Κυριακή, Σεπτεμβρίου 17, 2006

Μυητική προετοιμασία (περιεχόμενα)

Μυητική προετοιμασία - 1


Μυητική προετοιμασία - 2


Μυητική προετοιμασία - 3


Μυητική προετοιμασία - 4


Μυητική προετοιμασία - 5


Μυητική προετοιμασία - 6


Μυητική προετοιμασία - 7


Μυητική προετοιμασία - 8


Μυητική προετοιμασία - 9


Μυητική προετοιμασία - 10


Μυητική προετοιμασία - 11


Μυητική προετοιμασία - 12


Μυητική προετοιμασία - 13


Μυητική προετοιμασία - 14


Μυητική προετοιμασία - 15


Μυητική προετοιμασία - 16


Μυητική προετοιμασία - 17


Μυητική προετοιμασία - 18


Μυητική προετοιμασία - 19


Μυητική προετοιμασία - 20

Μυητική προετοιμασία - 1

Ο μαθητής που θέλει να εισέλθει στο ευθύ, στενό και δύσκολο μονοπάτι που μας οδηγεί στο Φως, πρέπει να αποσυρθεί από όλα τα πνευματικά σχολεία. Αυτά τα σχολεία είναι γεμάτα από «εξαίσια εγκλήματα». Αυτά τα σχολεία είναι χρυσά κλουβιά γεμάτα με «πολύ όμορφες δηλητηριώδεις οχιές». Η μυστικιστική κακία είναι πολύ άφθονη σε αυτά τα σχολεία.

Κάτω από το κάλυμμα της θεϊκής φράσης «Οικουμενική Αδελφότητα», τα χειρότερα εγκλήματα που είναι καταγραμμένα στον ποινικό κώδικα έχουν διαπραχθεί.

Είναι θλιβερό για εμάς να το δηλώνουμε αυτό, αλλά η αδιαφορία για το έγκλημα είναι επίσης ένα έγκλημα. Είναι τόσο κακό να είναι κανείς σιωπηλός όταν πρέπει να μιλήσει όσο και να μιλάει όταν πρέπει να είναι σιωπηλός. Θα θέλαμε να μέναμε σιωπηλοί, εν τούτοις κάποιος δεν πληρώνει κάρμα μόνο για τα διεφθαρμένα πράγματα που έκανε, αλλά επίσης και για τα καλά πράγματα που άφησε να μην γίνουν όταν αυτά θα μπορούσαν να είχαν γίνει.

Επομένως, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί για αυτό εδώ. Αγαπάμε την ανθρωπότητα πάρα πολύ, έτσι χρειάζεται να επισημάνουμε το έγκλημα, να αγγίξουμε την πληγή με το δάχτυλο ώστε να μην πέσουμε στο έγκλημα να είμαστε αδιάφοροι για το έγκλημα. Αν δεν λέγαμε αυτά τα πράγματα θα βάζαμε ένα φριχτό κάρμα (το κάρμα των συνενόχων και των δειλών) στους εαυτούς μας. Έτσι, η αλήθεια, αν και σκληρή, είναι ο καλύτερος φίλος.

Όλα τα πνευματικά σχολεία, αδελφότητες και στοές, είναι απολαυστικοί κήποι μέσα στους οποίους ξεχωρίζουν φωλιές από επικίνδυνες οχιές και δηλητηριώδη λουλούδια γεμάτα από άρωμα. Ανείπωτες γοητείες που μας οδηγούν στην Άβυσσο, όπως επίσης και θαυμάσιες θεωρίες που μπορούν να μας οδηγήσουν στα πρόθυρα της καταστροφής, και γλυκά χαμόγελα που μας κρατούν σε δυσμένεια υπάρχουν μέσα σε αυτά τα σχολεία, στα οποία οι πιστοί τους είναι γεμάτοι από υποκρισία και φανατισμό. Πραγματικά, το όπιο των θεωριών είναι πιο επικίνδυνο και από τον θάνατο.

Οι «πνευματικά αφοσιωμένοι», αγκαλιάζονται με το ένα χέρι και με το άλλο μαχαιρώνουν τον άλλο στην πλάτη, με το αιχμηρό μαχαίρι της προδοσίας.

Οι «πνευματικά αφοσιωμένοι», πάντα καλύπτουν την χειρότερη κακία τους με χαμόγελα και πολύ γλυκά λόγια. Δεν έχουμε την πρόθεση να κατακρίνουμε κανένα άτομο συγκεκριμένα γιατί αυτό είναι λάθος, για αυτό μιλάμε με έναν γενικό τρόπο για το καλό του Μεγάλου Έργου του Πατέρα.

Έχουμε γνωρίσει απαίσιες περιπτώσεις, π.χ. γνωρίσαμε την περίπτωση κάποιου υποκριτή Φαρισαίου ο οποίος νόμιζε τον εαυτό του για τον Ιησού Χριστό, ίδρυσε μια αδελφότητα Μαύρης Μαγείας και αργότερα ισχυρίστηκε πως συνάσπιζε όλα τα σχολεία, αδελφότητες, σέκτες, δόγματα και στοές σε μια οικουμενική αδελφότητα, και αυτός ήταν το κέντρο όλου αυτού, φυσικά. Γνωρίσαμε σχετικά με ένα άλλο άτομο που πήρε το όνομα του Κ.Χ. ώστε να δηλώσει πως ήταν ένας Αβατάρας, και θα επανενώσει όλα τα σχολεία κάτω από το σκήπτρο του. Όλοι αυτοί οι τύποι καιροσκοπικών ατόμων, τείνουν να ιδρύουν μαύρες στοές, κάτω από το κάλυμμα της όμορφης φράσης «Οικουμενική Αδελφότητα».

Δεν μπορούμε να παραμένουμε σιωπηλοί σχετικά με αυτό, γιατί η αδιαφορία για το έγκλημα είναι επίσης έγκλημα. Σχεδόν όλοι οι «πνευματικά αφοσιωμένοι», έχουν ολοκληρωτικά παραλύσει από το δικό τους διανοητικό, σχεδόν όλοι από αυτούς παραμένουν παγωμένοι με τις θεωρίες του πνευματισμού του δέκατου ενάτου αιώνα, και γεμάτοι με υπερηφάνεια, φόβο και αλαζονεία, απορρίπτουν τη μυστική διδασκαλία του Κυρίου μας του Χριστού.

Επομένως, συμβουλεύουμε τους μαθητές μας να είναι πολύ προσεκτικοί, είναι καλύτερο να αποσύρεται κανείς από αυτού του τύπου των ευγενικών κύριων, γιατί είναι επικίνδυνοι και παραπλανητές. Οποιοσδήποτε προδίδει τον Χριστό πέφτει μέσα στην Άβυσσο.

«Σε αυτούς τους καιρούς, πολλοί ψεύτικοι Χριστοί εμφανίζονται, και αυτοί που συσχετίζονται με αυτούς διαπράττουν το έγκλημα της υψηλής προδοσίας»

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αρχηγός όλων των ψυχών, αυτός ο μεγάλος Δάσκαλος ζει στο ανατολικό Θιβέτ.

Μην ξεχνάτε πως το έγκλημα κρύβεται μέσα στο λιβάνι της προσευχής, ναι, το έγκλημα είναι κρυμμένο μέσα στο μείγμα των αρωμάτων και των λιτανειών. Οι ψεύτικοι Χριστοί έχουν εξαίσιο παρουσιαστικό.

Το να δηλώνει κανείς πως «αυτό είναι καλό» ή «αυτό είναι κακό», είναι εύκολη υπόθεση, ωστόσο το να έχει κανείς Συνείδηση του καλού από το κακό και του κακού από το καλό είναι πολύ δύσκολο.

Οι μαύρες στοές είναι γεμάτες με ειλικρινείς αλλά λανθασμένα άτομα, η άβυσσος είναι γεμάτη με άτομα με πολύ καλές προθέσεις.

Όταν εισερχόμαστε στο αληθινό μονοπάτι της Μύησης, τότε όλοι οι «πνευματικά αφοσιωμένοι» στρέφονται εναντίον μας. Ο Χριστός σταυρώθηκε από τους πνευματιστές της εποχής του.

Πολλοί εισέρχονται στο μονοπάτι και μετά από αυτό δεν θέλουν να συνεχίσουν άλλο να εργάζονται ώστε να εκπληρώσουν τις ανάγκες κάθε καλού πολίτη. Αυτά άθλια όντα αμελούν τα καθήκοντά τους απέναντι στην οικογένεια τους, στον κόσμο και στους ίδιους τους, τους εαυτούς.

Έχουμε ακούσει αυτούς να λένε φράσεις όπως: «Τα λεφτά είναι ματαιότητα», «Αυτός ο κόσμος είναι Μάγια (ψευδαίσθηση)», «Δεν ενδιαφέρομαι άλλο για τα πράγματα αυτού του κόσμου», κτλ. Έτσι είναι πως αυτοί οι άθλιοι μαθητές αποτυγχάνουν, διότι δε γνωρίζουν πως να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους. Έτσι είναι πως αυτοί οι μαθητές του δρόμου προχωρούν μακριά από την μύηση, ακριβώς γιατί δε γνωρίζουν πως να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους ως απλοί πολίτες.

Οι μαθητές μας τώρα θα καταλάβουν γιατί δηλώνουμε, πως το έγκλημα κρύβεται επίσης μέσα στο λιβάνι της προσευχής.

Αυτός ο οποίος εισέρχεται στο μονοπάτι, πρέπει να είναι πρώτα από όλων ένας υποδειγματικός σύζυγος, ένας υποδειγματικός πατέρας/μητέρα, ένα υποδειγματικό παιδί, ένας πρότυπος πολίτης, ένας έξοχος ανιψιός/ανιψιά και ένας πατριαρχικός παππούς/γιαγιά, κτλ.

Αυτός ο οποίος δεν γνωρίζει πως να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του ως ένας απλός πολίτης, δεν μπορεί να βαδίζει στο μονοπάτι των μεγάλων μυστηρίων.

Πολλοί μαθητές ξεχνούν τους καλούς τρόπους ενός ειλικρινή και έντιμου ευγενικού κυρίου/κυρίας και γίνονται αληθινά ανεύθυνοι και ακόμα και επικίνδυνα άτομα.

Άτομα που ποτέ δεν είχαν κλέψει γίνονται κλέφτες βιβλίων και χρημάτων όταν εισέρχονται στο μονοπάτι. Οι νεότεροι αφοσιωμένοι που εισέρχονται στο πνευματικό μονοπάτι κλέβουν βιβλία ή τα δανείζονται και ποτέ δεν τα επιστρέφουν, κτλ. Άλλοι κλέβουν τους μαθητές τους, δανείζονται λεφτά από αυτούς και μετά από αυτό τα κλέβουν, κτλ.

Κάτω από την σκιά της λέξης «αδελφότητα», διαπράττονται όλα τα εγκλήματα που αναφέρονται στον ποινικό κώδικα. Υπάρχουν αυτοί που παίρνουν τα λεφτά των άλλων και ισχυρίζονται πως τα λεφτά προορίζονται για καλές πράξεις. Υπάρχουν αυτοί που κάνουν κριτική σε αυτούς που εργάζονται, υποθέτοντας πως όλα είναι ματαιότητα, κτλ.

Έτσι είναι πως οι μαθητές κλείνουν το μονοπάτι, που οδηγεί στα μεγάλα μυστήρια, στον εαυτό τους.

Πάνω στο μονοπάτι, υπάρχουν πολλοί πιστοί που διαπράττουν μοιχεία, δικαιολογώντας τον εαυτό τους λέγοντας φράσεις όπως αυτές, «Η σύζυγος μου είναι ανεπίδεκτη στις πνευματικές διδασκαλίες», «Ο άλλος σύντροφός μου συμφωνεί με τις ιδέες μου», «Η άλλη είναι πνευματική, και είναι η μόνη με την οποία μπορώ να εξασκώ σεξουαλική μαγεία ώστε να πετύχω βαθιά εσωτερική πραγμάτωση», κτλ., και άλλες χίλιες μυστικιστικές φράσεις. Έτσι είναι πως οι μοιχοί κλείνουν τις πόρτες του ναού για τον εαυτό τους.

Πολλοί θαυμαστές του μονοπατιού, χρησιμοποιούν τη σεξουαλική μαγεία ως μια πρόφαση, για να γοητεύσουν πολλές αφελείς μαθήτριες. Έτσι είναι πως αυτοί οι μυστικιστικές μοιχοί αποσύρονται από τον βωμό της μύησης και πέφτουν στην άβυσσο.

Η σεξουαλική μαγεία μπορεί να εξασκηθεί μόνο μεταξύ συζύγων σε νόμιμα ιδρυμένα σπίτια.

Πολλοί μαθητές κλέβουν την σύζυγο του γείτονα ισχυριζόμενοι πως ο νόμος του κάρμα το διέταξε. Όλα αυτά τα εγκλήματα οδήγησαν χιλιάδες «πνευματικά αφοσιωμένους» στην άβυσσο.

Όταν πήγαμε σε μια συγκεκριμένη χώρα για να εκπληρώσουμε μια αποστολή, μας επιτέθηκαν κάποια συγκεκριμένα πνευματικά στοιχεία που μας επισκέφτηκαν ώστε να κριτικάρουν τα βιβλία μας, και να μας δώσουν επιτακτικές διαταγές και να μας προσβάλουν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Στην συνηθισμένη ζωή, κανένας σωστός κύριος ή κυρία δεν θα τολμούσε να μπει στο σπίτι κάποιου άλλου ώστε να δώσει διαταγές και να προσβάλει τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, γιατί θα έβρισκαν τον εαυτό τους μπλεγμένο σε μια ποινική σκηνή και με ένα πρόβλημα με την αστυνομία.

Δυστυχώς, οι θαυμαστές του μονοπατιού πέφτουν σε αυτές τις καταστάσεις, της τρομερής ανευθυνότητας.

Κάποιοι ακόμα εγκαταλείπουν και τους πιο βασικούς νόμους της αστικής ζωής και τριγυρίζουν στους δρόμους με τα ρούχα τους λερωμένα και μέσα στην πιο ολοκληρωτική ακαταστασία, και ως πρόφαση καυχιούνται πως είναι πνευματικοί και περιφρονούν τις ματαιότητες του κόσμου. Ωστόσο, αυτό καλείται εκφυλισμός. Έτσι είναι πως, με την απαισιόδοξη θέση τους, οι «πιστοί του μονοπατιού» διώχνουν μακριά πολλά άτομα από αυτό.

Πρέπει να ντυνόμαστε πάντα με ένα αξιοπρεπές στυλ, όχι λόγω υπερηφάνειας ή κενοδοξίας, αλλά απλώς από σεβασμό για τον γείτονά μας.

Το σύστημα για να πετύχουμε βαθιά εσωτερική Αυτοπραγμάτωση, δεν έχει τίποτα να κάνει με το να αφήνουμε την γενειάδα ή τα μαλλιά μας να μεγαλώνουν ή να γυρνάμε βρώμικοι στους δρόμους.

«Αυτός που επιθυμεί να φτάσει στην Αυτοπραγμάτωση πρέπει να ξεκινήσει με το να είναι ένας έντιμος και αξιοπρεπής σωστός κύριος»

Αυτός που επιθυμεί να φτάσει στην Αυτοπραγμάτωση, πρέπει να εξασκεί την σεξουαλική μαγεία και να βαδίζει το μονοπάτι της πιο τέλειας αγιότητας.

Μέσα στα περισσότερα πνευματικά σχολεία, οι πιστοί κακολογούνε τους συνανθρώπους τους και μαλώνουν σαν παπαγάλοι. Αυτό δεν είναι σωστό. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει κανέναν, γιατί κανείς δεν είναι τέλειος.

Ο Χριστός μάς το είπε ήδη, «Μη κρίνετε για να μη κριθείτε. Επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε. Και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας...» (Ματθαίος 7:1-2).

Έτσι, δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τα ελαττώματα του γείτονα. Το κουτσομπολιό και η συκοφαντία έχουν γεμίσει τον κόσμο με πόνο και δυστυχία. Η δυσφήμηση, είναι χειρότερη από την κλοπή.

- Απόσπασμα, από το βιβλίο "Τα Μεγάλα Μυστήρια" του Σαμαέλ Αούν Βεόρ (Samael Aun Weor)



Επόμενο >

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006

Επικοινωνία




Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία επικοινωνήστε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην διεύθυνση:

gnosisgreek@yahoo.gr








Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 01, 2006

Διάλεξη - Το Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου




Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να απελευθερωνόμαστε κάθε φορά όλο και περισσότερο από τον νου. Ο νους είναι πραγματικά μπουντρούμι, μία φυλακή στην οποία όλοι βρισκόμαστε φυλακισμένοι. Χρειάζεται να δραπετεύσουμε από αυτή τη φυλακή αν πραγματικά θέλουμε να ξέρουμε τι πράγμα είναι η ελευθερία. Αυτή η ελευθερία που δεν είναι του χρόνου, αυτή ελευθερία που δεν είναι του νου. Πρώτα από όλα πρέπει να θεωρούμε τον νου σαν κάτι που δεν είναι το ΕΙΝΑΙ. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, είναι πολύ ταυτισμένοι με τον νου, λένε : "σκέπτομαι", αισθάνονται να είναι νους.

Υπάρχουν σχολές που αφοσιώνονται στο να δυναμώνουν τον νου, δίνουν μαθήματα δια αλληλογραφίας, διδάσκουν πως να αναπτύσσεται η νοητική δύναμη, κ.λ.π. Όλα αυτά είναι παράλογα, το σωστό δεν είναι να δυναμώνουμε τα σίδερα της φυλακής στην οποία βρισκόμαστε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να καταστρέφουμε αυτά τα σίδερα για να γνωρίσουμε την πραγματική ελευθερία, που όπως σας έλεγα, δεν είναι του χρόνου. Ενώ βρισκόμαστε μέσα στην φυλακή του διανοητικού θα είμαστε ανίκανοι να πειραματιστούμε την αληθινή ελευθερία.

Ο νους στον εαυτό του είναι μία φυλακή πολύ οδυνηρή, κανένας μέχρι τώρα δεν έγινε ευτυχής με τον νου. Πότε έχετε γνωρίσει τον πρώτο ευτυχισμένο άνθρωπο με το νου; ο νους κάνει δυστυχισμένα όλα τα πλάσματα, τα κάνει κακομοίρικα. Οι πιο ευχάριστες στιγμές που έχουμε ζήσει στη ζωή μας, έχουν έρθει με την απουσία του νου, έχει συμβεί για μία στιγμή, ναι, αλλά δεν θα μπορέσουμε να το ξεχάσουμε ποτέ πια. Σε αυτό το δευτερόλεπτο έχουμε γνωρίσει το τι είναι η ευτυχία, αλλά αυτό έχει διαρκέσει ένα δευτερόλεπτο μόνο. Ο νους δεν ξέρει τι πράγμα είναι η, ευτυχία αυτός είναι μία φυλακή.

Πρέπει τότε να μάθουμε να κυριαρχούμε τον νου, όχι του άλλου αλλά τον δικό μας, να τον κυριαρχούμε αν θέλουμε να απελευθερωθούμε απ' αυτόν. Είναι απαραίτητο, γίνεται αναγκαίο να μάθουμε να κοιτάμε τον νου σαν κάτι που πρέπει να κυριαρχήσουμε, σαν κάτι που, ας πούμε, χρειάζεται να εξημερώσουμε. Ας θυμηθούμε Τον Θεϊκό Δάσκαλο Ιησού, μπαίνοντας στην Θεία Ιερουσαλήμ ανεβασμένο στον γάιδαρο του την Κυριακή των Βαΐων αυτός ο γάιδαρος είναι ο νους που πρέπει να τον υποτάξουμε, πρέπει να ανέβουμε σε αυτόν, και όχι αυτός να ανέβει σε μας. Δυστυχώς οι άνθρωποι είναι θύματα, ο γάιδαρος ανεβαίνει επάνω στους ανθρώπους, οι καημένοι οι άνθρωποι δεν ξέρουν να καβαλήσουν σ' αυτόν. Είναι ένας γάιδαρος, ας πούμε, αρκετά αδέξιος, και πρέπει να τον κυριαρχούμε αν αληθινά θέλουμε να ανέβουμε σ' αυτόν.

Κατά την διάρκεια του διαλογισμού πρέπει να συνομιλούμε με τον νου εάν κάποια απορία διαπερνά, χρειάζεται να κάνουμε την ανατομία στην απορία όταν μία απορία την έχουμε μελετήσει σωστά, όταν της έχουμε κάνει την ανατομία δεν αφήνει στην μνήμη μας κανένα ίχνος, εξαφανίζεται, αλλά όταν αυτή η απορία επιμένει, όταν εμείς θέλουμε μόνο να την πολεμάμε αδιάκοπα, τότε δημιουργείται μέσα μας μία σύγκρουση, οποιαδήποτε απορία είναι ένα εμπόδιο για τον διαλογισμό.

Αλλά το να αρνηθούμε τις απορίες δεν είναι τρόπος για να τις εξαλείφουμε, αλλά κάνοντας την ανατομία για να δούμε τι είναι αυτό το πραγματικό που κρύβουν. Οποιαδήποτε απορία που επιμένει στον νου μετατρέπεται σε ένα εμπόδιο για τον διαλογισμό, τότε πρέπει να την αναλύουμε, να την τεμαχίζουμε, να ελαττώνουμε σε σκόνη την απορία, όχι μαχόμενου, όχι, επαναλαμβάνω, αλλά ακούγοντας την με το σκαρπέλο της αυτοκριτικής, κάνοντας της μία αυστηρή ανατομία, αμείλικτα, μόνο έτσι θα ανακαλύπτουμε τι είναι αυτό που υπήρχε σημαντικό στην απορία και τι είναι αυτό που δεν υπήρχε, και τι ήταν αυτή που υπήρχε πραγματικό στην απορία και τι μη πραγματικό. Έτσι λοιπόν ου απορίες μερικές φορές χρησιμεύουν για να ξεκαθαρίζουμε ιδέες. Όταν αφαιρούμε μία απορία δια μέσου της αυστηρής ανάλυσης, όταν της κάνουμε την ανατομία, ανακαλύπτουμε κάποια αλήθεια. Από αυτή την αλήθεια έρχεται κάτι πιο βαθύ, περισσότερη σοφία.

Τότε η σοφία επεξεργάζεται επάνω στην βάση της άμεσης εμπειρίας επάνω στην ειδική πείρα, πάνω στην βάση του βαθιού διαλογισμού. Υπάρχουνε φορές που χρειαζόμαστε επαναλαμβάνω να συνομιλήσουμε με τον νου, διότι πολλές φορές όταν θέλουμε να είναι ήσυχος ο νους, όταν θέλουμε να βρίσκεται σε σιωπή, αυτός επιμένει στην βλακεία του, στην άχρηστη μωρολογία του, σε μία μάχη αντιθέσεων τότε είναι αναγκαίο να ερωτούμε το νου, να του πούμε : "Ωραία τι είναι αυτό που εσύ θέλεις, νου; Ωραία απάντησε μου, εξήγησε μου τι είναι αυτό που εσύ θέλεις; Αν ο διαλογισμός είναι βαθύς, μπορεί να αναβλύσει σε μας κάποια αντιπροσωπεία σε αυτή την αντιπροσωπεία, σε αυτή την μορφή, σε αυτή την εικόνα, είναι η απάντηση. Πρέπει τότε να συνομιλούμε με τον νου, και να τον κάνουμε να δει την πραγματικότητα των πραγμάτων, μέχρι, να τον κάνουμε να δει ότι η απάντηση του είναι λανθασμένη, να τον κάνουμε να δει ότι οι απασχολήσεις του είναι άχρηστες και την αιτία για την οποία είναι άχρηστες, και στο τέλος ο νους θα μένει ήσυχος, σε σιωπή. Αλλά αν αισθανόμαστε ότι δεν αναβλύζει ακόμα η φώτιση, ότι ακόμα επιμένει σε μας η χαώδης κατάσταση, η ασυνάρτητη σύγχυση, με την μάχη και την αδιάκοπη φορολογία του, τότε πρέπει να καλέσουμε ξανά το νου στην τάξη, να τον ερωτούμε : "Ωραία, τι είναι αυτό που εσύ θέλεις"; Να του πούμε : "Τι είναι αυτό που ψάχνεις; γιατί δεν με αφήνεις σε ησυχία; Μίλα ξεκάθαρα". Να συνομιλούμε με το νου σαν να ήταν ένα άγνωστο άτομο, διότι πραγματικά αυτός είναι ένα άγνωστο άτομο, αυτός δεν είναι το Είναι. Τότε πρέπει να του φερθούμε σαν σε ένα άγνωστο άτομο, πρέπει να τον νουθετούμε, πρέπει να τον μαλώνουμε.

Οι μαθητές του προχωρημένου ΖΕΝ, συνηθίζουν το τζούντο, αλλά το ψυχολογικό τζούντο τους δεν το έχουν καταλάβει οι τουρίστες όταν φτάνουν στην Ιαπωνία. Αν βλέπαμε παραδείγματος χάρη τους Μοναχούς να κάνουν τζούντο, καθώς μάχονται μεταξύ τους φαίνονται σαν ασκήσεις απλώς φυσικές, αλλά δεν είναι. Όταν αυτοί κάνουν το τζούντο, πραγματικά σχεδόν δεν αντιλαμβάνονται το φυσικό σώμα, η μάχη τους κατευθύνεται πραγματικά στο να κυριαρχούν τον δικό τους νου. Το τζούντο στο οποίο βρίσκονται μαχόμενου είναι εναντίον του νου του κάθε ενός. Έτσι λοιπόν, το ψυχολογικό τζούντο έχει σαν στόχο να υποτάξει τον νου, να του φερθούμε επιστημονικά, τεχνικά, με το σκοπό να τον υποτάξουμε. Δυστυχώς οι Δυτικοί που μόνο βλέπουν την φλούδα του τζούντο, όπως πάντα επιφανειακοί και ανόητοι, έπαιρναν το τζούντο σαν προσωπική, υπεράσπιση ξέχασαν τις αρχές ΖΕΝ και CΗΑΝG και αυτό έγινε πραγματικά αξιοθρήνητο. Είναι κάτι πολύ παρόμοιο με αυτό που συνέβη με το ΤΑRΟΤ. Ξέρετε εσείς ότι στο ΤΑRΟΤ βρίσκεται όλη η αρχαία σοφία, εσείς ξέρετε ότι στο ΤΑRΟΤ βρίσκονται όλοι οι κοσμικοί νόμοι της φύσης. Παραδείγματος χάρη, ένα άτομο που μιλάει εναντίον της Σεξουαλικής Μαγείας, μιλάει εναντίον του ΑRCΑΝΟ 9 του ΤΑRΟΤ, και για αυτό βάζει επάνω του ένα τρομερό Κάρμα. Ένα άτομο που μιλάει υπέρ, ας πούμε του δόγματος της εξέλιξης και θέλει να σκλαβώνει τους νόες των άλλων μέσα στο δόγμα της εξέλιξης, παραβαίνει το νόμο του ΑRCΑΝΟ 10 του ΤΑRΟΤ, και έτσι διαδοχικώς. Το ΤΑRΟΤ είναι ο κύριος του μεγέθους για όλους, όπως το είπα στο βιβλίο μου, με τον τίτλο : "Το μυστήριο της Χρυσής Άνθισης". Τελειώνω λέγοντας ότι οι συγγραφείς είναι ελεύθεροι να γράφουν ότι θέλουν, πολύ ελεύθεροι, αλλά να μη ξεχνούν το πατρόν του μεγέθους, που είναι το ΤΑRΟΤ, το Χρυσό Βιβλίο, αν δεν θέλουν να παραβιάζουν τους κοσμικούς νόμους, να πέφτουν κάτω από τον νόμο της ΚΑΤΑΝCΙΑS (είναι το ανώτερο Κάρμα). Όποιοι υπερασπίζουν το δόγμα της εξέλιξης παραβαίνουν τους νόμους του ΑRCΑΝΟ 10 του ΤΑRΟΤ.

Ωραία, μετά από αυτή την μικρή έκθεση θέλω να σας πω ότι, αυτό το ΤΑRΟΤ το τόσο ιερό, τόσο σοφό, μετατράπηκε στο παιχνίδι του ΡΟΚΕR, στα διάφορα παιχνίδια των χαρτιών που υπάρχουν για να διασκεδάζουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ξέχασαν τους νόμους του, τις αρχές του. Οι ιερές πισίνες των ναών της αρχαιότητας, ναοί των μυστηρίων, μετατράπηκαν σήμερα στις δεξαμενές για κολυμβητές. Η ταυρομαχία βαθιά επιστήμη, ταυρική επιστήμη των αρχαίων Μυστηρίων του Ποσειδώνος στην Ατλαντίδα, έχασε τις αρχές της, μετατράπηκε σήμερα σε ένα χυδαίο τσίρκο για όλους.

Έτσι λοιπόν δεν είναι παράξενο ότι το τζούντο ΖΕΝ CΗΑΝG, που έχει σαν στόχο ακριβώς να υποτάσσει τον ιδιαίτερο νου σε κάθε μία από τις κινήσεις και στάσεις του, να έχει εκφυλιστεί, να έχει χάσει τις αρχές του στον Δυτικό κόσμο και να έχει μετατραπεί σε τίποτα άλλο πάρα σε κάτι βέβηλο που μόνο χρησιμοποιείται σήμερα για την προσωπική υπεράσπιση. Ας κοιτάξουμε την ψυχολογική άποψη του τζούντο. Αλλά δεν θέλω να σας πω ότι εγώ θα σας διδάξω φυσικό τζούντο, διότι ούτε και εγώ ο ίδιος το ασκώ, αλλά θα σας διδάξω ένα ψυχολογικό τζούντο. Χρειάζεται να κυριαρχούμε τον νου, ο νους πρέπει να υπακούει, πρέπει να τον νουθετούμε δυνατά για να μας υπακούει.

Πως είναι δυνατόν, να είμαστε σε μια πρακτική διαλογισμού, στις στιγμές που ψάχνουμε την γαλήνη, την σιωπή, όμως ο νους επιβάλλεται, δεν θέλει να μένει ήρεμος. Πρέπει να ξέρουμε γιατί δεν θέλει να είναι ήρεμος, πρέπει να τον ρωτάμε, πρέπει να τον νουθετούμε, πρέπει να τον μαστιγώνουμε, να τον κάνουμε να υπακούει, είναι ένας πεισματάρης γάιδαρος, αδέξιος, που πρέπει να τον κυριαρχούμε.

Αυτό δεν το έχει διδάξει ο KRISHNAMURTI, ούτε το έχει διδάξει το ΖΕΝ ούτε το CΗΑΝG, αυτό που λέω ανήκει στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου, στο Δεύτερο Κόσμημα της ΣΟΦΙΑΣ. Μέσα στο πρώτο Κόσμημα μπορούμε να περικλείουμε το ΖΕΝ, αλλά το Δεύτερο Κόσμημα δεν το εξηγεί το ΖΕΝ, αν και έχει τα προλεγόμενα με το ψυχολογικό τζούντο του. Το Δεύτερο Κόσμημα περιλαμβάνει την πειθαρχία του νου, κυριαρχώντας τον μαστιγώνοντας τον, μαλώνοντας τον. Ο νους είναι ένας ανυπόφορος γάιδαρος που πρέπει να εξημερώσουμε.

Έτσι λοιπόν, κατά την διάρκεια του διαλογισμού πρέπει να υπολογίσουμε πολλούς παράγοντες. Αν θέλουμε να φτάσουμε στην γαλήνη και στην σιωπή του νου χρειάζεται να μελετάμε την αταξία, διότι μόνο έτσι μπορούμε εμείς να εγκαταστήσουμε την τάξη, πρέπει να ξέρουμε τι το προσεκτικό είναι αυτό που υπάρχει σε μας και τι το απρόσεκτο είναι αυτό που υπάρχει σε μας. Πάντα όταν μπαίνουμε σε διαλογισμό, ο δικός μας νους είναι διαιρεμένος σε δύο μέρη : το μέρος που προσέχει (το προσεκτικό μέρος), και το απρόσεκτο μέρος. Δεν είναι στο προσεκτικό μέρος που πρέπει να βάλουμε προσοχή, παρά ακριβώς σε αυτό που είναι απρόσεκτο σε εμάς.

Όταν επιτυγχάνουμε εμείς να καταλάβουμε σε βάθος τι το απρόσεκτο υπάρχει σε μας και να μελετήσουμε τις διαδικασίες για να μετατρέπεται το απρόσεκτο σε προσεκτικό, θα έχουμε επιτύχει την γαλήνη και την σιωπή του νου. Αλλά πρέπει να είμαστε συνετοί στον διαλογισμό, να κρίνουμε τον εαυτό μας να ξέρουμε τι το απρόσεκτο υπάρχει σε μας, χρειάζεται να γινόμαστε συνειδητοί από εκείνο το απρόσεκτο που υπάρχει σε μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν λέμε ότι πρέπει να κυριαρχούμε το νου, ποιος πρέπει να τον κυριαρχεί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ουσία, η ουσία πρέπει να κυριαρχεί το νου, η συνείδηση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τότε αφυπνίζοντας συνείδηση, έχουμε περισσότερη εξουσία πάνω στον νου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φυσικά ναι, αν γινόμαστε συνειδητοί από αυτό το ασυνείδητο που υπάρχει σε μας. Έτσι λοιπόν γίνεται επείγον, μη αναβλητό, να κυριαρχούμε τον νου, να συνομιλούμε με αυτόν, να τον νουθετούμε, να τον μαστιγώνουμε με το μαστίγιο της θέλησης, να τον κάνουμε να υπακούει. Αυτό ανήκει στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου. Όπως σας λέω εγώ ήμουνα μετενσαρκωμένος στην παλιά Κίνα, και ονομαζόμουνα CΗΟΙU LI, ήμουνα μυημένος στο Τάγμα του Κίτρινου Δράκου. Έχω διαταγές να δώσω τα επτά Κοσμήματα του Κίτρινου Δράκου.

Πρώτα από όλα δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε με τον νου εάν είναι ότι αληθινά θέλουμε να βγάλουμε την καλύτερη απόδοση του Δευτέρου Κοσμήματος, διότι αν εμείς αισθανόμαστε να είμαστε νους, αν λέω : "Συλλογίζομαι, σκέπτομαι", τότε βεβαιώνω έναν μωρό, και δεν συμφωνώ με την διδασκαλία του Κίτρινου Δράκου, διότι το Είναι δεν χρειάζεται να σκέπτεται, το Είναι δεν χρειάζεται να συλλογίζεται, όποιος συλλογίζεται είναι ο νους, το ΕΙΝΑΙ είναι το ΕΙΝΑΙ και ο Λόγος να είναι το ΕΙΝΑΙ είναι το ίδιος το ΕΙΝΑΙ. ΑΥΤΟ είναι αυτό που ΕΙΝΑΙ, αυτό που πάντα ΘΑ ΕΙΝΑΙ, ΑΥΤΟ είναι η ζωή που πάλλεται σε κάθε άτομο, όπως πάλλεται σε κάθε ήλιο. Έτσι λοιπόν αυτός που σκέπτεται δεν είναι το ΕΙΝΑΙ, όποιος συλλογίζεται δεν είναι το ΕΙΝΑΙ. Εμείς δεν έχουμε ενσαρκωμένο όλο το Είναι, αλλά έχουμε ενσαρκωμένο ένα μέρος του Είναι, αυτή είναι
η Ουσία, το BUDHATA, αυτό που ύπαρχε από ψυχή σε μας, το ψυχικό υλικό. Είναι αναγκαίο τότε αυτή η ζωντανή Ουσία να επιβάλλεται στο νου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θέλετε να πείτε τότε ότι αυτό που αναλύει είναι το εγώ, τα εγώ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έτσι είναι, διότι τα εγώ δεν είναι παρά μορφές του νου, διανοητικές μορφές που πρέπει να καταστρέφουμε, να ελαττώνουμε σε κοσμική σκόνη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σ' αυτή την περίπτωση, παύουμε να αναλύουμε και να συλλογιζόμαστε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως ναι. Ακόμα θα μπορούσε να συμβεί το γεγονός κάποιος να διαλύσει τα εγώ, να τα εξαλείψει θα μπορούσε να συμβεί το γεγονός ότι αυτός ο κάποιος που διαλύει τα ΕΓΩ κατασκευάζει ένα διανοητικό σώμα, και πραγματικά αποκτά διανοητική ατομικότητα, αλλά πρέπει να απελευθερωθεί ακόμα και από το ίδιο το διανοητικό σώμα, διότι το ίδιο το διανοητικό σώμα, όσο τέλειο και αν είναι, επίσης, συλλογίζεται, επίσης σκέπτεται, και ο πιο υψηλότερος τρόπος σκέψεως είναι η μη σκέψη, ενώ σκεπτόμαστε δεν είμαστε στον πιο ψηλό τρόπο σκέψεως. Το Είναι δεν χρειάζεται να σκέπτεται. Αυτό είναι αυτό που πάντα ήταν, αυτό που πάντα θα είναι. Έτσι λοιπόν σε σύνθεση πρέπει να υποδουλώνουμε τον νου να τον μαστιγώνουμε, να τον ρωτάμε. Δεν χρειαζόμαστε να υποτάξουμε τον νου των άλλων διότι αυτό είναι μαύρη μαγεία, δεν χρειαζόμαστε να κυριαρχούμε τον νου κανενός διότι αυτό είναι αγυρτεία του χειρότερου είδους. Αυτό που χρειαζόμαστε εμείς είναι να υποτάξουμε τον δικό μας νου, να τον κυριαρχήσουμε.
Κατά την διάρκεια του διαλογισμού, επαναλαμβάνω, υπάρχουν δύο μέρη : αυτό που είναι προσεκτικό και αυτό που είναι απρόσεκτο, χρειάζεται να γινόμαστε συνειδητοί από αυτό το απρόσεκτο που υπάρχει σε μας, και γινόμενοι συνειδητοί μπορούμε να διασαφηνίζουμε ότι το απρόσεκτο έχει πολλούς παράγοντες. Θα αναλύσουμε μερικούς από αυτούς τους παράγοντες: Αμφιβολία. Υπάρχουν πολλές Αμφιβολίες είναι πολλές οι Αμφιβολίες που υπάρχουν στον ανθρώπινο νου. Από που προέρχονται οι αμφιβολίες του νου;

Ας δούμε για παράδειγμα τον αθεϊσμό, τον υλισμό, τον σκεπτικισμό, αν τα κομματιάσουμε βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλές μορφές σκεπτικισμού, πολλές μορφές αθεϊσμού, πολλές μορφές υλισμού. Υπάρχουν άνθρωποι που λέγονται άθεοι, υλιστές, όμως φοβούνται π.χ. την αγυρτεία, την μαγεία, σέβονται την φύση, ξέρουν να βλέπουν τον Θεό στην Φύση, αλλά με τον τρόπο τους, όταν τους μιλάμε επάνω στα θρησκευτικά ή πνευματικά θέματα δηλώνουν άθεοι, υλιστές, ο αθεϊσμός τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία μορφή αρχική. Υπάρχει μία άλλη μορφή υλισμού και αθεϊσμού, είναι του τύπου μαρξισμός-λενισμός, άπιστος, σκεπτικιστής, στο βάθος κάτι ψάχνει αυτός ο άθεος υλιστής. Θέλει απλώς να εξαφανίζεται, να μην υπάρχει, να εξαλείφεται εντελώς, δεν θέλει να ξέρει τίποτα από την Θεϊκή Μονάδα, την μισεί. Πραγματικά με το να προχωρεί έτσι θα καταστραφεί όπως αυτός το θέλει, είναι γούστο του, θα σταματήσει να υπάρχει, θα κατεβαίνει στους κολασμένους κόσμους, προς το κέντρο της βαρύτητας του πλανήτη, αυτό είναι γούστο του, θα αυτοκαταστρέφεται, θα χάνεται. Αλλά αν συνεχίζει, η ουσία θα απελευθερωθεί, θα έρθει ξανά σε καινούργιες ανοδικές εξελίξεις και θα περάσει από καινούργιες καθοδικές εξελίξεις, θα έρθει ξανά και ξανά σε διαφορετικούς κύκλους εκδηλώσεως να πέφτει στον ίδιο σκεπτικισμό και υλισμό. Αλλά εν επέκταση θα φανεί το αποτέλεσμα. Ποιο; Όταν την ημέρα στην οποία οριστικά κλείνονται όλες οι πόρτες, όταν οι 3.000 κύκλου εξαντλούνται, τότε αυτή η ουσία απορροφάται στην μονάδα, αυτή με την σειρά της μπαίνει στην αγκαλιά του Παγκόσμιου Πνεύματος της Ζωής, αλλά χωρίς μαεστρία. Τι ήταν πραγματικά αυτό που ήθελε αυτή η ουσία; Τι ήταν αυτό που έψαχνε με τον αθεϊσμό της; Με τον υλισμό της; Ποιος ήταν ο πόθος της; Ο πόθος της ήταν να αρνηθεί την μαεστρία, στο βάθος αυτό ήταν αυτό που ήθελε, το επιτυγχάνει, το αξιολογεί, αλλά στο τέλος τελειώνει σαν ένας θεϊκός σπινθήρας χωρίς μαεστρία. Έτσι λοιπόν, οι μορφές του σκεπτικισμού είναι διαφορετικές. Υπάρχουν οι άνθρωποι που λέγονται καθολικοί, αποστολικοί και ρωμαϊκοί, όμως στις εκθέσεις τους είναι ωμά υλιστές και αθεϊστές. Αλλά πηγαίνουν στην λειτουργία τις Κυριακές, μεταλαμβάνουν και εξομολογούνται, αυτή είναι άλλη μορφή σκεπτικισμού. Αν αναλύσουμε όλες αυτές τις μορφές που υπάρχουνε και θα υπάρχουν του σκεπτικισμού και υλισμού, ανακαλύπτουμε ότι δεν υπάρχει μόνο ένας σκεπτικισμός, δεν υπάρχει μόνο ένας υλισμός, η πραγματικότητα είναι ότι είναι εκατομμύρια μορφές σκεπτικισμού και υλισμού και είναι εκατομμύρια απλώς γιατί είναι διανοητικές, πράγματα του νου, δηλαδή, ο σκεπτικισμός και ο υλισμός είναι του νου κι όχι του Είναι.

Όταν κάποιος έχει περάσει πιο πέρα από τον νου έχει γίνει συνειδητός της αλήθειας, που δεν είναι του χρόνου, πραγματικά δεν μπορεί να είναι ούτε υλιστής, ούτε αθεϊστής, εκείνος που κάποια φορά έχει ακούσει τον Λόγο, που βρίσκεται πιο πέρα από τον χρόνο, πιο πέρα από τον νου, πραγματικά δεν μπορεί να είναι ούτε υλιστής ούτε αθεϊστής, Ο αθεϊσμός είναι του νου, ανήκει στον νου είναι σα μια δαντέλα. Όλες οι μορφές του υλισμού και αθεϊσμού μοιάζουν με μια μεγάλη δαντέλα, είναι τόσες, τόσο διαφορετικές, είναι η δαντέλα του νου. Αλλά αυτό το πραγματικό που υπάρχει είναι πιο πέρα από τον νου. Ο αθεϊστής, ο υλιστής είναι αγνοών, ποτέ δεν έχει ακούσει τον Λόγο, ποτέ δεν έχει γνωρίσει τον Θεϊκό Λόγο, ποτέ δεν έχει μπει στο ρεύμα του ήχου. Έτσι λοιπόν είναι στο νου όπου δημιουργείται ο αθεϊσμός και ο υλισμός, είναι μορφές του νου, απατηλές μορφές που δεν έχουν καμία πραγματικότητα. Αυτό που αληθινά είναι πραγματικό δεν ανήκει στο νου, αυτό που αληθινά είναι πραγματικό είναι πιο πέρα από τον νου. Να απελευθερωνόμαστε από τον νου είναι σημαντικό για να γνωρίσουμε το πραγματικό, όχι για να το γνωρίσουμε διανοητικά, αλλά για να το πειραματιστούμε πραγματικά κι αληθινά.

Έτσι λοιπόν, με το να βάλουμε προσοχή σε αυτό το απρόσεκτο που υπάρχει, μπορούμε να δούμε τις διαφορετικές μορφές του σκεπτικισμού, της απιστίας, αμφιβολίας κ.λ.π. Ήδη βλέποντας οποιαδήποτε απορία από οποιοδήποτε είδος, πρέπει να το κομματιάζουμε, πρέπει να του κάνουμε την ανατομία για να δούμε τι είναι αυτό που θέλει αληθινά και όταν το έχουμε κομματιάσει τελείως, η απορία, εξαφανίζεται χωρίς να αφήνει στον νου κανένα ίχνος, χωρίς να αφήνει στην μνήμη ούτε το πιο ασήμαντο σημάδι.

Τότε όταν παρατηρούμε αυτό το απρόσεκτο που υπάρχει σε μας, βλέπουμε επίσης την μάχη των αντιθέσεων στο νου, είναι τότε όταν πρέπει να κομματιάσουμε αυτές τις αντιθέσεις για να δούμε τι είναι αυτό το αληθινό που έχουν.
Άλλες φορές, αναμνήσεις, συγκινήσεις, επιθυμίες η απασχολήσεις που αγνοούνται, που δεν ξέρουμε από που προέρχονται, γιατί έρχονται.

Όταν συνετά βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη να ανακαλέσουμε στην τάξη τον νου, υπάρχει ένα μέγιστο σημείο στο οποίο έχουμε κουραστεί με τον νου, που δεν θέλει πια να υπακούει με κανένα τρόπο, τότε δεν μένει άλλο παρά να τον νουθετούμε, να του μιλάμε δυνατά, να τον φέρουμε πρόσωπο με πρόσωπο, σαν ένα ξένο και ανεπίκαιρο άτομο, να τον μαστιγώνουμε με το μαστίγιο της θέλησης να τον νουθετούμε με σκληρά λόγια, μέχρι να τον κάνουμε να υπακούει. Πρέπει να συνομιλούμε με τον νου πολλές φορές για να καταλαβαίνει, αν δεν καταλαβαίνει πρέπει να τον ανακαλέσουμε στην τάξη αυστηρά.

Να μην ταυτιζόμαστε με το νου είναι απαραίτητο, να μαστιγώνουμε το νου υποτάσσοντας τον, κυριαρχώντας τον, γιατί αυτός θα έχει βία, και εμείς θα τον ξανά μαστιγώνουμε. Έτσι εμείς φεύγουμε από το νου και φτάνουμε στην αλήθεια, εκείνο που πραγματικά δεν είναι του χρόνου. Όταν εμείς επιτυγχάνουμε να πλησιάζουμε αυτό που δεν είναι του χρόνου, μπορούμε να πειραματιζόμαστε με ένα στοιχείο που μετατρέπει ριζικά.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο μετατρεπόμενο στοιχείο που δεν είναι του χρόνου, μόνο μπορούμε να το πειραματιστούμε επαναλαμβάνω, όταν βγαίνουμε από το νου, και είναι όταν αισθανόμαστε αυτό τον μετατροπέα στοιχείο, να μαχόμαστε αδιάκοπα μέχρι να επιτυγχάνουμε την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Ξανά και ξανά χρειαζόμαστε να απελευθερωνόμαστε από το νου και να μπαίνουμε στο ρεύμα του ήχου, στον κόσμο της μουσικής, στον κόσμο στον οποίο αντηχεί ο λόγος των ELOHIM, όπου πραγματικά βασιλεύει η Αλήθεια. Αλλά ενώ είμαστε εμφιαλωμένοι μέσα στον νου, τι μπορούμε να ξέρουμε από την Αλήθεια; Αυτό που άλλοι λένε, αλλά τι ξέρουμε εμείς; Το σημαντικό δεν είναι αυτό που οι άλλοι λένε παρά αυτό που εμείς πειραματιζόμαστε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Το δικό μας πρόβλημα βρίσκεται στο πως να φύγουμε από μέσα από το νου, εμείς χρειαζόμαστε επιστήμη, σοφία για να χειραφετηθούμε. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, περιμένω πως όλοι εσείς στην σημερινή πρακτική να κάνετε, ας πούμε, συνείδηση από αυτό το απρόσεχτο που υπάρχει σε σας, να είστε ικανοί να κάνετε την ανατομία σε οποιαδήποτε απορία, να είστε ικανοί να κυριαρχείτε το νου, να συλλογίζεστε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν να τον επιπλήξετε, κ.λ.π. Το αντικείμενο μας είναι να ψάχνουμε την γαλήνη και την διανοητική σιωπή.

Όταν πιστεύουμε ότι ο νους είναι ήρεμος, όταν πιστεύουμε ότι είναι σε σιωπή και όμως δεν έρχεται καμία Θεϊκή εμπειρία σε μας, είναι γιατί δεν είναι ήρεμος, ούτε σε σιωπή, στο βάθος αυτός συνεχίζει μαχόμενος, στο βάθος αυτός μωρολογεί, τότε εμείς δια μέσου του διαλογισμού πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε, να συνομιλούμε με αυτόν, να τον επιπλήττουμε, να τον ερωτάμε, τι είναι αυτό που θέλει, να απαντήσει να εξηγήσει τι θέλει, να του πούμε: "Νου, γιατί δεν είσαι ήρεμος; γιατί δεν με αφήνεις ήσυχο; τι είναι αυτό που εσύ θέλεις; Αυτός θα δίνει κάποια απάντηση, εμείς του. απαντάμε με άλλη εξήγηση, προσπαθώντας να τον πείσουμε, αλλά αν δεν θέλει να πεισθεί δεν θα μένει άλλη λύση παρά να του επιβληθούμε δια μέσου της επιπλήξεως και του μαστίγιου της Θέλησης.

Όπως σας έλεγα αυτό ανήκει στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου. Το ΖΕΝ μόνο περιέχει το Πρώτο Κόσμημα, αυτές οι γνώσεις που σας δίνω απόψε ανήκουνε στο Δεύτερο Κόσμημα. Υπάρχουνε ερωτήσεις;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας έχουν δείξει ότι επίσης θα μπορούσαμε να διαλογιζόμαστε στα αντίθετα, αν έχω στο νου μια όμορφη κοπέλα τότε πρέπει να τοποθετώ μια άσχημη κοπέλα, και αν βλέπω ένα λουλούδι να τοποθετώ ένα μαραμένο λουλούδι. Έτσι λοιπόν, αυτό φαίνεται να την σκορπίζει την εικόνα. Είναι δυνατόν επίσης να καθησυχάζουμε το νου όχι με δύναμη αλλά να φτάσουμε να είναι ήσυχος αυθόρμητα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όλο αυτό που εσύ εκθέτεις δεν είναι παρά : "Το απόσπασμα από μια άγνωστη διδασκαλία". Εκείνο που πάει πιο βαθιά από αυτό, είναι αυτό που διδάσκω τώρα. Έτσι π.χ., μας έρχεται μια σκέψη μίσους, μια μοχθηρή ανάμνηση, τότε πρέπει να προσπαθούμε να την καταλαβαίνουμε, να προσπαθούμε να δούμε την αντίθεση της, που είναι η αγάπη, αν υπάρχει αγάπη, γιατί αυτό το μίσος; με ποιο σκοπό; αναβλύζει π.χ. η ανάμνηση μίας λάγνας πράξης, να περάσουμε από το νου μας το Ιερό Δισκοπότηρο και την Αγία Λόγχη, και να πούμε: "γιατί πρέπει να τα βεβηλώνω με τις νοσηρές σκέψεις μου; Τι είναι στο βάθος αυτό που θέλω; αν μετά συνεχίζει με την μορφή του θα λέγαμε την απλώς εσωτεριστική έτσι αναβλύζει, μία ανάμνηση από έναν ψηλό άνθρωπο, από εκεί τον βλέπεις κοντό, τότε αυτό απλώς είναι σωστό. Στη σύνθεση είναι το κλειδί, να ξέρουμε να ψάχνουμε πάντα την σύνθεση, διότι από την θέση πρέπει να περάσουμε στην αντίθεση, αλλά η αλήθεια δεν βρίσκεται, ούτε στην αντίθεση ούτε στην θέση, στην αντίθεση και θέση υπάρχει συζήτηση, το αποτέλεσμα της συζήτησης είναι η λύση, αυτό είναι εκείνο που ακριβώς θέλουμε, βεβαίωση, άρνηση, συζήτηση, λύση. Βεβαίωση από μια κακή σκέψη, άρνηση της ίδιας δια μέσου της κατανόησης του αντιθέτου της, συζήτηση (πρέπει να συζητάμε τι είναι αυτό που έχουν από πραγματικό το ένα και το άλλο μέχρι να φτάσουμε στην σοφία), και να αφήνουμε το νου ήσυχο, σε σιωπή, έτσι είναι το πως πρέπει να κάνουμε την πρακτική. Τότε, όλο αυτό είναι ένα μέρος των συνειδητών πρακτικών της παρατήρησης του απρόσεκτου που υπάρχει σε μας, αλλά αν απλώς λέμε : "είναι η ανάμνηση ενός ψηλού ανθρώπου", και τον βάζουμε μπροστά σε έναν κοντό άνθρωπο, και τέρμα, δεν είναι σωστό, το σωστό θα ήτανε να πούμε : "το ψηλό και το κοντό, τι και τι, δεν είναι παρά δύο απόψεις από ένα ίδιο πράγμα, αυτό που μετράει δεν είναι ούτε το ψηλό ούτε το κοντό, παρά αυτό που υπάρχει από αλήθεια πίσω από όλα αυτά. Το ψηλό και το κοντό είναι δύο φαινόμενα απλώς απατηλά του νου". Έτσι φτάνουμε στην σύνθεση, στη λύση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εγώ είμαι προσεκτικός σε αυτό που εσείς εξηγείτε, αλλά, ποιο είναι το μέρος από το οποίο δεν είμαι προσεκτικός; Αυτό είναι εκείνο που εγώ δεν καταλαβαίνω. Προσπαθώ να απελευθερωθώ από το νου, το γεγονός του να συλλαμβάνω τις σκέψεις, τις εικόνες που έρχονται, το να τις αναλύσω για να δω τι απορίες έχουνε, αυτό είναι εκείνο που τραβάει την προσοχή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εκεί υπάρχει προσοχή, αλλά το απρόσεκτο είναι φτιαγμένο από το υποσυνείδητο, από το ασυνάρτητο, από την ποσότητα αναμνήσεων που αναβλύζουν στο νου, από τις μνήμες του παρελθόντος που έρχονται ξανά και ξανά από τα απομεινάρια της μνήμης, κ.λ.π., κ.λ.π.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και αυτά πρέπει να τα απωθούμε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ούτε να τα αποδεχόμαστε ούτε να τα απωθούμε, να γινόμαστε συνειδητοί από το απρόσεκτο που υπάρχει και έτσι μένει το απρόσεκτο προσεκτικό, με φυσικό και αυθόρμητο τρόπο μένει προσεκτικό το απρόσεκτο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, αυτό επίσης μπορούμε να το κάνουμε στην κανονική ζωή, όταν έρχεται μια κακή σκέψη και να κάνουμε το διαλογισμό στην πλήρη καθημερινή ζωή.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως ναι, το κάνει απλώς αυτός που είναι πρακτικός, κάνει την ζωή του ένα συνεχές ρεύμα διαλογισμού, όχι μόνο το διαλογισμό σε εκείνες τις στιγμές στις οποίες βρίσκεται στο σπίτι του ή στο αγιαστήριο ή στο LUMISIAL κάνοντας πρακτική, αλλά και επίσης μπορεί να αγκαλιάζει το ρεύμα της καθημερινής ζωής και την ζωή του την μετατρέπει πράγματι σε ένα αδιάκοπο διαλογισμό. Έτσι είναι το πως έρχεται πραγματικά η αλήθεια, χρειάζεται να ωριμάσουμε. Υπάρχει καμιά άλλη ερώτηση;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορούμε να σκεπτόμαστε ότι ο νους είναι το εγώ και η συνείδηση είναι η ψυχή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, ο νους ο ίδιος είναι το εγώ, αλλά το κατάλληλο είναι να καταστρέφουμε το εγώ και έτσι μένει η διανοητική ουσία. Μπορούμε να κατασκευάζουμε το Διανοητικό Σώμα, αλλά πάντα θα έχουμε τον νου. Το σημαντικό είναι να απελευθερωνόμαστε από το νου, να μένουμε ελεύθεροι από αυτόν. Όταν μείνουμε ελεύθεροι, θα μάθουμε να λειτουργούμε στον κόσμο του αγνού πνεύματος χωρίς τον νου, θα ξέρουμε να ζούμε αυτό το ρεύμα του ήχου που είναι πιο πέρα από τον νου και δεν είναι του χρόνου. Στον νου αυτό που υπάρχει είναι άγνοια, η πραγματική σοφία δεν είναι του νου, είναι πιο πέρα από τον νου, ο νους είναι αγνοών και για αυτό πέφτει και ξαναπέφτει σε τόσα σοβαρά λάθη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, υποφέρει κανείς πολύ με τον νου, είμαι, σε μια συνεχή μάχη με τον νου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι πικραμένα από τον νου. Ας δείτε εσείς πόσο ανόητοι είναι εκείνοι που κάνουν προπαγάνδα για τον νου, εκείνοι που υπόσχονται διανοητικές εξουσίες, που διδάσκουν στους ανθρώπους να κυριαρχούν τους νόες των άλλων, κ.λ.π., κ.λ.π. Ο νους δεν έχει κάνει ευτυχισμένο κανέναν, η αληθινή ευτυχία είναι πιο πέρα από τον νου. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει να γνωρίσει την ευτυχία ενώ δεν ανεξαρτητοποιείται από τον νου. Υπάρχει καμία άλλη ερώτηση αδελφοί;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν κάποιος ονειρεύεται είναι γατί δεν είναι προσεκτικός;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα όνειρα ανήκουν στην ασυνειδησία. Όταν κάποιος αφυπνίσει συνείδηση αφήνει τα όνειρα, τα όνειρα δεν είναι παρά προβολές του νου. Θυμάμαι μια συγκεκριμένη μέρα ένα δικό μου γεγονός στους Ανώτερους Κόσμους ήτανε μόνο μια στιγμή αμέλειας, είδα πως μου έφυγε από τον νου ένα όνειρο, ήδη πήγαινα να αρχίσω να ονειρεύομαι και αντέδρασα μέσα από το όνειρο που μου ξέφυγε για ένα δευτερόλεπτο αμέλειας, αλλά βέβαια, επειδή κατάλαβα την διαδικασία, γρήγορα απομακρύνθηκα από αυτήν την απολιθωμένη μορφή που ξέφυγε από τον δικό μου νου για ένα δευτερόλεπτο αμέλειας. Αλλά τι θα είχε γίνει εάν ήμουνα κοιμισμένος; Θα είχα μείνει εκεί πολύ μπερδεμένος με αυτή την διανοητική μορφή. Αλλά όταν κάποιος είναι ξύπνιος, ξέρει αμέσως ότι για από στιγμή αμέλειας μπορεί να του ξεφύγει ένα όνειρο και να μένει μπερδεμένος σε αυτό το όνειρο όλο το βράδυ μέχρι την αυγή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Εγώ είχα ακριβώς ένα όνειρο από τότε που ήμουνα μικρή.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι εκεί δεν υπήρχε όνειρο, απλώς υπήρχε μια διαδικασία της ανάμνησης της παιδικής ηλικίας, αυτό δεν είναι όνειρο, αυτό είναι διαφορετικό, αυτό είναι πραγματικό, αυτά είναι προϊόντα των απομειναριών της μνήμης που ξεφεύγουν από τον νου, συμπίπτουν με αυτό που έζησες στην παιδική ηλικία, είναι μια διαδικασία της ανάμνησης. Αυτό που είναι σημαντικό σε μας είναι να αφυπνίσουμε συνείδηση για να πάψουμε να ονειρευόμαστε, να πάψουμε να σκεπτόμαστε, αυτό το να σκεπτόμαστε είναι η κοσμική ύλη, είναι ο νους, διότι το ίδιο το αστρικό δεν είναι παρά η κρυστάλλωση της διανοητικής ύλης, και ο φυσικός κόσμος επίσης είναι συμπυκνωμένος νους. Έτσι λοιπόν ο νους είναι ύλη και πολύ χονδροειδής, είτε είναι στην φυσική κατάσταση είτε είναι στην κατάσταση την ονομασμένη αστρική (ΜΑΝΑSICO όπως λένε οι Ινδοστανοί), έτσι κι αλλιώς είναι χονδροειδής και υλικός νους. Το αστρικό δεν είναι παρά συμπυκνωμένος νους, το φυσικό είναι επίσης νους. Ο νους είναι ύλη, είτε φυσικά είτε μεταφυσικά, αλλά ύλη, γι΄ αυτό δεν μπορούμε να είμαστε μακάριοι. Για να γνωρίσουμε την αυθεντική ευτυχία την αληθινή σοφία, πρέπει να βγούμε από τον νου και να ζούμε στον κόσμο του ΕΙΝΑΙ, αυτό, ναι, είναι πολύ σημαντικό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, εσείς τώρα επικυρώνετε και βεβαιώνετε την δημιουργική εξουσία του νου στον φυσικό κόσμο. Φυσικά σ΄ αυτούς τους άφατους πλανήτες είναι ένα εμπόδιο ο νους, πρέπει να απελευθερωνόμαστε από αυτόν για να λειτουργούμε στους Ανώτερους Κόσμους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν αρνούμαστε την δημιουργική εξουσία του νου, είναι ξεκάθαρο ότι όλο αυτό που υπάρχει είναι συμπυκνωμένος νους, αλλά τι κερδίζουμε με αυτό; Μήπως αυτό μας έχει δώσει την ευτυχία; Μπορούμε εμείς να κάνουμε θαύματα με τον νου, να δημιουργούμε πολλά πράγματα στην ζωή, οι μεγάλες εφευρέσεις είναι συμπυκνωμένος νους, κ.λ.π., κ.λ.π., αλλά αυτό το είδος δημιουργίας, θα μας κάνει ευτυχείς; Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να απελευθερωνόμαστε, να βγούμε από αυτό το Μπουντρούμι της ύλης, διότι ο νους είναι ύλη, πρέπει να βγούμε από την ύλη, να ζούμε σύμφωνα με το πνεύμα, σαν όντα, σαν ευτυχισμένα πλάσματα πιο πέρα από την ύλη. Κανέναν δεν κάνει ευτυχισμένο η ύλη, η ύλη είναι πάντα χονδροειδής αν και παίρνει όμορφες μορφές, είναι πάντα οδυνηρή. Αν εμείς αυτό που ψάχνουμε είναι η ευτυχία, αλλά η πραγματική ευτυχία δεν θα την βρούμε στην ύλη, αλλά στο Πνεύμα. Χρειάζεται να απελευθερωνόμαστε από τον νου, η αληθινή ευτυχία έρχεται σε μας όταν βγαίνουμε από το μπουντρούμι του νου, αυτό είναι το αληθινό. Δεν αρνούμαστε ότι ο νους μπορεί να είναι δημιουργός πραγμάτων, δημιουργεί εφευρέσεις, θαύματα, αλλά μήπως αυτό μας δίνει την ευτυχία; Ποιος από μας είναι ευτυχής; Αν κάποιος από σας είναι ευτυχής να σηκώσει το χέρι, να δω, θα ήθελα να τον γνωρίσω. Εμείς είμαστε εδώ γιατί ψάχνουμε τον αληθινό δρόμο που πρέπει να μας οδηγεί στην ευτυχία. Αν ο νους δεν μας έχει δώσει την ευτυχία, πρέπει να βγούμε από τον νου, να ψάχνουμε σε άλλο μέρος. Πραγματικά θα την βρούμε στον Κόσμο του Πνεύματος. Αλλά αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι το πως να δραπετεύουμε από τον νου και αυτό είναι το αντικείμενο των πρακτικών και των μελετών μας. Υπάρχει καμία άλλη ερώτηση;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το να καλέσουμε στην τάξη το υποσυνείδητο μέσω του συνειδητού, ανήκει επίσης στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επίσης, αυτό ανήκει στο Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου, αυτό είναι φανερό. Σε μας υπάρχει παραδείγματος χάριν ένα 3% συνείδησης και υπάρχει ένα 97% από ασυνειδησία, αυτό είναι αλήθεια. Τότε αυτό που έχουμε από συνειδητό πρέπει να κατευθύνεται σε αυτό που έχουμε ασυνείδητο η υποσυνείδητο για να το επιπλήττουμε και να το κάνουμε να δει ότι πρέπει να μετατρέπεται σε συνειδητό. Αλλά υπάρχει ανάγκη το συνειδητό μέρος να επιπλήττει το υποσυνείδητο μέρος για να γίνεται συνειδητό το υποσυνείδητο. Αυτό το να κατευθύνεται το συνειδητό μέρος προς το υποσυνείδητο μέρος είναι μια άσκηση πολύ σημαντική που μπορούμε να ασκήσουμε στα χαράματα, έτσι τα ασυνείδητα μέρη σιγά, σιγά θα γίνονται συνειδητά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μόνο που αυτό είναι σαν τον Δαυίδ, εναντίον του Γολιάθ, το 3% εναντίον του 97%, έτσι δεν είναι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συμβαίνει ότι τα συνειδητά μέρη δεν θα γίνονται συνειδητά αμέσως, είναι μια ολόκληρη διαδικασία, μια μεγάλη διαδικασία, αλλά στο τέλος επιτυγχάνεται. Υπάρχει καμία άλλη ερώτηση αδελφοί;.... Αφού δεν υπάρχουν άλλες ερωτήσεις ας πάμε να αρχίσουμε την πρακτική.

Κυριακή, Αυγούστου 27, 2006

Διαλέξεις των Δασκάλων

- Τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας

- Hercolubus

- Το Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου

- Τύποι πνευματικών σχολών

- Εγώ Είμαι ο Σαμαέλ

- Επισκέπτες ενός Μποντισάτβα

- Ερωτήσεις και απαντήσεις που ενδιαφέρουν τη γυναίκα

- Ερωτήσεις και απαντήσεις για το ζευγάρι

- Η Φύση

Διάλεξη - Hercolubus




Θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στο έτος 1962. ημερομηνία 4 Φεβρουαρίου. Ώρα μεταξύ 2 με 3 το απόγευμα.

Συνέβηκε ένα ασυνήθιστο γεγονός, υπήρχε τότε ένα ουράνιο κυκλοφοριακό μποτιλιάρισμα στον θαυμαστό αστερισμό του Υδροχόου. Αυτό που επιβεβαιώνουμε εδώ, δεν είναι κάτι a priori, χωρίς καμιά αμφιβολία αυτό που λέω ήταν ορατό από όλους τους αστρονόμους του κόσμου. Από όλα τα παρατηρητήρια της γης μπορούσε να επαληθευτεί μια ολική έκλειψη του ήλιου και της σελήνης. Κανείς που να έχει γνώση αστρονομίας δεν θα μπορούσε να το αρνηθεί.

Ήταν ακριβώς αυτή την μέρα και αυτή την ώρα που άρχισε η Εποχή του Υδροχόου και όλοι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος λέγθηκε ότι συναντήθηκαν στον αστερισμό του Υδροχόου για την μεγάλη κοσμική σύνοδο.

Υπήρχαν πολλές θέσεις πάνω στην ημερομηνία που θα άρχιζε η Εποχή του Υδροχόου, κάποιοι υπέθεταν ότι θα ήταν μερικά χρόνια πριν, άλλοι υπέθεταν ότι ήταν μερικά χρόνια μετά, αλλά τα γεγονότα είναι γεγονότα και μπροστά στα γεγονότα πρέπει να υποτασσόμαστε.

Το κοσμικό φαινόμενο ήταν ορατό από όλους, επαναλαμβάνω, από όλους τους αστρονόμους του κόσμου, και ξεκινώντας από αυτή την ημερομηνία η δόνηση του Υδροχόου εντεινόταν τρομακτικά.

Όταν εμείς παρατηρούμε ξεκάθαρα το ζώδιο του Υδροχόου, μπορούμε να αποδεικνύουμε πράγματα θαυμάσια:

Ο Υδροχόος είναι κατοικία του Ουρανού και του Κρόνου.

Ο Ουρανός είναι ένας πλανήτης επαναστατικός και ελέγχει τους σεξουαλικούς αδένες, είναι τρομερός, καταστροφικός.

Ο Κρόνος προφανώς μας θυμίζει το χάος, της επιστροφή στο αρχικό σημείο της αναχώρησης.

Απέναντι από τον αστερισμό του Υδροχόου συναντάμε τον Λέοντα.

Ο Λέοντας είναι ένα ζώδιο της φωτιάς, επαναστατικό, τρομερό.

Ο Υδροχόος, κυριευόμενος από το χάος, είναι ο θάνατος. Ο Ουρανός είναι η επανάσταση. Ο Λέοντας είναι η συμπαντική φωτιά, καυστικός. Προφανώς το Λιοντάρι του Νόμου βγαίνει να συναντήσει την ανθρωπότητα, που ήδη είναι ώριμη για την τελική τιμωρία.

Εάν εμείς διαλογιζόμαστε σε αυτές τις απόψεις, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι οι ώρες του τέλους έχουν φτάσει και βρισκόμαστε σε αυτές. Αναμφισβήτητα, βρισκόμαστε σε μια στιγμή κρίσιμη, τρομερή, δύσκολη.

Αμέτρητες αρρώστιες εμφανίζονται εδώ κι εκεί και παραπέρα. Η Γη τρέμει και τραντάζεται σε όλες τις εκτάσεις του κόσμου. Οι θάλασσες, σε άλλους καιρούς καθαρές, βρίσκονται μολυσμένες. Τα θαλάσσια είδη πεθαίνουν. Οι ωκεανοί έχουν μετατραπεί σε αληθινούς σκουπιδοτενεκέδες.

Τα ατομικά απόβλητα, ασφαλώς, δεν βρίσκονται σίγουρα εκεί όπου μπορούν να είναι αβλαβή. Είναι ξεκάθαρο πως αργά ή γρήγορα κάποια αποθήκη ατομική θα σπάσει και θα έρθει μια τρομερή καταστροφή.

Η γη, τόσο απαραίτητη για τις καλλιέργειες, θα γίνει άγονη. Εκατομμύρια όντα που την κατοικούν, σε ένα κοντινό μέλλον, θα εμπειριώσουν μια μεγάλη ερήμωση και πολλοί θα είναι οι άνθρωποι που θα αφανιστούν λόγω έλλειψης τροφής. Πόλεμος και φήμες πολέμου σε όλα τα μέρη. Αρρώστιες που δεν υπήρχαν ποτέ πριν κλπ κλπ κλπ.

Η ατμόσφαιρα θα μολυνθεί. Όταν κάποιος πάει ταξίδι στην εξοχή και βλέπει το γαλάζιο του ουρανού, αυτό δεν θα λάμπει, θα λείπει αυτό το τέλειο καθάριο χρώμα των παλιών καιρών, τώρα λάμπει με ένα χρώμα ελαφρώς μολυβένιο, πρασινωπό, αυτό που δείχνει πως η ατμόσφαιρα είναι διαταραγμένη.

Δεν είναι ανάγκη να είσαι πολύ σοφός για να καταλάβεις ότι το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας είναι το φίλτρο που διαχωρίζει τις ηλιακές ακτίνες σε φως, χρώμα, ζέστη και ήχο. Δυστυχώς αυτό το φίλτρο έχει χαλάσει, λόγω των ατομικών εκρήξεων. Μετά από λίγο αυτό το φίλτρο δεν θα μπορεί να διαχωρίζει τις ηλιακές δονήσεις σε φως, ζέστη, χρώμα και ήχο. Τότε ο ήλιος θα φαίνεται μαύρος και το φεγγάρι κόκκινο σαν αίμα.

Από την άλλη μεριά, ο εκφυλισμός έχει φτάσει στο μάξιμουμ, δεν υπάρχουν γονείς για τα παιδιά, ούτε παιδιά για τους γονείς. Τρομακτικό είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε γονείς και παιδιά σε όλες τις γωνιές της Γης.

Έχει χαθεί η οργανική ντροπή. Η νοημοσύνη έχει εκφυλιστεί κλπ κλπ. Παντού μόνο υπάρχει κλάμα και τρίξιμο των δοντιών, όπως λένε οι Ιερές Γραφές. Δεν θέλω να γίνομαι μακάβριος, ούτε έχω την επιθυμία να τρομάξω κανέναν, μόνο θέλω να συλλογιζόμαστε αληθινά και πολύ συνετά.

Τι έγιναν οι καλές συνήθειες;

Σε τι κατέληξε η οργανική ντροπή;

Γιατί η νοημοσύνη άρχισε να υπηρετεί το κακό;

Βλέπουμε γύρω μας όλο αυτό που συμβαίνει.

Αναμφίβολα, η ανθρωπότητα κυβερνάται από τους διανοούμενους, σε όλες τις περιοχές της Γης. Τι υπηρετούν; Σε τι στάδιο βρίσκεται η ανθρωπότητα;

Υπάρχει χάος, υπάρχει αναρχία, και αυτό εσείς δεν μπορείτε να το αρνηθείτε.

Έτσι λοιπόν συλλογιζόμαστε. Είμαστε πιθανόν ευτυχισμένοι; Ποιος θα μπορούσε να μιλήσει για ευτυχία στις μέρες μας;

Τότε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας, αντιμετωπίζοντας το πεπρωμένο μας, αντιμέτωποι με το δίλημμα του να είσαι ή να μην είσαι, της φιλοσοφίας. Έχει φτάσει η ώρα λοιπόν, να συλλογιστούμε βαθιά: Ποιοι είμαστε; Από πού ερχόμαστε; Που πάμε; Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης; Γιατί ζούμε; Και για ποιο πράγμα;

Να ζούμε έτσι, τρώγοντας, πίνοντας, αναπαράγοντας, καταντάει στο βάθος αρκετά βαρετό, μέχρι ανόητο θα λέγαμε. Προφανώς βρισκόμαστε στους καιρούς του τέλους.

Όταν βλέπουμε τη Γη με τις 4 εποχές της, καταλαβαίνουμε πως ο πλανήτης μας Γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο σε 365 μέρες, με μερικά λεπτά και κλάσματα του δευτερολέπτου. Αυτό ονομάζεται γήινο έτος και έχει 4 εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα.

Δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε ότι υπάρχει επίσης το αστρικό έτος, το κοσμικό έτος. Το δικό μας ηλιακό σύστημα του Ορς, στο οποίο κινούμαστε και έχουμε το είναι μας, ταξιδεύει γύρω από την ζωδιακή ζώνη σε 25.968 χρόνια. Αυτό το ταξίδι του ηλιακού μας συστήματος γύρω από την ζωδιακή ζώνη είναι αυτό που σχηματίζει το αστρικό έτος.

Το αστρικό έτος, έτσι όπως το γήινο έτος, έχει τέσσερις εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα. Η άνοιξη του αστρικού έτους είναι η εποχή του χρυσού, όπου η ζωή είναι μια πραγματική Εδέμ. Η ανθρωπότητα βγαίνει τέλεια μέσα από τα χέρια του Δημιουργού της, κυβερνούν οι ηλιακές ιεραρχίες και παντού κινείται και πάλλεται η ευτυχία.

Το καλοκαίρι, ή ασημένια εποχή του αστρικού έτους, χλομιάζει λίγο αυτό το πρωτογενές μεγαλείο. Συνεχίζουν οι ηλιακές ιεραρχίες να κυβερνούν έναν κόσμο χωρίς σύνορα, έναν κόσμο όπου υπάρχει μόνο ειρήνη και αγάπη.

Το φθινόπωρο, στην εποχή του χαλκού του αστρικού έτους, η ανθρωπότητα αρχίζει με τα σύνορα και τους πολέμους της, με τα μίση και τα εγκλήματά της. Και στον χειμώνα, την εποχή του σιδήρου, όλα τελειώνουν με έναν τρομακτικό κατακλυσμό.

Εμείς βρισκόμαστε ακριβώς στον χειμώνα, στην εποχή της Kaliyuga, στην σιδερένια εποχή. Κάθε φορά που μια φυλή φτάνει στη σιδερένια εποχή, στην kaliyuga, αφανίζεται δια μέσου ενός πανίσχυρου και τρομερού κατακλυσμού.

Τι θα λέγαμε, για παράδειγμα, για την πολική φυλή, που σε άλλους καιρούς κατοικούσε τον βόρειο πόλο; Αφανίστηκε.

Τι θα λέγαμε για τους υπερβόρειους, στους οποίους αναφέρθηκε ο Federico Nietzsche; Λέγεται ότι αφανίστηκαν από δυνατούς τυφώνες.

Τι θα λέγαμε για τους Λεμούριους; Αφανίστηκαν από βροχή, φωτιά και σεισμούς.

Και για τους άτλαντες τι έχει λεχθεί; Τι λένε τα ιερά βιβλία; Πραγματικά όλοι επιβεβαιώνουν ότι υπήρξε ένας Παγκόσμιος Κατακλυσμός. Ήταν τότε που οι άξονες της Γης επαναστάτησαν, οι θάλασσες άλλαξαν σε κοίτες και αφανίστηκαν εκατομμύρια κατοίκων μέσα στα νερά του Ατλαντικού ωκεανού.

Τώρα είναι καλό να καταλάβετε γιατί είμαστε στο τέλος της εποχής του σιδήρου. Η εσωτερική συμβολογία, κρυφή, για να παρουσιάσει την παρούσα στιγμή, βάζει ένα μεγάλο ρολόι από άμμο. Είναι ακίνητο, δεν λειτουργεί, σαν να δείχνει ότι οι ώρες του τέλους έχουν συμπληρωθεί. Μαζί με το ρολόι, ένας σκελετός με το δρεπάνι του συμβολίζοντας το θάνατο.

Η αρχή του τέλους αυτής της αρίας φυλής άρχισε ακριβώς στον αστερισμό του Υδροχόου. Ήταν τότε που ο ήλιος ξανάρχισε της πορεία του μαζί με όλους τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος γύρω από την ζωδιακή ζώνη. Μια φυλή δεν διαρκεί περισσότερο από όσο διαρκεί ένα ταξίδι του ηλιακού συστήματος γύρω από τα δώδεκα ζώδια. Τώρα έχει γυρίσει εκ νέου στο σημείο της αρχικής αναχώρησης.

Έτσι λοιπόν το αστρικό έτος τελειώνει και μετά από λίγο θα έχει φτάσει στο τέλος του. Οι άξονες της Γης θα περιστραφούν. Ήδη ξέρουμε ότι ο μαγνητικός πόλος δεν συμπίπτει με τον γεωγραφικό πόλο. Ο βόρειος πόλος ξεπαγώνει, μεγάλα παγόβουνα βρίσκονται κοντά στον ισημερινό και έρχονται αποσπασμένα από τους πόλους.

Έτσι λοιπόν η επανάσταση των αξόνων της Γης είναι ένα γεγονός αποδεδειγμένο και που μπορεί να επαληθευτεί με τέλειες μηχανικές συσκευές. Προσθέστε σ’ αυτό κάτι ασυνήθιστο, θέλω να αναφερθώ στον Hercolubus, το τεράστιο τέρας που πρέπει να καταπιεί τον δικό μας πλανήτη Γη.

Ήδη έρχεται ο Hercolubus, είναι ορατός από όλους τους αστρονόμους του πλανήτη Γη, είναι γιγάντιος, πανίσχυρος, έξι φορές πιο μεγάλος από τον Δία και ανήκει στο ηλιακό σύστημα του Τίλου. Δεν είναι όπως πολλοί νομίζουν, ένας πλανήτης εκτός τροχιάς από κάποιο ηλιακό σύστημα, όχι, δεν είναι εκτός τροχιάς, γυρίζει γύρω από το κέντρο βαρύτητας του ηλιακού συστήματος του Τίλο.

Μετά από λίγο, αυτός ο γιγάντιος κόσμος θα περάσει από μια γωνία του δικού μας ηλιακού συστήματος, τότε θα επισπευσθεί η καταστροφή. Στην ουράνια μηχανή, ο Hercolubus βοηθάει στην καθετοποίηση των πόλων, αυτό είναι μέρος της μεγάλης μηχανής. Το πλησίασμα του Hercolubus είναι στα πρόθυρα.

Το 1999, ο Hercolubus θα είναι ορατός απ’ όλα τα ανθρώπινα όντα και όλα τα μάτια θα τον βλέπουν και το καταμεσήμερο θα φαίνεται σαν ένας άλλος ήλιος. Όταν ο Hercolubus περάσει κοντά στη Γη, προφανώς θα επισπευσθεί η καταστροφή. Αυτός ο γιγάντιος κόσμος κατέχει μια δύναμη έλξης εκπληκτική.

Διαδοχικά θα λέγαμε, η υγρή φωτιά του εσωτερικού της Γης θα δημιουργήσει νέα ηφαίστεια και γενικά το πύρινο στοιχείο θα κάψει όλο αυτό που είναι και όλο αυτό που φαίνεται. Γι’ αυτό ήταν που ο Πέτρος είπε: «τα φλογερά στοιχειώδη θα εξαντληθούν και η Γη και όλες οι κατασκευές που υπάρχουν σ’ αυτή θα είναι καμένες».

Το νερό θα γίνει ένα με τη φωτιά. Η περιστροφή των αξόνων της Γης θα μετατρέψει τις θάλασσες σε κοίτες και θα αφανιστούν όλα τα ανθρώπινα όντα.

Τώρα θέλω να καταλάβετε γιατί σχηματίζουμε τον Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Θέλουμε να αρχίσουμε έναν καινούργιο πολιτισμό, μια νέα κουλτούρα. Οι αποκαλυμμένοι καιροί του τέλους έχουν φτάσει.

Η ανθρωπότητα έχει σχίσει έξι σφραγίδες από το μεγάλο βιβλίο του Αγ. Ιωάννη, όταν σχίσει την έβδομη σφραγίδα, το τέλος έχει έρθει. Θα συμβεί η καταστροφή.

Θα μπορούσατε να αντιταχθείτε εδώ, ότι πολλοί άλλοι πριν, στο παρελθόν, περίμεναν το τέλος και τίποτα δεν έγινε. Θέλω να πω σ’ εσάς ότι κάθε φορά μιλάμε πάνω σε νόμους της ουράνιας μηχανικής. Εάν η ουράνια μηχανική δεν υπήρχε, όλος ο κόσμος θα τελείωνε με μια καταστροφή.

Έτσι, όπως στην ατλαντική ήπειρο υπήρχε μια εκλεκτή φυλή, που εξυπηρέτησε σαν βάση ή πυρήνας για την δημιουργία αυτής της πέμπτης αρίας φυλής που σήμερα κατοικεί διεστραμμένα πάνω στις πέντε ηπείρους, έτσι επίσης θα πούμε ότι σήμερα θα δημιουργηθεί ένας πυρήνας για την έκτη φυλή.

Έτσι όπως οι άτλαντες δεν πίστευαν ποτέ τον Manu Vayvasvata ότι ο καιρός του τέλους είχε έρθει και την παραμονή της μεγάλης καταστροφής διασκέδαζαν, παντρεύονταν, έπιναν και έτρωγαν, την επόμενη μέρα ήταν πτώματα. Έτσι επίσης θα λέγαμε, ότι αυτό που τώρα επιβεβαιώνω με έμφαση, δεν θα γίνει πιστευτό από όλους.

Προφανώς πολλοί θα γελούν λέγοντας: Πάνω στο θέμα αυτό του τέλους του κόσμου έχουν μιλήσει πολλοί. Ε και; Ο ίδιος ο Πέτρος ο απόστολος, προπορεύονταν λέγοντας πως αυτές τις μέρες πολύς κόσμος άδικος και διεστραμμένος θα έλεγε: Πού είναι η εκπλήρωση της προφητείας σου, του ερχομού σου, αν όλα παραμένουν όπως τις πρώτες μέρες των πατεράδων μας;

Οι άτλαντες επίσης γελούσαν με την καταστροφή, στον καιρό τους, αλλά όταν η επανάσταση των αξόνων της Γης έκανε τις θάλασσες ν’ αλλάξουν σε κοίτη, βυθίστηκε η Ατλαντίδα με όλα τα εκατομμύρια των ανθρώπων της.

Σήμερα εκ νέου, πλησιάζουμε σε μια άλλη γιγάντια καταστροφή. Εγώ, όπως ο Manu Vayvasvata, προειδοποιώ όπως εκείνο τον καιρό εκείνος προειδοποιούσε τους άτλαντες. Η τελική ώρα πλησιάζει, ήδη έρχεται αυτός ο τερατώδης γιγάντιος πλανήτης που πρέπει να καταπιεί τον κόσμο. Μιλώντας έτσι, ξέρετε ότι πολλοί από εσάς προβάλλουν αντίσταση, ότι στα κρυφά γελάνε, είναι γραμμένο ότι αυτός που γελάει με αυτό που δεν γνωρίζει βρίσκεται στο μονοπάτι του να είναι ηλίθιος.

Έτσι λοιπόν, προετοιμαζόμαστε, η Γη παραδίδεται αυτές τις στιγμές σε μια μεγάλη αγωνία και το τέλος όλης της αγωνίας ονομάζεται θάνατος. Όταν ένας άρρωστος αγωνιά, όταν παρουσιάζει ξεκάθαρα συμπτώματα του θανάτου του, ξέρουμε καλά ότι αυτό που επακολουθεί είναι ο θάνατός του, η τελική έκβαση.

Η Γη σε αυτές τις στιγμές θρηνεί, αγωνιά. Όλα δείχνουν καταστροφή και τελικά θα τελειώσει με ένα ισχυρό κατακλυσμό. Όταν βλέπουμε να βγαίνει ο ήλιος κάθε φορά πιο πολύ προς τον βορά, να ξέρουμε ότι η ώρα του τέλους είναι πιο κοντά και μας φέρνει προς την καταστροφή.

Έτσι, όπως στην Ατλαντίδα δημιουργήθηκε ένα εκλεκτό χωριό, έτσι δημιουργούμε τώρα ένα εκλεκτό χωριό. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στον Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Αυτό το μήνυμα που δίνουμε πρέπει να φτάσει σε όλη την στρογγυλότητα της Γης, σε όλες τις καρδιές.

Η Γνώση τώρα λάμπει στην Αργεντινή, στο Περού, στον Ισημερινό, στη Χιλή, στην Κολομβία, στην Βενεζουέλα, στην Κόστα Ρίκα, στο Ελ Σαλβαδόρ, στις Ονδούρες, στη Γουατεμάλα, στο Μεξικό, ήδη άρχισε στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Υπάρχουν λουμισιάλ στον Άγιο Δομίνικο, στην Τενερίφη και στην Ισπανία. Μετά από λίγο, η Γνωστική Κίνηση θα λάμπει εκθαμβωτικά σε όλο το Δυτικό Ημισφαίριο. Μπορείτε να πείτε ότι ήδη ακτινοβολεί κάπου εδώ, κάπου εκεί και παρακεί. Μπορείτε να πείτε ότι ήδη δημιουργείται ο Στρατός της Παγκόσμιας Σωτηρίας.

Λίγο αργότερα θα συνεχίσουμε στην Γαλλία, Αγγλία και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Μετέπειτα θα προχωρήσουμε στην Ασία και στην Ανατολή. Θα είναι ακριβώς στην Ασιατική ήπειρο όπου η γνώση θα φτάσει στο απόγειό της. Αυτό είναι το πρώτο μέρος της εργασίας της διάδοσης.

Μετά, οι Αδερφοί που ασχοληθήκαμε με αυτή την εργασία, θα αποσυρθούμε ήσυχα και σε διαλογισμό, μέχρι να ετοιμαστεί η ζύμη, μέχρι να έρθει η εποχή. Λεπτά πριν την καταστροφή, θα βγάλουμε μέσα από τον καπνό και τις φλόγες αυτούς που έχουν δουλέψει πάνω στους εαυτούς τους. Αυτούς που έχουν μετασχηματιστεί. Αυτούς που έχουν εξουδετερώσει από την ψυχή τους τα απάνθρωπα στοιχεία που κατέχουμε.

Θα είναι επιλεγμένοι, φτάνοντας σε έναν μυστικό τόπο, ένα νησί στον Ειρηνικό, μεταξύ του μεσημβρινού του μήκους και του γεωγραφικού πλάτους. Από εκεί θα παρατηρούμε τον πόνο της φωτιάς και του νερού στην διάρκεια των αιώνων.

Μετά την καταστροφή, η Γη θα μείνει τυλιγμένη στη φωτιά και στον ατμό του νερού. Εμείς, οι Αδερφοί, θα μεταφερθούμε στον επιλεγμένο τόπο που θα ζει σε ένα τόπο διαλεχτό, μέχρι που η Γη να είναι εκ νέου σε θέση να κατοικηθεί.

Από τα βάθη των θαλασσών θα αναδυθούν νέες στεριές και όταν ένα διπλό ουράνιο τόξο ακτινοβολήσει στο στερέωμα, ένδειξη μιας νέας συμμαχίας μεταξύ του Θεού και των Ανθρώπων, θα μεταφέρουμε το επιλεγμένο χωριό για να κατοικήσει νέες στεριές και νέους ουρανούς.

Έτσι λοιπόν, για να ξέρετε μια φορά και για πάντα, ότι η αρία φυλή, που σήμερα διεστραμμένα κατοικεί την επιφάνεια της Γης, θα αφανιστεί, θα καταστραφεί. Από όλο αυτό που φαίνεται, δεν θα μείνει ούτε η στάχτη. Όλο θα καεί, όλο θα θαφτεί στο βάθος των θαλασσών.

Νομίζω πως τώρα είναι κατανοητή η λογική του λόγου της εισβολής τους Στρατού της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Αλλά δεν θα μας ακούσει όλη η ανθρωπότητα. Ούτε άκουσε τον Manu Vayvasvata στην εποχή του, γελούσαν μαζί του. Ούτε άκουσαν τους ιππότες εκείνης της εποχής, ο κόσμος ποτέ δεν δέχεται την σκληρή πραγματικότητα των γεγονότων, μέχρι που αυτά έρχονται κοντά. Ο κόσμος πάντα ψάχνει προφάσεις, ψάχνει υπεκφυγές, πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίσει όπως είναι, μέχρι να έρθει η αποτυχία.

Διάλεξη - Τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας




Βάλτε την μεγαλύτερη προσοχή. Πριν απ’ όλα, είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι από το 1962, στις 4 του Φεβρουαρίου, ανάμεσα στις 2 και στις 3 το απόγευμα, άρχισε η εποχή του Υδροχόου, του Υδροφόρου. Υπήρξε ένα γεγονός που θα θυμόσαστε στης μνήμες σας, αναφέρομαι σε αυτό το συνέδριο των κόσμων, των πλανητών που συναντήθηκαν, ακριβώς, στον αστερισμό του Υδροχόου. Ήταν πραγματικά ένα μποτιλιάρισμα της ουράνιας κυκλοφορίας, μια συνάντηση των κόσμων. Υπήρξε μια έκλειψη του ήλιου και της σελήνης.

Εδώ και πολλά χρόνια μιλούσαμε γι’ αυτό το κοσμικό γεγονός και είχαμε δώσει μέχρι και την ώρα. Είχαμε βεβαιώσει με σύνεση ότι αυτό το γεγονός θα γινόταν στις 4 Φεβρουαρίου του 1962, μεταξύ 2 με 3 το απόγευμα. Γεγονός που συνέβη συγκεκριμένα.

Είχαμε 15 ή 20 χρόνια που λέγαμε το ίδιο. Όταν το γεγονός συνέβη, όταν το συμβάν έφτασε, σε κανέναν από τους Αδερφούς του Διεθνούς Γνωστικού Κινήματος δεν ήρθε σαν νέο. Μονάχα επιβεβαιώθηκε αυτό που είχαμε πει με τόση προσδοκία.

Μια σύνοδος των κόσμων, τέτοια όπως συνέβη σε αυτή την ημερομηνία και χρόνο, δεν γίνεται όλες τις μέρες, αλλά μόνο όταν ξεκινά μια νέα εποχή.

Έτσι λοιπόν, τα γεγονότα είναι γεγονότα και μπροστά στα γεγονότα πρέπει να υποτασσόμαστε. Αυτό δεν είναι όλο, από εκείνη την ημερομηνία κάτι ακόμα είναι να συμβεί.

Ήδη ξέρουμε ότι ο Υδροχόος κυβερνιέται από τον Κρόνο και τον Ουρανό και ότι είναι εντελώς επαναστατικός. Ο Κρόνος παρομοιάζεται στην αλχημεία σαν μαύρο κοράκι, η επιστροφή στο πρωτόγονο χάος, το πρωτότυπο. Ως προς τον Ουρανό, είναι τέλεια αποδεδειγμένο ότι είναι ανυπότακτος εκατό τοις εκατό, επαναστατικός, καταστροφικός.

Σ’ αυτό το ζήτημα που σχετίζεται με τα αστέρια, υπάρχουν γεγονότα, υπάρχουν συμβάντα που αξίζει ο κόπος να γνωρίζουμε. Έχουν ειπωθεί πολλά πάνω στην Αλκυόνα και αυτό μας καλεί να στοχαστούμε. Κάποια φορά, στους ανώτερους κόσμους, έπρεπε να κουβεντιάσουμε με αυτόν, εκτενώς. Τότε μπορέσαμε να αποδείξουμε ότι ναι, πραγματικά, είναι ένας Οπαδός της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας.

Πολλά ειπώθηκαν για την Αλκυόνα και παρατέθηκαν στον Κρισναμούρτι, σε κάποια μορφή τον συσχέτισαν με αυτό το αστέρι. Αυτό είναι βαθιά βαρυσήμαντο.

Η Αλκυόνα είναι ένας ήλιος αρκετά ενδιαφέρον. Γύρω από αυτόν τον ήλιο γυρίζουν άλλοι τέτοιοι ήλιοι. Λέγεται ότι ο ήλιος που μας φωτίζει είναι ο έβδομος ήλιος που γυρνά γύρω από την Αλκυόνα. Δεν θα το δεχτούν φυσικά οι σοφοί της επίσημης επιστήμης, αλλά οι εσωτεριστές δεν αγνοούμε την πραγματικότητα της σημασίας αυτού του μεγάλου ήλιου.

Υπάρχει μια μεγάλη κίνηση των κόσμων γύρω από την Αλκυόνα, είναι εφτά ήλιοι και κάθε ένας από αυτούς φωτίζει και δίνει ζωή στους πλανήτες και τους δορυφόρους που γυρίζουν στην αντίστοιχή του τροχιά. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως ο ήλιος που μας φωτίζει έχει την δική του ομάδα κόσμων, τους οποίους φωτίζει και δίνει ζωή.

Όταν κάποιος καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο οργανώνονται τα ηλιακά συστήματα και πως αυτά γυρίζουν γύρω από τα κέντρα βαρύτητάς τους, τότε προχωρά πολύ πάνω στο έδαφος της γνώσης.

Οι Πλειάδες

Έχουν προαναφερθεί από τις Ιερές Γραφές, από τα Βιβλία και από πολλές διδασκαλίες εσωτερικού τύπου. Η Αλκυόνα είναι ακριβώς ο κύριος ήλιος των Πλειάδων και γύρω του έλκονται 7 ήλιοι, όντας ο δικός μας ήλιος ο έβδομος που γυρίζει γύρω από την Αλκυόνα. Κάθε ήλιος είναι το κέντρο ενός ηλιακού συστήματος και η Αλκυόνα είναι το κέντρο των 7 ηλιακών συστημάτων. Αυτό μας καλεί να συλλογιστούμε λιγάκι.

Θυμόμαστε τον Κρόνο με τα μεγάλα δαχτυλίδια του από πέτρα, μετεωρική άμμο και βράχους κλπ κλπ. Αυτά τα δαχτυλίδια, περιορίζονται αποκλειστικά στον Κρόνο. Επίσης είναι καλό να γνωρίζουμε ότι η Αλκυόνα επίσης έχει τα δαχτυλίδια της. Αυτά τα ίδια είναι πολύ μεγαλύτερα από του Κρόνου και σε αντίθεση με αυτά του Κρόνου, που είναι φτιαγμένα από βράχους, μετεωρίτες, άμμο και υλικά από ευδιάκριτο είδος, αυτά της Αλκυόνας αναμφίβολα σχηματίζουν ένα μοναδικό σύνολο και είναι ραδιενεργά. Είναι φτιαγμένα από ηλεκτρομαγνητικά κύματα.

Αλλά σε τι τύπο ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων θέλω να αναφερθώ; Απλά, στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που προκαλούν την διάσπαση του ηλεκτρόνιου. Τα ηλεκτρόνια διασπασμένα ελευθερώνουν ενέργεια, ένα τύπο ενέργειας που μερικοί συγγραφείς ονομάζουν manasica. Αυτός ο όρος είναι σανσκριτικός και κατά κάποιον τρόπο σχετίζεται με τις κατώτερες πηγές (ενέργειας) ή κατώτερο νου, ή με τις ανώτερες πηγές ή ανώτερο νου.

Τέτοια ηλεκτρόνια ελευθερώνουν έναν τύπο ενέργειας άγνωστο. Αν το διανοητικό ζώο λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος μπορούσε να διασπάσει τα ηλεκτρόνια όπως διέσπασε το άτομο, προφανώς θα ήταν έτοιμο να προκαλέσει μια καταστροφή, που όχι μόνο θα επηρέαζε τον τρισδιαστατικό κόσμο του Ευκλείδη, αλλά ακόμα περισσότερο, θα επηρέαζε τις σεφιροτικές περιοχές του Hod, ή συγκινησιακό κόσμο, ή του Netzach, ή διανοητικό κόσμο, ή μέχρι τον Tiphereth, κόσμο των φυσικών αιτιών. Αυτές οι περιοχές θα υπέφεραν από μεγάλες ζημιές.

Εάν κάποιος τρελός από τους κατοίκους της Γης μπορούσε να διασπάσει το ηλεκτρόνιο, θα είχε μια διαφορετική ενέργεια από αυτή που προκαλεί η διάσπαση των ατόμων. Ενέργεια πολύ πιο τρομερή από την ενέργεια της βόμβας Η, ή κάποιο άλλο θανατηφόρο στοιχείο.

Ευτυχώς οι επιστήμονες ακόμα δεν είναι ικανοί να διασπάσουν τα ηλεκτρόνια και να επωφεληθούν την ενέργεια που είναι κλεισμένη σε αυτά.

Στην Αλκυόνα, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες τα ηλεκτρόνια είναι διασπασμένα, κατεστραμμένα. Ελευθερώνουν έναν τύπο ενέργειας άγνωστο, διαφορετικό από τις καθοδικές ακτίνες, ακτίνες Χ ή ακτίνες Ν.

Από εκεί, από το έτος 1974, τρεις αστροναύτες που έλκονταν γύρω από τη Γη από τη βαρύτητα, θα πληροφορήσουν για έναν τύπο ραδιενέργειας ή έναν τύπο άγνωστης ενέργειας, ανυποψίαστης από την επίσημη επιστήμη. Προφανώς, από το 1962, ακριβώς από τις 4 Φεβρουαρίου αυτού του έτους, ο πλανήτης μας Γη και γενικά όλο το ηλιακό σύστημα, είναι στο σημείο να μπει στα τρομερά δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Τέτοια δαχτυλίδια απλώνονται μερικά έτη φωτός, είναι απέραντα, τεράστια. Χωρίς αμφιβολία, σε μια δεδομένη στιγμή, το δικό μας ηλιακό σύστημα θα μπει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας. Αυτό που θα ακολουθήσει πολύ λίγοι το φαντάζονται. Εάν η Γη μπει πρώτη, έχει ειπωθεί από τον Paul Otto Hess, θα φαίνονται όλα σαν μια μεγάλη πυρκαγιά, σαν μια πραγματική εικονογραφική φωτιά από φώτα.

Εάν ήταν ο ήλιος πρώτος να μπει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν κάνει, τέτοια ραδιενέργεια θα αναμιγνυόταν με τις ηλιακές ακτίνες και εξ’ αιτίας αυτού θα υπήρχε σκοτάδι που θα διαρκούσε 110 ώρες, μετά από αυτό, όλα θα ομαλοποιούνταν και σε αντίθεση με το πρώτο, που όλα θα φαίνονταν σαν μια μεγάλη πυρκαγιά, σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση τα σκοτάδια θα τύλιγαν τη Γη. Αλλά στην πραγματικότητα δεν θα υπήρχαν σκοτάδια, γιατί όλα θα είναι πιτσιλισμένα με φώτα. Για να σας δώσω μια ιδέα, θα είναι σαν μια βροχή από αστέρια πάνω στην όψη της Γης. Μετά, όλα θα τείνουν να ομαλοποιηθούν. Από όλες τις απόψεις η Γη μας, χωμένη μέσα στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας θα είναι παραδομένη σε μια πολύ ιδιαίτερη δόνηση.

Τα μόρια, που ήταν αυτά του σιδήρου, του φωσφόρου, του ασβεστίου, του χαλκού, του αζώτου, του κάρβουνου, της αμυλόκολλας κλπ κλπ θα είναι εντελώς μετατρεμμένα λόγω της ραδιενέργειας. Αυτό συνεπάγεται πως εσείς θα δείτε μια αλλαγή στην ύλη.

Νομίζουν οι επιστήμονες πως γνωρίζουν την ύλη, αλλά στην πραγματικότητα δεν την γνωρίζουν. Η γνώμη που έχουν πάνω στην ύλη, δεν είναι παρά μόνο αυτό, μια γνώμη και τίποτα άλλο. Η ύλη σαν ουσία είναι άγνωστη για τους φυσικούς.

Δεν λέω ότι η απλώς φυσική ύλη δεν μπορεί να απαλειφθεί, αλλά η ίδια η ουσία, αυτό το φημισμένο iliaster που μετά τη μεγάλη κοσμική νύχτα αναπαύεται ανάμεσα στα βαθιά σκοτάδια της αβύσσου ή του ατέλειωτου διαστήματος, αυτό δεν το γνωρίζουν οι μοντέρνοι επιστήμονες.

Τα άτομα προσφέρουν πολλές εκπλήξεις. Οι επιστήμονες τίποτα δεν ξέρουν για τα άτομα πριν την ύπαρξη και πολλά λιγότερα θα μπορούν να ξέρουν για τα άτομα όταν το σύμπαν πάψει να υπάρχει.

Τα άτομα προσφέρουν πολλές εκπλήξεις που ο επιστήμονας, πυρηνικός φυσικός, ούτε αμυδρά φαντάζεται. Τα άτομα φέρουν στο εσωτερικό τους αυτό που οι εβραίοι ονομάζουν πύρινο μόριο, hachin, ή πύρινες ψυχές. Αυτές οι πύρινες ψυχές είναι τρομερές, χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαν τα άτομα να εξελίσσονται στην ζωντανή δημιουργία της ύλης.

Έτσι, στην πραγματικότητα της αλήθειας, κανείς δεν γνωρίζει τις δυνάμεις, για παράδειγμα, μερικών κόκκων άμμου. Θα μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι ότι κανείς δεν γνωρίζει τις δυνάμεις που είναι εκεί κλεισμένες και για αυτό που είναι ικανά τα hachin ή πύρινες ψυχές που είναι κλεισμένα σε κάθε άτομο.

Οι μεγάλοι μάγοι της Ανατολής ξέρουν να δουλεύουν με αυτά τα πύρινα μόρια των ατόμων και στο χάος. Αυτά τα άτομα, ωθούμενα από τα πύρινα μόρια, προφανώς αναπτύσσουν δυνάμεις τρομερές που ούτε αμυδρά δεν υποπτεύονται οι μοντέρνοι επιστήμονες.

Μην εκπλήσσεστε λοιπόν με αυτό που λέω, ότι οι πύρινες ακτινοβολίες ή αναζωογονητικές ακτινοβολίες των ατόμων της Αλκυόνας, θα μεταβάλλουν τα μόρια της φύσης.

Αυτή η ακτινοβολία, τυλίγοντας τη Γη, θα είναι τρομερή, τόσο τρομερή, που δεν θα νυχτώσει για 2000 χρόνια. Όλη η Γη θα μείνει τυλιγμένη σε τέτοια ακτινοβολία και δεν θα χρειάζεται το φως του ήλιου για να μπορείς να βλέπεις. Αυτή η ακτινοβολία θα φωτίσει μέχρι και τις πιο βαθιές σπηλιές και για 2000 χρόνια δεν θα υπάρχει νύχτα, παρά μια μεγάλη μέρα συνεχόμενη, χωρίς νύχτα. Έτσι είναι γραμμένο και οι καλύτεροι σοφοί συμφωνούν με αυτό.

Προφανώς οι άντρες της επιστήμης δεν θα δεχτούν αυτό που εμείς επιβεβαιώνουμε με έμφαση σήμερα. Με κανέναν τρόπο δεν θα το δεχτούν γιατί δεν συμβαδίζει με τα επιστημονικά τους ταλέντα, αλλά αυτό είναι μια πραγματικότητα. Οι οργανισμοί όλων των όντων θα είναι τροποποιημένοι, το ίδιο και των φυτών, των ζώων, κλπ κλπ.

Πολλά φυτά που σήμερα δεν υπάρχουν, πολλά είδη ζώων των οποίων το σπέρμα βρίσκεται υπό λανθάνουσα κατάσταση στο βάθος των ωκεανών, ή στους βράχους, ή στα πιο απομακρυσμένα βουνά, θα ζωντανέψουν από την ακτινοβολία και σαν αποτέλεσμα ή πόρισμα, θα έρθουν στην ύπαρξη.

Αυτό το γεγονός συμβαίνει κάθε 10000 χρόνια. Έχει συμβεί πριν και θα ξανασυμβεί γιατί υποτάσσεται στην ουράνια κίνηση και αναγκαστικά το δικό μας ηλιακό σύστημα πρέπει να περάσει από τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Μερικοί θα μπορούσαν να πουν ότι η Αλκυόνα είναι πολύ μακριά, ότι σχετίζεται με μια Πλειάδα και ότι δεν έχει σχέση με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Είναι πολύ ωραίο να μιλάμε έτσι, με άγνοια. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο ήλιος που μας φωτίζει είναι μέρος της Αλκυόνας και είναι ο έβδομος. Σχετίζεται με ένα σύστημα από ήλιους που γυρίζει γύρω από την Αλκυόνα.

Το γεγονός που πριν αναφέραμε θα εξελιχθεί ή θα διαρκέσει 2000 χρόνια.

Η ακτινοβολία των δαχτυλιδιών της Αλκυόνας θα εξασκήσει μια ειδική επιρροή πάνω στην περιστροφή του δικού μας πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως η ταχύτητα της περιστροφής πάνω στους άξονες θα γίνει πιο αργή και σαν συνέπεια ή πόρισμα, ο κόσμος μας θα συνεχίσει να γυρίζει γύρω από τον ήλιο αλλά με μια τροχιά πιο εκτεταμένη. Θα απομακρυνθεί λίγο πιο πολύ από το ηλιακό κέντρο.

Η καθετοποίηση των αξόνων του πλανήτη μας, σε σχέση με την εκλειπτική τροχιά, θα είναι ένα ειδικό γεγονός. Οι πόλοι θα ξεπαγώσουν, οφειλόμενο στην απόκλιση των αξόνων της Γης. Αυτό ήδη είναι επαληθευμένο. Σήμερα, ο μαγνητικός πόλος ήδη δεν συμπίπτει με τον γεωγραφικό πόλο. Με την τρομερή ακτινοβολία της Αλκυόνας, οι πόλοι θα επισπεύσουν την απόκλισή τους.

Είπε ο κόμης του Saint Germaine: «τα πρώτα που θα μεταβληθούν, θα είναι οι εποχές άνοιξη και καλοκαίρι». Γεγονός που μπορείτε να δείτε πραγματικά, αυτή η άνοιξη συνολικά κράτησε λιγότερο από την άνοιξη (του έτους 1977).

Στην καρδιά της άνοιξης έχουμε να υποφέρουμε κρύο. Επίσης το καλοκαίρι δεν είναι το ίδιο, φαίνεται ότι οι εποχές τείνουν να εξαφανιστούν.

Οι πόλοι ξεπαγώνουν και με την ακτινοβολία της Αλκυόνας θα επισπευσθεί αυτή η διαδικασία. Οι πάγοι θα εισβάλλουν σε όλο το Βορά, όλο το Νότο, μόνο η ζώνη του ισημερινού θα είναι υποφερτή.

Έρχεται μια νέα εποχή παγετώνων!

Η Γη έχει ήδη υποφέρει άλλους παγετώνες πριν και έρχεται ένας νέος. Το κρύο που είχε πριν λίγο καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες ποτέ πριν δεν το είχαμε δει.

Πότε θα είναι που η δική μας Γη, ή καλύτερα θα λέγαμε το δικό μας ηλιακό σύστημα θα εισχωρήσει στα τρομερά δαχτυλίδια της Αλκυόνας;

Πότε θα είναι που θα αρχίσουμε να διασχίζουμε αυτό το δαχτυλίδι που κάθε 10000 χρόνια πρέπει να το διασχίσουμε;

Κανείς επιστήμονας δεν θα μπορούσε να το πει, πραγματικά είναι απρόβλεπτο. Αλλά από το 1962 βρίσκεται στο σημείο να μπει σε αυτά. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, ήδη μπαίνουμε στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Βασίζομαι στα γεγονότα, οι τρεις αστροναύτες που το 1974 βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Γη ήταν αυτοί που πληροφόρησαν για έναν περίεργο τύπο ακτινοβολίας.

Θα έρθει μια τρομερή αλλαγή στη φύση, αυτό είναι προφανές. Αλλά η αποθέωση θα πραγματοποιηθεί με την άφιξη του Ερκόλουμπους. Το γεγονός του Ερκόλουμπους προπορεύεται με την είσοδο του πλανήτη μας Γη στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας. Θα είναι τότε που θα καταλάβουμε ότι η φυσική ύλη δεν είναι πάντα η ίδια.

Αν εσείς νομίζετε ότι η φυσική ύλη, αυτή που συνθέτει τον κόσμο μας, ήταν πάντα με τους ίδιους μαθηματικούς τύπους, είστε εντελώς λανθασμένοι. Ήταν διαφορετική στην πολική εποχή, στην υπερβόρεια, στην λεμουρία, στην ατλαντική και τώρα, διασχίζοντας τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας, οι μαθηματικοί της τύποι θα αλλάξουν εντελώς.

Αποτέλεσμα: τα στοιχεία που σήμερα μπορούν να εξυπηρετούν για την ιατρική, πχ. τότε δεν θα εξυπηρετούν. Οι φόρμουλες που χρησιμοποιούμε για να φροντίζουμε τα λαχανικά, θα καταστούν περιττές. Οι συνταγές για τα ζώα θα μείνουν «εκτός μόδας», όπως λέγεται. Οι γνώσεις της σύγχρονης φυσικής θα είναι ο περίγελος όλου του κόσμου. Όλο αυτό που διδάσκεται στην τωρινή χημεία, μέσα σε λίγα χρόνια, με την είσοδο στην ακτινοβολία της Αλκυόνας θα καταστεί άχρηστο, γιατί ήδη η χημεία θα αλλάξει τύπους.

Μια φορά ακόμα αποδεικνύουμε το νόμο του εκκρεμούς.

Αρχίζουμε τον μεγάλο κύκλο των μεταμορφώσεων, που ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου του 1962, μεταξύ 2 με 3 το απόγευμα, σε αντίθεση με αυτό που έλεγαν εκείνοι οι επίμονες. Εμείς βασιζόμαστε στα γεγονότα. Ποτέ δεν υπήρξε μια συγκέντρωση πιο μεγαλειώδης στον ουρανό, σαν αυτή της 4ης Φεβρουαρίου του 1962. Ούτε εκπλησσόμαστε λοιπόν, που από λεπτό σε λεπτό το ηλιακό μας σύστημα μπαίνει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Πρέπει να προετοιμαστούμε κιόλας. Πολλοί δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στην ακτινοβολία και θα πεθάνουν.

Η φυσική ύλη θα γίνει πιο ραδιενεργή, πιο φωσφορίζουσα και αυτό θα αποτελέσει κατά κάποιον τρόπο βοήθεια για τη δουλειά μας. Είναι ξεκάθαρο πως εμείς πρέπει να διορθώνουμε την συμπεριφορά μας καθημερινά. Πρέπει να γίνουμε πιο στοχαστικοί, πιο προσεκτικοί με τις κριτικές μας αντιλήψεις και ιδιαίτερα πιο προσεκτικοί με τα αρνητικά μας συναισθήματα.

Στο χώρο της ψυχολογίας συναντούμε πολύ σύγχυση στους ανθρώπους. Όλος ο κόσμος είναι δυστυχής από τα αρνητικά συναισθήματα και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βλαβερό από την βαθιά εσωτερική ανάπτυξη των αρνητικών συναισθημάτων.

Όταν εσείς είστε κυριευμένοι από ένα αρνητικό συναίσθημα να εκφράζεστε γι’ αυτό όσο το δυνατόν καλύτερα. Αν ένα αρνητικό συναίσθημα έχει έρθει, ένα αρνητικό συναίσθημα του φθόνου μας κατατρώγει μέχρι το μεδούλι των κοκάλων, εκφραζόμαστε για αυτό με τρόπο αρμονικό όχι για χάρη του φθόνου, αλλά για το καλό των ανθρώπων.

Αν ένα συναίσθημα του θυμού μας συγκλονίζει σε μια δεδομένη στιγμή, μιλάμε με μια θαυμάσια ηπιότητα και αντί να αισθανθούμε ενοχλημένοι από αυτό που μας έχει πληγώσει, μιλάμε καλά για αυτό που μας έχει προσβάλει. Έτσι δεν θα έχουμε πληγωθεί εσωτερικά.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να εκφράζεσαι καλά όταν έχεις ένα αρνητικό συναίσθημα, αλλά έτσι πρέπει να είναι. Αν έχουμε ένα συναίσθημα θυμού γιατί κάποιος μας έχει ενοχλήσει, μιλάμε με αγάπη και καλά γι’ αυτόν που μας ενόχλησε.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν πρέπει να μείνουμε στην επιφάνεια. Πρέπει να εξαλείψουμε αυτά τα ανεπιθύμητα ψυχικά στοιχεία που στιγμές στιγμές μας βγάζουν αρνητικό συναίσθημα, όπως του θυμού, του φθόνου, του μίσους, της λαγνείας, της υπερηφάνειας κλπ κλπ. Πρέπει να κάνουμε τουλάχιστον αυτό, ενώ εξαλείφουμε το σύνολο που μας έχει βγάλει τα συναισθήματα. Έτσι δεν θα είμαστε πληγωμένοι.

Αναμφισβήτητα, αυτός ο κόσμος των 48 νόμων είναι στο σημείο να μπει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας. Όλος ο κόσμος δονείται από αρνητικά συναισθήματα και τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο μεταδοτικό από αυτά.

Υπάρχουν βακτηρίδια, ιοί, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Τα βακτηρίδια προκαλούν πολλές αρρώστιες, αυτό είναι αποδεδειγμένο στους δοκιμαστικούς σωλήνες. Ως προς τους παθογενείς ιούς, είναι απέραντα μικροί και γι’ αυτό πολύ βλαβεροί.

Βλέπουμε για παράδειγμα τον ιό του καρκίνου, που αν και μερικοί σκέφτονται ότι δεν θα καταφέρουν να τον απομονώσουν, πρέπει να πληροφορήσουμε ότι στο Ισραήλ έχει ήδη απομονωθεί. Δεν ξέρουμε με πιο όνομα βαπτίστηκε.

Εμείς το βαπτίζουμε με το όνομα του καρκινώματος και έχουμε μιλήσει εκτεταμένα γι’ αυτό. Είναι τόσο μικρό που χρειάζεται ένα ισχυρό μικροσκόπιο για να μπορέσεις να το μελετήσεις.

Εν πας περιπτώσει, οι ιοί, επειδή είναι τόσο μικροί, καταλήγουν πολύ επικίνδυνοι, πολύ μεταδοτικοί. Χωρίς αμφιβολία οι αρνητικοί άνθρωποι ή τα αρνητικά συναισθήματα είναι πιο μεταδοτικά από τους ιούς και τα βακτηρίδια.

Αυτοί οι παραπονούμενοι άνθρωποι, γεμάτοι από φθόνο, που όλες τις ώρες είναι ενοχλημένοι, αυτοί οι άνθρωποι γεμάτοι από ασθένεια κάθε στιγμή, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν σύμπλεγμα καταδίωξης, μαγεμένοι, που όλος ο κόσμος τους μισεί, είναι αρνητικοί και μολύνουν τις ομάδες, τους άλλους. Στην δική μας δουλειά, διαχωρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους.

Αν δεν καταλαβαίνουν, αν αισθάνονται ενοχλημένοι και σκέφτονται ότι δεν τους αγαπούν, πλανώνται, τους αγαπούν και αποκτούν την εύνοια προσπαθώντας να γίνουν θετικοί, συμπαθητικοί, μαγνητικοί. Τους δίδεται η ευκαιρία με τις σπουδές μας, αλλά απομονώνονται κατά κάποιο τρόπο γιατί είναι επικίνδυνοι για τις ομάδες.

Ένα αρνητικό άτομο μπορεί να μολύνει άλλα αρνητικά άτομα και έτσι υπαγορεύει μια ομιλία μολυσματική σε χιλιάδες άτομα. Είναι πολύ επικίνδυνοι, χίλιες φορές πιο επικίνδυνοι από τους ιούς και τα βακτηρίδια.

Πρέπει να προσδιορίσουμε ποια είναι τα αρνητικά άτομα και ποια είναι τα αρνητικά συναισθήματα. Δεν αρκεί να πούμε ότι ο κύριος τάδε είναι αρνητικό άτομο, ή ο δείνα, όχι, πρέπει να προσδιορίσουμε ποίοι είναι οι αρνητικοί.

Αν ένα άτομο όλη την ημέρα φωνάζει, γκρινιάζει, κραυγάζει, θα είναι θετικό ή αρνητικό;

Αν ένα άτομο είναι εσωτεριστής και όλες τις ώρες αισθάνεται σαγηνεμένο, μαγεμένο και η ζωή του εξελίσσεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι θετικό ή αρνητικό;

Αν ένα άτομο είναι τρομερά λάγνο και η ζωή του διαδικάζεται λόγω της λαγνείας, εάν είναι γεμάτο από απαίσια συναισθήματα και βλέπει σε κάθε άτομο του αντίθετου φύλλου μια σεξουαλική ευκαιρία, τι θα λέγαμε για αυτό το άτομο; Αν ένα βλέμμα του άλλου μπορούσε να τον διεγείρει και αυτό είναι αρκετό για να είναι όλες τις ώρες με την λαγνεία του, τι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε; Προφανώς πρόκειται για ένα αρνητικό άτομο, αυτό το άτομο θα μολύνει άλλα άτομα, είναι ξεκάθαρο.

Αν ένα άτομο λειτουργεί κάθε στιγμή με αρνητικά συναισθήματα, μολύνει όλο τον κόσμο.

Ο οξύθυμος, που όλες τις ώρες βροντά και αστράφτει, μολύνει τους άλλους με το θυμό του. Ένα άτομο που όλες τις ώρες αισθάνεται κυνηγημένο, είναι αρνητικό.

Μου έρχεται στη μνήμη η περίπτωση ενός φίλου μου, που είχε τη συνήθεια να βάζει τα χέρια του κάτω από τη ζώνη του παντελονιού. Ένα υποκείμενο τον πλησίασε με πιστόλι στα χέρια και του είπε:

-Τι έχετε μαζί μου;

Ο φίλος μου απάντησε: Τίποτα!

- Και γιατί έχετε τα χέρια έτσι;

- Είναι μια συνήθεια που έχω, κύριε. Απάντησε ο φίλος μου.

- Α, καλά, είπε ο άλλος, συγχωρέστε με, είναι που είμαι θυμωμένος.

Υπάρχει εκεί ένα παράδειγμα κάποιου αρνητικού που μολύνει όλο τον κόσμο. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να διαχωρίζονται από τις ομάδες, δεν ξέρουν ή δεν καταλαβαίνουν ότι είναι αρνητικοί. Πιστεύουν πως κανείς δεν τους αγαπά, αλλά τους αγαπούν. Είναι άτομα μολυσματικά και παρεμποδίζουν την βαθιά εσωτερική ανάπτυξη του Είναι. Υπάρχει εκεί το σοβαρό σημείο.

Είναι αναγκαίο εμείς ποτέ να μην αφεθούμε σε αρνητικά συναισθήματα, από ψυχολογική άποψη.

Σας έρχεται η επιθυμία να μπορείτε να επισκεφτείτε ή να μπείτε στις σεφιροτικές περιοχές του διαστήματος. Ένα πράγμα είναι να συλλάβουμε (σαν έννοια) ένα σεφιρότ και άλλο πράγμα είναι να διεισδύσουμε στην περιοχή του. Προφανώς τα σεφιρότ είναι ατομικά και εμείς σαν γνωστικοί πρέπει να διεισδύσουμε στο δέντρο της ζωής.

Πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν ξεχωριστές σεφιροτικές περιοχές στο διάστημα, να διεισδύσουμε σ’ αυτές είναι θαυμάσιο. Πως θα μπορούσαμε να μπούμε στην καβαλιστική περιοχή του Hod αν δεν έχουμε ένα ψυχολογικό σώμα;

Υπάρχουν ψυχολογικά ξεδιπλώματα. Τα διάφορα ψυχολογικά πρόσθετα, σε μια δεδομένη στιγμή, μπορούν να σχηματιστούν για να εισχωρήσουν στο σεφιρότ Hod. Αλλά θα ήταν μια είσοδος πολύ υποκειμενική, δεν θα είχε την ίδια αντικειμενικότητα όπως όταν θα είχε δημιουργηθεί το δεύτερο σώμα.

Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σώμα για αυτά τα συναισθήματα. Σε τι τύπο συναισθημάτων αναφέρομαι; Στα ανώτερα συναισθήματα. Τα κατώτερα συναισθήματα είναι εμπόδια για την εμπειρία του πραγματικού και για την πνευματική άνοδο του Είναι.

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα δεύτερο σώμα για να μπούμε στην σεφιροτική περιοχή του Hod, είναι προφανές πως δεν πρέπει να ξοδεύουμε τις ενέργειές μας αδέξια, αφήνοντάς μας να γεμίσουμε από αρνητικά συναισθήματα, όπως της βίας, του μίσους, της ζήλιας, της υπερηφάνειας, ή παρόμοια.

Αν ξοδεύετε τις ενέργειές σας σε κατώτερα συναισθήματα, με τι ενέργεια θα δημιουργηθεί το ψυχολογικό σώμα; Με τι τρόπο αν τις ξοδεύετε;

Για να δημιουργηθεί το ψυχολογικό σώμα, είναι αναγκαίο να αποταμιεύουμε τις ενέργειες, για να εξερευνήσουμε μετά αυτές τις περιοχές του Hod (μας έχει λεχθεί ότι αυτές οι τεράστιες περιοχές κυβερνώνται από άφατα όντα, από ηλιακά όντα, πχ. Τους Beni-Elohim, τους γιους του Θεού που διαμένουν σε τέτοιες αχανής και ιερές περιοχές). Μόνο αυτός που αποταμιεύει την ενέργεια μπορεί να εισχωρήσει στα βάθη του Hod.

Στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, δεν θα ήταν δυνατόν να εισχωρήσουμε ή να έχουμε πρόσβαση χωρίς τον Καβαλιστικό Hod. Αυτό είναι προφανές.

Αρχίζουμε να αποταμιεύουμε ενέργεια. Όταν ένα αρνητικό συναίσθημα μας συγκλονίζει, αξίζει τον κόπο να γνωρίσουμε τι είδος ψυχολογικού πρόσθετου το έχει δημιουργήσει και μετά να το παρατηρήσουμε σε δράση, να το κατακτήσουμε με την τεχνική του διαλογισμού, για να διαλύσουμε αυτό το πρόσθετο. Αντιθέτως, πως θα το κάναμε;

Το πιο σοβαρό είναι πως τα αρνητικά συναισθήματα επιστρέφουν ψευδόμενα στον άνθρωπο. Το ψέμα δημιουργεί μια λανθασμένη σύνδεση, γιατί η ενέργεια του Αρχαίου των Ημερών, που ρέει αρμονικά και τέλεια δια μέσου των δέκα σεφιρότ της εβραϊκής καβάλας, μέχρι να φτάσει στον Μαλκούτ, τον βασιλιά, τον φυσικό άνθρωπο, ψυχοφυσικό, στον ψεύτη συνδέεται άσχημα. Αυτό δημιουργεί έναν εσκεμμένο διαμελισμό του νου του και σαν συνέπεια ξεπροβάλλει το ψέμα, δηλαδή, μια λανθασμένη σύνδεση.

Μπορείτε να είστε ψεύτες από ένα αρνητικό συναίσθημα, που σας κάνει συκοφάντες και ψεύτες, ή μπορείτε να είστε ψεύτες συνειδητά και με τη θέλησή σας. Σε κάθε περίπτωση είναι μια αρνητική σύνδεση του νου με τα ανώτερα κέντρα του Είναι. Δημιουργείται ένας διαμελισμός του νου με τα ανώτερα κέντρα του Είναι.

Πρέπει να λέτε την αλήθεια ό,τι κι αν γίνει και ας βγει ό,τι είναι να βγει. Να λέτε την αλήθεια και τίποτα περισσότερο από την αλήθεια, είναι η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων.

Τα αρνητικά συναισθήματα επιστρέφουν ψευδόμενα στους ανθρώπους. Το κάρμα των ψευτών είναι η τερατομορφία. Παιδιά που γεννιούνται με δυο κεφάλια, παραμορφωμένα, είχαν συνδεθεί άσχημα με τα ανώτερα κέντρα του Είναι. Συνέπεια: έρχονται στην ύπαρξη με παραμορφωμένο σώμα. Υπάρχει εκεί το ψέμα. Πρέπει να δώσουμε πολύ προσοχή σ’ αυτή την ερώτηση.

Όταν έχουμε σχηματίσει ένα δεύτερο ψυχολογικό σώμα, που μας επιτρέπει να μπούμε στις σεφιροτικές περιοχές του Hod, μπορούμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας αυτό που είναι το ψέμα, η απάτη.

Ο Μικαέλ λέγεται ότι είναι ο υπεύθυνος αυτού του σεφιρότ και είναι προφανές ότι αυτός ακτινοβολεί θαυμάσια σε αυτή την περιοχή.

Πως θα μπορούσαμε να εξερευνήσουμε αυτές τις περιοχές αν είμαστε ψεύτες, αν είμαστε θύματα των αρνητικών συναισθημάτων; Προφανώς είναι αδύνατον.

Πώς θα μπορούσαμε να εξερευνήσουμε τις περιοχές του Netzach, εάν δεν συνδεόμαστε σωστά με τα ανώτερα κέντρα του Είναι;

Για να εξερευνήσουμε την περιοχή του Netzach, χρειάζεται να έχουμε δημιουργήσει ένα ψυχολογικό νοητικό σώμα, αντιθέτως είναι αδύνατον.

Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ψυχολογικό σώμα αν αφήνεται στα αρνητικά συναισθήματα. Δεν θα είχε αρκετή ενέργεια για να μπορεί να δημιουργήσει έναν ατομικό νου, που θα επέτρεπε να εξερευνηθούν οι ψυχολογικές περιοχές του συμπαντικού νου.

Για να μπορέσουν να εξερευνηθούν οι περιοχές του Hod, ή του Netzach, χρειάζεται να μάθουμε να λέμε την αλήθεια και κανείς δεν μπορεί να πει την αλήθεια όταν κυριεύεται από αρνητικά συναισθήματα.

Χρειάζεται να υπακούμε στον Πατέρα και εκείνοι που κυριεύονται από αρνητικά συναισθήματα δεν υπακούν στον Πατέρα. Ο Πατέρας είναι η Αλήθεια και τίποτα παραπάνω από την Αλήθεια. Για να υπακούμε στον Πατέρα, οι συνδέσεις πρέπει να είναι τέλειες.

Πρέπει κανείς να μάθει να συνδέεται με τον Πατέρα με αρμονικό τρόπο, σωστά. Αυτός που έχει καταφέρει να σχηματίσει το σώμα της συνειδητής θέλησης, προφανώς έχει μάθει να υπακούει στον Πατέρα.

Όλοι στο βάθος έχουμε τον Αρχαίο των Ημερών, έτσι όπως το ανέφερε ο Ben Hod Chain, μεγάλος καβαλιστής, αλλά είναι λίγοι εκείνοι που ξέρουν να υπακούν στον Αρχαίο των Ημερών. Κάποιος δεν μπορεί να υπακούσει στον Αρχαίο των Ημερών αν δεν έχει τη θέληση του Πατέρα.

Δεν πράττει την θέληση του Πατέρα όποιος ψεύδεται. Δεν πράττει την θέληση του Πατέρα, όποιος κυριεύεται από αρνητικά συναισθήματα.

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδερφοί, είναι αναγκαίο να μάθουμε να εξερευνούμαστε, να αυτοπαρατηρούμαστε καλύτερα.

Πάμε λοιπόν να μπούμε τώρα σε μια θαυμαστή εποχή, η μεγάλη επιλογή έχει αρχίσει. Δεν θα χρησιμεύσει όλη η ανθρωπότητα που κατοικεί στην όψη της Γης σαν φυτώριο της μεγάλης μελλοντικής έκτης φυλής, που θα υπάρχει στον μελλοντικό κόσμο.

Άπαξ και η Γη μπει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας, θα αποδειχθεί όλο αυτό που εμείς, οι εργαζόμενοι στο Μεγάλο Έργο, έχουμε πει.

Το δέντρο της ζωής είναι η σπονδυλική στήλη. Το δέντρο της σοφίας είναι τα δέκα σεφιρότ, με των οποίων τα δημιουργικά είκοσι δύο μεγάλα αρκάνο, γράμματα, ήχους και νούμερα, ο Λόγος δημιούργησε το σύμπαν.

Από τον Ain Soph εκπηγάζει όλη η δημιουργία, αλλά η δημιουργία δεν είναι ίση, ούτε σε ουσία ούτε σε ικανότητα με τον Ain Soph. Η πρώτη απόρροια του Ain Soph είναι ο άφατος Αρχαίος των Ημερών που είναι το Είναι του Είναι μας, ο Πατέρας και η Μητέρα σε μας.

Σάββατο, Αυγούστου 26, 2006

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 15: Η ατοµικότητα




Το να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του Ένα σίγουρα είναι ένα πολύ κακόγουστο αστείο. Δυστυχώς τούτη η µάταιη αυταπάτη υπάρχει µέσα στον καθένα µας.

Δυστυχώς πάντοτε σκεφτόµαστε το καλύτερο για τον εαυτό µας, ποτέ δεν µας συµβαίνει να καταλάβουµε ότι δεν κατέχουµε κάποιαν αληθινή ατοµικότητα.

Το χειρότερο στην περίπτωση αυτή είναι ότι φτάνουµε στο σηµείο να δώσουµε στον εαυτό µας την πολυτέλεια να υποθέτει λανθασµένα ότι καθένας από εµάς έχει πλήρη συνείδηση και ιδιαίτερη θέληση.

Φτωχοί εµείς! Πόσο ανόητοι είµαστε! Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι η άγνοια είναι η χειρότερη δυστυχία.

Μέσα στον καθένα µας υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές ατοµικότητες, διαφορετικά υποκείµενα, Εγώ ή πλήθη που φιλονικούν µεταξύ τους, που δίνουν µάχες για την υπεροχή και που δεν έχουν τάξη ή συµφωνία µεταξύ τους.

Αν είµαστε συνειδητοί, αν ξυπνούσαµε απο τα τόσα όνειρα και φαντασίες, πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή...

Περισσότερο για συµπλήρωµα της τύχης µας οι αρνητικές συγκινήσεις, αυτο-θεωρήσεις και η αυτο-αγάπη, µας γοητεύουν, µας υπνωτίζουν, δεν µας αφήνουν ποτέ να θυµηθούµε τον εαυτό µας να τον δούµε όπως πραγµατικά είναι...

Νοµίζουµε ότι έχουµε µία και µόνη θέληση, όταν στην πραγµατικότητα έχουµε πολλές διαφορετικές θελήσεις, γιατί κάθε Εγώ έχει την δική του.

Η ιλαροτραγωδία όλης αυτής της εσωτερικής πολλαπλότητας καταλήγει να είναι φοβερή. Οι διάφορες εσωτερικές θελήσεις συγκρούονται µεταξύ τους, ζουν σε συνεχή πάλη, δρουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Αν είχαµε πραγµατική Ατοµικότητα, αν κατέχαµε µια Ενότητα αντί για Πολλαπλότητα, θα είχαµε επίσης µια συνέχεια σκοπών, ξύπνια συνείδηση, ιδιαίτερη ατοµική θέληση.

Το σωστό είναι να αλλάξουµε. Χωρίς αµφιβολία πρέπει να αρχίσουµε από το να είµαστε ειλικρινείς µε τον εαυτό µας.

Χρειάζεται να κάνουµε µια ψυχολογική καταγραφή του εαυτού µας για να γνωρίσουµε ότι µας περισσεύει και ότι µας λείπει.

Είναι δυνατό να πετύχουµε την Ατοµικότητα, όµως αν νοµίζουµε ότι την έχουµε αυτή η πιθανότητα θα εξαφανισθεί.

Είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα αγωνιστούµε για να αποκτήσουµε κάτι το οποίο νοµίζουµε ότι κατέχουµε. Η φαντασία µας κάνει να πιστεύουµε ότι είµαστε κάτοχοι της Ατοµικότητας, µέχρι που υπάρχουν σχολές που έτσι διδάσκουν.

Επείγει να πολεµήσουµε ενάντια στην φαντασία. Αυτή µας κάνει να φαινόµαστε το ένα ή το άλλο, όταν στην πραγµατικότητα είµαστε άθλιοι, αδιάντροποι και διεστραµµένοι.

Σκεφτόµαστε ότι είµαστε άνθρωποι, όταν στην πραγµατικότητα είµαστε µοναχά διανοητικά θηλαστικά χωρίς Ατοµικότητα.

Οι µυθοµανείς πιστεύουν τους εαυτούς τους θεούς, άγιους κ.λ.π., χωρίς να υποπτεύονται ότι δεν έχουν ατοµικό νου ούτε Συνειδητή θέληση.

Οι εγωλάτρες λατρεύουν τόσο το αγαπηµένο τους Εγώ, ώστε δεν θα δέχονταν ποτέ την ιδέα του πολυπρόσωπου του Εγώ µέσα τους...

Οι παρανοϊκοί, µε την κλασσική υπερηφάνεια που τους χαρακτηρίζει, ούτε που θα διάβαζαν αυτό το βιβλίο...

Είναι απαραίτητο να πολεµήσουµε µέχρι θανάτου ενάντια στην φαντασία που σχετίζεται µε τον εαυτό µας, αν θέλουµε να µην είµαστε θυµατα ψεύτικων συγκινήσεων και λανθασµένων εµπειριών. Αυτές όχι µόνο µας µπλέκουν σε γελοίες καταστάσεις, αλλά έχουν και την δυνατότητα να αναπτυχθούν µέσα µας.

Το διανοητικό ζώο είναι τόσο υπνωτισµένο από την φαντασία του που ονειρεύεται ότι είναι λιοντάρι ή αετός, όταν στ’ αλήθεια δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα τιποτένιο σκουλήκι της λάσπης της γης.

Ο µυθοµανής δεν θα δεχόταν ποτέ αυτούς τους «εκ των άνω» καθιερωµένους ισχυρισµούς (σίγουρα αυτός αισθάνεται τον εαυτό του Αρχιιεροφάντη και ας λένε οι άλλοι ότι λένε) χωρίς να υποψιάζεται ότι η φαντασία δεν είναι απολύτως τίποτα, «τίποτα παρά φαντασία».

Η φαντασία είναι µια δύναµη πραγµατική που ενεργεί παγκόσµια στην ανθρωπότητα και που κρατάει το διανοητικό ανθρωποειδές σε ονειρική κατάσταση, κάνοντάς το να πιστεύει ότι είναι ήδη άνθρωπος που έχει αληθινή Ατοµικότητα, θέληση, ξύπνια συνείδηση, ιδιαίτερο νου κ.λ.π.

Όταν σκεφτόµαστε ότι είµαστε Ένα, δεν µπορούµε να κινηθούµε από εκεί που βρισκόµαστε µέσα µας, παραµένουµε σταµατηµένοι και τελικά εκφυλισµένοι παρακµάζουµε.

Καθένας µας βρίσκεται σε καθορισµένη ψυχική φάση και δεν θα µπορέσουµε να ξεφύγουµε από αυτή, παρά µόνον αν ανακαλύψουµε άµεσα όλα αυτά τα πρόσωπα ή Εγώ που ζουν µέσα στο άτοµό µας.

Είναι ξεκάθαρο ότι µέσα από την αυτοπαρατήρηση θα µπορέσουµε να δούµε τα πλήθη που ζουν στον ψυχισµό µας και που χρειάζεται να περιορίσουµε για να επιτύχουµε τη ριζική αλλαγή.

Αυτή η σύλληψη, αυτή η αυτοπαρατήρηση αλλάζει ριζικά όλες τις λανθασµένες ιδέες που είχαµε για τον εαυτό µας και σαν αποτέλεσµα βλέπουµε το συγκεκριµένο γεγονός ότι δεν έχουµε πραγµατική Ατοµικότητα.

Όσο δεν αυτοπαρατηρούµαστε, θα ζούµε µέσα στην αυταπάτη ότι είµαστε Ένα, και σαν αποτέλεσµα η ζωή µας θα είναι λανθασµένη.

Δεν είναι δυνατόν να σχετιστούµε σωστά µε τους οµοίους µας, όσο
δεν πραγµατοποιείται κάποια εσωτερική αλλαγή στο βάθος του ψυχισµού µας.

Οποιαδήποτε εσωτερική αλλαγή απαιτεί πρώτα τον περιορισµό των Εγώ που φέρουµε µέσα µας.

Με κανένα τρόπο δεν θα µπορούσαµε να περιορίσουµε τα Εγώ αν δεν τα παρατηρήσουµε στο εσωτερικό µας.

Όλοι αυτοί που αισθάνονται σαν Ένα, που σκέφτονται το καλύτερο για τον εαυτό τους, που δεν θα δέχονταν ποτέ την διδασκαλία των πολλών, δεν επιθυµούν επίσης να παρατηρήσουν τα Εγώ και γι’ αυτό κάθε πιθανότητα αλλαγής γίνεται γι’ αυτούς ανύπαρκτη.

Δεν είναι δυνατόν να αλλάξει κανείς αν δεν περιορίσει τον εαυτό του. Ακόµη περισσότερο εκείνος που αισθάνεται κάτοχος της ατοµικότητας, αν δεχόταν ότι πρέπει να περιορίσει κάτι, θα αγνοούσε πραγµατικά τι είναι εκείνο που πρέπει να περιορίσει.

Όµως δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι αυτός που πιστεύει ότι είναι Ένα, εξαπατώντας τον εαυτό του, νοµίζει βέβαια ότι ξέρει αυτό που πρέπει να περιορίσει, όµως στ’ αλήθεια ούτε που ξέρει ότι δεν ξέρει. Είναι ένας αγνοών µορφωµένος.

Χρειάζεται να από-εγωποιηθούµε για να ατοµικοποιηθούµε, όµως αυτός που κατέχει την ατοµικότητα είναι αδύνατον να µπορέσει να από-εγωποιηθεί.

Η Ατοµικότητα είναι ιερή εκατό τοις εκατό. Σπάνιοι είναι αυτοί που την έχουν, όµως όλοι νοµίζουν ότι την έχουν.

Πως θα µπορούσαµε να περιορίσουµε τα Εγώ όταν νοµίζουµε ότι έχουµε ένα Μοναδικό Εγώ;

Σίγουρα αυτός που δεν αυτοπαρατηρήθηκε ποτέ στα σοβαρά νοµίζει ότι έχει ένα µοναδικό Εγώ.

Όµως οφείλουµε να είµαστε ξεκάθαροι στη διδασκαλία αυτή, γιατί υπάρχει ο ψυχολογικός κίνδυνος να µπερδευτούν η αυθεντική Ατοµικότητα µε την έννοια κάποιου είδους «Ανώτερου Εγώ» ή µε κάτι παρόµοιο.

Η Ιερή Ατοµικότητα βρίσκεται πιο πέρα από οποιαδήποτε µορφή του Εγώ, είναι ότι είναι, ότι πάντα ήταν και ότι πάντα θα είναι.

Η νόµιµη Ατοµικότητα είναι το Είναι και ο λόγος ύπαρξης του Είναι είναι το ίδιο το Είναι.

Να διευκρινίσετε µεταξύ του Είναι και του Εγώ. Αυτοί που συγχέουν το Είναι µε το Εγώ σίγουρα ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν στα σοβαρά.

Όσο θα συνεχίζει η Ουσία, η Συνείδηση να βρίσκεται µποτιλιαρισµένη µέσα σε όλο αυτό το σύνολο των Εγώ που φέρουµε µέσα µας, η ριζική αλλαγή θα είναι κάτι περισσότερο από αδύνατη.

 
Γνωστική Διδασκαλία
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Αστρική Προβολή
Γνώση
Διαλογισμός
Μυστικισμός
Θρησκείες
Τάντρα
Βιβλία
Επαναστατική Ψυχολογία
Λόγος Μάντραμ Θεουργία
Προφητεία
Samael Aun Weor
Μιλαρέπα
Χριστός
Ψυχολογία
Matrix
Βίβλος
Αστρικό Ταξίδι
Μυθολογία
Γνωστική Κίνηση
Εσωτερισμός
Ψυχή
Καμπαλα
Γνωστικισμός
Ζεν
Πνεύμα
Νους
Ευτυχία
Γνωστικοί
Hercolubus
Διαλέξεις
Αλχημεία
Θιβέτ
Ερκόλουμπους
Διάλεξη
Έρωτας
Φωνητική
Αστρικό Σώμα
Μαγεία
Σύντροφο
Σχέσεις
Σεξ
Γάμος
Αγάπη
Ανάμνηση Εαυτού
Ανάπτυξη
Αυτογνωσία