Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 11: Το αγαπηµένο εγώ
Εφόσον ανώτατο και κατώτατο είναι δύο µέρη του ίδιου πράγµατος, µπορούµε να καταλήξουµε στο ακόλουθο πόρισµα: «Ανώτερο Εγώ-Κατώτερο Εγώ» είναι δύο όψεις του ίδιου ΕΓΩ σκοτεινού και πολυπρόσωπου.
Το ονοµαζόµενο «Θείο Εγώ» ή «Υπέρτατο Εγώ», “Άλτερ Έγκο” ή κάτι τέτοιο είναι βέβαια ένα τέχνασµα του «Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ» µια µορφή ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ.
Όταν το Εγώ θέλει να συνεχίσει εδώ ή πιο πέρα (µετά τον θάνατο), αυτό-εξαπατάται µε τη λανθασµένη έννοια ενός Αθάνατου Θείου Εγώ...
Κανείς από εµάς δεν έχει ένα ειλικρινές ΕΓΩ, διαρκές, αναλλοίωτο, αιώνιο κ.τ.λ.
Κανείς από εµάς δεν έχει στ’ αλήθεια µια πραγµατική και αυθεντική Ενότητα του Είναι. ∆υστυχώς ούτε κάποιο µόνιµο ατοµικισµό κατέχουµε.
Το «Εγώ» αν και συνεχίζει πέρα από τον τάφο έχει εντούτοις αρχή και τέλος.
Το Εγώ ποτέ δεν είναι κάτι ατοµικό, ενιαίο, ένα σύνολο. Σαφώς το Εγώ είναι τα “ΕΓΩ”.
Στο ανατολικό Θιβέτ τα Εγώ καλούνται “Ψυχικές Προσθήκες” ή απλώς “Αξίες” είτε είναι θετικά είτε αρνητικά.
Αν σκεφτούµε κάθε Εγώ σαν διαφορετικό πρόσωπο, µπορούµε να διαβεβαιώσουµε µε έµφαση τα ακόλουθα: “Μέσα στον καθένα που ζει στον κόσµο υπάρχουν πολλά πρόσωπα”.
Αναµφισβήτητα µέσα στον καθένα µας ζουν πολλά πρόσωπα, άλλα καλύτερα, άλλα χειρότερα...
Καθένα από αυτά τα Εγώ, καθένα από τα πρόσωπα αυτά, αγωνίζεται για την υπεροχή (θέλει να είναι το αποκλειστικό), ελέγχει τον διανοητικό εγκέφαλο ή το συγκινησιακό και κινητικό κέντρο όποτε µπορεί, µετά ένα άλλο Εγώ το αντικαθιστά...
Η ∆ιδασκαλία των πολλών Εγώ διδάχτηκε στο ανατολικό Θιβέτ από τους πραγµατικά ∆ιορατικούς, από τους αληθινά Φωτισµένους...
Καθένα από τα ψυχολογικά µας ελαττώµατα είναι προσωποποιηµένο σε τούτο ή εκείνο το Εγώ. Εφ’ όσον έχουµε χιλιάδες µέχρι και εκατοµµύρια ελαττώµατα, κυριολεκτικά στο εσωτερικό µας ζουν πλήθη ολόκληρα.
Σε ψυχολογικά ζητήµατα µπορέσαµε να αποσαφηνίσουµε τελείως ότι οι παρανοϊκοί, οι εγωλάτρες και οι µυθοµανείς για τίποτα στη ζωή δεν θα εγκατέλειπαν την λατρεία του αγαπηµένου Εγώ.
Αναµφισβήτητα τέτοιοι άνθρωποι µισούν θανάσιµα την ∆ιδασκαλία των πολλών “Εγώ”.
Όταν ένας πραγµατικά θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του, οφείλει να αυτοπαρατηρείται και να προσπαθεί να γνωρίσει τα διαφορετικά “Εγώ” που στριµώχνονται µέσα στην προσωπικότητα.
Αν κανείς από τους αναγνώστες µας δεν καταλαβαίνει ακόµα την ∆ιδασκαλία µας των πολλών “Εγώ”, τούτο οφείλεται αποκλειστικά στην έλλειψη πρακτικής πάνω στην Αυτοπαρατήρηση.
Όσο κανείς εφαρµόζει την Εσωτερική Αυτοπαρατήρηση, θ’ ανακαλύπτει από µόνος του πλήθη πολλά, πολλά Εγώ” που ζουν µέσα στην ίδια µας την προσωπικότητα.
Αυτοί που αρνούνται την ∆ιδασκαλία των πολλών Εγώ, αυτοί που λατρεύουν ένα Θείο Εγώ, σίγουρα ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν στα σοβαρά. Χρησιµοποιώντας τα λόγια του Σωκράτη, θα λέγαµε ότι αυτοί οι άνθρωποι όχι µόνο αγνοούν αλλά επιπλέον αγνοούν ότι αγνοούν.
Σίγουρα ποτέ δεν θα µπορούσαµε να γνωρίσουµε τον εαυτό µας χωρίς σοβαρή και βαθειά αυτοπαρατήρηση.
Όσο ο καθένας συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του σαν Ολότητα, είναι φανερό ότι οποιαδήποτε εσωτερική αλλαγή θα είναι κάτι παραπάνω από αδύνατη.
