Δευτέρα, Ιανουαρίου 17, 2011

1 - Εισαγωγή στην αυτογνωσία...



Η αυτογνωσία εμφανίστηκε όταν εμφανίστηκε και ο άνθρωπος και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της φύσης του. Δηλαδή κάθε άνθρωπος έχει μέσα του όλη την γνώση, τους τρόπους και τα μέσα για να αυτογνωριστεί. Πιστεύω πως το μόνο που χρειάζεται είναι να βρει την άκρη της κλωστής…

Ο άνθρωπος έχει δύο πλευρές όπως και κάθε τι στον κόσμο. Μια τρισδιάστατη, θνητή και φαινομενική που μπορούμε να την ονομάσουμε εξωτερικό άνθρωπο και μία ουσιαστική, αιώνια, πολυδιάστατη, τον ψυχολογικό άνθρωπο. Αυτές οι δύο φύσεις του ανθρώπου αλληλοδιαπερνώνται μεταξύ τους δίχως να συγχέονται, όπως ο καπνός με τον αέρα, όμως η μια επηρεάζει την άλλη.

Οι δύο αυτές πλευρές του ανθρώπου και του σύμπαντος κυβερνώνται από τελείως διαφορετικούς κοσμικούς νόμους και αρχές. Για παράδειγμα ο νόμος της εξέλιξης εφαρμόζεται στην εξωτερική πλευρά του ανθρώπου και έτσι έχουμε μια τεχνολογία και μια κοινωνική οργάνωση που αλλάζουν συνεχώς και τελειοποιούνται.

Στην πλευρά του ψυχολογικού ανθρώπου όμως, νομίζω πως ο νόμος της εξέλιξης δεν ισχύει. Ψυχολογικά ο άνθρωπος δεν εξελίσσεται έτσι όπως θα περίμενε κανείς. Στην βαθειά ψυχολογία, ένας τυχαίος αρχαίος Έλληνας, ένας σύγχρονος Γερμανός και ένας Μάγια φαίνεται να έχουν μια παρόμοια κατάσταση. Αυτό που έχω γνωρίσει, είναι πως για να αλλάξει ψυχολογικά ένας άνθρωπος χρειάζεται να δουλέψει συνειδητά με τον εαυτό του και αυτή η δουλειά δεν έχει σχέση ούτε με τον χρόνο ούτε με τον τόπο γιατί αφορά κάτι που είναι πέρα από τον χρόνο και τον τόπο.

Από την άλλη, άτομα που έχουν αυτογνωριστεί έχουν μια κοινή ψυχολογική ταυτότητα άσχετα αν ανήκουν σε αυτόν ή κάποιο προηγούμενο αιώνα ή σε τελείως διαφορετικές φυλές.

Έτσι λοιπόν, στην διάρκεια των αιώνων, η αυτογνωσία έχει δοθεί σαν διδασκαλία πάρα πολλές φορές. Αν και οι τρόποι δείχνουν συχνά τελείως διαφορετικοί στην πραγματικότητα είναι ακριβώς οι ίδιοι σε διαφορετικό περιτύλιγμα.

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως για να εκτελέσει οτιδήποτε ένας άνθρωπος, είτε στον εξωτερικό κόσμο είτε στον ίδιο του τον εαυτό, απαιτείται ένας σκοπός, ο οποίος θα αναβλύσει για την εκπλήρωση μιας ανάγκης.

Για αυτό τον λόγο, νομίζω πως είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε και να κάνουμε συγκεκριμένη την ανάγκη της αυτογνωσίας μιας και είναι κάτι που δεν υπάρχει σαν αντικείμενο εκπαίδευσης πουθενά στην σύγχρονη κοινωνία. Με τον όρο αυτογνωσία αναφέρομαι στο αποτέλεσμα μιας προσπάθειας μεθοδικής και συγκεκριμένης να δει κανείς άμεσα και να γνωρίσει τον περίπλοκο εσωτερικό του κόσμο. Όχι σαν θέμα μιας θεωρητικής άποψης αλλά σαν ένα βίωμα, μια εμπειρία τόσο ζωντανή όσο κάποιος που βάζει το δάχτυλο στη φωτιά και καίγεται ή στραβοκαταπίνει νερό και πνίγεται.

Μελετώντας φιλοσοφικά συστήματα μπορεί κάποιος να λάβει την ιδέα πως ο άνθρωπος είναι «ένα σύμπαν σε μικρογραφία». Η φράση του μαντείου των Δελφών «ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ» είναι αξιωματική. «Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους Θεούς». Στο Τάο Τε Κινγκ είναι γραμμένο: «Είναι σοφία να γνωρίζεις τους άλλους και φώτιση να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος.» Οι Ινδιάνοι έλεγαν ότι όταν οι Θεοί έψαχναν ένα τόπο να κρύψουν την ευτυχία από τον άνθρωπο διάλεξαν να την κρύψουν μέσα του. Εκεί, λέει ο μύθος, δεν θα σκεφτόταν ποτέ κανείς να ψάξει…..

Η αυτογνωσία – όπως ετυμολογικά είναι προφανές – είναι μια μορφή γνώσης πολύ ιδιαίτερης.





Η ΓΝΩΣΗ

Για μένα η Γνώση είναι η θεϊκή ικανότητα του ανθρώπου να μαθαίνει και να κατανοεί τον κόσμο. Η απίστευτη ανάπτυξη του πολιτισμού, στις ποιο διαφορετικές κατευθύνσεις, είναι αποτέλεσμα της ικανότητας μάθησης.

Ποιο άλλο πλάσμα της γης πάει εκδρομή για να γνωρίσει καινούργια μέρη; Ποιο ενδιαφέρεται να μάθει για τα αστέρια, τον βυθό του ωκεανού, τους αρχαίους πολιτισμούς, τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου κλπ, κλπ, κλπ. Γιατί αρέσει στον άνθρωπο να γίνεται καλλίτερος σε διάφορα σπορ, να κάνει τελειότερα αυτοκίνητα, να βρίσκει διαρκώς λύσεις απέναντι σε κάθε πρόκληση;

Ο ίδιος ο πολιτισμός είναι ένα σύνολο εξειδικευμένων γνώσεων. Γνώσεις τεχνολογικές…. κοινωνικές…. ιατρικές…. φιλοσοφικές κλπ. Μέσω της γνώσης ο άνθρωπος μάχεται τις προκλήσεις της ζωής τόσο σαν κοινωνία όσο και σαν άτομο.

Η εξουσία αυτή του ανθρώπου είναι προφανής και φαίνεται παντού καθώς οι δυνατότητες αλλάζουν και αυτά που σήμερα μπορούμε κάποτε θα έμοιαζαν με όνειρο, θαύμα ή μαγεία.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Υπάρχει μια κατηγορία θεμάτων στα οποία η τεχνολογία προσφέρει σε μας μια άνετη και αποτελεσματική λύση. Αυτοκίνητο, κλιματισμός, φάρμακα, κομπιούτερ είναι θαύματα στα οποία όλοι έχουμε πρόσβαση.

Όμως, πως θα εξηγούσε κανείς τους παράλογους πολέμους, τους εκατομμύρια υποσιτισμένους, την θυσία της ίδιας της φύσης στο βωμό του κέρδους; Είναι περισσότερο από προφανές και όλοι το δεχόμαστε ότι ο πολιτισμός, παρόλη την θεαματική ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας, αποτυγχάνει με χαρακτηριστικό τρόπο στο ποιο βασικό του σημείο: να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Στην πραγματικότητα, τις εφήμερες χαρές κάποιας περαστικής στιγμής, τις ακολουθούν πάντα απογοητεύσεις και πίκρες. Ακόμα, δεν υπάρχουν οριστικές απαντήσεις απέναντι σε ένα σύνολο ερωτημάτων που βασανίζουν κάθε πραγματικό αναζητητή, παρά μόνο θεωρίες που καταρρίπτουν η μια την άλλη.

Ποιοι είμαστε; Από πού ερχόμαστε; Προς τα πού πάμε; Για ποιο σκοπό ζούμε; Εξ αιτίας τίνος ζούμε; Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Υπάρχει Θεός; Πως δημιουργήθηκε το άπειρο σύμπαν; Υπάρχουν άλλες διαστάσεις; Υπάρχουν εξωγήινοι; Ποιός έφτιαξε τις πυραμίδες; κλπ, κλπ, κλπ.

Το βρίσκω ιδιαίτερα χρήσιμο, να καθορίσουμε την λεπτή γραμμή ανάμεσα στην γνώση και στην άγνοια.





ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως ζούμε συγχρόνως σε δύο κόσμους τον εξωτερικό και τον εσωτερικό, και τους ορίζω με τον παρακάτω τρόπο:

Εξωτερικός κόσμος ή κόσμος των φαινομένων: Είναι ο τρισδιάστατος κόσμος του Ευκλείδη. Τον αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις. Τον εξωτερικό κόσμο τον μαθαίνουμε με την λογική επεξεργασία των δεδομένων που προκύπτουν από την παρατήρηση, και το πείραμα. Τα βασικά όργανα που χρησιμοποιούμε είναι οι αισθήσεις και ο νους μας.

Εσωτερικός κόσμος: Είναι ένας ενεργειακός κόσμος ανωτέρων και κατωτέρων διαστάσεων. Εκεί θα συναντήσουμε τις αιτίες των φαινομένων του εξωτερικού κόσμου. Βλέπουμε τον ανεμιστήρα να γυρίζει αλλά τον ηλεκτρισμό που είναι η αιτία της κίνησης δεν τον βλέπουμε αν και παραδεχόμαστε ότι υπάρχει.

Άλλο παράδειγμα που μου αρέσει είναι το εξής: Κάποιος μας πλησιάζει με κάποιο σκοπό. Δεχόμαστε ότι έχει ένα σκοπό αλλά δεν τον βλέπουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί ο σκοπός βρίσκεται στον εσωτερικό κόσμο, είναι η κρυφή αιτία της δράσης του. Σίγουρα θα ξέρεις τον μύθο με την αλεπού και τον κόρακα… ο οποίος μας διδάσκει ότι πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε πίσω από τα φαινόμενα.

Το περίεργο με τον εσωτερικό κόσμο είναι ότι ενώ υποσυνείδητα παραδεχόμαστε την ύπαρξή του παραμένει κάτι άπιαστο, αόριστο και ομιχλώδες. Αυτό συμβαίνει επειδή πρακτικά δεν έχουμε αναπτύξει ένα όργανο ούτε μια διαλεκτική για να τον πλησιάσουμε, κανείς δεν μας το δίδαξε αυτό ποτέ! Ποικίλλα εσωτερικά συστήματα σχετιζόμενα με την ιδέα της ανάπτυξης του ανθρώπου διδάσκουν ότι υπάρχει μέσα μας αυτό το όργανο και το ονομάζουν συνείδηση. Έτσι επίσης βεβαιώνουν με έμφαση ότι έχουμε μια εσωτερική ψυχική αίσθηση σε λανθάνουσα κατάσταση, την αυτοπαρατήρηση. Κάποιες στιγμές στη ζωή μας αυτά τα εσώτερα όργανα ή ιδιότητες έχουν λειτουργήσει και συνήθως αυτές τις στιγμές δεν τις ξεχνάμε. Είναι στιγμές που νιώσαμε μια ξεχωριστή ευτυχία, μια ιδιαίτερη εμπειρία, μια απροσδιόριστη ολοκλήρωση….

Από τα ανωτέρω μπορούμε να πούμε ότι απέναντι σε αυτούς τούς τόσο διαφορετικούς κόσμους ή πεδία έρευνας, αντιστοιχούν δύο μορφές γνώσης που νομίζω πως μπορεί ο καθένας να αναπτύξει.

Εξωτερική γνώση: Είναι η γνώση της μορφής και της χρήσης των πραγμάτων και εδώ βρίσκονται τοποθετημένες όλες οι γνωστές επιστήμες.

Εσωτερική γνώση: Είναι κάτι τελείως διαφορετικό και σαν μια πρώτη προσέγγιση θα μπορούσαμε να την προσδιορίσουμε σαν τη γνώση του καλού και του κακού, της σωστής θέσης των πραγμάτων. Είναι η Γνώση της Αλήθειας και Αιτίας των φαινομένων. Αντικειμενικά, καλό ή σωστό είναι αυτό που βρίσκεται στην θέση του. Κακό ή λάθος είναι αυτό που βρίσκεται έξω από την θέση του.

Η πυρηνική ενέργεια - για παράδειγμα - είναι μια εξουσία αναμφισβήτητη και είναι προϊόν της εξωτερικής έρευνας και γνώσης του ανθρώπου. Η χρήση της για παραγωγή ρεύματος είναι καλή αλλά για βόμβες είναι κακή και καταστρεπτική. Η φωτιά είναι χρήσιμη στην θέση της, όταν όμως βγει από την θέση της είναι καταστροφική. Το να φας γιατί πεινάς, είναι μια ανάγκη. Το να ξεπεράσεις αυτήν την ανάγκη, είναι το λάθος, το ελάττωμα, με όλες του τις επιπτώσεις.

Ποιος όμως ή τι θα προσδιόριζε αντικειμενικά αυτό το όριο, αυτήν την γραμμή; Κάποιος έξω από εμάς, ή μέσα σε εμάς;

Παραπάνω ανέφερα πως υπάρχει ένα όργανο μέσα μας το οποίο βρίσκεται σε ατροφική κατάσταση. Είναι η συνείδηση του κάθε ανθρώπου και η αίσθησή της, η αυτοπαρατήρηση.

Αυτό που έχω πειραματιστεί είναι πως υπάρχουν τρόποι για να ξανά αναπτύξουμε και να ξυπνήσουμε αυτές τις ιδιότητες μέσα μας, ώστε να ξεφύγουμε από αυτήν την άγνοια, την άγνοια του εαυτού μας. Γράφω να ξανά αναπτύξουμε, γιατί αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι απλά πρέπει να ξανά θυμηθούμε. Αυτές οι λειτουργίες κάποτε κυριαρχούσαν στην ύπαρξη μας, όταν ήμασταν παιδιά αλλά καθώς κανείς δεν μας δίδαξε την ορθή τους χρήση… ατρόφησαν και έδωσαν την θέση τους στις λειτουργίες του ορθολογισμού.





Η ΑΓΝΟΙΑ

Συχνά ακούμε τους επιστήμονες να λένε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί σε ποσοστό 10%. Πράγματι, και εγώ έτσι νομίζω πως χρησιμοποιούμε μόνο ένα μέρος των δυνατοτήτων μας και που αντιστοιχεί στο τρισδιάστατο μέρος της φύσης. Ένα άλλο μέρος του εαυτού που θα μας πληροφορούσε για τον εσωτερικό κόσμο δεν λειτουργεί και έτσι υπάρχει ένα κενό. Ένα κενό εσωτερικής αντίληψης και γνώσης.

Για αυτόν τον λόγο νομίζω ότι ο άνθρωπος έχει αναπτύξει ανισόρροπα την εξωτερική γνώση σε βάρος της εσωτερικής. Έτσι ενώ υπάρχει πρόοδος των επιστημών, ο εσωτερικός κόσμος είναι ομιχλώδης, ακαταλαβίστικος και για πολλούς ανθρώπους ανύπαρκτος. Αποτέλεσμα αυτής της ανισορροπίας είναι μια ειδικής μορφής άγνοια και πολυάριθμα άλυτα προβλήματα που μαστίζουν την ανθρωπότητα.

Ο Λάο Τσε έλεγε: «Το να γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις είναι η ύψιστη σοφία. Το να πιστεύεις ότι γνωρίζεις είναι μια ασθένεια. Αν δεις αυτή την ασθένεια θα την ξεπεράσεις. Ποιος είναι ο σοφός; Αυτός που την είδε και την ξεπέρασε»…

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Είχα την τύχη να λάβω σαν μια πληροφόρηση την επαναστατική ιδέα ότι το πρόβλημά μας δεν είναι τα ίδια τα προβλήματα αλλά είναι θέμα αντίληψης. Δεν είναι έξω αλλά μέσα μας. Δεν είναι στα αντικείμενα της έρευνας αλλά σε αυτόν που ερευνά. Αν κάποιος φορά κόκκινα γυαλιά τότε θα προσέξει ότι δεν βλέπει όλα τα χρώματα. Τα χρώματα όμως υπάρχουν εκεί αλλά, για τον συγκεκριμένο λόγο, δεν τα βλέπει.

Πράγματι, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο δεν είναι κάτι σταθερό και κοινό. Η καλλιέργεια της γνώσης αλλάζει την κατανόηση του κόσμου που ζούμε. Ο πολιτικός μηχανικός που παρατηρεί μια οικοδομή αντιλαμβάνεται σε μια στιγμή λεπτομέρειες που δεν πιάνει το κοινό μάτι. Ένας εξασκημένος πολιτικός αναλυτής αντιλαμβάνεται τάσεις στην διάθεση των ανθρώπων αόρατες για τους περισσότερους. Ο πράκτορας που διαβλέπει τον κίνδυνο σε ένα κατά τα άλλα συνηθισμένο σκηνικό είναι ένα ακόμα παράδειγμα διαφοροποιημένης αντίληψης.



Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ

Γενικότερα θα μπορούσαμε να πούμε πως η αυτογνωσία στην οποία αναφέρομαι είναι μια αυθεντική ψυχολογία που μελετά το σύνολο των αρχών των λειτουργιών και των νόμων που διέπουν την ικανότητα μάθησης του ανθρώπινου όντος.

Το βασικότερο στοιχείο αυτής της επιστήμης είναι η μελέτη των οργάνων και των ψυχολογικών ικανοτήτων που σχετίζονται με την μάθηση. Έτσι αυτό που ερευνώ και για το οποίο θέλω να σου μιλήσω είναι λειτουργίες όπως η προσοχή, η συνείδηση, ο νους, οι αισθήσεις, η φαντασία, η ευφυΐα, η αναλυτικότητα, η συγκέντρωση, ο διαλογισμός κ.α.

Πολλοί γονείς θέλουν να μάθει το παιδί πολλά πράγματα όμως λίγοι ίσως έχουν σκεφτεί ότι η ικανότητα μάθησης δεν είναι κάτι σταθερό και δεδομένο και ότι μπορεί να αυξηθεί. Η συγκέντρωση π.χ. του μαθητή είναι ένα ξεκάθαρο μέτρο της ικανότητας μάθησής του και μαθητές που συγκεντρώνονται μαθαίνουν σε ελάχιστο χρόνο αυτά που ένας άλλος αποσυγκεντρωμένος μελετά για πολύ….

Από τότε που γεννηθήκαμε μαθαίνουμε συνέχεια. Αλλά τι θα γινόταν αν μελετούσαμε λεπτομερώς την ίδια την διαδικασία της μάθησης. Τι θα κερδίζαμε αν μαθαίναμε πώς μαθαίνουμε;

Η ικανότητα μάθησης μπορεί να αναπτύσσεται. Η γνώση μπορεί να καλλιεργηθεί και αυτό είναι ξεκάθαρο με τα πανεπιστήμια. Η διαδικασία της γνώσης έχει μια φυσιολογία, έναν μηχανισμό πολύ συγκεκριμένο και εδώ εξειδικεύεται η επιστήμη της ψυχολογίας. Μελετώντας κάποιος τον ίδιο τον εαυτό του, ανακαλύπτει με έκπληξη ότι η ικανότητα μάθησης, λειτουργία έμφυτη σε κάθε άνθρωπο, έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης.

Πολλές παραδόσεις σχετικές με την ανάπτυξη του ανθρώπου διδάσκουν ότι η ικανότητα μάθησης του ανθρώπου μπορεί να εκτοξευθεί σε απίστευτα επίπεδα και σε κατευθύνσεις που αυτήν την στιγμή δεν φανταζόμαστε. Μιλάμε για μια άλλη διάσταση της ανθρώπινης φύσης. Μιλάμε ακριβώς για το άγνωστο, το ασύλληπτο, το καινούργιο. Όταν η γνώση του ατόμου εισχωρεί θριαμβευτικά στον εσωτερικό κόσμο δεν υπάρχουν περιορισμοί κανενός είδους…

Ένας Αϊνστάιν είχε μια ιδιαίτερη ευφυΐα, μια ανώτερη ικανότητα μάθησης. Το ίδιο έχει συμβεί με κάθε άνθρωπο που αποκαλύπτει το, άγνωστο, που φέρνει στην ανθρωπότητα κάτι καινούργιο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ανάπτυξη της ικανότητας μάθησης υπερβαίνει τα σύνορα της εσωτερικής γνώσης και τότε ο άνθρωπος δεν περιορίζεται στην εκμάθηση του γνωστού αλλά εισέρχεται στα πεδία του άγνωστου. Εκεί λοιπόν νομίζω, στον άγνωστο εσωτερικό κόσμο, θα βρει κάποιος τις απαντήσεις στα αιώνια μυστήρια που απασχόλησαν και απασχολούν τον αναζητητή. Απαντήσεις τις οποίες η ανάπτυξη της επιστήμης δεν έχει καταφέρει να δώσει…

Η ιστορία της αυτογνωσίας είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Η εσωτερική γνώση, σαν κάτι πιο πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, συντρόφευε τον άνθρωπο από τα πρώτα του βήματα. Είναι η γνώση των αρχαίων μυητικών κολεγίων, η γνώση των μεγάλων διαφωτιστών. Την βρίσκει κανείς κρυμμένη καλά στις σελίδες των θρησκευτικών βιβλίων, στους διάλογους του Πλάτωνα, στις διάφορες μυθολογίες, στα μνημεία των πολιτισμών, τον Παρθενώνα, τις πυραμίδες της Αιγύπτου και της Αμερικής, τους ιερούς χορούς ακόμα και στα παραμύθια!!! Σε κάθε τόπο, σε κάθε εποχή, παντού και πάντα, συναντά κανείς την ιδία ουσία σε διαφορετικές μορφές, την ίδια αιτία σε διαφορετική εκδήλωση.

 
Γνωστική Διδασκαλία
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Αστρική Προβολή
Γνώση
Διαλογισμός
Μυστικισμός
Θρησκείες
Τάντρα
Βιβλία
Επαναστατική Ψυχολογία
Λόγος Μάντραμ Θεουργία
Προφητεία
Samael Aun Weor
Μιλαρέπα
Χριστός
Ψυχολογία
Matrix
Βίβλος
Αστρικό Ταξίδι
Μυθολογία
Γνωστική Κίνηση
Εσωτερισμός
Ψυχή
Καμπαλα
Γνωστικισμός
Ζεν
Πνεύμα
Νους
Ευτυχία
Γνωστικοί
Hercolubus
Διαλέξεις
Αλχημεία
Θιβέτ
Ερκόλουμπους
Διάλεξη
Έρωτας
Φωνητική
Αστρικό Σώμα
Μαγεία
Σύντροφο
Σχέσεις
Σεξ
Γάμος
Αγάπη
Ανάμνηση Εαυτού
Ανάπτυξη
Αυτογνωσία