Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 2: Η θαυµαστή σκάλα
Πρέπει να ποθήσουµε µια πραγµατική αλλαγή, να βγούµε από την βαρετή αυτή ρουτίνα, από αυτή την καθαρά μηχανική ζωή, την τόσο κουραστική...
Αυτό που πρέπει σαφώς να καταλάβουµε στην αρχή, είναι ότι καθένας µας, αστός ή προλετάριος, πλούσιος ή φτωχός βρίσκεται στην πραγµατικότητα σε αυτό ή εκείνο το Υπαρξιακό Επίπεδο.
Το Υπαρξιακό Επίπεδο του μεθύστακα είναι διαφορετικό από εκείνο του εγκρατή και της πόρνης αλλιώτικο από εκείνο της παρθένας κοπέλας. Αυτό είναι κάτι οριστικό και ακλόνητο...
Φτάνοντας σ’ αυτό το µέρος του κεφαλαίου µας δε χάνουµε τίποτα να φανταστούµε µια σκάλα να απλώνεται από κάτω µέχρι πάνω, κάθετα και µε πλήθος σκαλοπάτια...
Χωρίς άλλο σε κάποιο από αυτά βρισκόµαστε και εµείς. Στα χαµηλότερα θα υπάρχουν άνθρωποι χειρότεροι από εµάς. Στα πιο ψηλά θα βρίσκονται άτοµα καλύτερά µας...
Σ’ αυτή την ασυνήθιστη Κάθετη, σ’ αυτή τη Θαυµαστή Σκάλα, είναι φανερό ότι µπορούµε να βρούµε όλα τα Επίπεδα της Ύπαρξης... κάθε άτοµο είναι διαφορετικό και αυτό δεν µπορεί κανείς να το αρνηθεί...
Αναµφίβολα δεν µιλάµε τώρα για ωραία ή άσκηµα πρόσωπα, ούτε για θέµα ηλικίας. Υπάρχουν άνθρωποι νέοι και ηλικιωµένοι, γέροντες που πρόκειται να πεθάνουν και βρέφη που µόλις γεννήθηκαν...
Το θέµα του χρόνου και της ηλικίας, της γέννησης, της ανάπτυξης, της εξέλιξης, του γάµου, της αναπαραγωγής, των γηρατειών και του θανάτου, είναι αποκλειστικά θέµα της Οριζόντιας ζωής...
Στη «Θαυµαστή Σκάλα», στην Κάθετη, δεν χωράει η ιδέα του χρόνου.
Στα σκαλοπάτια µιας τέτοιας σκάλας µόνον Υπαρξιακά Επίπεδα µπορούµε να συναντήσουµε...
Η µηχανική πίστη του κόσµου δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Πίστευαν ότι µε τον καιρό τα πράγµατα θα ήταν καλύτερα. Έτσι σκέφτονταν οι προπάπποι και οι παππούδες µας. Τα γεγονότα ήρθαν να αποδείξουν ακριβώς το αντίθετο...
Αυτό που µετράει είναι το Υπαρξιακό Επίπεδο και αυτό είναι Κάθετο. Βρισκόµαστε σε ένα σκαλοπάτι, αλλά µπορούµε να ανέβουµε σ’ άλλο σκαλοπάτι...
Η «Θαυµαστή Σκάλα» για την οποία µιλάµε, και που αναφέρεται σε διαφορετικά Υπαρξιακά επίπεδα, δεν έχει βέβαια καµιά σχέση µε τον γραµµικό χρόνο...
Κάποιο ανώτερο Υπαρξιακό Επίπεδο βρίσκεται από πάνω µας την κάθε στιγµή...
Δεν είναι σε κάποιο οριζόντιο µακρινό µέλλον, αλλά εδώ και τώρα, µέσα σε εµάς τους ίδιους, στην Κάθετη...
Φαίνεται, και οποιοσδήποτε µπορεί να το καταλάβει, ότι οι δύο γραµµές (Οριζόντια και Κάθετη) συναντιούνται σε κάθε στιγµή στο Ψυχικό εσωτερικό µας και σχηµατίζουν Σταυρό...
Η προσωπικότητα αναπτύσσεται και εξελίσσεται στην Οριζόντια γραµµή της Ζωής. Γεννιέται και πεθαίνει µέσα στον γραµµικό χρόνο της. Είναι φθαρτή. Δεν υπάρχει κανένα αύριο για την προσωπικότητα του νεκρού. Δεν είναι Ύπαρξη...
Τα Υπαρξιακά Επίπεδα, το ίδιο το ΕΙΝΑΙ, δεν είναι του χρόνου, δεν έχει να κάνει τίποτα µε την Οριζόντια Γραµµή. Βρίσκεται µέσα σε εµάς τους ίδιους. Τώρα. Στην Κάθετη...θα ήταν σαφώς παράλογο να αναζητήσουµε την Ύπαρξή µας έξω από τον εαυτό µας...
Μένει σαν συµπέρασµα το εξής: τίτλοι, βαθµοί, προαγωγές κ.τ.λ. στον φυσικό, εξωτερικό κόσµο, µε κανέναν τρόπο δεν θα θεµελίωναν µια πραγµατική εξύψωση, επανεκτίµηση του ΕΙΝΑΙ, ένα βήµα για ένα ανώτερο σκαλοπάτι στα Υπαρξιακά Επίπεδα.
