μεγάλο Δέντρο της Ειρήνης (το Δέντρο της Ζωής), ένα σύμβολο της συμφιλίωσης. Μετά από μόνο εφτά μήνες η παρθένος που έζησε με τη μητέρα της έμεινε έγκυος παρόλο που ποτέ δεν πήγε με άντρα. Γέννησε το αγόρι, Wacdjîgιga («Hare»). Η γυναίκα σύντομα πέθανε, και το παιδί το μεγάλωσε η γιαγιά του. Ο Δημιουργός της Γης (Θεός) είχε δημιουργήσει τον Wacdjîgιga ως τον πέμπτο και τελευταίο μια σειράς εκλεκτών υιών (Trickster, Turtle, Bladder, and Redhorn) με το σκοπό να σώσουν την ανθρωπότητα από όλους τους αμαρτωλούς. Στον τέλος, αυτός μόνος του πέτυχε. Ως η πέμπτη δημιουργία του Δημιουργού της Γης, ο Wacdjîgιga αντιπροσωπεύει την Ανθρώπινη Ψυχή, τον Υιό ο οποίος κάνει το θέλημα του Πατέρα.



Σύμφωνα με μια ιστορία από τη φυλή των Iroquois και από τη φυλή των Huron η Γυναίκα-Που-Έπεσε-Από-τον-ουρανό (ή Ataentsic, «Η Αιώνια») πήρε το όνομα της όταν έπεσε κατακόρυφα από μια τρύπα που έγινε από ένα ξεριζωμένο ζωοδόχο Δέντρο (το Δέντρο της Ζωής). Το δέντρο, το οποίο παρείχε φαγητό στα ουράνια πλάσματα, ξεριζώθηκε όταν αυτή διέπραξε μοιχεία. Σε μια άλλη εκδοχή αυτή επιθύμησε να γεύσει από το Μεγάλο Δέντρο, το οποίο ήταν απαγορευμένο να το αγγίξει κανείς (όπως το Δέντρο της Γνώσης), και έστειλε τον απρόθυμο σύζυγο της να πάρει τις λιχουδιές για αυτήν. Οι ακατάσχετες επιθυμίες της, την οδήγησαν μέσα στη τρύπα την οποία έσκαψε ο σύζυγος της στη βάση του δέντρου όπου και έπεσε. Έπεσε από τον Ουράνιο Κόσμο μέσα στα αρχέγονα νερά που κάλυπταν τη γη. Τελικά αυτή γέννησε τα ηρωικά δίδυμα Μικρό Βλαστάρι (ή Yoskeha / Djuskaha) και Πυρόλιθο (ή Taweskare /Othagwenda). Σε άλλες εκδοχές η παρθένος κόρη της λέγεται ότι είχε άμωμα μείνει έγκυος στα δίδυμα όταν μπήκε μέσα της η ανάσα του Δυτικού Ανέμου. Ο απατεώνας Πυρόλιθος (η πέτρα που δίνει φωτιά, ο Εωσφόρος) πάντα επιζητούσε να εμποδίσει τις προσπάθειες του Μικρού Βλασταριού να δημιουργήσει έναν τέλειο κόσμο, λέγοντας ότι οι άνθρωποι θα ζουν πολύ εύκολα και πολύ ευτυχισμένα. Η ιστορία των συγκρούσεων τους και των συμβιβασμών τους δημιούργησε τη γη.

Μια από τις πιο αρχαίες και μακροχρόνιες διαρκείς παραδόσεις καταγεγραμμένες είναι αυτή των Αρχαίων Αιγυπτίων. Παρά την απώλεια πολλών κειμένων που περιείχαν το ιστορικό και θεολογικό παρελθόν αυτού του πολύ αρχαίου πολιτισμού πολλές περιγραφές παρθένων, άμωμων, γεννήσεων εντούτοις παραμένουν διατηρημένες. Μερικές αναφορές:

Ο Thoth, όπως και ο Padmasambhava, αναγνωρίζονταν σε μερικά Αιγυπτιακά κείμενα ως αυτό-δημιούργητος ή «αυτός που προσφέρθηκε από τον ίδιο τον θεό», δημιουργημένος από τη καρδιά του Ρα (ο Λόγος). Είναι σπουδαίο να σημειωθεί ότι ο Thoth, το σύμβολο της Σοφίας (ο Χριστός-Νους), απεικονίζονταν από τους Αιγύπτιους ιερείς με το αντρικό μέλος διεγερμένο κάτω από το οποίο ήταν γραμμένο «Δότης της λογικής». Αυτό ήταν ένα ξεκάθαρο κλειδί για αυτούς «που έχουν αυτιά για να ακούσουν» και μάτια για να δουν ότι η αληθινή ευφυΐα γεννιέται μέσα στο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου, η σεξουαλική αλχημεία. Και τελειοποιείται μέσω του μυστικού θανάτου και της ενσάρκωσης του Χριστού-Νου. Ο Thoth θεωρήθηκε ακόμα ο εφευρέτης του Κηρυκείου του Ερμή, αρχικά εκφρασμένου από μια απλή εικόνα ενός σταυρού (και τα δύο, φυσικά, είναι σύμβολα της Αλχημείας).

Η Nut, η μητέρα του Αιγύπτιου Σωτήρα Osiris, λατρευόταν ως η Μεγάλη Μητέρα, εν τούτοις μια Άμωμη Παρθένος. Αυτή είναι μια έμμεση αναφορά στην άμωμη γέννηση του Osiris, ο οποίος τελικά αναγνωρίστηκε ως η άποψη του Θεϊκού Πατέρα του Λόγου και ως ο Αδελφός, και Σύζυγος, της Isis η οποία και αυτή είχε γεννηθεί από την Άμωμη Παρθένος Nut και την παρθένο μητέρα του Αιγύπτιου Χριστού, Horus. Η Isis έμεινε έγκυος στο θεϊκό παιδί όταν τάραξε το δολοφονημένο σώμα του Osiris με τη μορφή ενός πουλιού. Εκτός από το ότι ήταν γιος της Isis είναι αποδεδειγμένο σε πολλές περιγραφές ότι ο Horus είναι ακόμα και αδελφός της, γεννημένος από τη Nut. Μια περιγραφή που επιχειρεί να διαφωτίσει τη σχέση αυτή απεικονίζει τη γέννηση του ως το αποτέλεσμα του έρωτα του Osiris και της Isis όταν αυτοί ήταν ακόμα στη μήτρα της Nut. Για αυτό το λόγο αυτός γεννιέται από τη Nut ως αδελφός και γιος της Isis. Αυτό το φαινομενικό «ανακάτωμα» ενδο-οικογενειακών σχέσεων είναι ένα σημαντικό θέμα ανάμεσα σε όλες τις οικουμενικές παραδόσεις.



Παραθέτοντας μόνο μερικά διάσημα παραδείγματα: Fu-Xi και Nu-Kua της Κίνας, Viracocha και Mama Cocha των Ίνκας, Shamash και Ishtar της Βαβυλώνας, Δίας και Ήρα της Ελλάδας, Baal και Anat της Ασσυρίας, Freyr και Freyja των Σκανδιναβών, ο Κέλτης Dagda και Brigit, Okikurumi και Turesh των Ainu, ο Ινδός Vishnu και Aditi, Aganju και Yemoja των Yoruba, κτλ. Για να γίνει αρχικά κατανοητό το νόημα τέτοιων σχέσεων πρέπει να γίνει μνεία των τριών απόψεων της Θεϊκής Μητέρας στον άνθρωπο: Μαρία η Σύζυγος, Μαρία η Αδελφή, και Μαρία η Μητέρα (οι οποίες όλες λατρεύουν τον Χριστό πάνω στο σταυρό).



Όπως εξηγείται στο βιβλίο «Ο Τέλειος Γάμος»

«Η Μαρία Μαγδαληνή, όπως και η Salambo, η Matres, η Ishtar, η Αστάρτη και η Αφροδίτη όλες απεικονίζουν την ιέρεια-σύζυγο με την οποία πρέπει να ασκήσουμε την σεξουαλική μαγεία για να αφυπνίσουμε τη Φωτιά (του Αγίου Πνεύματος, την Κουνταλίνι).»


Όταν ένας άντρας ενώνεται αλχημικά με τη γυναίκα του για να κάνει το Μεγάλο Έργο, το Χρυσό Παιδί (η Ανθρώπινη Ψυχή) γεννιέται άμωμα εσωτερικά μέσα στη μήτρα της δικής του ιδιαίτερης (αιώνιας παρθένου) Θεϊκής Μητέρας. Μέσα στο Τέλειο γάμο η γυναίκα του άντρα είναι ακόμα και αδελφή του (ιέρεια και ιερέας) στο Δρόμο της Λύτρωσης και ουσιωδώς γίνεται η δικιά του Θεϊκή Μητέρα (και αυτός Θεϊκός Πατέρας για αυτήν) μέσω της αλχημικής πράξης. Για αυτό το λόγο αυτή είναι μητέρα, αδελφή, και σύζυγος για αυτόν και αυτός είναι πατέρας, αδελφός, και σύζυγος για αυτήν.

Αφού άμωμα γεννηθεί η Ανθρώπινη Ψυχή ενσαρκώνει το Θεϊκό Πατέρα. Ο Πατέρας και ο Υιός γίνονται ένα όπως επιβεβαίωσε και ο Ιησούς ο Ναζωραίος,

Και αυτός που με έστειλε είναι μαζί μου. Δε με άφησε μόνο. – Ιωάννης 8:29


Όποιος έχει δει εμένα έχει δει τον Πατέρα. – Ιωάννης 14:9


Διαδοχικά, έρχεται κάποια στιγμή που το Χρυσό Παιδί (η Ανθρώπινη Ψυχή) ενώνεται, ή «παντρεύεται», με τη Μητέρα του (η Θεϊκή Ψυχή). Αυτή η διαδικασία αναλογοποιείται σε τέτοιες παραδόσεις όπως στην διάσημη Ελληνική ιστορία του Οιδίποδα, και θα είναι θέμα προς επιπλέον επεξεργασία σε επόμενη διάλεξη (όσον αφορά το οικουμενικό θέμα των διδύμων μέσα στη παράδοση των Σωτήρων).



Όταν ένα μοσχάρι ανακαλύπτονταν να έχει κάποια ιδιαίτερα αποδοτικά σημάδια (είναι μαύρο, και έχει στο μέτωπο του τρεις γωνιακές άσπρες βούλες, και την ομοιότητα ενός αετού στη πλάτη, οι τρίχες της ουράς του είναι διπλές, και ένα εξόγκωμα κάτω από τη γλώσσα του) τότε αυτό το επιδείκνυαν μέσα στη πόλη σε μια μεγάλη γιορτή ως μια ενσάρκωση του θεού Apis. Ο Ηρόδοτος γράφει «Από ότι οι Αιγύπτιοι λένε, η αγελάδα μένει έγκυος από ένα φως από τον ουρανό, και μετά γεννάει τον Apis.» Αυτή η άμωμη σύλληψη τιμόταν ως ο ίδιος ο θεός. Ο Πλούταρχος συμφωνεί ότι «ο Apis ήταν μια δίκαιη και όμορφη εικόνα της ψυχής του Osiris.» Ένα πάρα πολύ αρχαίο και δυνατό σύμβολο της Θεϊκής Μητέρας είναι αυτό της Ιερής Αγελάδας (Hathor-Isis). Οι Διπλο-Γεννημένοι (π.χ. Horus) είναι παιδιά της Ιερής Αγελάδας. Και, όπως ο Πλούταρχος ισχυρίζεται, ο Θεϊκός Πατέρας αυτών των Καβίρ, ή Θεϊκών Μοσχαριών, είναι ο Ιερός Ταύρος (Apis-Osiris) που καλείται «ο κύριος της ζωής για πάντα». Κάποιος που δε καταλαβαίνει τα εσωτερικά σύβολα αυτής της εξωτερικής πρακτικής πιθανόν θα το περάσει ως κάτι το παράλογο και δεν θα αναγνωρίσει ότι περιέχει το ίδιο ακριβώς δράμα της άμωμου συλλήψεως όπως οι γεννήσεις πολλών Σωτήρων του κόσμου. Η Θεϊκή Μητέρα άμωμα γονιμοποιείται από την Ιερή Φωτιά του Αγίου Πνεύματος και μένει έγκυος στο Χρυσό Παιδί. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του εικοστού-πέμπτου χρόνου της ηλικίας του (2+5=7) ο Apis ως Ταύρος πνίγηκε σε μια άγια πηγή μετά την οποία συνδεόταν με τον Osiris, τον πεθαμένο και αναστημένο θεό. Κάποιος θυμάται ότι το δράμα ενός Bodhisattva είναι να γεννηθεί ξανά (με το να ενσαρκώσει τον Πατέρα, η σεφίρα Τσέσεδ = 7 Θρίαμβος) μέσα από τα ίδια (σεξουαλικά) νερά από τα οποία πρέπει να πεθάνει (εγωιστικά) ώστε να αναστηθεί στην τελειότητα. Με τα λόγια του Μεγάλου Καβίρ,

Να είστε λοιπόν εσείς τέλειοι όπως ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος. – Ματθαίος 5:48




Στην αρχαία Αίγυπτο ήταν κοινή γνώση ότι οι Φαραώ που γεννιόνταν για το θρόνο ήταν ενσαρκώσεις του θεού ήλιου. Όπως και με τη παράδοση του Δαλάι Λάμα στο Θιβέτ (και τις αρχαιότατες παραδόσεις υπέρτατης εξουσίας σε Βρετανία, Κίνα, Ιαπωνία, Μεξικό, Νότιος Αμερική, κτλ.) έτσι και οι αρχαίοι Φαραώ ήταν Δάσκαλοι οι οποίοι γεννιόνταν τόσο μοναδικοί κυβερνήτες όσο και θρησκευτικοί ηγέτες του ιερατείου.



Μέσα στο μεγάλο ναό του Luxor εικονογραφείται το δράμα του ευαγγελισμού, σύλληψης και γέννησης του Amenhotep (Αμενόφις στα Ελληνικά) ΙΙΙ του θαυμάσιου, ο Φαραώ αναγνωρίστηκε με το να φέρει την Αίγυπτο στην μεγαλύτερη ακμή της στους αρχαίους χρόνους μέσα από μεγάλα διπλωματικά και οικονομικά κατορθώματα. Η πρώτη σκηνή απεικονίζει το θεό Thoth σε μια πράξη χαιρετισμού της παρθένου βασίλισσας Mut-em-ua, ανακοινώνοντας σε αυτή ότι θα γεννήσει ένα γιο. Σε μια δεύτερη σκηνή ο θεός Kneph (βοηθούμενος από τον Hathor, η Ιερή Αγελάδα) μυστικά γονιμοποιεί τη βασίλισσα κρατώντας έναν σταυρό Ανκ (ένα σύμβολο της Αλχημείας) στο στόμα της.



Όπως εξηγείται σε ένα ακαδημαϊκό κείμενο, «Αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα το οποίο προκάλεσε τη σύλληψη» (Natural Geneses. Massey, Vol. II). Στην τελική σκηνή το παιδί ενθρονίζεται, λαμβάνοντας υποταγή από τους θεούς και δώρα από τους ανθρώπους.

Συμπέρασμα

Οι θρησκευτικές μορφές μπορεί να αλλάζουν, παρόλα αυτά, οι αρχές δεν αλλάζουν… - Ο Τέλειος Γάμος, Σαμάελ Αούν Βεόρ


Είναι απαραίτητο για εμάς να καταλάβουμε προοδευτικά ότι όλες οι θρησκείες είναι μόνο μια Θρησκεία. - Ο Τέλειος Γάμος, Σαμάελ Αούν Βεόρ


Το δράμα της άμωμου συλλήψεως δεν είναι αποκλειστική κτίση καμιάς θρησκείας ή ιδεολογίας. Είναι τόσο μια αληθινή (σεξουαλική αλχημεία) όσο και μια μεταφορική (εσωτερική γέννηση της Ανθρώπινης Ψυχής) αντικειμενική αλήθεια στην εξέλιξη κάθε παράδοσης ενός Σωτήρα. Όταν ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται με αγνότητα, το Άγιο Πνεύμα τους παρέχει τη φωτιά που γονιμοποιεί τα άμωμα νερά της άποψης της Θεϊκής Μητέρας της Μονάδας. Η Θεϊκή Μητέρα πάντα επιτυγχάνει τη σύλληψη του γιου της μέσω της Εργασίας και της Ευλογίας του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή είναι πάντα παρθένος, πριν από τη γέννηση, κατά τη διάρκεια της γέννησης και μετά τη γέννηση. Μέσα από αυτό το υπερβατικό Μαϊτούνα όπου η θερμότητα και η πίεση της ερμητικά σφραγισμένης δημιουργικής δύναμης του Αγίου Πνεύματος αφυπνίζουν το πύρινο φίδι της Κουνταλίνης. Και είναι μόνο μέσω της αρετής, της σοφής χρήσης αυτού του «πύρινου σπαθιού,» που τα οχήματα της ψυχής δημιουργούνται. Το παιδί τότε που γεννιέται άμωμα είναι πάντα ένας Σωτήρας (Μεσσίας). Είναι αυτό το Χρυσό Παιδί που σώζει τους ειλικρινείς από το σκοτάδι του εγώ και το πεπρωμένο αυτών που ντύνονται με σεληνιακά κουρέλια σε αντίθεση με τα γαμήλια ενδύματα της ψυχής.

Στα αλήθεια ο Σωτήρας είναι ο Χριστός (με άλλα ονόματα: Quetzalcoatl, Osiris, Baldur, Βισνού, κτλ.) που ενσαρκώνεται μέσα σε κάθε Ανθρώπινη Ψυχή που περπατάει στον Άμεσο Δρόμο. Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να γίνει μια διάκριση ανάμεσα σε ένα Δάσκαλο του Ελικοειδούς Δρόμου (Νιρβάνα-Βούδας) και σε ένα Δάσκαλο του Άμεσου Δρόμου (Bodhisattva). Και οι δύο γεννιούνται ξανά μέσα στο σιδηρουργείο της αλχημείας (ανυψώνοντας τα εφτά φίδια της φωτιάς) και ενσαρκώνουν το Είναι, και οι δύο πεθαίνουν στο εγώ, και οι δύο θυσιάζονται για την ανθρωπότητα. Όμως, μόνο η Ανθρώπινη Ψυχή που διαλέγει τον Άμεσο Δρόμο, το δρόμο του Bodhisattva, το δρόμο της απόλυτης θυσίας, ενσαρκώνει το Χριστό. Μέσα στις σελίδες του Baghavad Gita (κεφ. 7 στίχος 3) η Ινδουιστική ενσάρκωση του Χριστού (Βισνού) Κρίσνα διευκρινίζει στην Arjuna (η Ανθρώπινη Ψυχή)

Ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους, πιθανώς ένας θα αγωνιστεί για την τελειότητα, ανάμεσα σε αυτούς που θα αγωνιστούν, ένας πιθανώς να επιτύχει την τελειότητα, και ανάμεσα σε αυτούς που επιτύχουν την τελειότητα, ίσως κάποιος Με γνωρίσει τέλεια.


Ο Χριστός για αυτό το λόγο γεννιέται στο στάβλο του Bodhisattva. Και είναι τότε που το δράμα του Οικουμενικού Σωτήρα αληθινά ξεκινά.

πηγή: www.gnosticteachings.org

Δευτέρα, Μαΐου 29, 2006

Ονειρική Γιόγκα: Πρώτο μάθημα




Η λέξη Γιόγκα έρχεται από τη Σανσκριτική λέξη yug, η οποία σημαίνει "ένωση". Έτσι η αρχαία και οικουμενική γνώση της Ονειρικής Γιόγκα μας διδάσκει πως να ενώσουμε τη Συνείδηση μας με το Θεό μέσα από τα όνειρα, με την αφύπνιση της συνείδησης μας μέσω της μελέτης των ονείρων.

Το πρώτο βήμα στην Ονειρική Γιόγκα είναι να μάθει κανείς πως να ζει το εδώ και το τώρα, να μάθει να ζει τη φιλοσοφίας της στιγμοσύνης, γιατί δεν είναι δυνατό να μελετήσουμε τα όνειρα μας εάν η συνείδηση μας είναι κοιμισμένη.

Η συνείδηση μας πρέπει να είναι προσεκτική ώστε να μελετάει τα όνειρα μας. Να είναι κανείς ξύπνιος σημαίνει να είναι προσεκτικός από στιγμή σε στιγμή, προσεκτικός του εαυτού του. Ο "εαυτός" δεν είναι το φυσικό σώμα. Ο εαυτός είναι μέσα στο φυσικό σώμα. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρούμε το φυσικό σώμα.

Μέσα στο φυσικό σώμα έχουμε διαφορετικά κέντρα μέσα από τα οποία αυτό το οποίο ονομάζουμε "όνειρο" δρα πάντα. Η συνείδηση μας είναι σαν το φως ενός φακού, πρέπει να μάθουμε να κατευθύνουμε αυτό το φως εσωτερικά ώστε να μάθουμε κάτι για τα όνειρα μας.

Τί είναι ένα όνειρο? Ένα όνειρο είναι κάτι φανταστικό, εκείνο που δεν είναι αληθινό, εκείνο που είναι απατηλό, εκείνο που δεν είναι η ζωντανή στιγμή, είναι μια προβολή του Εγώ κάποιου. Και όταν εμείς ως συνείδηση είμαστε ταυτισμένοι με αυτό που δεν είναι η στιγμή, με αυτό που δεν είναι το παρόν, τότε ονειρευόμαστε.

Η πραγματικότητα είναι ο Θεός μέσα μας, το Πνεύμα. Εμείς, ως ψυχές, είμαστε μέρος του Πνεύματος, εμείς ως ψυχές πρέπει να ξυπνήσουμε ώστε να είμαστε σε επαφή με το Πνεύμα. Όταν είμαστε σε επαφή με το Πνεύμα τότε είμαστε ξύπνιοι. Όταν ξεχνάμε το Πνεύμα τότε κοιμόμαστε. Το να θυμόμαστε τους εαυτούς μας σημαίνει να θυμόμαστε το Πνεύμα, να θυμόμαστε το Θεό.

Τί σημαίνει να θυμόμαστε; Εάν θυμάται κανείς το χτες, την προηγούμενη εβδομάδα και ούτω καθ' εξής, τα θυμάται γιατί έχει στη μνήμη του διάφορες εικόνες των δραστηριοτήτων ή των γεγονότων του παρελθόντος. Αλλά αυτή η ανάμνηση φυσικά είναι απλώς μια ανάμνηση των φυσικών γεγονότων. Εμείς καλούμε μνήμη το σύνολο των εικόνων του παρελθόντος, με το να κοιτάει κανείς εσωτερικά αυτές τις εικόνες λέει "Εγώ θυμάμαι". Εάν με κάποιο τρόπο αυτές οι εικόνες παρθούν από τη μνήμη του, τότε η κοινή του ταυτότητα θα χαθεί αμέσως από το νου του και δεν θα ξέρει ποιος είναι.

Λέμε, "Εγώ είμαι έτσι και έτσι" γιατί θυμόμαστε, γιατί έχουμε μνήμη.

Όταν κάποιος χάσει τη μνήμη του τότε αυτός δεν ξέρει ποιος είναι. Αλλά η μνήμη για την οποία μιλάμε τώρα σχετίζεται απλώς με την προσωπικότητα μας: όνομα, διεύθυνση, ηλικία, οικογένεια, χώρα, κτλ. όλα αυτά είναι μόνο εικόνες του φυσικού μας παρελθόντος, τα οποία σύντομα θα εξαφανιστούν με το θάνατο. Αυτή είναι απλώς μια λανθασμένη ταυτότητα.

Η αυθεντική μας μνήμη, η οποία σχετίζεται με την αληθινή μας ταυτότητα, είναι αυτή που έρχεται από τον αληθινό μας Εαυτό, το Πνεύμα μας. Έτσι ξέρουμε για την φυσική μας ταυτότητα επειδή το φως της συνείδησης μας, παρόμοιο με ένα φακό, πάντα κατευθύνεται προς τα έξω, προς τον εξωτερικό κόσμο, τον φυσικό κόσμο. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε ψυχολογικά γιατί η συνείδηση μας (όμοια με ένα φακό) δεν κατευθύνεται προς τις εικόνες που έρχονται από επάνω, από το Εσώτερο Είναι μας, ή αλλιώς γιατί ο εγκέφαλος μας δεν έχει μια ανάμνηση, δεν έχει μια καταχώρηση εκείνης της ταυτότητας που είναι ο αληθινός Εαυτός.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Ντεσκάρτε λανθασμένα δήλωσε, "Σκέφτομαι άρα υπάρχω", γιατί πάντα θεωρούμε τον εαυτό μας πως είναι ο Νους, αγνοώντας πως ο νους είναι το εγώ και πως αυτό είναι το αντίθετο του Πνεύματος.

"Σκέφτομαι άρα δεν υπάρχω,
μόνο όταν ο νους μου είναι σε σιωπή υπάρχω."


Ο νους είναι ύλη. Η ύλη και ο νους είναι το ίδιο πράγμα. Σκεφτόμαστε την ύλη πως είναι μόνο το φυσικό σώμα, αλλά στην πραγματικότητα το συναισθηματικό σώμα, αυτό που καλείται Αστρικό Σώμα, είναι επίσης ύλη. Και ο νους είναι ύλη. Έτσι η ύλη ξεκινάει από το νου και προς τα κάτω.

Ο νους πάντα θυμάται και επαναλαμβάνει όλα όσα σχετίζονται με αυτό που είναι ύλη, γιατί ο νους είναι ύλη. Έτσι μέσα στη μνήμη του νου μας έχουμε τις εικόνες (εγώ) του παρελθόντος και σκεφτόμαστε πως είμαστε αυτές γιατί θυμόμαστε τα πάντα που σχετίζονται με το νου. Ωστόσο, οι εικόνες που καταχωρούνται από το αστρικό και νοητό σώμα μας είναι απλώς όνειρα, επιθυμίες, εγώ, τα οποία δεν είναι η αληθινή μας πραγματικότητα, δεν είμαστε αυτά τα πράγματα, γιατί αυτά είναι απλώς λανθασμένα ψυχικά ακόλουθα. Αυτό είναι ο λόγος που είμαστε ταυτισμένοι με τις επιθυμίες.

Τί είναι μια επιθυμία; Η επιθυμία είναι σαν ένα όνειρο, γιατί το να ονειρεύεται κανείς σημαίνει να προβάλει μια επιθυμία. το να επιθυμεί κάτι σημαίνει να ονειρεύεται και για αυτό. Με άλλα λόγια, όταν επιθυμεί κανείς ξεχνάει την αληθινή ταυτότητα του γιατί ο Εαυτός του ζει πάντα στο παρόν, στο εδώ και το τώρα, ποτέ στο μέλλον ή στο παρελθόν, πάντα εδώ στο τώρα.

Αλλά εμείς είμαστε ταυτισμένοι με τις επιθυμίες. Λέμε, "Εγώ επιθυμώ αυτό," "Επιθυμώ εκείνο", γιατί θυμόμαστε την αίσθηση των διαφόρων γεγονότων του παρελθόντος. Τί είναι μια επιθυμία; Η επιθυμία είναι το αποτέλεσμα των αναμνήσεων των διαφόρων αισθήσεων του παρελθόντος. Μέσα από τις πέντε φυσικές αισθήσεις λαμβάνουμε διάφορες αισθήσεις: οπτικές απεικονίσεις στην όραση, ήχους από τα αυτιά, διάφορες μυρωδιές από τη μύτη, γευόμαστε τις διάφορες γεύσεις από το στόμα, μέσα από την αφή, κτλ., κτλ. διάφορες αισθήσεις η οποίες μας δίνουν ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια. Αλλά οι περισσότερες επιθυμίες έχουν να κάνουν με την επιθυμία της επανάληψης αυτών των αισθήσεων του παρελθόντος οι οποίες ήταν ευχάριστες για τη συνείδηση. Κάθε τύπου αίσθηση που λαμβάνουμε από τις αισθήσεις πρέπει να μετατραπεί από την συνείδηση μας τέλεια. Αλλά επειδή η συνείδηση πάντα κοιμάται, η συνείδηση δεν θυμάται τον αληθινό εαυτό της, εμείς απλώς μετατρέπουμε όλων των ειδών τις αισθήσεις μηχανικά, σύμφωνα με τον εγώ-νου. Αυτό συμβαίνει γιατί ως εγώ-νους είμαστε ταυτισμένοι με τις αισθήσεις που είναι ευχάριστες.

Για αυτό το λόγο υπάρχουν πολλοί αδύναμοι και άρρωστοι μεταξύ σας, και πολλοί κοιμούνται. - Α΄ Προς Κορινθίους 11:30


Έχουμε πολλών ειδών απολαύσεις: σεξουαλική ευχαρίστηση, ευχαρίστηση της συσσώρευσης πραγμάτων (απληστία), ευχαρίστηση να είμαστε καλύτεροι από άλλους (υπερηφάνεια), ευχαρίστηση με το να δείχνουμε στους άλλους πως είμαστε καλοί ή έξυπνοι (κενοδοξία), ευχαρίστηση με το να τρώμε (λαιμαργία), ευχαρίστηση με το να χαλαρώνουμε τους εαυτούς μας και να μην κάνουμε τίποτα (οκνηρία). Νιώθουμε ευχαρίστηση όταν αποκτούμε πράγματα τα οποία οι άλλοι δεν τα έχουν ώστε να απολαμβάνουμε αυτά, μας αρέσει η αίσθηση του να έχουμε αυτά τα πράγματα, έτσι ζηλεύουμε τους άλλους.

Συνθετικά, έχουμε διάφορους τύπους αισθήσεων και ευχαριστήσεων και όταν η συνείδηση μας δρα μέσα από την επιθυμία να έχει ή να βιώσει αυτές τις αισθήσεις, τότε είμαστε σκλάβοι του παρελθόντος. Δεν είμαστε εδώ στο παρόν. Το να ονειρεύεται κανείς σημαίνει να ζει σύμφωνα με μια επιθυμία. Οι επιθυμίες εκπληρώνονται εις βάρος της εξορία του αληθινούς μας εαυτού. Ο αληθινός μας εαυτός, ο οποίος είναι πάντα παρόν όταν είμαστε συνειδητοί της στιγμής, ρίχνεται στην άκρη όταν ονειρευόμαστε. Το όνειρο δεν είναι η πραγματικότητα.

Πρέπει να μελετάμε τα διάφορα είδη επιθυμιών ή ονείρων που έχουμε, αλλά για αυτό χρειάζεται να διαχωριστούμε από το εγώ-νους και να είμαστε στο εδώ και το τώρα. Το να είμαστε στο εδώ και το τώρα σημαίνει να θυμόμαστε τους πραγματικούς εαυτούς μας.

Το να θυμόμαστε τους αληθινούς εαυτούς μας σημαίνει να απορρίπτουμε την ανάμνηση του εγώ-νου, ή αυτού που είναι η επιθυμία, γιατί αυτό δεν είναι η πραγματικότητα.

Ξυπνήστε (τη συνείδηση σας), εσείς οι μεθυσμένοι (μεθυσμένοι από επιθυμίες), και θρηνήστε (με μετάνοια), και κραυγάστε, όλοι εσείς που πίνετε κρασί (παραδομένοι στις αισθήσεις), για το νέο κρασί (της πνευματικής Έκστασης), γιατί αποκόπτεται από το στόμα σας (από τις δικές σας πράξεις)... - Ιωήλ 1:5


Ας θυμηθούμε πως η πραγματικότητα σε κάθε ένα από εμάς είναι το Είναι, το Πνεύμα, ο Εσωτερικός Θεός. Γιατί εμείς είμαστε τόσο ταυτισμένοι με το νου, ο οποίος είναι το εγώ, το οποίο είναι επιθυμία, δεν γνωρίζουμε τίποτα για το Πνεύμα. Είμαστε τόσο ταυτισμένοι με την ύλη που αγνοούμε ποιος είναι η δική μας πραγματικότητα, ο δικός μας Εαυτός, και πέφτουμε στο λάθος να καλούμε εσωτερικό εαυτό μας αυτό που είναι ύλη, αυτό που είναι ο νους. Και λέμε "Εγώ είμαι" και δίνουμε το όνομα και το επίθετο και την ηλικία του φυσικού μας σώματος και λέμε "Εγώ ξέρω αυτό και αυτό" σε σχέση με τη μνήμη του νου δίχως να γνωρίζουμε πως δεν είμαστε αυτό.

Φυσικά, αυτό που είναι ο νους, αυτό που είναι το εγώ, πάντα δρα μέσα από τα πέντε κέντρα της φυσικής μηχανής. Αυτό που είναι ο νους/εγώ δρα μέσα από το διανοητικό κέντρο, και επίσης μέσα από το κινητικό κέντρο, μέσα από το συγκινησιακό κέντρο, από το ένστικτο και το σεξουαλικό κέντρο. Έτσι έχουμε πέντε κέντρα μέσα στο φυσικό σώμα.

Το διανοητικό κέντρο είναι εγκατεστημένο στο κεφάλι μας. το κινητικό κέντρο βρίσκεται στο λαιμό μας, στο τέλος της σπονδυλικής στήλης. Το συγκινησιακό κέντρο βρίσκεται στο ηλιακό πλέγμα ανάμεσα στη καρδιά και στον αφαλό. το ένστικτο κέντρο βρίσκεται στο κόκκυγα, στη βάση της σπονδυλικής μας στήλης. Το σεξουαλικό κέντρο βρίσκεται ακριβώς στη θέση των γεννητικών μας οργάνων.

Αυτά τα πέντε κέντρα συνθέτονται σε αυτό που καλούμε οι τρεις εγκέφαλοι, ο διανοητικός εγκέφαλος, ο συγκινησιακός εγκέφαλος, και ο κινητικός-ένστικτος-σεξουαλικός εγκέφαλος. Αυτά τα κέντρα είναι μηχανικά, είναι απλώς κύλινδροι μέσα από τους οποίους η συνείδηση δρα στο φυσικό σώμα. Εάν είμαστε στο εδώ και στο τώρα, θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα κέντρα με τη συνείδηση. Αλλά αν δεν είμαστε στο εδώ και στο τώρα, αν είμαστε ταυτισμένοι με οποιαδήποτε τύπου επιθυμία, η οποία είναι ένα όνειρο, το εγώ (το οποίο είναι ύλη σε διάφορες πυκνότητες) θα δρα μέσα από τα πέντε κέντρα και θα ζούμε σαν ρομπότ. Έτσι οφείλουμε να κάνουμε την προσπάθεια να θυμόμαστε τον εαυτό μας, αλλά να θυμόμαστε τον πραγματικό μας εαυτό. Επαναλαμβάνω δεν σημαίνει να είμαστε ταυτισμένοι με το νου, γιατί ο εαυτός μας, η πραγματικότητα μέσα μας, ο αληθινός εαυτός, είναι το Πνεύμα, ο ΘΕΟΣ.

Όταν εξασκούμε την ενθύμηση του Θεού, την ενθύμηση του εαυτού μας, τότε είμαστε ξύπνιοι. Και τότε όταν το κάνουμε αυτό νιώθουμε πως η θέση της συνείδησης, η οποία θυμάται τον Θεό, βρίσκεται ακριβώς στον αδένα της επίφυσης. Ο αδένας της επίφυσης τοποθετείται στο κέντρο του εγκεφάλου. Από τον αδένα της επίφυσης στο κέντρο του εγκεφάλου παρατηρούμε τα όνειρα μας, τις επιθυμίες μας, οι οποίες είναι οι δραστηριότητες της συνείδησης μας εξαρτημένης από το εγώ-νους, αυτό το κομμάτι μας το οποίος δεν είναι προσεκτικό, δεν είναι ξύπνιο. Αλλά για να παρατηρήσουμε αυτά τα όνειρα πρέπει να είμαστε ξύπνιοι, πρέπει να θυμόμαστε το Πνεύμα.

Έτσι ας θυμηθούμε το Πνεύμα, ας θυμηθούμε το Θεό. Έτσι όταν νιώθουμε πως είμαστε μέσα στο σώμα πρέπει να νιώθουμε τους εαυτούς μας μέσα στο σώμα: Συνείδηση. Πρέπει να είμαστε στο εδώ και στο τώρα. Είμαστε μέσα σε αυτό το φυσικό σώμα και το μέρος που βρίσκομαι είναι ο αδένας της επίφυσης. Νιώθω τον εαυτό μου εκεί και παρατηρώ τις διάφορες εκφράσεις των μερών του σώματος μου.

Με την πρόσβαση στη μνήμη, θυμόμαστε το εγώ. Αντίθετα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτό που καλείται Μνήμη Εργασίας. Το να εργάζεται κανείς σημαίνει να εξασκείται, να κάνει την προσπάθεια να είναι στο εδώ και στο τώρα. Όταν η συνείδηση εργάζεται στην ανάπτυξη του Εαυτού και στην αφύπνιση του Εαυτού της, αυτή η εργασία καλείται Μνήμη Εργασίας. Η Μνήμη Εργασίας εξασκεί τη συνείδηση εδώ και τώρα. Η Μνήμη Εργασίας σχετίζεται με τις διάφορες εντυπώσεις που έρχονται από επάνω, εντυπώσεις που δεν έρχονται από το εγώ, εντυπώσεις που δεν έρχονται από το νου, αλλά από το Είναι.

Η γνώση του Είναι δεν σχετίζεται με την γνώση που λαμβάνουμε και αποθηκεύουμε στο νου. Η γνώση του Είναι σχετίζεται με τη μνήμη του ίδιου του Είναι όταν λαμβάνουμε εντυπώσεις από το Είναι.

Έχουμε δύο Ανώτερα Κέντρα τα οποία δεν σχετίζονται με το νου ή με το εγώ: το Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο και το Ανώτερο Διανοητικό Κέντρο. Αυτά τα δύο κέντρα σχετίζονται με τη Μονάδα μας. Η Μονάδα είναι η πραγματικότητα μέσα μας. Για να εξασκήσουμε αυτά τα δύο κέντρα χρειάζεται να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Χρειάζεται να θυμόμαστε το Θεό. Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να θυμόμαστε το Θεό, να θυμόμαστε το Πνεύμα, λόγω του γεγονότος πως ξεχνάμε το Θεό, πως δε γνωρίζουμε το Θεό μέσα μας γιατί είμαστε ταυτισμένοι με την ύλη, με το νου, με το εγώ. Δεν έχουμε καμιά ανάμνηση του Θεού. Αλλά πρέπει να εργαστούμε με την Ονειρική Γιόγκα ώστε να συσσωρεύουμε, λίγο λίγο, όλες τις εικόνες, όλες τις εντυπώσεις της Μονάδας, ώστε να θυμηθούμε το Θεό.

Στην αρχή, όταν αρχίζουμε με την Ονειρική Γιόγκα, κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης, μπορούμε να φωνοποιούμε ένα Μάντρα το οποίο μας δίνει τη δύναμη να συγκεντρωθούμε, ώστε να θυμόμαστε αυτό που είναι Πνεύμα.

OOOOOOOOOOOOOMMMMMMMMM TAT ΣAT OOOOOOOOMMMMMMMM TAT ΣAT
OOOOOOOOOOMMMMMMM TAT ΣAT OOOOOOOMMMMMM.
(προφορά)


Όταν προφέρουμε αυτό το μάντρα νιώθουμε τους εαυτούς μας στον αδένα της επίφυσης, και όταν νιώθουμε τον εαυτό μας στον αδένα της επίφυσης, όταν φωνοποιούμε το μάντρα, πρέπει να θυμόμαστε το Θεό. Στην αρχή απλώς στέλνουμε αυτή την εντύπωση (μάντρα) στον αγαπημένο μας Πατέρα που είναι στους Ουρανούς, πέρα από του νου.

Για να θυμόμαστε τον αληθινό μας εαυτό η δραστηριότητα του νου είναι ένα εμπόδιο. Έτσι, ακόμα και αν ο νους δρα και σκέφτεται, δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με καμία σκέψη ή εικόνα του νου, αλλά, πρέπει πάντα να είμαστε σε ενθύμηση του Θεού. Αυτό είναι που καλείται υική αγάπη. Υική αγάπη είναι να νιώθει κανείς πως είναι παιδί του Θεού. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε πως Παιδί του Θεού είναι η συνείδηση, το κομμάτι του Πνεύματος, κομμάτι της Μονάδας. Το εγώ είναι ένα παιδί του διαβόλου.

Υπάρχει σπουδαία προσευχή που ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας έδωσε ώστε να εξασκούμαστε στην ενθύμηση του Θεού μας που είναι στους Ουρανούς.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομά Σου,
ελθέτω η Βασιλεία Σου,
γεννηθήτω το θέλημά Σου
ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον,
και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.


Μέσα από την Αυτό-Ενθύμηση συνδεόμαστε με τη Μονάδα, με το Πνεύμα. Αλλά πρέπει να το κάνουμε αυτό κάθε δευτερόλεπτο, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε λεπτό. Διαφορετικά, εάν δεν το κάνουμε αυτό, δεν θυμόμαστε τον Θεό μας, δεν θυμόμαστε το Πνεύμα μας, τότε κοιμόμαστε.

Μην αγαπάς τον(ψυχολογικό) ύπνο,
μήπως και έρθεις σε (πνευματική) φτώχια,
άνοιξε τα μάτια σου (της συνείδησης),
[και] θα ικανοποιηθείς με ψωμί (της σοφίας: Γνώση).
- Παροιμίαι 20:13


Λόγω του γεγονότος ότι είμαστε τόσο χοντροί από αυτό που καλούμε εγώ, ύλη, νους, είναι δύσκολο για εμάς να θυμόμαστε το Θεό. Για αυτό πρέπει να εκτελούμε υπερ-προσπάθειες και για αυτό πρέπει να φωνοποιούμε το ΟΟΟΜΜ ΤΑΤ ΣΑΤ ΟΜΜΜ. Τότε η ενέργεια του Είναι μας θα κατέλθει από τις ανώτερες διαστάσεις στον αδένα της επίφυσης μας και θα δυναμώσει την προσοχή μας και θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Εάν κάνουμε αυτό 24 ώρες την ημέρα τότε είμαστε ξύπνιοι. Έτσι πρέπει να ξυπνήσουμε, και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να διαχωριστούμε στα δύο. Εάν δεν διαχωριστούμε στα δύο τότε χάνουμε ένα κομμάτι από εμάς. Πρέπει να θυμόμαστε τον εαυτό μας, ο οποίος είναι το Πνεύμα, και πρέπει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, ο οποίος είναι η ύλη, αυτό που καλείται εγώ.

Η συνείδηση δυστυχώς είναι μποτιλιαρισμένη στο εγώ, στο νου, είναι χωρισμένη στα δύο. Αυτό το κομμάτι το οποίο δεν είναι μέσα στο εγώ, το οποίο είναι περίπου τρία τοις εκατό, πρέπει να θυμάται το Θεό, πρέπει να θυμάται το Πνεύμα. Την ίδια στιγμή, με το να θυμόμαστε το Θεό παρατηρούμε το κεφάλι μας, την καρδιά μας και τα σεξουαλικά μας όργανα. Στο κεφάλι έχουμε τις σκέψεις μας, στη καρδιά έχουμε τα συναισθήματα μας και στα σεξουαλικά μας όργανα έχουμε τα ένστικτα μας, τις κινήσεις μας, τις συνήθειες μας και τις συμπεριφορές μας. Έτσι είναι πως παρατηρούμε και συνεπώς γνωρίζουμε τον εαυτό μας, είμαστε προσεκτικοί των διαφόρων ονείρων, τα οποία είναι επιθυμίες.

Από αυτή την άποψη, όλοι ονειρεύονται, είτε είναι αυτός ή αυτή με ανοιχτά μάτια στο φυσικό επίπεδο είτε όχι. Το να είναι κανείς ξύπνιος σημαίνει να αναγνωρίζει από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο την πραγματικότητα του εαυτού και να παρατηρεί τους τρεις εγκεφάλους του. Έτσι είναι σε μια κατάσταση Αυτό-συνείδησης. Αυτή είναι το ξεκίνημα της αφύπνισης και της Αυτό-Πραγμάτωσης της συνείδησης, της Αυτό-Πραγμάτωσης του Είναι.

Έτσι ας κάνουμε την προσπάθεια από αυτό το λεπτό όταν διαβάζουμε αυτή την εξήγηση για την ενθύμηση του αληθινού εαυτού μας, που είναι η ενθύμηση του Θεού, χωρίς να ταυτιζόμαστε με αυτό που νομίζουμε πως είμαστε. Πρέπει να παρατηρούμε αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.

Το κινητικό κέντρο δουλεύει 30.000 φορές ταχύτερα από το διανοητικό κέντρο. Για αυτό όταν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο ή όταν πληκτρολογούμε συνειδητοποιούμε πως το κινητικό κέντρο δρα πάντα ταχύτερα από το διανοητικό κέντρο. Αν αρχίσουμε να αναλύουμε αυτό που γράφουμε ή πως οδηγούμε τότε θα αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό σιγά γιατί το διανοητικό είναι πολύ αργό. Πολλά άτομα νομίζουν πως το διανοητικό είναι ταχύτερο, αλλά όχι, είναι το πιο αργό από όλα τα κέντρα.

Ταχύτερο από το κινητικό κέντρο είναι το συγκινησιακό κέντρο. Αυτό είναι 60.000 ταχύτερο από το διανοητικό κέντρο.

Φυσικά το ένστικτο είναι ακόμα ταχύτερο. Όταν σιδερώνουμε τα ρούχα μας και ακουμπήσουμε το σίδερο και αυτό είναι καυτό, αμέσως τραβάμε το χέρι μας μακριά - δίχως να σκεφτούμε. Ύστερα αναλύουμε τι έγινε. Αλλά αν ακουμπήσουμε το σίδερο και τότε αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, "Ωχ, νομίζω πως το σίδερο είναι καυτό. Νομίζω πως αν δεν πάρω το χέρι μου από αυτό θα καώ." Τότε θα χάσουμε τη σάρκα μας εκεί.

Το ένστικτο κέντρο είναι 90.000 φορές ταχύτερο από το διανοητικό, και εν τούτοις το σεξουαλικό κέντρο είναι ακόμα ταχύτερο: 120.000 φορές ταχύτερο. Δεν είμαστε συνειδητοί από τη λειτουργία αυτών των κέντρων, είμαστε περισσότεροι συνειδητοί του διανοητικού, και ακόμα και τότε, εάν δεν ελέγχουμε το διανοητικό με συνειδητή θέληση, δεν είμαστε συνειδητοί των επιθυμιών αυτού του κέντρου. Πρέπει να ελέγχουμε τα πέντε κέντρα ώστε να είμαστε ξύπνιοι.

Όπως ξέρουμε, το εγώ, το οποίο είναι ο νους που έχει παγιδευμένη τη συνείδηση (ψυχή) μέσα του, πάντα δρα μέσα από τις επιθυμίες, τα όνειρα, σε συμφωνία με το κέντρο βαρύτητας του κάθε ατόμου. Φυσικά, εάν το άτομο είναι ένας βιβλιοφάγος, το πιο πιθανό είναι πως το κέντρο βαρύτητας αυτού του ατόμου τοποθετείται στο διανοητικό.

Εάν σε κάποιον αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο και να είναι ένα αστέρι του ποδοσφαίρου, το κέντρο βαρύτητας αυτού το πιο πιθανό να βρίσκεται στο κινητικό κέντρο.

Εάν κάποιος άλλος είναι ένα ηθοποιός, το κέντρο βαρύτητας του θα είναι τυπικά στο συγκινησιακό κέντρο. Και σε αυτούς που αρέσει να παίζουν μποξ τυπικά τοποθετούνται στο ένστικτο κέντρο, που είναι κτηνώδης, και πάντα οδηγούνται από τα ζωώδη ένστικτα τους. Έχουμε πολλά ζωώδη ένστικτα κληρονομημένα από το ζωικό σώμα, που είναι το φυσικό σώμα.

Στα γονίδια μας έχουμε την κληρονομιά των γονιών μας, των προγόνων μας, κτλ. Έτσι είμαστε συνηθισμένοι να δρούμε με τον τρόπο μας, δίχως να είμαστε συνηδειτοί των διάφορων συνηθειών, συμπεριφορών, παραδόσεων που είναι τοποθετημένες σε αυτά τα κέντρα.

Το σεξουαλικό κέντρο είναι το κέντρο που πρέπει να ελέγχουμε γιατί σε αυτό το κέντρο είναι που βρίσκουμε την πιο όμορφη και δυνατή ενέργεια. Αγνοούμε την αληθινή λειτουργία του. Επειδή είναι πολύ γρήγορο είμαστε αμέσως σκλάβοι της κίνησης του, λόγω του γεγονότος ότι ο νους του εγώ που σχετίζεται με αυτό το κέντρο είναι συσχετισμένο με την μοιχεία, την συνουσία, την λαγνεία και πολλών ειδών ασθένειες που σχετίζονται με τα σεξουαλικά όργανα.

Είναι πολύ δύσκολο για εμάς να προσέχουμε τον ένστικτο-κινητικό-σεξουαλικό εγκέφαλο. Είναι εύκολο για εμάς να προσέχουμε τον διανοητικό και τον συγκινησιακό εγκέφαλο.

Για να αρχίσουμε να παρατηρούμε τα όνειρα μας πρέπει να παρατηρούμε το διανοητικό και την καρδιά μας. Πρέπει να εκτελούμε υπέρ-προσπάθειες για προσέχουμε τον κατώτερο εγκέφαλο, τον ένστικτο-κινητικό-σεξουαλικό εγκέφαλο, ο οποίος είναι πολύ γρήγορος. Για αυτό πρέπει να είμαστε στο εδώ και στο τώρα και να θυμόμαστε το Θεό. Πώς μπορεί αυτός που ονειρεύεται να παρατηρεί τα όνειρα του εάν δεν είναι ξύπνιος; Πώς είναι δυνατό να προσέχουμε αυτό που συμβαίνει μέσα μας όταν κοιμόμαστε; Πρέπει να ξυπνήσουμε τους εαυτούς μας κάνοντας υπέρ-προσπάθειες να είμαστε στο παρόν, στη στιγμή, συνεχώς.

Η αφύπνιση της συνείδησης αρχίζει εδώ και τώρα. Η ονειρική γιόγκα είναι η ένωση της συνείδησης με το Πνεύμα, ώστε να παρατηρήσει τα όνειρα, τα οποία είναι πολλά. Βλέπετε τους ανθρώπους που περπατούν στο δρόμο; Ονειρεύονται. Δεν θυμούνται τους εαυτούς τους, και δεν προσέχουν τους εαυτούς τους. Περπατούν κοιμισμένοι, δουλεύουν κοιμισμένοι, κάνουν τα πάντα κοιμισμένοι. Κοιμούνται μέσα σε μια εσωτερική ψευδαίσθηση.

Ένας ποιητής είπε "Η ζωή είναι ένα όνειρο". Και είχε δίκιο. Για αυτούς που δεν θυμούνται τους εαυτούς τους, η ζωή είναι ένα όνειρο, ένα όνειρο που προβάλλεται.

Συνεχώς εμείς προβάλλουμε όνειρα. Μερικές φορές προβάλλουμε όνειρα και μερικές φορές ζούμε τα όνειρα των άλλων όταν ταυτιζόμαστε με μια συζήτηση, όταν δεν προσέχουμε, όταν δεν θυμόμαστε τον εαυτό μας. Πολλοί άνθρωποι έχουν πολλά όνειρα και δεν μιλούν για αυτά τα όνειρα. Αλλά σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να μιλούν για τα όνειρα τους, και μερικές φορές γράφουν τα όνειρα τους σε βιβλία και εμείς διαβάζουμε τα όνειρα αυτών των ανθρώπων. Έτσι αυτοί κάνουν επιχείρηση με τα όνειρα τους.

Για να είμαστε ξύπνιοι, πρέπει να μην ταυτιζόμαστε με τα όνειρα κανενός. Παρακολουθούμε τηλεόραση; Παρακολουθούμε την προβολή μιας ταινίας που κάποιος επινόησε; Το απολαμβάνουμε αυτό; Δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με αυτό, γιατί εάν ταυτιστούμε, τότε θα αρχίσουμε να ονειρευόμαστε ακόμα ένα όνειρο. Έτσι το να είμαστε ξύπνιοι σημαίνει να θυμόμαστε τον εαυτό μας πάντα: Υική αγάπη, να νιώθουμε πως είμαστε παιδιά του Θεού, να νιώθουμε πως είμαστε εδώ και τώρα μέσα σε αυτό το φυσικό σώμα. Η καρέκλα πάνω στην οποία καθόμαστε είναι ο αδένας της επίφυσης, και από τον αδένα της επίφυσης θυμόμαστε τον Θεό. Γιατί εάν είμαστε εσωτερικά, και δεν θυμόμαστε το Θεό, τότε κοιμόμαστε πάνω στη καρέκλα. Τότε είμαστε ταυτισμένοι με πολλά όνειρα και δεν είμαστε ξύπνιοι.

Η ονειρική γιόγκα απαιτεί να ξυπνήσουμε από τις ψευδαισθήσεις μας, από τα όνειρα που έχουμε μέσα μας. Είναι η εξάσκηση της αυτό-Συνείδησης. Για αυτό πρέπει να είμαστε χωρισμένοι στα δύο: θυμόμαστε τους εαυτούς μας και παρατηρούμε τους εαυτούς μας. Την ίδια ώρα πρέπει να παρατηρούμε τι υπάρχει γύρω μας γιατί όπως είπα, πολλά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Πράγματα υπάρχουν γύρω μας, βιβλία, τηλεόραση, συζητήσεις κτλ. Τα πράγματα γύρω μας είναι αντικείμενα. Δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με αντικείμενα. Πρέπει να αντιληφθούμε πως είμαστε εδώ και τώρα μέσα στο σώμα, πρέπει να παρατηρούμε τους εαυτούς μας και την ίδια στιγμή πρέπει να γνωρίζουμε ότι γύρω μας υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, πολλά πράγματα: δέντρα, αυτοκίνητα, βιβλία, καρέκλες, κτλ. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς προσεκτικός από τα πράγματα που είναι γύρω του χωρίς να ταυτίζεται με αυτά. Όταν κάνουμε αυτό πρέπει να εξασκούμε αυτό που καλούμε ανάκριση: να ανακρίνουμε πάντα τα αντικείμενα, πάντα να προσπαθούμε να δούμε νέα αντικείμενα. Πάντα συμβαίνει κάτι καινούργιο.

Αν κανείς εξασκεί τη συνείδηση του και παρατηρεί τα πάντα που υπάρχουν γύρω του, θα γνωρίζει τι καινούργιο υπάρχει σε αυτό το δωμάτιο. Τί έχει στο δωμάτιο του που δεν είχε την προηγούμενη εβδομάδα; Αλλά αν ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα και δεν θυμόταν τον εαυτό του και δεν παρατηρούσε τον εαυτό του και τα πράγματα γύρω του, τότε κοιμόταν. Αλλά αν πρόσεχε τον εαυτό του και τα πράγματα γύρω του, αν ήταν ξύπνιος, θα γνώριζε τι καινούργιο υπάρχει σήμερα.

Με το να ανακρίνουμε, εξασκούμε αυτή την ικανότητα, αυτή την αξία της συνείδησης σε σχέση με τον Είναι, πάντα παρατηρούμε ενώ είμαστε στο εδώ και στο τώρα όπως η γάτα, πάντα προσεκτικοί. Η γάτα πάντα προσέχει. Πρέπει να είμαστε σαν και αυτή για να εξασκούμε τη συνείδηση.

Όταν πάμε στο κρεβάτι, η συνείδηση μας εγκαταλείπει το σώμα γιατί αυτό είναι κουρασμένο και χρειάζεται να ξεκουραστεί. Αν είμαστε μέσα στο σώμα όταν ξεκουραζόμαστε τότε θα έχουμε αϋπνίες. Αλλά αν αφήσουμε το σώμα αυτό θα ξεκουραστεί, θα κοιμηθεί.

Έξω από το σώμα θα κάνουμε τα ίδια πράγματα που κάναμε εδώ μέσα στο φυσικό σώμα. Θα πάμε στη δουλειά, θα πάμε για ψώνια, θα παρακολουθούμε τηλεόραση.

Είναι φανερό πως η συνείδηση θα είναι η ίδια έξω από το σώμα. Αν προσέχουμε τα όνειρα μας όσο είμαστε μέσα στο φυσικό σώμα, τότε θα προσέχουμε τα όνειρα μας όσο είμαστε έξω από το φυσικό σώμα. Θα προσέχουμε τα ίδια όνειρα, γιατί είναι τα ίδια είτε μέσα στο σώμα είτε έξω από αυτό.

Μερικές φορές μπορούμε να ελέγχουμε τα όνειρα μας, τις επιθυμίες μας μέσα στο σώμα, γιατί θυμόμαστε τον εαυτό μας. Αλλά έξω από το σώμα κάτι συμβαίνει. Ξαφνικά όλες οι επιθυμίες ή τα όνειρα γίνονται μια πραγματικότητα για εμάς. Στο φυσικό επίπεδο επιθυμούμε να φάμε ένα γευστικό γεύμα αλλά είμαστε σε δίαιτα. Ελέγχουμε την επιθυμία του φαγητού. Με κάποιο τρόπο η κενοδοξία μας ελέγχει την λαιμαργία μας. Έξω από το σώμα μας, η λαιμαργία δεν νοιάζεται καθόλου για την κενοδοξία και τότε ονειρευόμαστε πως τρώμε και ευχαριστιόμαστε πολλά πράγματα. Τότε αυτή η επιθυμία εκπληρώνεται έξω από το φυσικό μας σώμα. Αυτό το κομμάτι που είναι η συνείδηση μας δεν την ελέγχει. Κάνουμε πράγματα έξω από το σώμα που δεν θα τα κάναμε μέσα στο φυσικό σώμα για όλα τα λεφτά του κόσμου.

Έτσι είναι πως οι άνθρωποι που είναι έξω από το σώμα είναι μοίχοι, αν και φυσικά δεν είναι μοίχοι. Μπορεί να μην κλέβουν όσο είναι μέσα στο σώμα, αλλά είναι κλέφτες έξω από το σώμα. Μπορεί να μην είναι δολοφόνοι, αλλά σκοτώνουν έξω από το σώμα.

Για παράδειγμα, πιθανόν να είμαστε θυμωμένοι με κάποιο άλλο άτομο που πληγώνει την υπερηφάνεια μας. Οι κανόνες της κοινωνίας μας λένε πως αν σκοτώσουμε το φυσικό σώμα του άλλου πάμε φυλακή. Έτσι ελέγχουμε τον θυμό μας, το μίσος μας. Αλλά η επιθυμία να πληγώσουμε ή να σκοτώσουμε το άλλο άτομο (λόγω της υπερηφάνειας και της αυτό-αγάπης) είναι μέσα μας. Έτσι αφήνουμε το σώμα και, στο αστρικό επίπεδο, που είναι η διάσταση των ονείρων, σκοτώνουμε τον άλλο. Ονειρευόμαστε πως σκοτώνουμε το άλλο άτομο.

Υπάρχουν πέντε τύποι ονείρων σε σχέση με τα πέντε κέντρα.

Το διανοητικό άτομο θα έχει όνειρα με το διανοητικό κέντρο, θα ονειρεύεται για ιδέες, δημόσιες συζητήσεις, συγκρουόμενες σκέψεις, διαδικασίες, σχέδια, κτλ.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ταυτισμένοι με συνήθειες και εξαρτήσεις σε σχέση με το κινητικό κέντρο. Όσο ονειρεύονται, πάντα επαναλαμβάνουν ότι έκαναν στο φυσικό επίπεδο. Υπάρχουν άτομα που τα όνειρα τους είναι να γίνουν πλούσια, έτσι διψούν για λεφτά (γιατί είναι άπληστα) και έτσι γίνονται μανιακοί με τη δουλειά τους. Μπορεί να έχουν δύο δουλειές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, καθώς είναι τόσο ταυτισμένοι με την εξάρτηση της δουλειάς, πηγαίνουν στο κρεβάτι ώστε να ξεκουραστούν σωματικά και βγαίνουν από το φυσικό σώμα και συνεχίζουν να δουλεύουν στο Λίμπο, στο Αστρικό επίπεδο, τον κόσμο των ονείρων. Η ίδια επιθυμία για δουλειά και για να βγάλουν λεφτά τους κάνει να δουλεύουν και εκεί, επίσης. Έτσι είναι πως, εξαιτίας των εξαρτήσεων και των συνηθειών, πάντα επαναλαμβάνουμε αυτό που κάνουμε στο φυσικό επίπεδο. Αυτά τα όνειρα σχετίζονται με το κινητικό κέντρο.

Τα όνειρα που σχετίζονται με το συγκινησιακό κέντρο είναι γεμάτα από φόβο, μίσος, και διαφόρων τύπων συναισθήματα.

Πολλά όνειρα σχετίζονται με το ένστικτο κέντρο, πρέπει να μελετάμε τα ένστικτα μας.

Και φυσικά, έχουμε τα σεξουαλικά όνειρα.

Πρέπει να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας μέσα από τα όνειρα μας. Έτσι είναι πως γνωρίζουμε τους εαυτούς μας:

Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς.


Μερικές φορές όταν είμαστε έξω από το σώμα ασυνήθιστα πράγματα συμβαίνουν επειδή στο Αστρικό Επίπεδο, στην 5η διάσταση, η Αιωνιότητα, πάντα βρίσκουμε τα ίδια πράγματα που υπάρχουν εδώ στο φυσικό κόσμο. Προτού κρυσταλλωθούν εδώ, τα πάντα βρίσκονταν στο νου (Νοητό Επίπεδο), και μετά στο Αστρικό Επίπεδο και μετά στο φυσικό επίπεδο. Ένας μηχανικός ξεκινάει να σχεδιάζει κάτι μέσα στο νου του. Μετά το σχεδιάζει σε ένα χαρτί και μετά όλο γίνεται χειροπιαστό όταν αυτό που σκέφτηκε χτίζεται. Έτσι όλα όσα βρίσκουμε εδώ, όπως καρέκλες, ένα σπίτι, όλα υπήρχαν στο νου του δημιουργού τους πρώτα. Έτσι είναι φανερό πως στο Αστρικό Επίπεδο έχουμε τα ίδια πράγματα που έχουμε και εδώ. Εκεί βρίσκουμε όλες τις εικόνες, όλες τις μορφές των πραγμάτων πριν κρυσταλλωθούν στο φυσικό επίπεδο. Για αυτό το λόγο όταν είμαστε έξω από το σώμα δεν προσέχουμε γιατί βλέπουμε τα ίδια σύννεφα, τα ίδια δέντρα, τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια ζώα.

Κάθε ζωντανό πλάσμα εγκαταλείπει το σώμα όταν κοιμάται. Τα πάντα υπάρχουν ακριβώς στο φυσικό επίπεδο όπως υπάρχουν στο Αστρικό Επίπεδο.

Σε κάθε κόσμο υπάρχουν διαφορετικοί νόμοι. Εδώ, στο φυσικό, έχουμε το νόμο της βαρύτητας, στο Αστρικό Επίπεδο δεν υπάρχει αυτός. Εάν πηδήξεις, επιπλέεις. Αν θέλεις να πετάξεις, πετάς. Για αυτό το λόγο μερικές φορές ονειρευόμαστε πως πετάμε. Ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχουν στην 5η διάσταση. Πολλά φαινόμενα που έχουν σχέση με το Αστρικό Επίπεδο είναι περίεργα: σύμβολα, μορφές που παίρνουν άλλα σχήματα ξαφνικά. Για αυτό έχουμε όνειρα που δεν έχουν σχέση με το φυσικό επίπεδο. Για παράδειγμα, το πέταγμα δεν έχει σχέση με το φυσικό επίπεδο. Αλλά εμείς πάντα κοιμόμαστε, δεν θυμόμαστε τους εαυτούς μας και δεν χρησιμοποιούμε την ανακριτική ικανότητα της συνείδησης. Εάν την χρησιμοποιούσαμε τότε θα λέγαμε εκείνη τη στιγμή: "Γιατί εγώ πετάω; Δεν είμαι πουλί. Εάν πετάω, τότε είμαι έξω από το σώμα μου!"

Έτσι με την ανάκριση είναι κανείς πως ξυπνάει στο Αστρικό Επίπεδο, και τότε με το να χρησιμοποιεί την ανακριτική ικανότητα της συνείδησης, αντιλαμβάνεται πως είναι έξω από το σώμα και πως ονειρεύεται.

Παρατηρήστε ένα λιοντάρι να μπαίνει σε αυτό το δωμάτιο. "Γιατί ένα λιοντάρι μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου; Γιατί βλέπω αυτόν τον κροκόδειλο μπροστά μου, ή αυτό τον ελέφαντα ή εκείνα τα απόκοσμα πράγματα;". Κάντε ανάκριση για αυτά τα πράγματα και θα ξυπνήσετε εκείνη τη στιγμή. Αλλά πρέπει να το κάνουμε αυτό στο φυσικό επίπεδο γιατί η συνείδηση που είναι εκεί στο Αστρικό Επίπεδο είναι η ίδια που είναι στο φυσικό πεδίο. Αλλά οι νόμοι αυτού του φυσικού επίπεδου είναι διαφορετικοί. Αν αρχίσουμε να αναλύουμε πως ο νόμος της βαρύτητας σχετίζεται με το φυσικό επίπεδο και όχι με το Αστρικό Επίπεδο, τότε αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε εκείνο το κομμάτι της συνείδησης που συνήθως δεν χρησιμοποιούμε, γιατί πάντα κοιμόμαστε και ταυτιζόμαστε με τα όνειρα.

Έχουμε πολλά όνειρα, δυστυχώς. Αλλά πρέπει να αρχίσουμε να τα παρατηρούμε, και όταν αρχίσουμε να κάνουμε αυτό στο φυσικό επίπεδο, θα κάνουμε το ίδιο και στο Αστρικό Επίπεδο. Μην περιμένετε να ξυπνήσετε στο Αστρικό Επίπεδο αν δεν ξυπνήσετε στο φυσικό επίπεδο πρώτα. Είμαστε οι ίδιοι είτε εδώ είτε έξω από το σώμα, γιατί δεν είμαστε το σώμα. Είμαστε η συνείδηση και η πραγματικότητα αυτής της συνείδησης είναι το Πνεύμα, ο Θεός εσωτερικά. Πάντα να θυμόμαστε το Θεό, πάντα να θυμόμαστε το Πνεύμα, και πάντα να παρατηρούμε τα όνειρα μας, και η συνείδηση μας θα ξυπνήσει.

Πρέπει επίσης να παρατηρούμε την τοποθεσία, το μέρος στο οποίο βρισκόμαστε. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως είμαστε παιδιά του Θεού με το να θυμόμαστε το Θεό, με το να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Όταν θυμόμαστε τον εαυτό μας πρέπει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, τους τρεις εγκεφάλους μας, την δραστηριότητα του νου στο σώμα. Και πρέπει να παρατηρούμε τα αντικείμενα γύρω μας ανακρίνοντας πάντα για αυτά, χωρίς να ξεχνάμε τους εαυτούς μας, χωρίς να ταυτιζόμαστε με τίποτα. Αν εξασκούμε την ανάκριση και την παρατήρηση, και μετά ταυτιστούμε με κάτι, ξεχάσουμε τους εαυτούς μας τότε ονειρευόμαστε πάλι. Έτσι πρέπει να παρατηρούμε κάτι δίχως να ταυτιζόμαστε με αυτό ώστε να εξασκούμε τη συνείδηση. Πρέπει να εκτελούμε υπέρ-προσπάθειες. Αν δεν δρούμε με υπέρ-προσπάθειες ώστε να θυμόμαστε τους εαυτούς μας, τότε αναμφίβολα θα πέσουμε στη ταύτιση.

Και (ο Ιησούς) είπε σε αυτούς, "Γιατί κοιμάστε; Σηκωθείτε (παρατηρήστε τους εαυτούς σας) και προσευχηθείτε (σε Αυτό-ενθύμηση), μήπως πέσετε σε πειρασμό." - Κατά Λουκά 22:46


Για παράδειγμα, βλέπουμε ένα κτίριο να φλέγεται. Εάν θυμόμαστε τον εαυτό μας και τα πράγματα γύρω μας, θα πούμε, "Αν πλησιάσω το κτίριο μπορεί κάτι να πέσει επάνω μου." Είμαστε προσεκτικοί και δεν θα πλησιάσουμε. Αν είμαστε ταυτισμένοι με την περιέργεια μας ή αν νιώθουμε σαν ήρωας και θέλουμε να βοηθήσουμε, τότε μπορεί να χάσουμε την ζωή μας γιατί δεν ήμαστε προστατευμένοι, δεν είμαστε πυροσβέστες. Μερικές φορές οι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους επειδή είναι περίεργοι. Δεν πρέπει να είμαστε ταυτισμένοι με τα πράγματα. Αν κάτι συμβαίνει, ας κοιτάξουμε, αλλά να θυμόμαστε τον εαυτό μας και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν μπορούμε να βοηθήσουμε. Αν όχι τότε πρέπει να φύγουμε.

Έτσι το μέρος, ο τόπος στον οποίο είμαστε από στιγμή σε στιγμή, πρέπει να τοποθετηθεί στη συνείδηση μας. Σε ποιο μέρος είμαστε; Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, αν εξασκήσουμε το μέρος ή τον τόπο, θα δούμε πως μαθαίνουμε τη Γνώση στο ίντερνετ μέσα από τον υπολογιστή μας, ο υπολογιστής βρίσκεται στο σπίτι ή στο γραφείο. Το γραφείο ή το σπίτι είναι στην πόλη που ζούμε, η πόλη μας είναι σε μια περιφέρεια της χώρας μας και η χώρα μας είναι η τάδε, η χώρα μας είναι στην τάδε ήπειρο, και η ήπειρος αυτή πάνω στη Γη. Πρέπει να επεκτείνουμε τη συνείδηση. Ο πλανήτης γη βρίσκεται στο ηλιακό σύστημα. Το ηλιακό σύστημα μέσα στο γαλαξία, και μετά υπάρχει το άπειρο. Ας επεκτείνουμε τη συνείδηση, στο εδώ και στο τώρα. Αλλά είμαστε στο Αστρικό επίπεδο ή στο φυσικό επίπεδο; Σε ποια διάσταση είμαστε τώρα;

Μερικές φορές μπορούμε μέχρι και να ορκιστούμε ότι είμαστε στο φυσικό επίπεδο και μετά ξυπνάμε και αντιλαμβανόμαστε πως ήταν ένα όνειρο. Σε εκείνη τη στιγμή ήμασταν ταυτισμένοι με το όνειρο και έτσι δεν ξέραμε πως ονειρευόμασταν. Μπορεί τώρα σωματικά να κοιμάσαι στο κρεβάτι σου και να ονειρεύεσαι πως διαβάζεις αυτή τη διάλεξη στην οθόνη του υπολογιστή σου. Βγήκες από το φυσικό σου σώμα στο Αστρικό Επίπεδο αλλά δεν θυμάσαι πως άφησες το σώμα σου στο κρεβάτι γιατί δεν το πρόσεχες. Είσαι σίγουρος πως είσαι στο φυσικό επίπεδο αυτή τη στιγμή; Πρέπει να εξασκείς μια πρακτική για να ξυπνήσεις. Αν είναι το αστρικό επίπεδο τότε δεν υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας. Μπορείς να πηδήξεις με την πρόθεση να πετάξεις. Έτσι είσαι στο φυσικό πεδίο. Είσαι σίγουρος πως είσαι; Αν δεν θέλεις να πηδήξεις, τότε τράβηξε το δάχτυλο σου. Προσπάθησε να τεντώσεις το δάχτυλο σου γιατί το Αστρικό Σώμα είναι ελαστικό.

Θυμάμαι μια φορά όταν το έκανα αυτό στο Αστρικό Επίπεδο και τράβηξα το δάχτυλο μου και είπα, "Είμαι στο Αστρικό Επίπεδο! Είμαστε στο Αστρικό Επίπεδο!"

Και όλοι είπαν "Ναι, είμαστε στο Αστρικό Επίπεδο!" Αλλά απαντούσαν μηχανικά.

Και θυμάμαι έναν άντρα που ήταν εκεί και εγώ είπα, "Εντάξει, είσαι σίγουρος πως είσαι στο Αστρικό Επίπεδο;"

Και αυτός είπε, "Ναι, είμαι σίγουρος πως είμαστε!"

Εγώ του είπα, "Εντάξει έλα μαζί μου. Θέλεις να πάμε στον πλανήτη Άρη;"

Έτσι πήρα το χέρι του και πήδηξα στον αέρα και όταν ήμασταν στον αέρα αυτός άρχισε να ουρλιάζει, "Ωχ, θα πεθάνω! Είμαι στον αέρα! Άφησε με!" Κοιμόταν, η συνείδηση του δεν ήταν ξύπνια, απαντούσε απλώς μηχανικά.

Έτσι για να ξυπνήσουμε πρέπει να εξασκούμε αυτή την πρακτική. Πρέπει εμείς να την εξασκούμε, όχι κάποιο άλλο άτομο. Αν θέλουμε να ξυπνήσουμε, εμείς πρέπει να ξυπνήσουμε. Αν εγώ ξυπνήσω αυτό δε σημαίνει πως και εσείς θα ξυπνήσετε. Έτσι πρέπει να κάνουμε αυτή την άσκηση συνέχεια. Αν κάνουμε αυτή την άσκηση δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο, εάν ρωτάμε τον εαυτό μας αν είμαστε στο φυσικό ή στο Αστρικό Επίπεδο, πηδάμε με την πρόθεση να πετάξουμε ή τεντώνουμε το δάχτυλο μας, τότε θα ξυπνήσουμε, τότε θα ξέρουμε στα σίγουρα αν η συνείδηση που αφυπνίζεται εκείνη ακριβώς τη στιγμή βρίσκεται στο φυσικό σώμα ή έξω από αυτό. Έτσι είναι πως αφυπνιζόμαστε. Αλλά πρέπει πάντα να θυμόμαστε εδώ και τώρα, αν κάνουμε αυτή την άσκηση στο φυσικό επίπεδο, θα την επαναλάβουμε και στο Αστρικό Επίπεδο, ή στο Νοητό Επίπεδο ή σε οποιοδήποτε επίπεδο. Η συνείδηση είναι πάντα η ίδια συνείδηση είτε είναι μέσα στο σώμα είτε έξω από αυτό.

Τώρα θα μάθουμε για δύο διαφορετικού τύπου εμπειρίες που έχουμε έξω από το σώμα, που δεν σχετίζονται με τους πέντε κατώτερους τύπους ονείρων. Σχετίζονται με τα δύο ανώτερα κέντρα: Ανώτερο Συγκινησιακό Κέντρο και Ανώτερο Διανοητικό Κέντρο. Και τα δύο συνδέονται με τη Μονάδα.

Όταν η Μονάδα αντιλαμβάνεται πως η ψυχή του θέλει να ξυπνήσει και να επανενωθεί, να θεσπίσει τη γιόγκα, ένωση με Αυτή, τότε Αυτή αρχίζει να διδάσκει, να στέλνει εντυπώσεις, εικόνες από πάνω προς τα κάτω. Αυτές δεν θα είναι εικόνες από το εγώ, προβεβλημένες από το εγώ, προβεβλημένες από εμάς. Όχι, θα είναι μηνύματα από επάνω και θα είναι οράματα, ένας συγκεκριμένος τύπος ονείρου που δεν είναι όνειρο, αλλά ένα είδος διδασκαλίας από τη Μονάδα μας η οποία θέλει να μας βοηθήσει. Υπάρχει μια γλώσσα που πρέπει να μάθουμε και αυτή είναι η γλώσσα των ονείρων, μπορούμε να πούμε πως είναι η γλώσσα των συμβόλων, συμβόλων που πρέπει να αναλύσουμε και να κατανοήσουμε, σε σχέση με το νόμο των μαθηματικών, το νόμο των αριθμών, το νόμο των φιλοσοφικών συμβόλων, κτλ. Αυτή η γλώσσα είναι η σοφία της Καμπάλας.

Το να κατανοήσουμε αυτή τη γλώσσα σημαίνει να γνωρίζουμε τι είδους γνώση το Εσώτερο Είναι μας, η μονάδα μας, μας δίνει για να τελειοποιηθούμε, για να ξυπνήσουμε. Τί χρειάζομαι, τί μου λείπει, από τί πρέπει να απαλλαγώ; Πρέπει να γνωρίσω τον εαυτό μου. Η Μονάδα μας γνωρίζει τι χρειαζόμαστε και θα μας διδάξει μέσα από τα οράματα.

Κατόπιν τούτου είπε, "Ξυπνήστε εσείς που κοιμάστε (ψυχολογικά), και σηκωθείτε από τους (πνευματικά) νεκρούς, και ο Χριστός θα σας δώσει φως." - Προς Εφέσιους 5:14


Με το να εξασκούμε και να απομνημονεύουμε αυτά που λαμβάνουμε από το Είναι μας σε αυτά τα δύο ανώτερα κέντρα πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτές οι δύο τύπων εμπειρίες έχουν μια πολύ διαφορετική γεύση, κάτι πολύ σπάνιο, κάτι που δεν είναι κανονικό. Αν εξασκούμε εδώ στο φυσικό επίπεδο την ανακριτική ικανότητα, τότε θα ανακρίνουμε και για το μήνυμα που λαμβάνουμε. Κάποιες φορές θα το κάνουμε τη στιγμή που έχουμε την εμπειρία στο Αστρικό Επίπεδο. Αν είμαστε πολύ βαθιά στη συνείδηση μας, μπορούμε να πούμε πως είμαστε σαν σε κατάσταση κώματος, τότε είναι πολύ δύσκολο να θυμηθούμε όταν γυρίσουμε στο φυσικό σώμα.

Έτσι είναι πως αρχίζουμε να θυμόμαστε τα όνειρα μας, όσο θυμόμαστε αυτού του είδους τα οράματα. Είναι εικόνες, εντυπώσεις που η Μονάδα μας, μας στέλνει στη συνείδηση για να ξυπνήσουμε, για να μας διδάξει. Αυτό είναι η Μνήμη Δουλειάς, αυτή είναι η ανάμνηση του Εαυτού μας. Τότε ξεκινάμε μια βαθιά μελέτη του εαυτού μας.

Οι Άγγελοι, οι Αρχάγγελοι, τα Χερουβίμ, τα Σεραφείμ κτλ. που βρίσκονται στους ανώτερους κόσμους αφυπνισμένα και πάντα προσπαθούν να μας βοηθήσουν. Πάντα μας βοηθάνε μέσα από τη συνείδηση που είναι ξύπνια. Η Ακτίνα της Δημιουργίας συνδέεται με όλα τα όντα. Πάντα βρίσκουμε αυτά τα όντα που καλούμε Δασκάλους σε διαφορετικές περιοχές, Αγγέλους, ή Θεούς, που είναι όντα που είναι ξύπνια στα ανώτερα επίπεδα και θέλουν να μας βοηθήσουν. Και έτσι είναι που θα θυμόμαστε και θα καταλαβαίνουμε τους τύπους οραμάτων που θα μας δίνουν με την εξάσκηση της Ονειρικής Γιόγκα.

Είναι καλό να έχουμε ένα βιβλίο για να σημειώνουμε τα όνειρα μας. Όταν ξυπνάμε το πρωί, ας τα γράφουμε σε αυτό.

Επίσης είναι καλό να έχουμε και ένα μαγνητόφωνο ώστε να γράφουμε τα όνειρα που θυμόμαστε όταν ξυπνάμε κατά τη διάρκεια της νύχτας, ώστε να μην χάσουμε την χαλάρωση που έχουμε. Μερικές φορές όταν ξυπνάμε στο μέσο της νύχτας υπάρχει ένα μήνυμα που το Είναι μας δίνει, ένα μήνυμα μέσα από τα ανώτερα κέντρα και τότε το ξεχνάμε όταν ξυπνάμε το πρωί. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την εγωική μας μνήμη. Το εγώ πάντα είναι μνήμη λανθασμένων ονείρων, μνήμη επιθυμιών. Η Μνήμη Εργασίας, η συνειδητή εργασία, είναι εδώ και τώρα. Είναι διαφορετική, δεν είναι εγώ. Δεν είναι λαιμαργία, υπερηφάνεια, κενοδοξία, τεμπελιά, κτλ, είναι η μνήμη του Θεού εσωτερικά.

Έτσι είναι πως θα αρχίσουμε να θυμόμαστε το Θεό και να αφυπνιζόμαστε στο Θεό, και να ανακαλύπτουμε την δική μας πραγματικότητα. Και τότε θα έχουμε αρκετό υλικό για να κάνουμε αυτή την πρακτική που προορίζεται για την εκμηδένιση του εγώ.



Πρέπει να κατανοούμε. Το να κατανοούμε το εγώ σημαίνει να κατανοούμε τα όνειρα, είτε είναι εδώ είτε έξω από το σώμα.

Κάθε εγώ είναι μια ιδιαίτερη ξεχωριστή επιθυμία, ένα συγκεκριμένο ατομικό όνειρο αποτελεί μια ψευδαίσθηση, δεν είναι η πραγματικότητα. Κάθε εγώ είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Η πραγματικότητα δεν είναι ο νους, δεν είναι το εγώ.

Επομένως ας μην κοιμόμαστε, όπως [κάνουν] άλλοι, αλλά ας προσέχουμε (τους εαυτούς μας προσεκτικά) και ας είμαστε συγκρατημένοι (δίχως ταύτιση). - Προς Θεσσαλονικείς 5:6


Για να συνεχίσετε στο δεύτερο μάθημα πιέστε εδώ .

πηγή: www.gnosticteachings.org

 
Γνωστική Διδασκαλία
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Αστρική Προβολή
Γνώση
Διαλογισμός
Μυστικισμός
Θρησκείες
Τάντρα
Βιβλία
Επαναστατική Ψυχολογία
Λόγος Μάντραμ Θεουργία
Προφητεία
Samael Aun Weor
Μιλαρέπα
Χριστός
Ψυχολογία
Matrix
Βίβλος
Αστρικό Ταξίδι
Μυθολογία
Γνωστική Κίνηση
Εσωτερισμός
Ψυχή
Καμπαλα
Γνωστικισμός
Ζεν
Πνεύμα
Νους
Ευτυχία
Γνωστικοί
Hercolubus
Διαλέξεις
Αλχημεία
Θιβέτ
Ερκόλουμπους
Διάλεξη
Έρωτας
Φωνητική
Αστρικό Σώμα
Μαγεία
Σύντροφο
Σχέσεις
Σεξ
Γάμος
Αγάπη
Ανάμνηση Εαυτού
Ανάπτυξη
Αυτογνωσία