Επισκέπτες ενός Μποντισάτβα

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές της Οικουμενικής Γνωστικής Κίνησης, απεριόριστη ειρήνη.

Στο όνομα της αλήθειας, θέλω εμφατικά να σας πω πως δεν θέλω να δέχομαι επισκέπτες.

Δίχως ερώτημα, δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ένας ταχυδρόμος, ένας αγγελιοφόρος, ένας άνθρωπος που παραδίδει ένα μήνυμα...

Θα ήταν η μεγαλύτερη ανοησία για εσάς να έρθετε από την χώρα σας στην πρωτεύουσα του Μεξικού με μοναδικό σκοπό να επισκεφτείτε έναν κοινό ταχυδρόμο, έναν υπάλληλο που σας παρέδωσε ένα γράμμα στο παρελθόν... Γιατί να σπαταλήσετε χρήματα για αυτό; Γιατί να επισκεφτείτε έναν απλό αγγελιοφόρο, έναν φτωχό ταχυδρόμο; Είναι καλύτερα για εσάς να μελετήσετε το μήνυμα, τις γραπτές διδασκαλίες όπως παραδόθηκαν στα βιβλία...

99% των ανθρώπων που με επισκέφτηκαν στο παρελθόν τώρα είναι δηλωμένοι εχθροί της Γνωστικής διδασκαλίας, νιώθουν εξαπατημένοι... Αυτό που είναι χειρότερο, και αυτό είναι το πιο σοβαρό, είναι πως αυτοί που εξαπατήθηκαν, πηγαίνουν και εξαπατούν και άλλους... Ναι, αυτοί οι εξαπατημένοι είναι αυτοί που διαλύουν ομάδες, αποσυνθέτουν τα Λουμισιάλ, κτλ.

Εν τούτοις, γιατί οι επισκέπτες μου νιώθουν εξαπατημένοι; Ποιά είναι η αληθινή αιτία για αυτό; Ποιά είναι η βάση ή το θεμέλιο αυτού; Το να απαντήσω σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι επείγον, αμετάβλητο και απαραίτητο... Μπορούμε να βρούμε την συμπαγή, καθαρή και οριστική απάντηση μέσα στα πολλαπλά σχήματα του νου.

Είναι αναμφισβήτητο πως κάθε μαθητής έχει κάνει ένα μοντέλο, μια μορφή, του Δασκάλου στο διανοητικό του... Μια τέτοια εικόνα έχει λανθασμένες νοητικές πηγές, οι οποίες πιθανώς έχουν εξαχθεί από την ψευδό-αποκρυφιστική βιβλιογραφία... Προφανώς, εξαπάτηση ή απάτη εμφανίζεται όταν η μερικώς φανταστική μορφή δεν συμπίπτει με τον πραγματικό άντρα, με τον αγγελιοφόρο ή τον ταχυδρόμο. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο είναι που οι επισκέπτες μου νιώθουν εξαπατημένοι, και έτσι είναι πως οι εχθροί της Γνώσης πολλαπλασιάζονται...

Πολλαπλές είναι οι διανοητικές εικόνες που έχουν οι ποικίλοι επισκέπτες μου, διάφορες είναι οι μορφές του νου τους...

Κάποιοι, όταν σκέπτονται τον αγγελιοφόρο, τον φαντάζονται σαν έναν εξωτικό ερημίτη περασμένων καιρών, παρόμοιο με τον Παλέμον τον στυλίτη, τον διάδοχο του Αντωνίου του αρχαίου...

Άλλοι θεωρούν πως μπορεί να είναι ένας μετανοών γέρος άντρας ο οποίος φοράει ρούχα από προβιά κατσίκας πάνω στο μαστιγωμένο του κορμί...

Άλλοι τον προτιμάνε σαν έναν σεβαστό σοφό ο οποίος περιπλανιέται στους δρόμους του Μεξικού φορώντας ένα λαμπερό τουρμπάνι και έναν λευκό μανδύα...

Άλλοι με εικονίζουν ως έναν άγιο ο οποίος ζει ατέλειωτες ώρες ανάμεσα σε αναμμένα κεριά και αρωματισμένα λουλούδια μέσα σε έναν απερίγραπτο ναό...

Εν τούτοις, η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι πως ο αγγελιοφόρος της Νέας Εποχής είναι ένας μεσαίος, κοινός, και καθημερινός πολίτης, ένας κανένας του οποίου η αξία είναι η χαμηλότερη.

Δίχως ερώτημα, για αυτόν και για πολλούς άλλους λόγους, είναι μια κοινοτοπία πολύ άσχημης γεύσης να ταξιδεύετε από μακρινές χώρες ώστε να επισκεφτείτε κάποιον ο οποίος δεν αξίζει τον κόπο... Έτσι, πηγαίνετε και επισκεφτείτε βιβλιοθήκες, αρχαιολογικά μουσεία, τα ερείπια της Αιγύπτου, κτλ. αυτό πραγματικά είναι καλύτερο...

Φήμες

Πρακτικά, μπορέσαμε ξεκάθαρα να επιβεβαιώσουμε πως ο επισκέπτης δεν έρχεται ώστε να μάθει από τον αγγελιοφόρο, αλλά για να παρατηρήσει την ιδιωτική ζωή αυτού, έτσι βρίσκουν αυτό που μπορεί να δει ο καθένας στο σπίτι οποιουδήποτε γείτονα: τις μικροδουλειές του σπιτιού, το πιάτο στο τραπέζι, την πετσέτα για να στεγνώνουμε τα χέρια, κτλ. Όλα αυτά ενοχλούν τους επισκέπτες οι οποίοι έρχονται σε έρευνα θαυμάτων και σημείων... Καθώς όλοι αυτοί έχουν την συνείδηση τους κοιμισμένη, αντιλαμβάνονται μόνο την μονοτονία της καθημερινής μου ζωής, τα πράγματα του καθιστικού μου και της κουζίνας, το γεύμα στο βραδινό μου τραπέζι, κτλ. Έτσι, δεν είναι δυνατόν στους επισκέπτες μου να βρουν τελειότητες. Πιθανόν σκέπτονται πώς κοιμάμαι σε ένα κρεβάτι φτιαγμένο με τριαντάφυλλα;

Έτσι, το αποτέλεσμα είναι όλο αυτό το κουτσομπολιό. Ο επισκέπτης νιώθει απατημένος όταν δεν βρίσκει ταχυδακτυλουργούς ή κάτι παρόμοιο στο σπίτι μου, έτσι, αυτός ή αυτή κάνουν ένα κουτσομπολιό. Έτσι, είναι πως αυτοί που θα μπορούσαν να βαδίσουν τον Δρόμο της Κόψης του Ξυραφιού καταλήγουν απομακρυνόμενοι από τον αληθινό δρόμο...

Συκοφαντία

Δεν είμαι περισσότερο επειδή με επαινούν, ούτε είμαι λιγότερο επειδή με δυσφημούν: είμαι πάντα αυτό που είμαι. Επομένως, η συκοφαντία η οποία έχει ριχτεί εναντίον μου δεν με πληγώνει. Ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρουν όλες οι κριτικές τους, αλλά δυστυχώς, όταν οι αδύναμοι ακούν μια τέτοια δυσφήμιση, αποχωρούν από τον δρόμο που οδηγεί στην τελική απελευθέρωση.