Κυριακή, Αυγούστου 27, 2006

Διαλέξεις των Δασκάλων

- Τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας

- Hercolubus

- Το Δεύτερο Κόσμημα του Κίτρινου Δράκου

- Τύποι πνευματικών σχολών

- Εγώ Είμαι ο Σαμαέλ

- Επισκέπτες ενός Μποντισάτβα

- Ερωτήσεις και απαντήσεις που ενδιαφέρουν τη γυναίκα

- Ερωτήσεις και απαντήσεις για το ζευγάρι

- Η Φύση

Διάλεξη - Hercolubus




Θέλω να αναφερθώ με εμφατικό τρόπο στο έτος 1962. ημερομηνία 4 Φεβρουαρίου. Ώρα μεταξύ 2 με 3 το απόγευμα.

Συνέβηκε ένα ασυνήθιστο γεγονός, υπήρχε τότε ένα ουράνιο κυκλοφοριακό μποτιλιάρισμα στον θαυμαστό αστερισμό του Υδροχόου. Αυτό που επιβεβαιώνουμε εδώ, δεν είναι κάτι a priori, χωρίς καμιά αμφιβολία αυτό που λέω ήταν ορατό από όλους τους αστρονόμους του κόσμου. Από όλα τα παρατηρητήρια της γης μπορούσε να επαληθευτεί μια ολική έκλειψη του ήλιου και της σελήνης. Κανείς που να έχει γνώση αστρονομίας δεν θα μπορούσε να το αρνηθεί.

Ήταν ακριβώς αυτή την μέρα και αυτή την ώρα που άρχισε η Εποχή του Υδροχόου και όλοι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος λέγθηκε ότι συναντήθηκαν στον αστερισμό του Υδροχόου για την μεγάλη κοσμική σύνοδο.

Υπήρχαν πολλές θέσεις πάνω στην ημερομηνία που θα άρχιζε η Εποχή του Υδροχόου, κάποιοι υπέθεταν ότι θα ήταν μερικά χρόνια πριν, άλλοι υπέθεταν ότι ήταν μερικά χρόνια μετά, αλλά τα γεγονότα είναι γεγονότα και μπροστά στα γεγονότα πρέπει να υποτασσόμαστε.

Το κοσμικό φαινόμενο ήταν ορατό από όλους, επαναλαμβάνω, από όλους τους αστρονόμους του κόσμου, και ξεκινώντας από αυτή την ημερομηνία η δόνηση του Υδροχόου εντεινόταν τρομακτικά.

Όταν εμείς παρατηρούμε ξεκάθαρα το ζώδιο του Υδροχόου, μπορούμε να αποδεικνύουμε πράγματα θαυμάσια:

Ο Υδροχόος είναι κατοικία του Ουρανού και του Κρόνου.

Ο Ουρανός είναι ένας πλανήτης επαναστατικός και ελέγχει τους σεξουαλικούς αδένες, είναι τρομερός, καταστροφικός.

Ο Κρόνος προφανώς μας θυμίζει το χάος, της επιστροφή στο αρχικό σημείο της αναχώρησης.

Απέναντι από τον αστερισμό του Υδροχόου συναντάμε τον Λέοντα.

Ο Λέοντας είναι ένα ζώδιο της φωτιάς, επαναστατικό, τρομερό.

Ο Υδροχόος, κυριευόμενος από το χάος, είναι ο θάνατος. Ο Ουρανός είναι η επανάσταση. Ο Λέοντας είναι η συμπαντική φωτιά, καυστικός. Προφανώς το Λιοντάρι του Νόμου βγαίνει να συναντήσει την ανθρωπότητα, που ήδη είναι ώριμη για την τελική τιμωρία.

Εάν εμείς διαλογιζόμαστε σε αυτές τις απόψεις, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι οι ώρες του τέλους έχουν φτάσει και βρισκόμαστε σε αυτές. Αναμφισβήτητα, βρισκόμαστε σε μια στιγμή κρίσιμη, τρομερή, δύσκολη.

Αμέτρητες αρρώστιες εμφανίζονται εδώ κι εκεί και παραπέρα. Η Γη τρέμει και τραντάζεται σε όλες τις εκτάσεις του κόσμου. Οι θάλασσες, σε άλλους καιρούς καθαρές, βρίσκονται μολυσμένες. Τα θαλάσσια είδη πεθαίνουν. Οι ωκεανοί έχουν μετατραπεί σε αληθινούς σκουπιδοτενεκέδες.

Τα ατομικά απόβλητα, ασφαλώς, δεν βρίσκονται σίγουρα εκεί όπου μπορούν να είναι αβλαβή. Είναι ξεκάθαρο πως αργά ή γρήγορα κάποια αποθήκη ατομική θα σπάσει και θα έρθει μια τρομερή καταστροφή.

Η γη, τόσο απαραίτητη για τις καλλιέργειες, θα γίνει άγονη. Εκατομμύρια όντα που την κατοικούν, σε ένα κοντινό μέλλον, θα εμπειριώσουν μια μεγάλη ερήμωση και πολλοί θα είναι οι άνθρωποι που θα αφανιστούν λόγω έλλειψης τροφής. Πόλεμος και φήμες πολέμου σε όλα τα μέρη. Αρρώστιες που δεν υπήρχαν ποτέ πριν κλπ κλπ κλπ.

Η ατμόσφαιρα θα μολυνθεί. Όταν κάποιος πάει ταξίδι στην εξοχή και βλέπει το γαλάζιο του ουρανού, αυτό δεν θα λάμπει, θα λείπει αυτό το τέλειο καθάριο χρώμα των παλιών καιρών, τώρα λάμπει με ένα χρώμα ελαφρώς μολυβένιο, πρασινωπό, αυτό που δείχνει πως η ατμόσφαιρα είναι διαταραγμένη.

Δεν είναι ανάγκη να είσαι πολύ σοφός για να καταλάβεις ότι το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας είναι το φίλτρο που διαχωρίζει τις ηλιακές ακτίνες σε φως, χρώμα, ζέστη και ήχο. Δυστυχώς αυτό το φίλτρο έχει χαλάσει, λόγω των ατομικών εκρήξεων. Μετά από λίγο αυτό το φίλτρο δεν θα μπορεί να διαχωρίζει τις ηλιακές δονήσεις σε φως, ζέστη, χρώμα και ήχο. Τότε ο ήλιος θα φαίνεται μαύρος και το φεγγάρι κόκκινο σαν αίμα.

Από την άλλη μεριά, ο εκφυλισμός έχει φτάσει στο μάξιμουμ, δεν υπάρχουν γονείς για τα παιδιά, ούτε παιδιά για τους γονείς. Τρομακτικό είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε γονείς και παιδιά σε όλες τις γωνιές της Γης.

Έχει χαθεί η οργανική ντροπή. Η νοημοσύνη έχει εκφυλιστεί κλπ κλπ. Παντού μόνο υπάρχει κλάμα και τρίξιμο των δοντιών, όπως λένε οι Ιερές Γραφές. Δεν θέλω να γίνομαι μακάβριος, ούτε έχω την επιθυμία να τρομάξω κανέναν, μόνο θέλω να συλλογιζόμαστε αληθινά και πολύ συνετά.

Τι έγιναν οι καλές συνήθειες;

Σε τι κατέληξε η οργανική ντροπή;

Γιατί η νοημοσύνη άρχισε να υπηρετεί το κακό;

Βλέπουμε γύρω μας όλο αυτό που συμβαίνει.

Αναμφίβολα, η ανθρωπότητα κυβερνάται από τους διανοούμενους, σε όλες τις περιοχές της Γης. Τι υπηρετούν; Σε τι στάδιο βρίσκεται η ανθρωπότητα;

Υπάρχει χάος, υπάρχει αναρχία, και αυτό εσείς δεν μπορείτε να το αρνηθείτε.

Έτσι λοιπόν συλλογιζόμαστε. Είμαστε πιθανόν ευτυχισμένοι; Ποιος θα μπορούσε να μιλήσει για ευτυχία στις μέρες μας;

Τότε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας, αντιμετωπίζοντας το πεπρωμένο μας, αντιμέτωποι με το δίλημμα του να είσαι ή να μην είσαι, της φιλοσοφίας. Έχει φτάσει η ώρα λοιπόν, να συλλογιστούμε βαθιά: Ποιοι είμαστε; Από πού ερχόμαστε; Που πάμε; Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης; Γιατί ζούμε; Και για ποιο πράγμα;

Να ζούμε έτσι, τρώγοντας, πίνοντας, αναπαράγοντας, καταντάει στο βάθος αρκετά βαρετό, μέχρι ανόητο θα λέγαμε. Προφανώς βρισκόμαστε στους καιρούς του τέλους.

Όταν βλέπουμε τη Γη με τις 4 εποχές της, καταλαβαίνουμε πως ο πλανήτης μας Γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο σε 365 μέρες, με μερικά λεπτά και κλάσματα του δευτερολέπτου. Αυτό ονομάζεται γήινο έτος και έχει 4 εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα.

Δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε ότι υπάρχει επίσης το αστρικό έτος, το κοσμικό έτος. Το δικό μας ηλιακό σύστημα του Ορς, στο οποίο κινούμαστε και έχουμε το είναι μας, ταξιδεύει γύρω από την ζωδιακή ζώνη σε 25.968 χρόνια. Αυτό το ταξίδι του ηλιακού μας συστήματος γύρω από την ζωδιακή ζώνη είναι αυτό που σχηματίζει το αστρικό έτος.

Το αστρικό έτος, έτσι όπως το γήινο έτος, έχει τέσσερις εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα. Η άνοιξη του αστρικού έτους είναι η εποχή του χρυσού, όπου η ζωή είναι μια πραγματική Εδέμ. Η ανθρωπότητα βγαίνει τέλεια μέσα από τα χέρια του Δημιουργού της, κυβερνούν οι ηλιακές ιεραρχίες και παντού κινείται και πάλλεται η ευτυχία.

Το καλοκαίρι, ή ασημένια εποχή του αστρικού έτους, χλομιάζει λίγο αυτό το πρωτογενές μεγαλείο. Συνεχίζουν οι ηλιακές ιεραρχίες να κυβερνούν έναν κόσμο χωρίς σύνορα, έναν κόσμο όπου υπάρχει μόνο ειρήνη και αγάπη.

Το φθινόπωρο, στην εποχή του χαλκού του αστρικού έτους, η ανθρωπότητα αρχίζει με τα σύνορα και τους πολέμους της, με τα μίση και τα εγκλήματά της. Και στον χειμώνα, την εποχή του σιδήρου, όλα τελειώνουν με έναν τρομακτικό κατακλυσμό.

Εμείς βρισκόμαστε ακριβώς στον χειμώνα, στην εποχή της Kaliyuga, στην σιδερένια εποχή. Κάθε φορά που μια φυλή φτάνει στη σιδερένια εποχή, στην kaliyuga, αφανίζεται δια μέσου ενός πανίσχυρου και τρομερού κατακλυσμού.

Τι θα λέγαμε, για παράδειγμα, για την πολική φυλή, που σε άλλους καιρούς κατοικούσε τον βόρειο πόλο; Αφανίστηκε.

Τι θα λέγαμε για τους υπερβόρειους, στους οποίους αναφέρθηκε ο Federico Nietzsche; Λέγεται ότι αφανίστηκαν από δυνατούς τυφώνες.

Τι θα λέγαμε για τους Λεμούριους; Αφανίστηκαν από βροχή, φωτιά και σεισμούς.

Και για τους άτλαντες τι έχει λεχθεί; Τι λένε τα ιερά βιβλία; Πραγματικά όλοι επιβεβαιώνουν ότι υπήρξε ένας Παγκόσμιος Κατακλυσμός. Ήταν τότε που οι άξονες της Γης επαναστάτησαν, οι θάλασσες άλλαξαν σε κοίτες και αφανίστηκαν εκατομμύρια κατοίκων μέσα στα νερά του Ατλαντικού ωκεανού.

Τώρα είναι καλό να καταλάβετε γιατί είμαστε στο τέλος της εποχής του σιδήρου. Η εσωτερική συμβολογία, κρυφή, για να παρουσιάσει την παρούσα στιγμή, βάζει ένα μεγάλο ρολόι από άμμο. Είναι ακίνητο, δεν λειτουργεί, σαν να δείχνει ότι οι ώρες του τέλους έχουν συμπληρωθεί. Μαζί με το ρολόι, ένας σκελετός με το δρεπάνι του συμβολίζοντας το θάνατο.

Η αρχή του τέλους αυτής της αρίας φυλής άρχισε ακριβώς στον αστερισμό του Υδροχόου. Ήταν τότε που ο ήλιος ξανάρχισε της πορεία του μαζί με όλους τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος γύρω από την ζωδιακή ζώνη. Μια φυλή δεν διαρκεί περισσότερο από όσο διαρκεί ένα ταξίδι του ηλιακού συστήματος γύρω από τα δώδεκα ζώδια. Τώρα έχει γυρίσει εκ νέου στο σημείο της αρχικής αναχώρησης.

Έτσι λοιπόν το αστρικό έτος τελειώνει και μετά από λίγο θα έχει φτάσει στο τέλος του. Οι άξονες της Γης θα περιστραφούν. Ήδη ξέρουμε ότι ο μαγνητικός πόλος δεν συμπίπτει με τον γεωγραφικό πόλο. Ο βόρειος πόλος ξεπαγώνει, μεγάλα παγόβουνα βρίσκονται κοντά στον ισημερινό και έρχονται αποσπασμένα από τους πόλους.

Έτσι λοιπόν η επανάσταση των αξόνων της Γης είναι ένα γεγονός αποδεδειγμένο και που μπορεί να επαληθευτεί με τέλειες μηχανικές συσκευές. Προσθέστε σ’ αυτό κάτι ασυνήθιστο, θέλω να αναφερθώ στον Hercolubus, το τεράστιο τέρας που πρέπει να καταπιεί τον δικό μας πλανήτη Γη.

Ήδη έρχεται ο Hercolubus, είναι ορατός από όλους τους αστρονόμους του πλανήτη Γη, είναι γιγάντιος, πανίσχυρος, έξι φορές πιο μεγάλος από τον Δία και ανήκει στο ηλιακό σύστημα του Τίλου. Δεν είναι όπως πολλοί νομίζουν, ένας πλανήτης εκτός τροχιάς από κάποιο ηλιακό σύστημα, όχι, δεν είναι εκτός τροχιάς, γυρίζει γύρω από το κέντρο βαρύτητας του ηλιακού συστήματος του Τίλο.

Μετά από λίγο, αυτός ο γιγάντιος κόσμος θα περάσει από μια γωνία του δικού μας ηλιακού συστήματος, τότε θα επισπευσθεί η καταστροφή. Στην ουράνια μηχανή, ο Hercolubus βοηθάει στην καθετοποίηση των πόλων, αυτό είναι μέρος της μεγάλης μηχανής. Το πλησίασμα του Hercolubus είναι στα πρόθυρα.

Το 1999, ο Hercolubus θα είναι ορατός απ’ όλα τα ανθρώπινα όντα και όλα τα μάτια θα τον βλέπουν και το καταμεσήμερο θα φαίνεται σαν ένας άλλος ήλιος. Όταν ο Hercolubus περάσει κοντά στη Γη, προφανώς θα επισπευσθεί η καταστροφή. Αυτός ο γιγάντιος κόσμος κατέχει μια δύναμη έλξης εκπληκτική.

Διαδοχικά θα λέγαμε, η υγρή φωτιά του εσωτερικού της Γης θα δημιουργήσει νέα ηφαίστεια και γενικά το πύρινο στοιχείο θα κάψει όλο αυτό που είναι και όλο αυτό που φαίνεται. Γι’ αυτό ήταν που ο Πέτρος είπε: «τα φλογερά στοιχειώδη θα εξαντληθούν και η Γη και όλες οι κατασκευές που υπάρχουν σ’ αυτή θα είναι καμένες».

Το νερό θα γίνει ένα με τη φωτιά. Η περιστροφή των αξόνων της Γης θα μετατρέψει τις θάλασσες σε κοίτες και θα αφανιστούν όλα τα ανθρώπινα όντα.

Τώρα θέλω να καταλάβετε γιατί σχηματίζουμε τον Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Θέλουμε να αρχίσουμε έναν καινούργιο πολιτισμό, μια νέα κουλτούρα. Οι αποκαλυμμένοι καιροί του τέλους έχουν φτάσει.

Η ανθρωπότητα έχει σχίσει έξι σφραγίδες από το μεγάλο βιβλίο του Αγ. Ιωάννη, όταν σχίσει την έβδομη σφραγίδα, το τέλος έχει έρθει. Θα συμβεί η καταστροφή.

Θα μπορούσατε να αντιταχθείτε εδώ, ότι πολλοί άλλοι πριν, στο παρελθόν, περίμεναν το τέλος και τίποτα δεν έγινε. Θέλω να πω σ’ εσάς ότι κάθε φορά μιλάμε πάνω σε νόμους της ουράνιας μηχανικής. Εάν η ουράνια μηχανική δεν υπήρχε, όλος ο κόσμος θα τελείωνε με μια καταστροφή.

Έτσι, όπως στην ατλαντική ήπειρο υπήρχε μια εκλεκτή φυλή, που εξυπηρέτησε σαν βάση ή πυρήνας για την δημιουργία αυτής της πέμπτης αρίας φυλής που σήμερα κατοικεί διεστραμμένα πάνω στις πέντε ηπείρους, έτσι επίσης θα πούμε ότι σήμερα θα δημιουργηθεί ένας πυρήνας για την έκτη φυλή.

Έτσι όπως οι άτλαντες δεν πίστευαν ποτέ τον Manu Vayvasvata ότι ο καιρός του τέλους είχε έρθει και την παραμονή της μεγάλης καταστροφής διασκέδαζαν, παντρεύονταν, έπιναν και έτρωγαν, την επόμενη μέρα ήταν πτώματα. Έτσι επίσης θα λέγαμε, ότι αυτό που τώρα επιβεβαιώνω με έμφαση, δεν θα γίνει πιστευτό από όλους.

Προφανώς πολλοί θα γελούν λέγοντας: Πάνω στο θέμα αυτό του τέλους του κόσμου έχουν μιλήσει πολλοί. Ε και; Ο ίδιος ο Πέτρος ο απόστολος, προπορεύονταν λέγοντας πως αυτές τις μέρες πολύς κόσμος άδικος και διεστραμμένος θα έλεγε: Πού είναι η εκπλήρωση της προφητείας σου, του ερχομού σου, αν όλα παραμένουν όπως τις πρώτες μέρες των πατεράδων μας;

Οι άτλαντες επίσης γελούσαν με την καταστροφή, στον καιρό τους, αλλά όταν η επανάσταση των αξόνων της Γης έκανε τις θάλασσες ν’ αλλάξουν σε κοίτη, βυθίστηκε η Ατλαντίδα με όλα τα εκατομμύρια των ανθρώπων της.

Σήμερα εκ νέου, πλησιάζουμε σε μια άλλη γιγάντια καταστροφή. Εγώ, όπως ο Manu Vayvasvata, προειδοποιώ όπως εκείνο τον καιρό εκείνος προειδοποιούσε τους άτλαντες. Η τελική ώρα πλησιάζει, ήδη έρχεται αυτός ο τερατώδης γιγάντιος πλανήτης που πρέπει να καταπιεί τον κόσμο. Μιλώντας έτσι, ξέρετε ότι πολλοί από εσάς προβάλλουν αντίσταση, ότι στα κρυφά γελάνε, είναι γραμμένο ότι αυτός που γελάει με αυτό που δεν γνωρίζει βρίσκεται στο μονοπάτι του να είναι ηλίθιος.

Έτσι λοιπόν, προετοιμαζόμαστε, η Γη παραδίδεται αυτές τις στιγμές σε μια μεγάλη αγωνία και το τέλος όλης της αγωνίας ονομάζεται θάνατος. Όταν ένας άρρωστος αγωνιά, όταν παρουσιάζει ξεκάθαρα συμπτώματα του θανάτου του, ξέρουμε καλά ότι αυτό που επακολουθεί είναι ο θάνατός του, η τελική έκβαση.

Η Γη σε αυτές τις στιγμές θρηνεί, αγωνιά. Όλα δείχνουν καταστροφή και τελικά θα τελειώσει με ένα ισχυρό κατακλυσμό. Όταν βλέπουμε να βγαίνει ο ήλιος κάθε φορά πιο πολύ προς τον βορά, να ξέρουμε ότι η ώρα του τέλους είναι πιο κοντά και μας φέρνει προς την καταστροφή.

Έτσι, όπως στην Ατλαντίδα δημιουργήθηκε ένα εκλεκτό χωριό, έτσι δημιουργούμε τώρα ένα εκλεκτό χωριό. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στον Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Αυτό το μήνυμα που δίνουμε πρέπει να φτάσει σε όλη την στρογγυλότητα της Γης, σε όλες τις καρδιές.

Η Γνώση τώρα λάμπει στην Αργεντινή, στο Περού, στον Ισημερινό, στη Χιλή, στην Κολομβία, στην Βενεζουέλα, στην Κόστα Ρίκα, στο Ελ Σαλβαδόρ, στις Ονδούρες, στη Γουατεμάλα, στο Μεξικό, ήδη άρχισε στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Υπάρχουν λουμισιάλ στον Άγιο Δομίνικο, στην Τενερίφη και στην Ισπανία. Μετά από λίγο, η Γνωστική Κίνηση θα λάμπει εκθαμβωτικά σε όλο το Δυτικό Ημισφαίριο. Μπορείτε να πείτε ότι ήδη ακτινοβολεί κάπου εδώ, κάπου εκεί και παρακεί. Μπορείτε να πείτε ότι ήδη δημιουργείται ο Στρατός της Παγκόσμιας Σωτηρίας.

Λίγο αργότερα θα συνεχίσουμε στην Γαλλία, Αγγλία και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Μετέπειτα θα προχωρήσουμε στην Ασία και στην Ανατολή. Θα είναι ακριβώς στην Ασιατική ήπειρο όπου η γνώση θα φτάσει στο απόγειό της. Αυτό είναι το πρώτο μέρος της εργασίας της διάδοσης.

Μετά, οι Αδερφοί που ασχοληθήκαμε με αυτή την εργασία, θα αποσυρθούμε ήσυχα και σε διαλογισμό, μέχρι να ετοιμαστεί η ζύμη, μέχρι να έρθει η εποχή. Λεπτά πριν την καταστροφή, θα βγάλουμε μέσα από τον καπνό και τις φλόγες αυτούς που έχουν δουλέψει πάνω στους εαυτούς τους. Αυτούς που έχουν μετασχηματιστεί. Αυτούς που έχουν εξουδετερώσει από την ψυχή τους τα απάνθρωπα στοιχεία που κατέχουμε.

Θα είναι επιλεγμένοι, φτάνοντας σε έναν μυστικό τόπο, ένα νησί στον Ειρηνικό, μεταξύ του μεσημβρινού του μήκους και του γεωγραφικού πλάτους. Από εκεί θα παρατηρούμε τον πόνο της φωτιάς και του νερού στην διάρκεια των αιώνων.

Μετά την καταστροφή, η Γη θα μείνει τυλιγμένη στη φωτιά και στον ατμό του νερού. Εμείς, οι Αδερφοί, θα μεταφερθούμε στον επιλεγμένο τόπο που θα ζει σε ένα τόπο διαλεχτό, μέχρι που η Γη να είναι εκ νέου σε θέση να κατοικηθεί.

Από τα βάθη των θαλασσών θα αναδυθούν νέες στεριές και όταν ένα διπλό ουράνιο τόξο ακτινοβολήσει στο στερέωμα, ένδειξη μιας νέας συμμαχίας μεταξύ του Θεού και των Ανθρώπων, θα μεταφέρουμε το επιλεγμένο χωριό για να κατοικήσει νέες στεριές και νέους ουρανούς.

Έτσι λοιπόν, για να ξέρετε μια φορά και για πάντα, ότι η αρία φυλή, που σήμερα διεστραμμένα κατοικεί την επιφάνεια της Γης, θα αφανιστεί, θα καταστραφεί. Από όλο αυτό που φαίνεται, δεν θα μείνει ούτε η στάχτη. Όλο θα καεί, όλο θα θαφτεί στο βάθος των θαλασσών.

Νομίζω πως τώρα είναι κατανοητή η λογική του λόγου της εισβολής τους Στρατού της Παγκόσμιας Σωτηρίας. Αλλά δεν θα μας ακούσει όλη η ανθρωπότητα. Ούτε άκουσε τον Manu Vayvasvata στην εποχή του, γελούσαν μαζί του. Ούτε άκουσαν τους ιππότες εκείνης της εποχής, ο κόσμος ποτέ δεν δέχεται την σκληρή πραγματικότητα των γεγονότων, μέχρι που αυτά έρχονται κοντά. Ο κόσμος πάντα ψάχνει προφάσεις, ψάχνει υπεκφυγές, πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίσει όπως είναι, μέχρι να έρθει η αποτυχία.

Διάλεξη - Τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας




Βάλτε την μεγαλύτερη προσοχή. Πριν απ’ όλα, είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι από το 1962, στις 4 του Φεβρουαρίου, ανάμεσα στις 2 και στις 3 το απόγευμα, άρχισε η εποχή του Υδροχόου, του Υδροφόρου. Υπήρξε ένα γεγονός που θα θυμόσαστε στης μνήμες σας, αναφέρομαι σε αυτό το συνέδριο των κόσμων, των πλανητών που συναντήθηκαν, ακριβώς, στον αστερισμό του Υδροχόου. Ήταν πραγματικά ένα μποτιλιάρισμα της ουράνιας κυκλοφορίας, μια συνάντηση των κόσμων. Υπήρξε μια έκλειψη του ήλιου και της σελήνης.

Εδώ και πολλά χρόνια μιλούσαμε γι’ αυτό το κοσμικό γεγονός και είχαμε δώσει μέχρι και την ώρα. Είχαμε βεβαιώσει με σύνεση ότι αυτό το γεγονός θα γινόταν στις 4 Φεβρουαρίου του 1962, μεταξύ 2 με 3 το απόγευμα. Γεγονός που συνέβη συγκεκριμένα.

Είχαμε 15 ή 20 χρόνια που λέγαμε το ίδιο. Όταν το γεγονός συνέβη, όταν το συμβάν έφτασε, σε κανέναν από τους Αδερφούς του Διεθνούς Γνωστικού Κινήματος δεν ήρθε σαν νέο. Μονάχα επιβεβαιώθηκε αυτό που είχαμε πει με τόση προσδοκία.

Μια σύνοδος των κόσμων, τέτοια όπως συνέβη σε αυτή την ημερομηνία και χρόνο, δεν γίνεται όλες τις μέρες, αλλά μόνο όταν ξεκινά μια νέα εποχή.

Έτσι λοιπόν, τα γεγονότα είναι γεγονότα και μπροστά στα γεγονότα πρέπει να υποτασσόμαστε. Αυτό δεν είναι όλο, από εκείνη την ημερομηνία κάτι ακόμα είναι να συμβεί.

Ήδη ξέρουμε ότι ο Υδροχόος κυβερνιέται από τον Κρόνο και τον Ουρανό και ότι είναι εντελώς επαναστατικός. Ο Κρόνος παρομοιάζεται στην αλχημεία σαν μαύρο κοράκι, η επιστροφή στο πρωτόγονο χάος, το πρωτότυπο. Ως προς τον Ουρανό, είναι τέλεια αποδεδειγμένο ότι είναι ανυπότακτος εκατό τοις εκατό, επαναστατικός, καταστροφικός.

Σ’ αυτό το ζήτημα που σχετίζεται με τα αστέρια, υπάρχουν γεγονότα, υπάρχουν συμβάντα που αξίζει ο κόπος να γνωρίζουμε. Έχουν ειπωθεί πολλά πάνω στην Αλκυόνα και αυτό μας καλεί να στοχαστούμε. Κάποια φορά, στους ανώτερους κόσμους, έπρεπε να κουβεντιάσουμε με αυτόν, εκτενώς. Τότε μπορέσαμε να αποδείξουμε ότι ναι, πραγματικά, είναι ένας Οπαδός της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας.

Πολλά ειπώθηκαν για την Αλκυόνα και παρατέθηκαν στον Κρισναμούρτι, σε κάποια μορφή τον συσχέτισαν με αυτό το αστέρι. Αυτό είναι βαθιά βαρυσήμαντο.

Η Αλκυόνα είναι ένας ήλιος αρκετά ενδιαφέρον. Γύρω από αυτόν τον ήλιο γυρίζουν άλλοι τέτοιοι ήλιοι. Λέγεται ότι ο ήλιος που μας φωτίζει είναι ο έβδομος ήλιος που γυρνά γύρω από την Αλκυόνα. Δεν θα το δεχτούν φυσικά οι σοφοί της επίσημης επιστήμης, αλλά οι εσωτεριστές δεν αγνοούμε την πραγματικότητα της σημασίας αυτού του μεγάλου ήλιου.

Υπάρχει μια μεγάλη κίνηση των κόσμων γύρω από την Αλκυόνα, είναι εφτά ήλιοι και κάθε ένας από αυτούς φωτίζει και δίνει ζωή στους πλανήτες και τους δορυφόρους που γυρίζουν στην αντίστοιχή του τροχιά. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως ο ήλιος που μας φωτίζει έχει την δική του ομάδα κόσμων, τους οποίους φωτίζει και δίνει ζωή.

Όταν κάποιος καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο οργανώνονται τα ηλιακά συστήματα και πως αυτά γυρίζουν γύρω από τα κέντρα βαρύτητάς τους, τότε προχωρά πολύ πάνω στο έδαφος της γνώσης.

Οι Πλειάδες

Έχουν προαναφερθεί από τις Ιερές Γραφές, από τα Βιβλία και από πολλές διδασκαλίες εσωτερικού τύπου. Η Αλκυόνα είναι ακριβώς ο κύριος ήλιος των Πλειάδων και γύρω του έλκονται 7 ήλιοι, όντας ο δικός μας ήλιος ο έβδομος που γυρίζει γύρω από την Αλκυόνα. Κάθε ήλιος είναι το κέντρο ενός ηλιακού συστήματος και η Αλκυόνα είναι το κέντρο των 7 ηλιακών συστημάτων. Αυτό μας καλεί να συλλογιστούμε λιγάκι.

Θυμόμαστε τον Κρόνο με τα μεγάλα δαχτυλίδια του από πέτρα, μετεωρική άμμο και βράχους κλπ κλπ. Αυτά τα δαχτυλίδια, περιορίζονται αποκλειστικά στον Κρόνο. Επίσης είναι καλό να γνωρίζουμε ότι η Αλκυόνα επίσης έχει τα δαχτυλίδια της. Αυτά τα ίδια είναι πολύ μεγαλύτερα από του Κρόνου και σε αντίθεση με αυτά του Κρόνου, που είναι φτιαγμένα από βράχους, μετεωρίτες, άμμο και υλικά από ευδιάκριτο είδος, αυτά της Αλκυόνας αναμφίβολα σχηματίζουν ένα μοναδικό σύνολο και είναι ραδιενεργά. Είναι φτιαγμένα από ηλεκτρομαγνητικά κύματα.

Αλλά σε τι τύπο ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων θέλω να αναφερθώ; Απλά, στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που προκαλούν την διάσπαση του ηλεκτρόνιου. Τα ηλεκτρόνια διασπασμένα ελευθερώνουν ενέργεια, ένα τύπο ενέργειας που μερικοί συγγραφείς ονομάζουν manasica. Αυτός ο όρος είναι σανσκριτικός και κατά κάποιον τρόπο σχετίζεται με τις κατώτερες πηγές (ενέργειας) ή κατώτερο νου, ή με τις ανώτερες πηγές ή ανώτερο νου.

Τέτοια ηλεκτρόνια ελευθερώνουν έναν τύπο ενέργειας άγνωστο. Αν το διανοητικό ζώο λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος μπορούσε να διασπάσει τα ηλεκτρόνια όπως διέσπασε το άτομο, προφανώς θα ήταν έτοιμο να προκαλέσει μια καταστροφή, που όχι μόνο θα επηρέαζε τον τρισδιαστατικό κόσμο του Ευκλείδη, αλλά ακόμα περισσότερο, θα επηρέαζε τις σεφιροτικές περιοχές του Hod, ή συγκινησιακό κόσμο, ή του Netzach, ή διανοητικό κόσμο, ή μέχρι τον Tiphereth, κόσμο των φυσικών αιτιών. Αυτές οι περιοχές θα υπέφεραν από μεγάλες ζημιές.

Εάν κάποιος τρελός από τους κατοίκους της Γης μπορούσε να διασπάσει το ηλεκτρόνιο, θα είχε μια διαφορετική ενέργεια από αυτή που προκαλεί η διάσπαση των ατόμων. Ενέργεια πολύ πιο τρομερή από την ενέργεια της βόμβας Η, ή κάποιο άλλο θανατηφόρο στοιχείο.

Ευτυχώς οι επιστήμονες ακόμα δεν είναι ικανοί να διασπάσουν τα ηλεκτρόνια και να επωφεληθούν την ενέργεια που είναι κλεισμένη σε αυτά.

Στην Αλκυόνα, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες τα ηλεκτρόνια είναι διασπασμένα, κατεστραμμένα. Ελευθερώνουν έναν τύπο ενέργειας άγνωστο, διαφορετικό από τις καθοδικές ακτίνες, ακτίνες Χ ή ακτίνες Ν.

Από εκεί, από το έτος 1974, τρεις αστροναύτες που έλκονταν γύρω από τη Γη από τη βαρύτητα, θα πληροφορήσουν για έναν τύπο ραδιενέργειας ή έναν τύπο άγνωστης ενέργειας, ανυποψίαστης από την επίσημη επιστήμη. Προφανώς, από το 1962, ακριβώς από τις 4 Φεβρουαρίου αυτού του έτους, ο πλανήτης μας Γη και γενικά όλο το ηλιακό σύστημα, είναι στο σημείο να μπει στα τρομερά δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Τέτοια δαχτυλίδια απλώνονται μερικά έτη φωτός, είναι απέραντα, τεράστια. Χωρίς αμφιβολία, σε μια δεδομένη στιγμή, το δικό μας ηλιακό σύστημα θα μπει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας. Αυτό που θα ακολουθήσει πολύ λίγοι το φαντάζονται. Εάν η Γη μπει πρώτη, έχει ειπωθεί από τον Paul Otto Hess, θα φαίνονται όλα σαν μια μεγάλη πυρκαγιά, σαν μια πραγματική εικονογραφική φωτιά από φώτα.

Εάν ήταν ο ήλιος πρώτος να μπει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έχουν κάνει, τέτοια ραδιενέργεια θα αναμιγνυόταν με τις ηλιακές ακτίνες και εξ’ αιτίας αυτού θα υπήρχε σκοτάδι που θα διαρκούσε 110 ώρες, μετά από αυτό, όλα θα ομαλοποιούνταν και σε αντίθεση με το πρώτο, που όλα θα φαίνονταν σαν μια μεγάλη πυρκαγιά, σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση τα σκοτάδια θα τύλιγαν τη Γη. Αλλά στην πραγματικότητα δεν θα υπήρχαν σκοτάδια, γιατί όλα θα είναι πιτσιλισμένα με φώτα. Για να σας δώσω μια ιδέα, θα είναι σαν μια βροχή από αστέρια πάνω στην όψη της Γης. Μετά, όλα θα τείνουν να ομαλοποιηθούν. Από όλες τις απόψεις η Γη μας, χωμένη μέσα στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας θα είναι παραδομένη σε μια πολύ ιδιαίτερη δόνηση.

Τα μόρια, που ήταν αυτά του σιδήρου, του φωσφόρου, του ασβεστίου, του χαλκού, του αζώτου, του κάρβουνου, της αμυλόκολλας κλπ κλπ θα είναι εντελώς μετατρεμμένα λόγω της ραδιενέργειας. Αυτό συνεπάγεται πως εσείς θα δείτε μια αλλαγή στην ύλη.

Νομίζουν οι επιστήμονες πως γνωρίζουν την ύλη, αλλά στην πραγματικότητα δεν την γνωρίζουν. Η γνώμη που έχουν πάνω στην ύλη, δεν είναι παρά μόνο αυτό, μια γνώμη και τίποτα άλλο. Η ύλη σαν ουσία είναι άγνωστη για τους φυσικούς.

Δεν λέω ότι η απλώς φυσική ύλη δεν μπορεί να απαλειφθεί, αλλά η ίδια η ουσία, αυτό το φημισμένο iliaster που μετά τη μεγάλη κοσμική νύχτα αναπαύεται ανάμεσα στα βαθιά σκοτάδια της αβύσσου ή του ατέλειωτου διαστήματος, αυτό δεν το γνωρίζουν οι μοντέρνοι επιστήμονες.

Τα άτομα προσφέρουν πολλές εκπλήξεις. Οι επιστήμονες τίποτα δεν ξέρουν για τα άτομα πριν την ύπαρξη και πολλά λιγότερα θα μπορούν να ξέρουν για τα άτομα όταν το σύμπαν πάψει να υπάρχει.

Τα άτομα προσφέρουν πολλές εκπλήξεις που ο επιστήμονας, πυρηνικός φυσικός, ούτε αμυδρά φαντάζεται. Τα άτομα φέρουν στο εσωτερικό τους αυτό που οι εβραίοι ονομάζουν πύρινο μόριο, hachin, ή πύρινες ψυχές. Αυτές οι πύρινες ψυχές είναι τρομερές, χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαν τα άτομα να εξελίσσονται στην ζωντανή δημιουργία της ύλης.

Έτσι, στην πραγματικότητα της αλήθειας, κανείς δεν γνωρίζει τις δυνάμεις, για παράδειγμα, μερικών κόκκων άμμου. Θα μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι ότι κανείς δεν γνωρίζει τις δυνάμεις που είναι εκεί κλεισμένες και για αυτό που είναι ικανά τα hachin ή πύρινες ψυχές που είναι κλεισμένα σε κάθε άτομο.

Οι μεγάλοι μάγοι της Ανατολής ξέρουν να δουλεύουν με αυτά τα πύρινα μόρια των ατόμων και στο χάος. Αυτά τα άτομα, ωθούμενα από τα πύρινα μόρια, προφανώς αναπτύσσουν δυνάμεις τρομερές που ούτε αμυδρά δεν υποπτεύονται οι μοντέρνοι επιστήμονες.

Μην εκπλήσσεστε λοιπόν με αυτό που λέω, ότι οι πύρινες ακτινοβολίες ή αναζωογονητικές ακτινοβολίες των ατόμων της Αλκυόνας, θα μεταβάλλουν τα μόρια της φύσης.

Αυτή η ακτινοβολία, τυλίγοντας τη Γη, θα είναι τρομερή, τόσο τρομερή, που δεν θα νυχτώσει για 2000 χρόνια. Όλη η Γη θα μείνει τυλιγμένη σε τέτοια ακτινοβολία και δεν θα χρειάζεται το φως του ήλιου για να μπορείς να βλέπεις. Αυτή η ακτινοβολία θα φωτίσει μέχρι και τις πιο βαθιές σπηλιές και για 2000 χρόνια δεν θα υπάρχει νύχτα, παρά μια μεγάλη μέρα συνεχόμενη, χωρίς νύχτα. Έτσι είναι γραμμένο και οι καλύτεροι σοφοί συμφωνούν με αυτό.

Προφανώς οι άντρες της επιστήμης δεν θα δεχτούν αυτό που εμείς επιβεβαιώνουμε με έμφαση σήμερα. Με κανέναν τρόπο δεν θα το δεχτούν γιατί δεν συμβαδίζει με τα επιστημονικά τους ταλέντα, αλλά αυτό είναι μια πραγματικότητα. Οι οργανισμοί όλων των όντων θα είναι τροποποιημένοι, το ίδιο και των φυτών, των ζώων, κλπ κλπ.

Πολλά φυτά που σήμερα δεν υπάρχουν, πολλά είδη ζώων των οποίων το σπέρμα βρίσκεται υπό λανθάνουσα κατάσταση στο βάθος των ωκεανών, ή στους βράχους, ή στα πιο απομακρυσμένα βουνά, θα ζωντανέψουν από την ακτινοβολία και σαν αποτέλεσμα ή πόρισμα, θα έρθουν στην ύπαρξη.

Αυτό το γεγονός συμβαίνει κάθε 10000 χρόνια. Έχει συμβεί πριν και θα ξανασυμβεί γιατί υποτάσσεται στην ουράνια κίνηση και αναγκαστικά το δικό μας ηλιακό σύστημα πρέπει να περάσει από τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Μερικοί θα μπορούσαν να πουν ότι η Αλκυόνα είναι πολύ μακριά, ότι σχετίζεται με μια Πλειάδα και ότι δεν έχει σχέση με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Είναι πολύ ωραίο να μιλάμε έτσι, με άγνοια. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο ήλιος που μας φωτίζει είναι μέρος της Αλκυόνας και είναι ο έβδομος. Σχετίζεται με ένα σύστημα από ήλιους που γυρίζει γύρω από την Αλκυόνα.

Το γεγονός που πριν αναφέραμε θα εξελιχθεί ή θα διαρκέσει 2000 χρόνια.

Η ακτινοβολία των δαχτυλιδιών της Αλκυόνας θα εξασκήσει μια ειδική επιρροή πάνω στην περιστροφή του δικού μας πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως η ταχύτητα της περιστροφής πάνω στους άξονες θα γίνει πιο αργή και σαν συνέπεια ή πόρισμα, ο κόσμος μας θα συνεχίσει να γυρίζει γύρω από τον ήλιο αλλά με μια τροχιά πιο εκτεταμένη. Θα απομακρυνθεί λίγο πιο πολύ από το ηλιακό κέντρο.

Η καθετοποίηση των αξόνων του πλανήτη μας, σε σχέση με την εκλειπτική τροχιά, θα είναι ένα ειδικό γεγονός. Οι πόλοι θα ξεπαγώσουν, οφειλόμενο στην απόκλιση των αξόνων της Γης. Αυτό ήδη είναι επαληθευμένο. Σήμερα, ο μαγνητικός πόλος ήδη δεν συμπίπτει με τον γεωγραφικό πόλο. Με την τρομερή ακτινοβολία της Αλκυόνας, οι πόλοι θα επισπεύσουν την απόκλισή τους.

Είπε ο κόμης του Saint Germaine: «τα πρώτα που θα μεταβληθούν, θα είναι οι εποχές άνοιξη και καλοκαίρι». Γεγονός που μπορείτε να δείτε πραγματικά, αυτή η άνοιξη συνολικά κράτησε λιγότερο από την άνοιξη (του έτους 1977).

Στην καρδιά της άνοιξης έχουμε να υποφέρουμε κρύο. Επίσης το καλοκαίρι δεν είναι το ίδιο, φαίνεται ότι οι εποχές τείνουν να εξαφανιστούν.

Οι πόλοι ξεπαγώνουν και με την ακτινοβολία της Αλκυόνας θα επισπευσθεί αυτή η διαδικασία. Οι πάγοι θα εισβάλλουν σε όλο το Βορά, όλο το Νότο, μόνο η ζώνη του ισημερινού θα είναι υποφερτή.

Έρχεται μια νέα εποχή παγετώνων!

Η Γη έχει ήδη υποφέρει άλλους παγετώνες πριν και έρχεται ένας νέος. Το κρύο που είχε πριν λίγο καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες ποτέ πριν δεν το είχαμε δει.

Πότε θα είναι που η δική μας Γη, ή καλύτερα θα λέγαμε το δικό μας ηλιακό σύστημα θα εισχωρήσει στα τρομερά δαχτυλίδια της Αλκυόνας;

Πότε θα είναι που θα αρχίσουμε να διασχίζουμε αυτό το δαχτυλίδι που κάθε 10000 χρόνια πρέπει να το διασχίσουμε;

Κανείς επιστήμονας δεν θα μπορούσε να το πει, πραγματικά είναι απρόβλεπτο. Αλλά από το 1962 βρίσκεται στο σημείο να μπει σε αυτά. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, ήδη μπαίνουμε στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Βασίζομαι στα γεγονότα, οι τρεις αστροναύτες που το 1974 βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Γη ήταν αυτοί που πληροφόρησαν για έναν περίεργο τύπο ακτινοβολίας.

Θα έρθει μια τρομερή αλλαγή στη φύση, αυτό είναι προφανές. Αλλά η αποθέωση θα πραγματοποιηθεί με την άφιξη του Ερκόλουμπους. Το γεγονός του Ερκόλουμπους προπορεύεται με την είσοδο του πλανήτη μας Γη στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας. Θα είναι τότε που θα καταλάβουμε ότι η φυσική ύλη δεν είναι πάντα η ίδια.

Αν εσείς νομίζετε ότι η φυσική ύλη, αυτή που συνθέτει τον κόσμο μας, ήταν πάντα με τους ίδιους μαθηματικούς τύπους, είστε εντελώς λανθασμένοι. Ήταν διαφορετική στην πολική εποχή, στην υπερβόρεια, στην λεμουρία, στην ατλαντική και τώρα, διασχίζοντας τα δαχτυλίδια της Αλκυόνας, οι μαθηματικοί της τύποι θα αλλάξουν εντελώς.

Αποτέλεσμα: τα στοιχεία που σήμερα μπορούν να εξυπηρετούν για την ιατρική, πχ. τότε δεν θα εξυπηρετούν. Οι φόρμουλες που χρησιμοποιούμε για να φροντίζουμε τα λαχανικά, θα καταστούν περιττές. Οι συνταγές για τα ζώα θα μείνουν «εκτός μόδας», όπως λέγεται. Οι γνώσεις της σύγχρονης φυσικής θα είναι ο περίγελος όλου του κόσμου. Όλο αυτό που διδάσκεται στην τωρινή χημεία, μέσα σε λίγα χρόνια, με την είσοδο στην ακτινοβολία της Αλκυόνας θα καταστεί άχρηστο, γιατί ήδη η χημεία θα αλλάξει τύπους.

Μια φορά ακόμα αποδεικνύουμε το νόμο του εκκρεμούς.

Αρχίζουμε τον μεγάλο κύκλο των μεταμορφώσεων, που ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου του 1962, μεταξύ 2 με 3 το απόγευμα, σε αντίθεση με αυτό που έλεγαν εκείνοι οι επίμονες. Εμείς βασιζόμαστε στα γεγονότα. Ποτέ δεν υπήρξε μια συγκέντρωση πιο μεγαλειώδης στον ουρανό, σαν αυτή της 4ης Φεβρουαρίου του 1962. Ούτε εκπλησσόμαστε λοιπόν, που από λεπτό σε λεπτό το ηλιακό μας σύστημα μπαίνει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας.

Πρέπει να προετοιμαστούμε κιόλας. Πολλοί δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στην ακτινοβολία και θα πεθάνουν.

Η φυσική ύλη θα γίνει πιο ραδιενεργή, πιο φωσφορίζουσα και αυτό θα αποτελέσει κατά κάποιον τρόπο βοήθεια για τη δουλειά μας. Είναι ξεκάθαρο πως εμείς πρέπει να διορθώνουμε την συμπεριφορά μας καθημερινά. Πρέπει να γίνουμε πιο στοχαστικοί, πιο προσεκτικοί με τις κριτικές μας αντιλήψεις και ιδιαίτερα πιο προσεκτικοί με τα αρνητικά μας συναισθήματα.

Στο χώρο της ψυχολογίας συναντούμε πολύ σύγχυση στους ανθρώπους. Όλος ο κόσμος είναι δυστυχής από τα αρνητικά συναισθήματα και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βλαβερό από την βαθιά εσωτερική ανάπτυξη των αρνητικών συναισθημάτων.

Όταν εσείς είστε κυριευμένοι από ένα αρνητικό συναίσθημα να εκφράζεστε γι’ αυτό όσο το δυνατόν καλύτερα. Αν ένα αρνητικό συναίσθημα έχει έρθει, ένα αρνητικό συναίσθημα του φθόνου μας κατατρώγει μέχρι το μεδούλι των κοκάλων, εκφραζόμαστε για αυτό με τρόπο αρμονικό όχι για χάρη του φθόνου, αλλά για το καλό των ανθρώπων.

Αν ένα συναίσθημα του θυμού μας συγκλονίζει σε μια δεδομένη στιγμή, μιλάμε με μια θαυμάσια ηπιότητα και αντί να αισθανθούμε ενοχλημένοι από αυτό που μας έχει πληγώσει, μιλάμε καλά για αυτό που μας έχει προσβάλει. Έτσι δεν θα έχουμε πληγωθεί εσωτερικά.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να εκφράζεσαι καλά όταν έχεις ένα αρνητικό συναίσθημα, αλλά έτσι πρέπει να είναι. Αν έχουμε ένα συναίσθημα θυμού γιατί κάποιος μας έχει ενοχλήσει, μιλάμε με αγάπη και καλά γι’ αυτόν που μας ενόχλησε.

Είναι ξεκάθαρο πως δεν πρέπει να μείνουμε στην επιφάνεια. Πρέπει να εξαλείψουμε αυτά τα ανεπιθύμητα ψυχικά στοιχεία που στιγμές στιγμές μας βγάζουν αρνητικό συναίσθημα, όπως του θυμού, του φθόνου, του μίσους, της λαγνείας, της υπερηφάνειας κλπ κλπ. Πρέπει να κάνουμε τουλάχιστον αυτό, ενώ εξαλείφουμε το σύνολο που μας έχει βγάλει τα συναισθήματα. Έτσι δεν θα είμαστε πληγωμένοι.

Αναμφισβήτητα, αυτός ο κόσμος των 48 νόμων είναι στο σημείο να μπει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας. Όλος ο κόσμος δονείται από αρνητικά συναισθήματα και τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο μεταδοτικό από αυτά.

Υπάρχουν βακτηρίδια, ιοί, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Τα βακτηρίδια προκαλούν πολλές αρρώστιες, αυτό είναι αποδεδειγμένο στους δοκιμαστικούς σωλήνες. Ως προς τους παθογενείς ιούς, είναι απέραντα μικροί και γι’ αυτό πολύ βλαβεροί.

Βλέπουμε για παράδειγμα τον ιό του καρκίνου, που αν και μερικοί σκέφτονται ότι δεν θα καταφέρουν να τον απομονώσουν, πρέπει να πληροφορήσουμε ότι στο Ισραήλ έχει ήδη απομονωθεί. Δεν ξέρουμε με πιο όνομα βαπτίστηκε.

Εμείς το βαπτίζουμε με το όνομα του καρκινώματος και έχουμε μιλήσει εκτεταμένα γι’ αυτό. Είναι τόσο μικρό που χρειάζεται ένα ισχυρό μικροσκόπιο για να μπορέσεις να το μελετήσεις.

Εν πας περιπτώσει, οι ιοί, επειδή είναι τόσο μικροί, καταλήγουν πολύ επικίνδυνοι, πολύ μεταδοτικοί. Χωρίς αμφιβολία οι αρνητικοί άνθρωποι ή τα αρνητικά συναισθήματα είναι πιο μεταδοτικά από τους ιούς και τα βακτηρίδια.

Αυτοί οι παραπονούμενοι άνθρωποι, γεμάτοι από φθόνο, που όλες τις ώρες είναι ενοχλημένοι, αυτοί οι άνθρωποι γεμάτοι από ασθένεια κάθε στιγμή, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν σύμπλεγμα καταδίωξης, μαγεμένοι, που όλος ο κόσμος τους μισεί, είναι αρνητικοί και μολύνουν τις ομάδες, τους άλλους. Στην δική μας δουλειά, διαχωρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους.

Αν δεν καταλαβαίνουν, αν αισθάνονται ενοχλημένοι και σκέφτονται ότι δεν τους αγαπούν, πλανώνται, τους αγαπούν και αποκτούν την εύνοια προσπαθώντας να γίνουν θετικοί, συμπαθητικοί, μαγνητικοί. Τους δίδεται η ευκαιρία με τις σπουδές μας, αλλά απομονώνονται κατά κάποιο τρόπο γιατί είναι επικίνδυνοι για τις ομάδες.

Ένα αρνητικό άτομο μπορεί να μολύνει άλλα αρνητικά άτομα και έτσι υπαγορεύει μια ομιλία μολυσματική σε χιλιάδες άτομα. Είναι πολύ επικίνδυνοι, χίλιες φορές πιο επικίνδυνοι από τους ιούς και τα βακτηρίδια.

Πρέπει να προσδιορίσουμε ποια είναι τα αρνητικά άτομα και ποια είναι τα αρνητικά συναισθήματα. Δεν αρκεί να πούμε ότι ο κύριος τάδε είναι αρνητικό άτομο, ή ο δείνα, όχι, πρέπει να προσδιορίσουμε ποίοι είναι οι αρνητικοί.

Αν ένα άτομο όλη την ημέρα φωνάζει, γκρινιάζει, κραυγάζει, θα είναι θετικό ή αρνητικό;

Αν ένα άτομο είναι εσωτεριστής και όλες τις ώρες αισθάνεται σαγηνεμένο, μαγεμένο και η ζωή του εξελίσσεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι θετικό ή αρνητικό;

Αν ένα άτομο είναι τρομερά λάγνο και η ζωή του διαδικάζεται λόγω της λαγνείας, εάν είναι γεμάτο από απαίσια συναισθήματα και βλέπει σε κάθε άτομο του αντίθετου φύλλου μια σεξουαλική ευκαιρία, τι θα λέγαμε για αυτό το άτομο; Αν ένα βλέμμα του άλλου μπορούσε να τον διεγείρει και αυτό είναι αρκετό για να είναι όλες τις ώρες με την λαγνεία του, τι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε; Προφανώς πρόκειται για ένα αρνητικό άτομο, αυτό το άτομο θα μολύνει άλλα άτομα, είναι ξεκάθαρο.

Αν ένα άτομο λειτουργεί κάθε στιγμή με αρνητικά συναισθήματα, μολύνει όλο τον κόσμο.

Ο οξύθυμος, που όλες τις ώρες βροντά και αστράφτει, μολύνει τους άλλους με το θυμό του. Ένα άτομο που όλες τις ώρες αισθάνεται κυνηγημένο, είναι αρνητικό.

Μου έρχεται στη μνήμη η περίπτωση ενός φίλου μου, που είχε τη συνήθεια να βάζει τα χέρια του κάτω από τη ζώνη του παντελονιού. Ένα υποκείμενο τον πλησίασε με πιστόλι στα χέρια και του είπε:

-Τι έχετε μαζί μου;

Ο φίλος μου απάντησε: Τίποτα!

- Και γιατί έχετε τα χέρια έτσι;

- Είναι μια συνήθεια που έχω, κύριε. Απάντησε ο φίλος μου.

- Α, καλά, είπε ο άλλος, συγχωρέστε με, είναι που είμαι θυμωμένος.

Υπάρχει εκεί ένα παράδειγμα κάποιου αρνητικού που μολύνει όλο τον κόσμο. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να διαχωρίζονται από τις ομάδες, δεν ξέρουν ή δεν καταλαβαίνουν ότι είναι αρνητικοί. Πιστεύουν πως κανείς δεν τους αγαπά, αλλά τους αγαπούν. Είναι άτομα μολυσματικά και παρεμποδίζουν την βαθιά εσωτερική ανάπτυξη του Είναι. Υπάρχει εκεί το σοβαρό σημείο.

Είναι αναγκαίο εμείς ποτέ να μην αφεθούμε σε αρνητικά συναισθήματα, από ψυχολογική άποψη.

Σας έρχεται η επιθυμία να μπορείτε να επισκεφτείτε ή να μπείτε στις σεφιροτικές περιοχές του διαστήματος. Ένα πράγμα είναι να συλλάβουμε (σαν έννοια) ένα σεφιρότ και άλλο πράγμα είναι να διεισδύσουμε στην περιοχή του. Προφανώς τα σεφιρότ είναι ατομικά και εμείς σαν γνωστικοί πρέπει να διεισδύσουμε στο δέντρο της ζωής.

Πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχουν ξεχωριστές σεφιροτικές περιοχές στο διάστημα, να διεισδύσουμε σ’ αυτές είναι θαυμάσιο. Πως θα μπορούσαμε να μπούμε στην καβαλιστική περιοχή του Hod αν δεν έχουμε ένα ψυχολογικό σώμα;

Υπάρχουν ψυχολογικά ξεδιπλώματα. Τα διάφορα ψυχολογικά πρόσθετα, σε μια δεδομένη στιγμή, μπορούν να σχηματιστούν για να εισχωρήσουν στο σεφιρότ Hod. Αλλά θα ήταν μια είσοδος πολύ υποκειμενική, δεν θα είχε την ίδια αντικειμενικότητα όπως όταν θα είχε δημιουργηθεί το δεύτερο σώμα.

Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σώμα για αυτά τα συναισθήματα. Σε τι τύπο συναισθημάτων αναφέρομαι; Στα ανώτερα συναισθήματα. Τα κατώτερα συναισθήματα είναι εμπόδια για την εμπειρία του πραγματικού και για την πνευματική άνοδο του Είναι.

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα δεύτερο σώμα για να μπούμε στην σεφιροτική περιοχή του Hod, είναι προφανές πως δεν πρέπει να ξοδεύουμε τις ενέργειές μας αδέξια, αφήνοντάς μας να γεμίσουμε από αρνητικά συναισθήματα, όπως της βίας, του μίσους, της ζήλιας, της υπερηφάνειας, ή παρόμοια.

Αν ξοδεύετε τις ενέργειές σας σε κατώτερα συναισθήματα, με τι ενέργεια θα δημιουργηθεί το ψυχολογικό σώμα; Με τι τρόπο αν τις ξοδεύετε;

Για να δημιουργηθεί το ψυχολογικό σώμα, είναι αναγκαίο να αποταμιεύουμε τις ενέργειες, για να εξερευνήσουμε μετά αυτές τις περιοχές του Hod (μας έχει λεχθεί ότι αυτές οι τεράστιες περιοχές κυβερνώνται από άφατα όντα, από ηλιακά όντα, πχ. Τους Beni-Elohim, τους γιους του Θεού που διαμένουν σε τέτοιες αχανής και ιερές περιοχές). Μόνο αυτός που αποταμιεύει την ενέργεια μπορεί να εισχωρήσει στα βάθη του Hod.

Στα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, δεν θα ήταν δυνατόν να εισχωρήσουμε ή να έχουμε πρόσβαση χωρίς τον Καβαλιστικό Hod. Αυτό είναι προφανές.

Αρχίζουμε να αποταμιεύουμε ενέργεια. Όταν ένα αρνητικό συναίσθημα μας συγκλονίζει, αξίζει τον κόπο να γνωρίσουμε τι είδος ψυχολογικού πρόσθετου το έχει δημιουργήσει και μετά να το παρατηρήσουμε σε δράση, να το κατακτήσουμε με την τεχνική του διαλογισμού, για να διαλύσουμε αυτό το πρόσθετο. Αντιθέτως, πως θα το κάναμε;

Το πιο σοβαρό είναι πως τα αρνητικά συναισθήματα επιστρέφουν ψευδόμενα στον άνθρωπο. Το ψέμα δημιουργεί μια λανθασμένη σύνδεση, γιατί η ενέργεια του Αρχαίου των Ημερών, που ρέει αρμονικά και τέλεια δια μέσου των δέκα σεφιρότ της εβραϊκής καβάλας, μέχρι να φτάσει στον Μαλκούτ, τον βασιλιά, τον φυσικό άνθρωπο, ψυχοφυσικό, στον ψεύτη συνδέεται άσχημα. Αυτό δημιουργεί έναν εσκεμμένο διαμελισμό του νου του και σαν συνέπεια ξεπροβάλλει το ψέμα, δηλαδή, μια λανθασμένη σύνδεση.

Μπορείτε να είστε ψεύτες από ένα αρνητικό συναίσθημα, που σας κάνει συκοφάντες και ψεύτες, ή μπορείτε να είστε ψεύτες συνειδητά και με τη θέλησή σας. Σε κάθε περίπτωση είναι μια αρνητική σύνδεση του νου με τα ανώτερα κέντρα του Είναι. Δημιουργείται ένας διαμελισμός του νου με τα ανώτερα κέντρα του Είναι.

Πρέπει να λέτε την αλήθεια ό,τι κι αν γίνει και ας βγει ό,τι είναι να βγει. Να λέτε την αλήθεια και τίποτα περισσότερο από την αλήθεια, είναι η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων.

Τα αρνητικά συναισθήματα επιστρέφουν ψευδόμενα στους ανθρώπους. Το κάρμα των ψευτών είναι η τερατομορφία. Παιδιά που γεννιούνται με δυο κεφάλια, παραμορφωμένα, είχαν συνδεθεί άσχημα με τα ανώτερα κέντρα του Είναι. Συνέπεια: έρχονται στην ύπαρξη με παραμορφωμένο σώμα. Υπάρχει εκεί το ψέμα. Πρέπει να δώσουμε πολύ προσοχή σ’ αυτή την ερώτηση.

Όταν έχουμε σχηματίσει ένα δεύτερο ψυχολογικό σώμα, που μας επιτρέπει να μπούμε στις σεφιροτικές περιοχές του Hod, μπορούμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας αυτό που είναι το ψέμα, η απάτη.

Ο Μικαέλ λέγεται ότι είναι ο υπεύθυνος αυτού του σεφιρότ και είναι προφανές ότι αυτός ακτινοβολεί θαυμάσια σε αυτή την περιοχή.

Πως θα μπορούσαμε να εξερευνήσουμε αυτές τις περιοχές αν είμαστε ψεύτες, αν είμαστε θύματα των αρνητικών συναισθημάτων; Προφανώς είναι αδύνατον.

Πώς θα μπορούσαμε να εξερευνήσουμε τις περιοχές του Netzach, εάν δεν συνδεόμαστε σωστά με τα ανώτερα κέντρα του Είναι;

Για να εξερευνήσουμε την περιοχή του Netzach, χρειάζεται να έχουμε δημιουργήσει ένα ψυχολογικό νοητικό σώμα, αντιθέτως είναι αδύνατον.

Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ψυχολογικό σώμα αν αφήνεται στα αρνητικά συναισθήματα. Δεν θα είχε αρκετή ενέργεια για να μπορεί να δημιουργήσει έναν ατομικό νου, που θα επέτρεπε να εξερευνηθούν οι ψυχολογικές περιοχές του συμπαντικού νου.

Για να μπορέσουν να εξερευνηθούν οι περιοχές του Hod, ή του Netzach, χρειάζεται να μάθουμε να λέμε την αλήθεια και κανείς δεν μπορεί να πει την αλήθεια όταν κυριεύεται από αρνητικά συναισθήματα.

Χρειάζεται να υπακούμε στον Πατέρα και εκείνοι που κυριεύονται από αρνητικά συναισθήματα δεν υπακούν στον Πατέρα. Ο Πατέρας είναι η Αλήθεια και τίποτα παραπάνω από την Αλήθεια. Για να υπακούμε στον Πατέρα, οι συνδέσεις πρέπει να είναι τέλειες.

Πρέπει κανείς να μάθει να συνδέεται με τον Πατέρα με αρμονικό τρόπο, σωστά. Αυτός που έχει καταφέρει να σχηματίσει το σώμα της συνειδητής θέλησης, προφανώς έχει μάθει να υπακούει στον Πατέρα.

Όλοι στο βάθος έχουμε τον Αρχαίο των Ημερών, έτσι όπως το ανέφερε ο Ben Hod Chain, μεγάλος καβαλιστής, αλλά είναι λίγοι εκείνοι που ξέρουν να υπακούν στον Αρχαίο των Ημερών. Κάποιος δεν μπορεί να υπακούσει στον Αρχαίο των Ημερών αν δεν έχει τη θέληση του Πατέρα.

Δεν πράττει την θέληση του Πατέρα όποιος ψεύδεται. Δεν πράττει την θέληση του Πατέρα, όποιος κυριεύεται από αρνητικά συναισθήματα.

Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου αδερφοί, είναι αναγκαίο να μάθουμε να εξερευνούμαστε, να αυτοπαρατηρούμαστε καλύτερα.

Πάμε λοιπόν να μπούμε τώρα σε μια θαυμαστή εποχή, η μεγάλη επιλογή έχει αρχίσει. Δεν θα χρησιμεύσει όλη η ανθρωπότητα που κατοικεί στην όψη της Γης σαν φυτώριο της μεγάλης μελλοντικής έκτης φυλής, που θα υπάρχει στον μελλοντικό κόσμο.

Άπαξ και η Γη μπει στα δαχτυλίδια της Αλκυόνας, θα αποδειχθεί όλο αυτό που εμείς, οι εργαζόμενοι στο Μεγάλο Έργο, έχουμε πει.

Το δέντρο της ζωής είναι η σπονδυλική στήλη. Το δέντρο της σοφίας είναι τα δέκα σεφιρότ, με των οποίων τα δημιουργικά είκοσι δύο μεγάλα αρκάνο, γράμματα, ήχους και νούμερα, ο Λόγος δημιούργησε το σύμπαν.

Από τον Ain Soph εκπηγάζει όλη η δημιουργία, αλλά η δημιουργία δεν είναι ίση, ούτε σε ουσία ούτε σε ικανότητα με τον Ain Soph. Η πρώτη απόρροια του Ain Soph είναι ο άφατος Αρχαίος των Ημερών που είναι το Είναι του Είναι μας, ο Πατέρας και η Μητέρα σε μας.

Σάββατο, Αυγούστου 26, 2006

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 15: Η ατοµικότητα




Το να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του Ένα σίγουρα είναι ένα πολύ κακόγουστο αστείο. Δυστυχώς τούτη η µάταιη αυταπάτη υπάρχει µέσα στον καθένα µας.

Δυστυχώς πάντοτε σκεφτόµαστε το καλύτερο για τον εαυτό µας, ποτέ δεν µας συµβαίνει να καταλάβουµε ότι δεν κατέχουµε κάποιαν αληθινή ατοµικότητα.

Το χειρότερο στην περίπτωση αυτή είναι ότι φτάνουµε στο σηµείο να δώσουµε στον εαυτό µας την πολυτέλεια να υποθέτει λανθασµένα ότι καθένας από εµάς έχει πλήρη συνείδηση και ιδιαίτερη θέληση.

Φτωχοί εµείς! Πόσο ανόητοι είµαστε! Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι η άγνοια είναι η χειρότερη δυστυχία.

Μέσα στον καθένα µας υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές ατοµικότητες, διαφορετικά υποκείµενα, Εγώ ή πλήθη που φιλονικούν µεταξύ τους, που δίνουν µάχες για την υπεροχή και που δεν έχουν τάξη ή συµφωνία µεταξύ τους.

Αν είµαστε συνειδητοί, αν ξυπνούσαµε απο τα τόσα όνειρα και φαντασίες, πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή...

Περισσότερο για συµπλήρωµα της τύχης µας οι αρνητικές συγκινήσεις, αυτο-θεωρήσεις και η αυτο-αγάπη, µας γοητεύουν, µας υπνωτίζουν, δεν µας αφήνουν ποτέ να θυµηθούµε τον εαυτό µας να τον δούµε όπως πραγµατικά είναι...

Νοµίζουµε ότι έχουµε µία και µόνη θέληση, όταν στην πραγµατικότητα έχουµε πολλές διαφορετικές θελήσεις, γιατί κάθε Εγώ έχει την δική του.

Η ιλαροτραγωδία όλης αυτής της εσωτερικής πολλαπλότητας καταλήγει να είναι φοβερή. Οι διάφορες εσωτερικές θελήσεις συγκρούονται µεταξύ τους, ζουν σε συνεχή πάλη, δρουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Αν είχαµε πραγµατική Ατοµικότητα, αν κατέχαµε µια Ενότητα αντί για Πολλαπλότητα, θα είχαµε επίσης µια συνέχεια σκοπών, ξύπνια συνείδηση, ιδιαίτερη ατοµική θέληση.

Το σωστό είναι να αλλάξουµε. Χωρίς αµφιβολία πρέπει να αρχίσουµε από το να είµαστε ειλικρινείς µε τον εαυτό µας.

Χρειάζεται να κάνουµε µια ψυχολογική καταγραφή του εαυτού µας για να γνωρίσουµε ότι µας περισσεύει και ότι µας λείπει.

Είναι δυνατό να πετύχουµε την Ατοµικότητα, όµως αν νοµίζουµε ότι την έχουµε αυτή η πιθανότητα θα εξαφανισθεί.

Είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα αγωνιστούµε για να αποκτήσουµε κάτι το οποίο νοµίζουµε ότι κατέχουµε. Η φαντασία µας κάνει να πιστεύουµε ότι είµαστε κάτοχοι της Ατοµικότητας, µέχρι που υπάρχουν σχολές που έτσι διδάσκουν.

Επείγει να πολεµήσουµε ενάντια στην φαντασία. Αυτή µας κάνει να φαινόµαστε το ένα ή το άλλο, όταν στην πραγµατικότητα είµαστε άθλιοι, αδιάντροποι και διεστραµµένοι.

Σκεφτόµαστε ότι είµαστε άνθρωποι, όταν στην πραγµατικότητα είµαστε µοναχά διανοητικά θηλαστικά χωρίς Ατοµικότητα.

Οι µυθοµανείς πιστεύουν τους εαυτούς τους θεούς, άγιους κ.λ.π., χωρίς να υποπτεύονται ότι δεν έχουν ατοµικό νου ούτε Συνειδητή θέληση.

Οι εγωλάτρες λατρεύουν τόσο το αγαπηµένο τους Εγώ, ώστε δεν θα δέχονταν ποτέ την ιδέα του πολυπρόσωπου του Εγώ µέσα τους...

Οι παρανοϊκοί, µε την κλασσική υπερηφάνεια που τους χαρακτηρίζει, ούτε που θα διάβαζαν αυτό το βιβλίο...

Είναι απαραίτητο να πολεµήσουµε µέχρι θανάτου ενάντια στην φαντασία που σχετίζεται µε τον εαυτό µας, αν θέλουµε να µην είµαστε θυµατα ψεύτικων συγκινήσεων και λανθασµένων εµπειριών. Αυτές όχι µόνο µας µπλέκουν σε γελοίες καταστάσεις, αλλά έχουν και την δυνατότητα να αναπτυχθούν µέσα µας.

Το διανοητικό ζώο είναι τόσο υπνωτισµένο από την φαντασία του που ονειρεύεται ότι είναι λιοντάρι ή αετός, όταν στ’ αλήθεια δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα τιποτένιο σκουλήκι της λάσπης της γης.

Ο µυθοµανής δεν θα δεχόταν ποτέ αυτούς τους «εκ των άνω» καθιερωµένους ισχυρισµούς (σίγουρα αυτός αισθάνεται τον εαυτό του Αρχιιεροφάντη και ας λένε οι άλλοι ότι λένε) χωρίς να υποψιάζεται ότι η φαντασία δεν είναι απολύτως τίποτα, «τίποτα παρά φαντασία».

Η φαντασία είναι µια δύναµη πραγµατική που ενεργεί παγκόσµια στην ανθρωπότητα και που κρατάει το διανοητικό ανθρωποειδές σε ονειρική κατάσταση, κάνοντάς το να πιστεύει ότι είναι ήδη άνθρωπος που έχει αληθινή Ατοµικότητα, θέληση, ξύπνια συνείδηση, ιδιαίτερο νου κ.λ.π.

Όταν σκεφτόµαστε ότι είµαστε Ένα, δεν µπορούµε να κινηθούµε από εκεί που βρισκόµαστε µέσα µας, παραµένουµε σταµατηµένοι και τελικά εκφυλισµένοι παρακµάζουµε.

Καθένας µας βρίσκεται σε καθορισµένη ψυχική φάση και δεν θα µπορέσουµε να ξεφύγουµε από αυτή, παρά µόνον αν ανακαλύψουµε άµεσα όλα αυτά τα πρόσωπα ή Εγώ που ζουν µέσα στο άτοµό µας.

Είναι ξεκάθαρο ότι µέσα από την αυτοπαρατήρηση θα µπορέσουµε να δούµε τα πλήθη που ζουν στον ψυχισµό µας και που χρειάζεται να περιορίσουµε για να επιτύχουµε τη ριζική αλλαγή.

Αυτή η σύλληψη, αυτή η αυτοπαρατήρηση αλλάζει ριζικά όλες τις λανθασµένες ιδέες που είχαµε για τον εαυτό µας και σαν αποτέλεσµα βλέπουµε το συγκεκριµένο γεγονός ότι δεν έχουµε πραγµατική Ατοµικότητα.

Όσο δεν αυτοπαρατηρούµαστε, θα ζούµε µέσα στην αυταπάτη ότι είµαστε Ένα, και σαν αποτέλεσµα η ζωή µας θα είναι λανθασµένη.

Δεν είναι δυνατόν να σχετιστούµε σωστά µε τους οµοίους µας, όσο
δεν πραγµατοποιείται κάποια εσωτερική αλλαγή στο βάθος του ψυχισµού µας.

Οποιαδήποτε εσωτερική αλλαγή απαιτεί πρώτα τον περιορισµό των Εγώ που φέρουµε µέσα µας.

Με κανένα τρόπο δεν θα µπορούσαµε να περιορίσουµε τα Εγώ αν δεν τα παρατηρήσουµε στο εσωτερικό µας.

Όλοι αυτοί που αισθάνονται σαν Ένα, που σκέφτονται το καλύτερο για τον εαυτό τους, που δεν θα δέχονταν ποτέ την διδασκαλία των πολλών, δεν επιθυµούν επίσης να παρατηρήσουν τα Εγώ και γι’ αυτό κάθε πιθανότητα αλλαγής γίνεται γι’ αυτούς ανύπαρκτη.

Δεν είναι δυνατόν να αλλάξει κανείς αν δεν περιορίσει τον εαυτό του. Ακόµη περισσότερο εκείνος που αισθάνεται κάτοχος της ατοµικότητας, αν δεχόταν ότι πρέπει να περιορίσει κάτι, θα αγνοούσε πραγµατικά τι είναι εκείνο που πρέπει να περιορίσει.

Όµως δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι αυτός που πιστεύει ότι είναι Ένα, εξαπατώντας τον εαυτό του, νοµίζει βέβαια ότι ξέρει αυτό που πρέπει να περιορίσει, όµως στ’ αλήθεια ούτε που ξέρει ότι δεν ξέρει. Είναι ένας αγνοών µορφωµένος.

Χρειάζεται να από-εγωποιηθούµε για να ατοµικοποιηθούµε, όµως αυτός που κατέχει την ατοµικότητα είναι αδύνατον να µπορέσει να από-εγωποιηθεί.

Η Ατοµικότητα είναι ιερή εκατό τοις εκατό. Σπάνιοι είναι αυτοί που την έχουν, όµως όλοι νοµίζουν ότι την έχουν.

Πως θα µπορούσαµε να περιορίσουµε τα Εγώ όταν νοµίζουµε ότι έχουµε ένα Μοναδικό Εγώ;

Σίγουρα αυτός που δεν αυτοπαρατηρήθηκε ποτέ στα σοβαρά νοµίζει ότι έχει ένα µοναδικό Εγώ.

Όµως οφείλουµε να είµαστε ξεκάθαροι στη διδασκαλία αυτή, γιατί υπάρχει ο ψυχολογικός κίνδυνος να µπερδευτούν η αυθεντική Ατοµικότητα µε την έννοια κάποιου είδους «Ανώτερου Εγώ» ή µε κάτι παρόµοιο.

Η Ιερή Ατοµικότητα βρίσκεται πιο πέρα από οποιαδήποτε µορφή του Εγώ, είναι ότι είναι, ότι πάντα ήταν και ότι πάντα θα είναι.

Η νόµιµη Ατοµικότητα είναι το Είναι και ο λόγος ύπαρξης του Είναι είναι το ίδιο το Είναι.

Να διευκρινίσετε µεταξύ του Είναι και του Εγώ. Αυτοί που συγχέουν το Είναι µε το Εγώ σίγουρα ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν στα σοβαρά.

Όσο θα συνεχίζει η Ουσία, η Συνείδηση να βρίσκεται µποτιλιαρισµένη µέσα σε όλο αυτό το σύνολο των Εγώ που φέρουµε µέσα µας, η ριζική αλλαγή θα είναι κάτι περισσότερο από αδύνατη.

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 14: Αρνητικές σκέψεις




Το να σκέφτεται κανείς βαθιά και µε απόλυτη προσοχή, καταλήγει να είναι παράξενο για την εποχή αυτή της καθοδικής εξέλιξης και παρακµής.

Από το Διανοητικό Κέντρο πηγάζουν διάφορες σκέψεις που προέρχονται, όχι από ένα µόνιµο Εγώ, όπως υποθέτουν ανόητα οι αγνοούντες µορφωµένοι, αλλά από τα διαφορετικά «Εγώ» µέσα στον καθένα από εµάς.

Όταν ένας άνθρωπος σκέφτεται, νοµίζει µε σταθερότητα ότι αυτός µέσα του και µέσω του εαυτού του σκέφτεται.

Δεν θέλει να καταλάβει το διανοητικό θηλαστικό ότι οι πολυάριθµες σκέψεις που διασταυρώνονται στην κατανόησή του, έχουν την προέλευσή τους στα διάφορα «Εγώ» που φέρνουµε µέσα µας.

Αυτό σηµαίνει ότι δεν είµαστε πραγµατικά σκεπτόµενα άτοµα. Αληθινά δεν έχουµε ακόµα νου ατοµικό.

Το δίχως άλλο, καθένα από τα «Εγώ» που κουβαλάµε µέσα µας, χρησιµοποιεί το Διανοητικό µας Κέντρο, το µεταχειρίζεται κάθε φορά που µπορεί για να σκέφτεται.

Θα ήταν παράλογο να ταυτιζόµαστε µε αυτήν ή εκείνη την αρνητική
και βλαβερή σκέψη, θεωρώντας την δική µας.

Σίγουρα, αυτή ή εκείνη η αρνητική σκέψη προέρχεται από κάποιο «Εγώ», που σε κάποια δεδοµένη στιγµή χρησιµοποίησε το Διανοητικό µας Κέντρο κάνοντας κακή χρήση του.

Αρνητικές σκέψεις υπάρχουν διαφόρων ειδών: υποψία, έλλειψη εµπιστοσύνης, κακή θέληση, ζήλιες πάθους, ζήλιες θρησκευτικές, πολιτικές κ.λ.π., απληστία, οργή, υπερηφάνεια, κλοπή, µοιχεία, οκνηρία, λαιµαργία κ.τ.λ.

Πραγµατικά είναι τόσα τα ψυχικά ελαττώµατα που έχουµε, ώστε και να είχαµε χαλύβδινο ουρανίσκο και χίλιες γλώσσες για να µιλάµε, δεν θα κατορθώναµε να τα απαριθµήσουµε όλα.

Σα συνέπεια ή συµπέρασµα αυτού που ειπώθηκε προηγουµένως, είναι πια παράλογο το να ταυτιστούµε µε τις αρνητικές σκέψεις.

Όπως δεν είναι δυνατό να υπάρχει αποτέλεσµα χωρίς αιτία, βεβαιώνουµε επίσηµα ότι ποτέ δεν θα µπορούσε να υπάρξει σκέψη από µόνη της, γεννηµένη αυθόρµητα...

Η σχέση ανάµεσα στον στοχαστή και τη σκέψη είναι φαινοµενική. Κάθε αρνητική σκέψη κατάγεται από έναν διαφορετικό στοχαστή. Μέσα στον καθένα µας υπάρχουν τόσοι αρνητικοί στοχαστές, όσες και σκέψεις του ίδιου είδους.

Αν εξετάσουµε αυτό το θέµα από τη θέση του πολυπρόσωπου των « Στοχαστών και των Σκέψεων», τότε κάθε ένα από τα «Εγώ» που φέρνουµε µέσα στον ψυχισµό µας συµβαίνει να είναι σίγουρα ένας διαφορετικός στοχαστής.

Αναµφισβήτητα, µέσα στον καθένα από εµάς υπάρχουν πάρα πολλοί στοχαστές. Και όµως καθένας από αυτούς, αν και αποτελεί µόνο ένα µικρό µέρος, θεωρεί ότι ο εαυτός του είναι το παν σε µια συγκεκριµένη στιγµή...

Οι µυθοµανείς, οι εγωλάτρες, οι ναρκισσιστές, οι παρανοϊκοί ποτέ δεν θα δέχονταν τη θέση της «Πληθώρας των Στοχαστών» γιατί αγαπούν υπερβολικά τον εαυτό τους, αισθάνονται «ο µπαµπάς του Ταρζάν» ή «η µαµά των νεαρών».

Πώς θα µπορούσαν τέτοιου είδους άνθρωποι, ανώµαλοι, να δεχτούν την ιδέα ότι κατέχουν έναν ατοµικό νου, µεγαλοφυή και θαυµαστό;

Εν τούτοις, τέτοιοι σοφιστικίζοντες σκέφτονται το καλύτερο για τον εαυτό τους και µέχρι που φορούν τον χιτώνα του Αρίστιππου για να δείξουν σοφία και ταπεινοφροσύνη...

Αναφερόµαστε στην παλιά ιστορία που ο Αρίστιππος, θέλοντας να δείξει σοφία και ταπεινοφροσύνη, ντύθηκε µε έναν παλιό χιτώνα γεµάτο µπαλώµατα και τρύπες. Άρπαξε στο δεξί του χέρι τη Ράβδο της Φιλοσοφίας και βγήκε στους δρόµους της Αθήνας...

Λένε πως όταν ο Σωκράτης τον είδε να έρχεται είπε µε δυνατή φωνή: «Ω Αρίστιππε, φαίνεται η µαταιότητά σου µέσα από τις τρύπες του ενδύµατός σου.»

Όποιος δεν ζει πάντα σε κατάσταση Επαγρύπνησης προς το περιβάλλον, Επάγρυπνης Αντίληψης, σκεπτόµενος ότι είναι σκεπτόµενος, ταυτίζεται εύκολα µε οποιαδήποτε αρνητική σκέψη.

Σαν αποτέλεσµα ενισχύεται δυστυχώς η σκοτεινή δύναµη του «Αρνητικού Εγώ», δράστη της αντίστοιχης σκέψης που αναφέραµε παραπάνω.

Όσο περισσότερο ταυτιζόµαστε µε µια αρνητική σκέψη, τόσο πιο
πολύ θα είµαστε δούλοι του αντίστοιχου «Εγώ» που την χαρακτηρίζει.

Σε ότι αφορά τον Γνωστικισµό, τον Μυστικό Δρόµο, τη Δουλειά πάνω στον εαυτό µας, οι πειρασµοί βρίσκονται ακριβώς στα «Εγώ» που µισούν τη Γνωστική διδασκαλία, την Εσωτεριστική Δουλειά, γιατί γνωρίζουν ότι η ύπαρξή τους µέσα στον ψυχισµό µας απειλείται θανάσιµα από την Γνώση και την Δουλειά.

Αυτά τα αρνητικά και επιθετικά «Εγώ» εξουσιοδοτούνται από ορισµένες καταγραφές του εγκεφάλου, αποθηκευµένες µέσα στο Νοητικό κέντρο και γεννούν διαρκώς βλαβερά και επιζήµια νοητικά ρεύµατα.

Αν δεχτούµε αυτές τις σκέψεις, αυτά τα «Αρνητικά Εγώ» που σε µια στιγµή ελέγχουν το Διανοητικό µας Κέντρο, θα γίνουµε τότε ανίκανοι να ελευθερωθούµε από τα αποτελέσµατά τους.

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουµε ότι κάθε «Αρνητικό Εγώ» αυτοεξαπατάται και εξαπατά, αποτέλεσµα ψεύδεται.

Κάθε φορά που αισθανόµαστε µια ξαφνική απώλεια δύναµης, όταν ο δόκιµος απογοητεύεται από την Γνωστική Διδασκαλία, από την Εσωτεριστική Δουλειά, όταν χάνει τον ενθουσιασµό και εγκαταλείπει το καλύτερο, είναι φανερό ότι έχει ξεγελαστεί από κάποιο αρνητικό Εγώ.

Το αρνητικό Εγώ της µοιχείας καταστρέφει τις καλές οικογένειες, κάνει δυστυχισµένα τα παιδιά.
Το αρνητικό Εγώ της ζήλιας ξεγελά τα όντα που αυτολατρεύονται και διαλύει την ευτυχία αυτών των ίδιων.
Το αρνητικό Εγώ της µυστικιστικής υπερηφάνειας ξεγελά τους αφιερωµένους στον Δρόµο και αυτοί νοιώθοντας σοφοί µισούν τον Δάσκαλό τους και τον προδίδουν...

Το αρνητικό Εγώ το εξουσιοδοτούν οι προσωπικές µας εµπειρίες, οι αναµνήσεις µας, οι µεγαλύτερές µας επιθυµίες, η ειλικρίνειά µας. Τότε µέσα από µιαν αυστηρή διαλογή όλων αυτών, το Εγώ παρουσιάζει κάτι µε ψεύτικο φως, κάτι που γοητεύει και η αποτυχία έρχεται...

Και όµως όταν κανείς ανακαλύπτει το Εγώ σε δράση, όταν έχει µάθει να ζει σε κατάσταση επαγρύπνησης, τέτοιου είδους απάτη γίνεται αδύνατη...

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 13: Παρατηρητής και παρατηρούµενος




Είναι απόλυτα σαφές και εποµένως όχι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι όταν αρχίζει κάποιος να παρατηρεί τον εαυτό του σοβαρά (από την άποψη ότι δεν είναι Ένας αλλά Πολλοί), τότε αρχίζει πραγµατικά τη δουλειά πάνω σε όλο αυτό το φορτίο.

Είναι εµπόδιο, φραγµός, πρόσκοµµα στη ∆ουλειά της αυτοπαρατήρησης του Εσωτερικού µας, τα παρακάτω ψυχολογικά ελαττώµατα:
Μυθοµανία (παραλήρηµα Μεγαλείου, να νοµίζεις ότι είσαι ένας Θεός).
Εγωλατρεία (πίστη σε ένα ∆ιαρκές Εγώ, λατρεία οποιουδήποτε είδους
του Άλτερ Έγκο).
Παράνοια (σοφιστεία, αυτο-επάρκεια, µαταιοδοξία, αυτο-εµπιστοσύνη,
µυστική υπερηφάνεια, ανικανότητα παραδοχής της άποψης του άλλου).

Όταν συνεχίζει κανείς µε την παράλογη πεποίθηση ότι είναι Ένας, ότι κατέχεται από ένα µόνιµο Εγώ, η σοβαρή δουλειά πάνω στον εαυτό του γίνεται κάτι παραπάνω από αδύνατη.

Αυτός που πιστεύει ότι πάντα είναι Ένας, ποτέ δεν θα γίνει ικανός να αποχωριστεί τα ανεπιθύµητα στοιχεία του. Θα θεωρεί κάθε σκέψη, συναίσθηµα, επιθυµία, συγκίνηση, πάθος, στοργή κ.τ.λ. σαν διαφορετικές αµετάβλητες λειτουργίες της ίδιας του της φύσης µέχρι που θα δικαιολογείται µπροστά στους άλλους, λέγοντας ότι αυτά ή εκείνα τα προσωπικά ελαττώµατα είναι κληρονοµικού χαρακτήρα...

Αυτός που δέχεται την ∆ιδασκαλία των Πολλών Εγώ, κατανοεί βασιζόµενος στην παρατήρηση, ότι κάθε επιθυµία, σκέψη, πράξη πάθους κ.τ.λ. αντιστοιχεί στο ένα ή το άλλο ξεχωριστό Εγώ...

Ο κάθε αθλητής της εσωτερικής αυτοπαρατήρησης, δουλεύει πολύ σοβαρά µέσα του και προσπαθεί να διαχωρίσει από τον ψυχισµό του τα διάφορα ανεπιθύµητα στοιχεία τα οποία κουβαλάει στο εσωτερικό του...

Αν ένας αρχίσει να παρατηρείται εσωτερικά στ’ αλήθεια και πολύ ειλικρινά, καταλήγει να διαχωρίζεται σε δύο: τον Παρατηρητή και τον Παρατηρούµενο.

Πως θα µπορούσαµε να παρατηρούµε τον εαυτό µας, αν κάναµε το λάθος να µη χωριζόµαστε σε Παρατηρητή και Παρατηρούµενο;

Χωρίς να γίνει µια τέτοια διαίρεση, είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα προχωρούσαµε ούτε ένα βήµα στον θαυµαστό δρόµο της αυτογνωσίας.

Χωρίς αµφιβολία, όταν η διαίρεση αυτή δεν συµβαίνει, συνεχίζουµε να είµαστε ταυτισµένοι µε όλες τις διαδικασίες του Πολυπρόσωπου Εγώ...

Αυτός που ταυτίζεται µε το Εγώ είναι πάντοτε θύµα των περιστάσεων.

Πως θα µπορούσε να µετατρέψει τις συνθήκες αυτός που δεν γνωρίζει τον εαυτό του; πως θα µπορούσε να γνωρίσει τον εαυτό του αυτός που ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκε εσωτερικά; µε ποιόν τρόπο θα µπορούσε κανείς να αυτοπαρατηρηθεί αν δεν χωριστεί πρώτα σε Παρατηρητή και Παρατηρούµενο;

Σίγουρα κανείς δεν µπορεί να αρχίσει τη ριζική αλλαγή του όσο δεν είναι ικανός να πει:
«Η επιθυµία αυτή είναι ένα ζωώδες Εγώ που οφείλω να περιορίσω», «Αυτή η εγωιστική σκέψη είναι ένα άλλο Εγώ που µε µπερδεύει και χρειάζεται να διαλύσω», «Αυτό το συναίσθηµα που πληγώνει την καρδιά µου είναι ένα παρείσακτο Εγώ που χρειάζεται να µετατρέψω σε κοσµική σκόνη» κ.τ.λ.

Φυσικά αυτό είναι αδύνατο σε όποιον δεν χωρίστηκε ποτέ σε Παρατηρητή και Παρατηρούµενο...

Αυτός που θεωρεί όλες τις ψυχολογικές του διαδικασίες σαν λειτουργίες ενός µοναδικού Εγώ, ατοµικού και µόνιµου, βρίσκεται τόσο ταυτισµένος µε όλα του τα σφάλµατα, τα έχει τόσο ενωµένα µε τον ίδιο του τον εαυτό, που έχει χάσει, για τον λόγο αυτό, την ικανότητα να τα χωρίσει από τον ψυχισµό του.

Σίγουρα τέτοια άτοµα ποτέ δεν µπορούν να αλλάξουν ριζικά, είναι άνθρωποι καταδικασµένοι στην πιο απόλυτη αποτυχία.

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 12: Η ριζική αλλαγή




Εφ’ όσον ένας άνθρωπος προχωρά λανθασµένα, νοµίζοντας τον εαυτό του σαν Ένα, Μοναδικό και Ατοµικό, είναι φανερό ότι η ριζική αλλαγή είναι κάτι περισσότερο από αδύνατη.

Το ίδιο το γεγονός ότι η Εσωτεριστική δουλειά ξεκινά µε την αυστηρή παρατήρηση του εαυτού µας, µας το δείχνει µια πληθώρα Ψυχολογικών παραγόντων, Εγώ ή ανεπιθύµητων στοιχείων που είναι επείγον να ξεριζωθούν, ν’ αποκοπούν από τον εσωτερικό µας κόσµο.

Αναµφισβήτητα, δεν θα ήταν δυνατόν να περιορίσουµε άγνωστα σφάλµατα. Εκείνο που βιάζει, είναι να παρατηρήσουµε από πριν αυτό που θέλουµε να χωρίσουµε από τον Ψυχισµό µας.

Αυτού του είδους η δουλειά δεν είναι εξωτερικής φύσης αλλά εσωτερικής, και όσοι σκέφτονται ότι οποιοδήποτε εγχειρίδιο καλής συµπεριφοράς ή σπάνιο σύστηµα εξωτερικό και επιφανειακό µπορεί να τους οδηγήσει στην επιτυχία, θα είναι εκ των πραγµάτων ολοκληρωτικά γελασµένοι.

Το συγκεκριµένο και οριστικό γεγονός ότι η ιδιαίτερη εσωτερική ∆ουλειά ξεκινά µε την προσοχή συγκεντρωµένη στην πλήρη παρατήρηση του εαυτού µας, είναι ένας λόγος περισσότερο απο αρκετός για να δείξει ότι αυτό απαιτεί µια προσωπική προσπάθεια ιδιαίτερη για τον καθένα απο εµάς.

Μιλώντας ειλικρινά, χωρίς φραγµούς, βεβαιώνουµε µε έµφαση τα ακόλουθα:
Καµµιά ανθρώπινη ύπαρξη δεν θα µπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά για µας.

∆εν είναι δυνατή καµµιά αλλαγή στον Ψυχισµό µας, χωρίς την άµεση παρατήρηση όλου αυτού του συνόλου των υποκειµενικών παραγόντων που φέρουµε µέσα µας.

Μη δεχόµενοι το πλήθος των σφαλµάτων, απορρίπτοντας την ανάγκη µελέτης και άµεσης παρατήρησής των, σηµαίνει εκ των πραγµάτων υπεκφυγή ή απόδραση, φυγή απο τον εαυτό µας, µια µορφή αυταπάτης.

Μόνο µέσα απο την αυστηρή προσπάθεια της κριτικής παρατήρησης του εαυτού µας, χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, θα µπορέσουµε να κάνουµε πραγµατικά φανερό ότι δεν είµαστε “Ένας” αλλά “Πολλοί”.

Η αποδοχή ότι το “Εγώ” είναι πολυπρόσωπο και η ανακάλυψη µέσω της αυστηρής παρατήρησης, είναι δύο διαφορετικές απόψεις.

Το να αποφεύγουµε την ∆ουλειά της ιδιαίτερης αυτο-παρατήρησης, το να ζητάµε υπεκφυγές, είναι σηµάδι αναπόσπαστο του εκφυλισµού.

Ενώ ένας άνθρωπος υποστηρίζει την αυτάπάτη ότι είναι ένα και µόνο πρόσωπο, δεν µπορεί να αλλάξει. Και είναι ξεκάθαρο ότι ο σκοπός της ∆ουλειάς αυτής είναι ακριβώς να κατορθώσουµε µια βαθµιαία αλλαγή στην εσωτερική µας ζωή.

Ο ριζικός µετασχηµατισµός είναι µια δυνατότητα που φυσιολογικά χάνεται, όταν δεν γίνεται δουλειά µε τον εαυτό µας.

Το σηµείο εκκίνησης της ριζικής αλλαγής συνεχίζει να µένει κρυφό, όσο ο άνθρωπος νοµίζει τον εαυτό του Ένα.

Αυτοί που απορρίπτουν την ∆ιδασκαλία των πολλών Εγώ, δείχνουν καθαρά ότι ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν σοβαρά.

Η αυστηρή παρατήρηση του εαυτού µας, χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, µας επιτρέπει να εξακριβώσουµε, µέσα απο τον εαυτό µας, τη σκληρή πραγµατικότητα ότι δεν είµαστε “Ενας” αλλά “Πολλοί”.

Στον κόσµο των υποκειµενικών γνωµών, διάφορες ψευτοεσωτεριστικές ή ψευτοαποκρυφιστικές θεωρίες χρησιµεύουν σαν διέξοδος φυγής από τον εαυτό µας...

Αναµφισβήτητα, η αυταπάτη ότι είµαστε πάντα ένα και το αυτό πρόσωπο, χρησιµεύει σαν εµπόδιο για την αυτο-παρατήρηση...

Θα µπορούσε κανείς να πει: “Ξέρω ότι δεν είµαι Ένας αλλά Πολλοί,ο Γνωστικισµός µου το έχει διδάξει”. Αν και θα ήταν ειλικρινέστατη τέτοιου είδους διαβεβαίωση, αν δεν υπάρχει πλήρης εµπειρία ζωής πάνω σε αυτό το επιστηµονικό θέµα, σαφώς θα παρέµενε καθαρά εξωτερικό και επιφανειακό στοιχείο.

Να ανακαλύψουµε, να ζήσουµε την εµπειρία και να καταλάβουµε είναι κάτι βασικό. Μόνον έτσι είναι δυνατό να δουλέψουµε συνειδητά για
να πετύχουµε την ριζική αλλαγή.

Άλλο είναι να υποστηρίζουµε ένα πράγµα και άλλο να το καταλαβαίνουµε. Όταν κάποιος λέει: “Καταλαβαίνω ότι δεν είµαι Ένας αλλά Πολλοί”, αν η κατανόησή του είναι πραγµατική και όχι λόγια του αέρα αµφίβολα και χωρίς ουσία, αυτό σηµαίνει ότι αναγνωρίζει την πλήρη επαλήθευση της ∆ιδασκαλίας των Πολλών Εγώ.

Γνωριµία και Κατανόηση είναι διαφορετικά πράγµατα. Το πρώτο είναι του Νου, το δεύτερο της Καρδιάς.

Μόνο η γνωριµία µε τη ∆ιδασκαλία των Πολλών Εγώ δεν χρησιµεύει σε τίποτα. ∆υστυχώς στους καιρούς στους οποίους ζούµε, αυτή η γνώση είναι πολύ µακριά από την κατανόηση, γιατί το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασµένα ονοµάζεται άνθρωπος ανέπτυξε αποκλειστικά την πλευρά της γνώσης, ξεχνώντας δυστυχώς την αντίστοιχη πλευρά του Είναι.

Το να γνωρίσουµε την ∆ιδασκαλία των Πολλών Εγώ και να την καταλάβουµε, είναι βασικό για κάθε πραγµατική ριζική αλλαγή.

Όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να παρατηρεί τον εαυτό του συγκρατηµένα από την θέση ότι δεν είναι ¨Ενας αλλά Πολλοί, σαφώς έχει αρχίσει τη σοβαρή ∆ουλειά πάνω στην εσωτερική του φύση.

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 11: Το αγαπηµένο εγώ




Εφόσον ανώτατο και κατώτατο είναι δύο µέρη του ίδιου πράγµατος, µπορούµε να καταλήξουµε στο ακόλουθο πόρισµα: «Ανώτερο Εγώ-Κατώτερο Εγώ» είναι δύο όψεις του ίδιου ΕΓΩ σκοτεινού και πολυπρόσωπου.

Το ονοµαζόµενο «Θείο Εγώ» ή «Υπέρτατο Εγώ», “Άλτερ Έγκο” ή κάτι τέτοιο είναι βέβαια ένα τέχνασµα του «Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ» µια µορφή ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ.

Όταν το Εγώ θέλει να συνεχίσει εδώ ή πιο πέρα (µετά τον θάνατο), αυτό-εξαπατάται µε τη λανθασµένη έννοια ενός Αθάνατου Θείου Εγώ...

Κανείς από εµάς δεν έχει ένα ειλικρινές ΕΓΩ, διαρκές, αναλλοίωτο, αιώνιο κ.τ.λ.

Κανείς από εµάς δεν έχει στ’ αλήθεια µια πραγµατική και αυθεντική Ενότητα του Είναι. ∆υστυχώς ούτε κάποιο µόνιµο ατοµικισµό κατέχουµε.

Το «Εγώ» αν και συνεχίζει πέρα από τον τάφο έχει εντούτοις αρχή και τέλος.

Το Εγώ ποτέ δεν είναι κάτι ατοµικό, ενιαίο, ένα σύνολο. Σαφώς το Εγώ είναι τα “ΕΓΩ”.

Στο ανατολικό Θιβέτ τα Εγώ καλούνται “Ψυχικές Προσθήκες” ή απλώς “Αξίες” είτε είναι θετικά είτε αρνητικά.

Αν σκεφτούµε κάθε Εγώ σαν διαφορετικό πρόσωπο, µπορούµε να διαβεβαιώσουµε µε έµφαση τα ακόλουθα: “Μέσα στον καθένα που ζει στον κόσµο υπάρχουν πολλά πρόσωπα”.

Αναµφισβήτητα µέσα στον καθένα µας ζουν πολλά πρόσωπα, άλλα καλύτερα, άλλα χειρότερα...

Καθένα από αυτά τα Εγώ, καθένα από τα πρόσωπα αυτά, αγωνίζεται για την υπεροχή (θέλει να είναι το αποκλειστικό), ελέγχει τον διανοητικό εγκέφαλο ή το συγκινησιακό και κινητικό κέντρο όποτε µπορεί, µετά ένα άλλο Εγώ το αντικαθιστά...

Η ∆ιδασκαλία των πολλών Εγώ διδάχτηκε στο ανατολικό Θιβέτ από τους πραγµατικά ∆ιορατικούς, από τους αληθινά Φωτισµένους...

Καθένα από τα ψυχολογικά µας ελαττώµατα είναι προσωποποιηµένο σε τούτο ή εκείνο το Εγώ. Εφ’ όσον έχουµε χιλιάδες µέχρι και εκατοµµύρια ελαττώµατα, κυριολεκτικά στο εσωτερικό µας ζουν πλήθη ολόκληρα.

Σε ψυχολογικά ζητήµατα µπορέσαµε να αποσαφηνίσουµε τελείως ότι οι παρανοϊκοί, οι εγωλάτρες και οι µυθοµανείς για τίποτα στη ζωή δεν θα εγκατέλειπαν την λατρεία του αγαπηµένου Εγώ.

Αναµφισβήτητα τέτοιοι άνθρωποι µισούν θανάσιµα την ∆ιδασκαλία των πολλών “Εγώ”.

Όταν ένας πραγµατικά θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του, οφείλει να αυτοπαρατηρείται και να προσπαθεί να γνωρίσει τα διαφορετικά “Εγώ” που στριµώχνονται µέσα στην προσωπικότητα.

Αν κανείς από τους αναγνώστες µας δεν καταλαβαίνει ακόµα την ∆ιδασκαλία µας των πολλών “Εγώ”, τούτο οφείλεται αποκλειστικά στην έλλειψη πρακτικής πάνω στην Αυτοπαρατήρηση.

Όσο κανείς εφαρµόζει την Εσωτερική Αυτοπαρατήρηση, θ’ ανακαλύπτει από µόνος του πλήθη πολλά, πολλά Εγώ” που ζουν µέσα στην ίδια µας την προσωπικότητα.

Αυτοί που αρνούνται την ∆ιδασκαλία των πολλών Εγώ, αυτοί που λατρεύουν ένα Θείο Εγώ, σίγουρα ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν στα σοβαρά. Χρησιµοποιώντας τα λόγια του Σωκράτη, θα λέγαµε ότι αυτοί οι άνθρωποι όχι µόνο αγνοούν αλλά επιπλέον αγνοούν ότι αγνοούν.

Σίγουρα ποτέ δεν θα µπορούσαµε να γνωρίσουµε τον εαυτό µας χωρίς σοβαρή και βαθειά αυτοπαρατήρηση.

Όσο ο καθένας συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του σαν Ολότητα, είναι φανερό ότι οποιαδήποτε εσωτερική αλλαγή θα είναι κάτι παραπάνω από αδύνατη.

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 10: Τα διάφορα εγώ




Το Λογικό Θηλαστικό που λανθασµένα ονοµάζεται άνθρωπος, στην πραγµατικότητα δεν κατέχει µια συγκεκριµένη ατοµικότητα.

Αναµφισβήτητα αυτή η έλλειψη Ψυχολογικής ενότητας στο ανθρωποειδές είναι η αιτία για τόσες δυσκολίες και πίκρες.

Το φυσικό σώµα αποτελεί µιαν απόλυτη ενότητα και δουλεύει σαν ένα οργανικό σύνολο, εκτός και είναι άρρωστο.

Όµως η εσωτερική ζωή του ανθρωποειδούς µε κανέναν τρόπο δεν αποτελεί ψυχική ενότητα.

Το πιο σοβαρό απ’ όλα τούτα, αντίθετα µε ότι λένε οι διάφορες σχολές Ψευτο-εσωτερισµού και Ψευτο-αποκρυφισµού, είναι η απουσία ψυχολογικής οργάνωσης στο ιδιαίτερο και προσωπικό υπόβαθρο κάθε ατόµου.

Σίγουρα κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχει αρµονική δουλειά συνόλου στην εσωτερική ζωή του ατόµου.

Το ανθρωποειδές, σε ότι αφορά την εσωτερική του κατάσταση, είναι µια ψυχολογική πολλαπλότητα, ένα άθροισµα από «Εγώ».

Οι αγνοούντες µορφωµένοι της σκοτεινής αυτής εποχής λατρεύουν το «ΕΓΩ», το θεοποιούν, το εξυψώνουν, το ονοµάζουν «Άλτερ Έγκο», “ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΕΓΩ”, “ΘΕΙΟ ΕΓΩ” κ.τ.λ.

∆ε θέλουν να καταλάβουν οι “Πολυµαθείς” αυτής της µαύρης εποχής που ζούµε, ότι το “Υπέρτατο Εγώ” και το “Κατώτερο Εγώ” είναι δύο τµήµατα του ίδιου πολυπρόσωπου “Εγώ”...

Το ανθρωποειδές, σίγουρα, δεν έχει ένα “∆ιαρκές ΕΓΩ” παρά µόνο µια πληθώρα διαφόρων “Εγώ” απάνθρωπων και παράλογων.

Το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασµένα ονοµάζεται άνθρωπος, µοιάζει µ’ ένα ανάστατο σπίτι όπου αντί να υπάρχει ένας αφέντης, υπάρχουν πολλοί οικότροφοι, οι οποίοι πάντοτε θέλουν να διατάζουν και να κάνουν ότι τους έρχεται όρεξη...

Το µεγαλύτερο λάθος του Ψευδό-εσωτερισµού και του φτηνού Ψευδό-αποκρυφισµού είναι η υπόθεση ότι κατέχουµε ή ότι υπάρχει µέσα µας ένα «∆ιαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» χωρίς αρχή και τέλος...

Αν αυτοί που σκέπτονται έτσι ξυπνούσαν την συνείδηση έστω και για µια στιγµή, θα µπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τελείως, µόνοι τους, ότι το λογικό ανθρωποειδές ποτέ δεν είναι το ίδιο για πολύ καιρό...

Το λογικό θηλαστικό από ψυχολογική άποψη, αλλάζει διαρκώς...

Το να σκεφτούµε ότι ένα πρόσωπο που ονοµάζεται Λουίς είναι πάντοτε ο Λουίς, είναι κάτι σαν κακόγουστο αστείο...

Το άτοµο ονόµατι Λουίς έχει µέσα του άλλα «ΕΓΩ» που εκφράζονται µέσα από την προσωπικότητά του σε διάφορες στιγµές, και µολονότι στον Λουίς δεν αρέσει η απληστία, σε άλλο ΕΓΩ µέσα του (ας το πούµε Πέπε) αρέσει η απληστία και ούτω καθ’ εξής...

Κανείς δεν είναι συνεχώς ο ίδιος, στην πραγµατικότητα δε χρειάζεται να είναι κανείς πολύ σοφός για να καταλάβει τις αναρίθµητες αλλαγές και αντιφάσεις κάθε ατόµου...

Η υπόθεση ότι ένας κατέχει ένα «∆ιαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» ισοδυναµεί φανερά µε έλλειψη σεβασµού προς τους οµοίους του και τον εαυτό του.

Μέσα σε κάθε άτοµο ζουν πολλά πρόσωπα, πολλά ΕΓΩ, αυτό µπορεί να το εξακριβώσει κανείς µόνος του και άµεσα όποιος είναι επάγρυπνος συνειδητά...

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 9: Προσωπικά συμβάντα




Πλήρης και βαθιά εσωτερική αυτοπαρατήρηση του «Ο Εαυτός
Μου» είναι απαραίτητη όταν πρόκειται να ανακαλύψουµε λανθασµένες ψυχικές καταστάσεις.

Αναµφισβήτητα οι λανθασµένες εσωτερικές καταστάσεις µπορούν να διορθωθούν µέσα από σωστές διαδικασίες.

Εφ’ όσον η εσωτερική ζωή είναι ο µαγνήτης που τραβά τα εξωτερικά συµβάντα, χρειαζόµαστε επειγόντως, χωρίς αναβολή, να περιορίσουµε στον ψυχισµό µας τις λανθασµένες ψυχικές καταστάσεις.

Είναι απαραίτητο να περιορίσουµε τις λανθασµένες ψυχικές καταστάσεις αν θέλουµε να αλλάξουµε ριζικά τη φύση ορισµένων ανεπιθύµητων συµβάντων.

Είναι δυνατόν να αλλάξουµε της σχέση µας µε καθορισµένα συµβάντα, αν περιορίσουµε µέσα µας παράλογες ψυχικές καταστάσεις.

Καταστροφικές εξωτερικές συνθήκες θα µπορούσαν να γίνουν αβλαβείς µέχρι και ευεργετικές µέσα από την έξυπνη διόρθωση των λανθασµένων εσωτερικών καταστάσεων.

Μπορεί κανείς ν’ αλλάξει την φύση των δυσάρεστων συµβάντων που µας έρχονται όταν εξαγνιστεί µέσα του.

Όποιος δεν διορθώνει ποτέ τις παράλογες ψυχικές καταστάσεις, νοµίζοντας τον εαυτό του πολύ δυνατό, γίνεται θύµα των περιστάσεων.

Είναι ζωτικό να βάλουµε σε τάξη το αναστατωµένο εσωτερικό µας σπίτι αν θέλουµε ν’ αλλάξουµε την ροή µιας δυσάρεστης ύπαρξης.

Οι άνθρωποι παραπονιούνται για όλα, υποφέρουν, κλαίνε, διαµαρτύρονται, θα ήθελαν ν’ αλλάξουν ζωή, να βγουν από την κακοτυχία που βρίσκονται, όµως δυστυχώς δεν δουλεύουν απάνω στον εαυτό τους.

∆ε θέλουν να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι η εσωτερική ζωή έλκει εξωτερικές περιστάσεις και ότι αν αυτές είναι θλιβερές αυτό οφείλεται στις εσωτερικές λανθασµένες καταστάσεις.

Το εξωτερικό είναι µόνο η αντανάκλαση του εσωτερικού. Αυτός που αλλάζει µέσα του, γεννά µια καινούρια κατάσταση πραγµάτων.

Τα εξωτερικά συµβάντα ποτέ δεν είναι τόσο σηµαντικά όσο είναι ο τρόπος αντίδρασης σε αυτά.

Έµεινες ήρεµος µπροστά στον υβριστή; ∆έχεσαι µ’ ευχαρίστηση τις δυσάρεστες εκδηλώσεις των οµοίων σου;

Με τι τρόπο αντιδράς µπροστά στην απιστία του αγαπηµένου σου προσώπου; Αφέθηκες έρµαιο του δηλητηρίου της ζήλιας; Σκότωσες; Βρίσκεσαι στην φυλακή;

Τα νοσοκοµεία, τα νεκροταφεία, οι φυλακές είναι γεµάτες από «ειλικρινείς εξαπατηθέντες» που αντέδρασαν παράλογα µπροστά στα εξωτερικά συµβάντα.

Το καλύτερο όπλο που µπορεί να χρησιµοποιήσει ένας άνθρωπος στη ζωή είναι µια σωστή Ψυχολογική κατάσταση.

Μπορεί κανείς να αφοπλίσει θηρία και να ξεσκεπάσει προδότες µέσα από κατάλληλες εσωτερικές καταστάσεις.

Οι λανθασµένες εσωτερικές καταστάσεις µας κάνουν ανυπεράσπιστα θύµατα της ανθρώπινης διαστροφής.

Μάθετε να αντιµετωπίζετε τα πιο δυσάρεστα περιστατικά της πρακτικής ζωής µε µια κατάλληλη εσωτερική στάση...

Μην ταυτίζεστε µε κανένα γεγονός. Θυµηθείτε ότι όλα είναι περαστικά. Μάθετε να βλέπετε τη ζωή σαν µια ταινία και θ’ απολαύσετε τα ευεργετήµατα...

Μην ξεχνάτε πως περιστατικά χωρίς αξία θα µπορούσαν να σας οδηγήσουν στην δυστυχία, αν δεν περιορίσετε στον Ψυχισµό σας τις λανθασµένες εσωτερικές καταστάσεις.

Κάθε εξωτερικό συµβάν χρειάζεται αναµφισβήτητα το ανάλογο εισιτήριο, δηλαδή αυτό της ορισµένης ψυχικής κατάστασης.

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 8: Λανθασμένες εσωτερικές καταστάσεις




Αναµφισβήτητα, στην διάρκεια της αυστηρής παρατήρησης του «O
Eαυτός Μου», είναι πάντα αναγκαίο, χωρίς αναβολή, να γίνεται µια απόλυτη λογική διαφοροποίηση σ’ ότι αφορά τα εξωτερικά γεγονότα της πρακτικής ζωής και τις ιδιαίτερές µας συνειδησιακές καταστάσεις.

Χρειάζεται, επειγόντως, να ξέρουµε που είµαστε τοποθετηµένοι σε δεδοµένη στιγµή, τόσο σε σχέση µε την εσωτερική µας συνειδησιακή κατάσταση, όσο και µε τη συγκεκριµένη φύση του εξωτερικού γεγονότος που µας συµβαίνει.

Η ζωή η ίδια είναι µια σειρά γεγονότων που ξετυλίγονται µέσα στον χρόνο και στον χώρο...

Κάποιος είπε: «Η ζωή είναι µια αλυσίδα από µαρτύρια που φέρνει ο άνθρωπος µπερδεµένα στην Ψυχή του»...

Καθένας είναι τελείως ελεύθερος να σκέφτεται όπως θέλει, εγώ νοµίζω ότι τις εφήµερες χαρές κάποιας περαστικής στιγµής τις ακολουθούν πάντοτε απογοητεύσεις και πίκρες...

Κάθε γεγονός έχει την ειδική χαρακτηριστική του γεύση και οι εσωτερικές καταστάσεις είναι επίσης διαφορετικών κατηγοριών, αυτό είναι αναµφίβολο, δεν χρειάζεται συζήτηση...

Σίγουρα η Εσωτερική ∆ουλειά πάνω στον εαυτό µας αναφέρεται µε τρόπο εµφατικό στις διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις της συνείδησης...

Κανείς δεν θα µπορούσε να αρνηθεί ότι στο εσωτερικό µας είµαστε φορτωµένοι µε πολλά σφάλµατα και ότι υπάρχουν λανθασµένες εσωτερικές καταστάσεις...

Αν στ’ αλήθεια θέλουµε ν’ αλλάξουµε πραγµατικά, χωρίς αναβολή και χωρίς καθυστέρηση, χρειαζόµαστε µια ριζική διαφοροποίηση αυτών των λανθασµένων καταστάσεων της συνείδησης...

Η απόλυτη διαφοροποίηση των λανθασµένων καταστάσεων στο εσωτερικό µας, προκαλεί ολοκληρωµένες αλλαγές στο πεδίο της πρακτικής ζωής...

Όταν κανείς δουλεύει σοβαρά πάνω στις λανθασµένες καταστάσεις σαφώς τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής δεν µπορούν να τον πληγώσουν τόσο εύκολα...

Λέµε κάτι που µπορεί να το καταλάβει κανείς µόνον αν το ζήσει, αν το αισθανθεί πραγµατικά στον ίδιο τον χώρο των γεγονότων...

Αυτός που δεν δουλεύει πάνω στον εαυτό του είναι πάντοτε θύµα των περιστάσεων, είναι σαν ένας άθλιος κορµός δέντρου µέσα στα τρικυµισµένα νερά του ωκεανού...

Τα γεγονότα αλλάζουν συνεχώς, χωρίς διακοπή, στους πολλούς συνδυασµούς τους. Έρχονται το ένα µετά το άλλο σε µεγάλα κύµατα, είναι επιδράσεις...

Βέβαια υπάρχουν καλά και άσχηµα γεγονότα, µερικά συµβάντα θα είναι καλύτερα ή χειρότερα από άλλα...

Να µετατρέψουµε ορισµένα συµβάντα είναι δυνατόν, η αλλοίωση αποτελεσµάτων, η διαφοροποίηση καταστάσεων κ.τ.λ. είναι µέσα στο µέτρο των δυνατοτήτων µας.

Όµως υπάρχουν περιστάσεις που στ’ αλήθεια δεν µπορούν να αλλοιωθούν, οι τελευταίες αυτές περιπτώσεις πρέπει να γίνονται δεκτές συνειδητά, ακόµα κι’ αν µερικές καταλήγουν να γίνουν οδυνηρές µέχρι και επικίνδυνες...

Αναµφισβήτητα ο πόνος εξαφανίζεται όταν δεν ταυτιζόµαστε µε το πρόβληµα που παρουσιάζεται...

Πρέπει να θεωρήσουµε τη ζωή σαν µία σειρά διαδοχικών εσωτερικών καταστάσεων. Μια αυθεντική ιστορία της ζωής µας είναι φτιαγµένη απ’ όλες αυτές τις εσωτερικές καταστάσεις...

Αναθεωρώντας το σύνολο της ίδιας της ύπαρξής µας, µπορούµε να επαληθεύσουµε µόνοι µας, µε άµεσο τρόπο, ότι πολλές δυσάρεστες περιστάσεις έγιναν δυνατές χάρη σε εσωτερικές απατηλές καταστάσεις...

Ο Μέγας Αλέξανδρος, αν και είχε µια φυσική ιδιοσυγκρασία πράου, παρασύρθηκε από υπερηφάνεια στις υπερβολές που προκάλεσαν τον θάνατό του...

Ο Φραγκίσκος ο 1ος πέθανε εξ’ αιτίας µιας βρώµικης κι’ αηδιαστικής µοιχείας που ακόµη θυµάται πολύ καλά η ιστορία...

Όταν δολοφονήθηκε ο Μαρά από µια διεστραµµένη µοναχή -πέθαινε από υπερηφάνεια και φθόνο- νόµιζε τον εαυτό του απόλυτα δίκαιο...

Οι κυρίες του Πάρκου των ∆ουλοπάροικων, αναµφισβήτητα, εξάντλησαν εντελώς την ζωτικότητα του φοβερού γυναικά που λεγόταν Λουδοβίκος 15ος.

Πολλοί είναι αυτοί που πεθαίνουν από φιλοδοξία, οργή ή ζήλια, αυτό το ξέρουν οι Ψυχολόγοι πολύ καλά...

Εφ’ όσον η θέλησή µας εµφανίζεται σαν µια παράλογη τάση αναπόφευκτα γινόµαστε υποψήφιοι για το πάνθεο ή το νεκροταφείο...

Ο Οθέλλος από την ζήλια του έγινε φονιάς και η φυλακή είναι γεµά-
τη από ειλικρινείς απατηθέντες...

Τρίτη, Αυγούστου 08, 2006

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 7: Η εσωτερική κατάσταση




Το να συνδυάσει κανείς εσωτερικές καταστάσεις µε εξωτερικά γεγονότα σωστά, σηµαίνει να ζει έξυπνα...

Οποιοδήποτε συµβάν που βιώθηκε έξυπνα επιζητά την αντίστοιχη εσωτερική του ειδική κατάσταση...

∆υστυχώς όµως, όταν οι άνθρωποι αναπολούν τη ζωή τους, σκέφτονται ότι αυτή καθ’ εαυτή αποτελείται αποκλειστικά από εξωτερικά συµβάντα...

Φτωχοί άνθρωποι! Νοµίζουν πως αν αυτό ή εκείνο το γεγονός δεν τους είχε συµβεί , η ζωή τους θα ήταν καλύτερη... Υποθέτουν ότι η τύχη τους χαµογέλασε και ότι έχασαν την ευκαιρία να ευτυχήσουν... Λυπούνται γι’ αυτό που έχασαν, κλαίνε γι’ αυτό που περιφρόνησαν, στενάζουν όταν θυµούνται τα παλιά λάθη και τις συµφορές...

Οι άνθρωποι δεν θέλουν να προσέξουν ότι «φυτοζωώ» δεν σηµαίνει «ζω» και ότι η ικανότητα για να ζει κανείς συνειδητά εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα των εσωτερικών καταστάσεων της Ψυχής...

Σίγουρα δεν ενδιαφέρει το πόσο όµορφα είναι τα εξωτερικά γεγονότα της ζωής. Αν δε βρεθούµε εκείνες τις στιγµές στην κατάλληλη εσωτερική κατάσταση, τα καλύτερα συµβάντα µπορεί να µας φανούν µονότονα, κουραστικά ή απλώς βαρετά...

Κάποιος περιµένει µ’ αγωνία την ηµέρα του γάµου -είναι ένα γεγονός- όµως θα µπορούσε να συµβεί να είναι τόσο απασχοληµένος τη στιγµή ακριβώς του συµβάντος, που πραγµατικά να µην δοκιµάσει σ’ αυτό καµιά ευχαρίστηση, κι’ όλο το θέµα να καταλήξει τόσο ξερό και κρύο σα µια εθιµοτυπία...

Η πείρα µας δίδαξε ότι δεν ευχαριστιούνται, στ’ αλήθεια, όλοι όσοι παρευρίσκονται σ’ ένα συµπόσιο ή σε κάποιον χορό... Ποτέ δεν λείπει ένας βαρετός στις καλύτερες γιορτές και τα πιο διασκεδαστικά έργα ευχαριστούν άλλους και κάνουν άλλους να κλαίνε...

Πολύ σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να συνδυάσουν συνειδητά το εξωτερικό συµβάν µε την κατάλληλη εσωτερική κατάσταση...

Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο κόσµος δεν ξέρει να ζει συνειδητά, κλαίει όταν πρέπει να γελάσει και γελάει όταν πρέπει να κλάψει...

Ο έλεγχος είναι κάτι διαφορετικό. Ο σοφός µπορεί να είναι χαρούµενος, όµως ποτέ γεµάτος από τρελή φρενίτιδα. Λυπηµένος αλλά ποτέ απελπισµένος και απογοητευµένος... ήρεµος ανάµεσα στη βία, συγκρατηµένος µπροστά στα όργια, αγνός µπροστά στην ασέλγεια κ.τ.λ...

Οι µελαγχολικοί κι’ απαισιόδοξοι σκέφτονται τα χειρότερα για την ζωή και αληθινά δεν επιθυµούν να ζήσουν...

Κάθε µέρα βλέπουµε ανθρώπους που όχι µόνο είναι δυστυχείς, αλλά που επιπλέον - κι’ αυτό είναι το χειρότερο- κάνουν πικρή την ζωή στους άλλους...

Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα άλλαζαν ούτε αν καθηµερινά ζούσαν µέσα σε γιορτές, την ψυχική αρρώστια τη φέρνουν µέσα τους... τέτοια πρόσωπα έχουν εσωτερικές καταστάσεις οριστικά διεστραµµένες...

Εν τούτοις τα άτοµα αυτά αξιολογούνται σαν σωστά, υγιή, ευγενικά, εξυπηρετικά, µάρτυρες κ.τ.λ...

Πρόκειται γι’ ανθρώπους που αυτοθεωρούνται υπερβολικά, ανθρώπους που αγαπούν πολύ τον εαυτό τους...

Άτοµα µε µεγάλη αυτολύπηση που πάντοτε κυνηγούν τις ευκαιρίες διαφυγής, για ν’ αποφύγουν τις πραγµατικές ευθύνες τους...

Τέτοιοι άνθρωποι είναι συνηθισµένοι στις κατώτερες συγκινήσεις και φαίνεται πως γι’ αυτόν τον λόγο δηµιουργούν καθηµερινά υπό ανθρώπινα ψυχικά στοιχεία.
Τα δυσάρεστα συµβάντα , ατυχίες αθλιότητα, χρέη, προβλήµατα κ.τ.λ. είναι αποκλειστικότητα εκείνων που δεν ξέρουν να ζουν...

Ο καθένας µπορεί να διαµορφώσει µια πλούσια διανοητική καλλιέργεια, όµως λίγοι είναι εκείνοι που έχουν µάθει να ζουν σωστά.

Όταν κανείς θέλει να ξεχωρίσει τα εξωτερικά συµβάντα από τις εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης δείχνει την ανικανότητά του να ζει σωστά.

Αυτοί που µαθαίνουν να συνδυάζουν συνειδητά εξωτερικά συµβάντα και εσωτερικές καταστάσεις προχωρούν στον δρόµο της επιτυχίας...

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 6: Η ζωή




Στο πεδίο της πρακτικής ζωής ανακαλύπτουµε αντιθέσεις που ξαφνιάζουν. Άνθρωποι πλούσιοι µε θαυµάσιο σπίτι και πολλούς φίλους, µερικές φορές υποφέρουν φοβερά... Ταπεινοί εργάτες ή µικροαστοί µερικές φορές ζουν απόλυτα ευτυχισµένοι.

Πολλοί εκατοµµυριούχοι υποφέρουν από σεξουαλική ανικανότητα και πλούσιες κυρίες κλαίνε πικρά για την απιστία του άντρα τους...

Οι πλούσιοι της γης µοιάζουν µε γύπες µέσα σε χρυσά κλουβιά, αυτούς τους καιρούς δεν µπορούν να ζήσουν χωρίς «γορίλες».

Οι άνθρωποι της κυβέρνησης σέρνουν αλυσίδες, ποτέ δεν είναι ελεύθεροι, προχωρούν περιτριγυρισµένοι από ανθρώπους οπλισµένους µέχρι τα δόντια...

Ας µελετήσουµε αυτή την κατάσταση πιο διακριτικά. Χρειάζεται να ξέρουµε τι είναι η ζωή. Καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί όπως θέλει...

Όταν οι άνθρωποι προσφέρονται να µας διηγηθούν ελεύθερα την ιστορία της ζωής τους, αναφέρονται σε γεγονότα, επίθετα κι’ ονόµατα, ηµεροµηνίες κ.τ.λ. κι’ αισθάνονται ικανοποίηση µε τις διηγήσεις τους...

Οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι αγνοούν το γεγονός ότι οι διηγήσεις τους είναι ατελείς, εφ’ όσον συµβάντα, ονόµατα, ηµεροµηνίες είναι µόνο η εξωτερική όψη της ταινίας, απουσιάζει η εσωτερική όψη...

Είναι επιτακτικό να γνωρίσουµε «συνειδησιακές καταστάσεις», σε κάθε συµβάν αναλογεί η µια ή η άλλη ψυχική κατάσταση.

Οι καταστάσεις είναι εσωτερικές και τα συµβάντα είναι εξωτερικά, τα εξωτερικά γεγονότα δεν είναι το πάν...

Εννοούνται σαν εσωτερικές καταστάσεις, οι καλές ή άσχηµες διαθέσεις, η συµπόνια, η αυτοθεώρηση, η αυτοεκτίµηση, καταστάσεις αισθηµάτων ευτυχίας, ευχαρίστησης κ.τ.λ.

Αναµφισβήτητα οι εσωτερικές καταστάσεις µπορούν να αντιστοιχούν ακριβώς µε τα εξωτερικά γεγονότα ή να προέρχονται από αυτά ή να µην έχουν καµιά σχέση µε αυτά...

Εν πάση περιπτώσει, καταστάσεις και συµβάντα είναι διαφορετικά. Τα γεγονότα δεν αντιστοιχούν πάντα ακριβώς σε σχετικές καταστάσεις. Η εσωτερική κατάσταση κάποιου ευχάριστου συµβάντος θα µπορούσε να µην αντιστοιχεί µε αυτό το ίδιο. Η εσωτερική κατάσταση κάποιου δυσάρεστου θα µπορούσε να µην αντιστοιχεί µε αυτό το ίδιο.

Όταν πραγµατοποιήθηκαν γεγονότα που περιµέναµε για πολύ καιρό, αισθανθήκαµε ότι κάτι έλειπε... Σίγουρα έλειπε η αντίστοιχη εσωτερική κατάσταση που έπρεπε να
συνδυαστεί µε το εξωτερικό γεγονός...

Πολλές φορές το αναπάντεχο γεγονός είναι που µας προσφέρει τις καλύτερες στιγµές...

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 5: Το να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του




Η Ουσία που ο καθένας µας φέρνει µέσα του έρχεται από ψηλά, από τον Ουρανό, από τ’ αστέρια...

Αναµφισβήτητα η θαυµαστή Ουσία προέρχεται από τη νότα «ΛΑ» (τον Γαλακτικό ∆ρόµο, τον Γαλαξία όπου ζούµε). Όµορφη η Ουσία περνά µέσα από την νότα «ΣΟΛ» (ο Ήλιος) και µετά από τη νότα «ΦΑ» (Πλανητική Ζώνη) µπαίνει σ’ αυτόν τον κόσµο και έρχεται µέσα µας.

Οι πατέρες µας έφτιαξαν το κατάλληλο σώµα για να δεχτεί την Ουσία που έρχεται από τα Άστρα...

Εφ’ όσον δουλεύουµε εντατικά πάνω στον εαυτό µας και θυσιαζόµαστε για τους οµοίους µας, θα γυρίσουµε νικητές στη βαθιά αγκαλιά της Κοσµικής Μητέρας...

Ζούµε στον κόσµο αυτό για κάποιο λόγο, για κάτι, για κάποια ειδική αιτία...

Σίγουρα σε εµάς υπάρχουν πολλά που πρέπει να δούµε, να µελετήσουµε και να καταλάβουµε, αν πραγµατικά επιθυµούµε να γνωρίσουµε κάτι από τον εαυτό µας, από την ατοµική µας ζωή...

Είναι τραγική η ύπαρξη εκείνου που πεθαίνει χωρίς να γνωρίζει τον λόγο της ζωής του.

Καθένας µας οφείλει ν’ ανακαλύψει για τον εαυτό του το νόηµα της ιδιαίτερής ζωής του, αυτό που τον κρατά αιχµάλωτο στη φυλακή του πόνου...

Αναντίρρητα υπάρχει κάτι µέσα στον καθένα µας, κάτι που µας πικραίνει την ζωή και ενάντια στο οποίο πρέπει σταθερά να πολεµήσουµε...

∆εν είναι απαραίτητο να συνεχίσουµε µέσα στην δυστυχία, είναι επείγον να µετατρέψουµε σε κοσµική σκόνη αυτό που µας κάνει τόσο αδύναµους και δυστυχισµένους.

∆ε χρησιµεύει σε τίποτα να υπερηφανευόµαστε για τίτλους ,τιµές , διπλώµατα, χρήµα, µάταιο υποκειµενικό ορθολογισµό, πασίγνωστες αρετές κ.τ.λ.

∆εν πρέπει ποτέ να ξεχνάµε ότι η υποκρισία και οι ανόητες µαταιότητες της εσφαλµένης προσωπικότητας, µας κάνουν ανθρώπους βαρείς, αποτελµατωµένους, αργόστροφους, αντιδραστικούς, ανίκανους να δούµε το καινούριο...

Ο θάνατος έχει πολλές σηµασίες τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Ας δούµε εκείνη την εξαιρετική παρατήρηση του Μεγάλου Καµπίρ Ιησού Χριστού: “Οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους”.

Πολλοί άνθρωποι είναι εκ των πραγµάτων νεκροί για οποιαδήποτε εργασία πάνω στον εαυτό τους και συνεπώς ανίκανοι για οποιαδήποτε προσωπική αλλαγή.

Πρόκειται για άτοµα εγκλωβισµένα µέσα στα δόγµατα και τις δοξασίες τους, ανθρώπους απολιθωµένους στις αναµνήσεις πολλών χθες, πρόσωπα γεµάτα από παλιές προκαταλήψεις, πρόσωπα σκλαβωµένα σ’ αυτό που θα πουν, φοβερά χλιαρά, αδιάφορα, µερικές φορές “σοφοφανή”, σίγουρα ότι βρίσκονται στην αλήθεια γιατί έτσι τους το είπαν κ.τ.λ.

∆εν θέλουν να καταλάβουν οι άνθρωποι αυτοί ότι ο κόσµος τούτος είναι ένα “Ψυχολογικό Γύµνασµα”, µέσα από το οποίο θα ήταν δυνατό να εξαλείψουµε αυτή την µυστική ασκήµια που όλοι φέρνουµε µέσα µας...

Αν αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι καταλάβαιναν την τόσο θλιβερή κατάσταση στην οποία βρίσκονται θα έτρεµαν από φρίκη...

Όµως τέτοια πρόσωπα σκέφτονται για τον εαυτό τους το καλύτερο. Μιλούν υπερήφανα για τις αρετές τους, αισθάνονται τον εαυτό τους τέλειο, καλόκαρδο, εξυπηρετικό, ευγενικό, ελεήµονα, έξυπνο, συνεπή στα καθήκοντά του κ.τ.λ.

Η πρακτική ζωή σα σχολή είναι εξαιρετική, όµως το να τη θεωρεί κανείς αυτοσκοπό είναι καθαρά παράλογο.

Όσοι παίρνουν τη ζωή σαν αυτοσκοπό, έτσι όπως τη ζουν καθηµερινά, δεν έχουν καταλάβει την ανάγκη να δουλέυουν πάνω στον εαυτό τους προκειµένου να πετύχουν µια “Ριζική Αλλαγή”.

∆υστυχώς οι άνθρωποι ζουν µηχανικά, ποτέ δεν άκουσαν κάτι για την Εσωτερική ∆ουλειά...

Η αλλαγή είναι απαραίτητη, όµως οι άνθρωποι δεν ξέρουν πως να αλλάξουν, υποφέρουν πολύ κι’ ούτε γνωρίζουν γιατί υποφέρουν...

Το να έχει κανείς λεφτά δεν είναι το παν. Η ζωή πολλών πλουσίων, συνήθως, είναι αληθινά τραγική...

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 4: Η ουσία




Αυτό που κάνει όµορφο και λατρευτό κάθε νεογέννητο είναι η Ουσία του, αυτή η ίδια αποτελεί την αληθινή του πραγµατικότητα...

Η φυσιολογική ανάπτυξη της Ουσίας σε κάθε πλάσµα είναι βέβαια πολύ ελλιπής και υποτυπώδης...

Το ανθρώπινο σώµα αναπτύσσεται και ανελίσσεται σύµφωνα µε τους βιολογικούς νόµους του είδους, ενώ τέτοιες δυνατότητες είναι πολύ περιορισµένες για την Ουσία...

Αναµφισβήτητα η Ουσία µπορεί να αναπτυχθεί αφ’ εαυτής, χωρίς βοήθεια σε πάρα πολύ µικρό βαθµό...

Μιλώντας ειλικρινά και χωρίς δισταγµούς λέµε ότι η αυθόρµητη και φυσιολογική ανάπτυξη της Ουσίας είναι δυνατή µόνο στη διάρκεια των πρώτων τριών, τεσσάρων και πέντε χρόνων, δηλαδή στα πρώτα στάδια της ζωής...

Οι άνθρωποι σκέφτονται ότι η ανάπτυξη και η εξέλιξη της Ουσίας γίνονται πάντοτε σε διαρκή µορφή, σύµφωνα µε τον µηχανισµό της εξέλιξης, όµως ο Παγκόσµιος Γνωστικισµός διδάσκει ότι δεν συµβαίνει κάτι τέτοιο...

Για να αναπτυχθεί περισσότερο η Ουσία, πρέπει να γίνει κάτι πολύ ξεχωριστό, πρέπει να συµβεί κάτι καινούριο...

Θέλω ν’ αναφερθώ µε έµφαση στη ∆ουλειά µε τον εαυτό µας. Η ανάπτυξη της Ουσίας είναι δυνατή µόνο αν βασίζεται σε συνειδητές εργασίες και ηθεληµένες δοκιµασίες...

Πρέπει να καταλάβετε ότι οι ∆ουλειές αυτές δεν αφορούν επαγγελµατικά θέµατα, τράπεζες, κ.τ.λ...

Η δουλειά αυτή είναι για κάθε έναν που έχει αναπτυγµένη την προσωπικότητα, πρόκειται για κάτι Ψυχολογικό...

Όλοι µας ξέρουµε ότι έχουµε µέσα µας αυτό που λέγεται ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, ΕΓΩ Ο Ι∆ΙΟΣ...

∆υστυχώς η Ουσία βρίσκεται µποτιλιαρισµένη, µπλεγµένη µέσα στο ΕΓΩ και αυτό είναι λυπηρό...

Να διαλύσουµε το Ψυχολογικό ΕΓΩ, να εκµηδενίσουµε τα ανεπιθύµητα στοιχεία του, είναι επείγον, αµετάθετο, δεν αναβάλλεται... αυτό είναι το νόηµα της ∆ουλειάς µε τον εαυτό µας.

Ποτέ δεν θα µπορούσαµε να ελευθερώσουµε την Ουσία, χωρίς να έχουµε πιο πριν εκµηδενίσει το Ψυχολογικό ΕΓΩ...

Στην Ουσία βρίσκεται η Θρησκεία, ο Βούδας, η Σοφία, µικρά µέρη του πόνου του Πατέρα µας του Επουράνιου κι’ όλα τα δεδοµένα που χρειαζόµαστε για την εσωτερική ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ του ΕΙΝΑΙ.

Κανείς δεν θα µπορούσε να εξαλείψει το Ψυχολογικό ΕΓΩ, χωρίς πρώτα να έχει περιορίσει τα όχι ανθρώπινα στοιχεία που φέρνουµε µέσα µας...

Χρειάζεται να κάνουµε στάχτη την τερατώδη σκληρότητα αυτών των καιρών, τον φθόνο που δυστυχώς έφτασε να γίνει το κρυφό ελατήριο της πράξης, την ανυπόφορη απληστία που έχει κάνει τη ζωή τόσο πικρή, τη βρωµερή κακογλωσσιά, τη συκοφαντία αιτία τόσων τραγωδιών, τα µεθύσια, την αηδιαστική ασέλγεια που τόσο άσχηµα µυρίζει κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Όταν όλ’ αυτά τα αποτρόπαια περιοριστούν και µεταβληθούν σε κοσµική σκόνη, η Ουσία θα ελευθερωθεί και επιπλέον θα αναπτυχθεί και θα εξελιχθεί αρµονικά...

Αναµφισβήτητα, όταν το Ψυχολογικό ΕΓΩ έχει πεθάνει, µέσα µας λάµπει η Ουσία...

Η Ουσία ελεύθερη πια µας δίνει µια εσωτερική οµορφιά. Aπο µια τέτοια οµορφιά πηγάζουν η απόλυτη ευτυχία και η πραγµατική Αγάπη...

Η Ουσία κατέχει πολλαπλές αισθήσεις που τελειοποιούν και εξαιρετικές φυσικές εξουσίες.

Όταν «πεθάνουµε Μέσα Μας», όταν διαλύσουµε το Ψυχολογικό ΕΓΩ, γευόµαστε τις πολύτιµες αισθήσεις και δυνάµεις της Ουσίας...

Πραγματεία Επαναστατικής Ψυχολογίας - 3: Η ψυχολογική ανταρσία




Δε µένει παρά να θυµίσουµε στους αναγνώστες µας ότι υπάρχει ένα γεωµετρικό σηµείο µέσα µας...

Αναµφισβήτητα αυτό το σηµείο δεν το συναντούµε ποτέ, ούτε στο παρελθόν ούτε και στο µέλλον...

Όποιος θα ήθελε να ανακαλύψει αυτό το µυστηριώδες σηµείο, πρέπει να το αναζητήσει εδώ και τώρα, µέσα στον εαυτό του, αυτή τη στιγµή ακριβώς, ούτε ένα δευτερόλεπτο πριν ή µετά...

Οι δύο σανίδες του Τίµιου Σταυρού, η Κάθετη και η Οριζόντια, συναντιούνται σ’ αυτό το σηµείο...

Από στιγµή σε στιγµή λοιπόν βρισκόµαστε µπροστά σε δύο Δρόµους: τον Οριζόντιο και τον Κάθετο.

Είναι σαφές ότι ο Οριζόντιος δρόµος είναι πολύ «δεύτερος». Απ’ αυτόν πηγαίνει «ο Βισέντε κι’ όλοι οι άνθρωποι», «ο Βιλέγας κι’ όποιος τον πιάνει», «ο δον Ραιµούντο κι’ όλος ο κόσµος». («και η κουτσή Μαρία»)

Είναι φανερό ότι ο Κάθετος είναι διαφορετικός. Είναι ο δρόµος των έξυπνων ανταρτών, ο δρόµος των Επαναστατών...

Όταν κανείς θυµάται τον εαυτό του, όταν δουλεύει πάνω στον εαυτό του, όταν δεν ταυτίζεται µε όλα τα προβλήµατα και τις λύπες της ζωής, σίγουρα βαδίζει στο Κάθετο µονοπάτι...

Βέβαια ποτέ δεν είναι εύκολη η δουλειά του περιορισµού των αρνητικών συγκινήσεων, το να χάσουµε κάθε ταύτιση µε το προσωπικό τραίνο της ζωής µας, προβλήµατα κάθε είδους, επιχειρήσεις, χρέη, γραµµάτια, υποθήκες, φως, τηλέφωνο, νερό κ.τ.λ.

Οι άνεργοι, εκείνοι που για τον άλφα ή βήτα λόγο έχασαν την δουλειά τους, υποφέρουν βέβαια από την έλλειψη χρηµάτων και το να ξεχάσουν την περίπτωσή τους, το να µην νοιάζονται και να µην ταυτίζονται µε το ίδιο τους το πρόβληµα, γίνεται φοβερά δύσκολο.

Όσοι υποφέρουν, όσοι κλαίγονται, όσοι υπήρξαν θύµατα προδοσίας
ή την πλήρωσαν άσχηµα στη ζωή από κάποια αχαριστία, από κάποια συκοφαντία ή απάτη, ξεχνούν τον εαυτό τους πραγµατικά, το Πραγµατικό εσωτερικό τους Είναι, ταυτίζονται απόλυτα µε την ηθική τους τραγωδία...

Η Δουλειά µε τον εαυτό µας είναι το βασικό χαρακτηριστικό του Κάθετου Δρόµου. Κανείς δεν θα µπορούσε να πατήσει το Μονοπάτι της Μεγάλης Ανταρσίας, αν δεν είχε δουλέψει ποτέ πάνω στον εαυτό του.

Η Δουλειά στην οποία αναφερόµαστε είναι Ψυχολογικού είδους.

Κατέχει την αναµφισβήτητη µετατροπή της στιγµής του παρόντος, µέσα στην οποία βρισκόµαστε. Χρειάζεται να µάθουµε να ζούµε από στιγµή σε στιγµή...

Για παράδειγµα: κάποιος που βρίσκεται σε απελπισία εξ’ αιτίας ενός
προβλήµατος συναισθηµατικού, οικονοµικού ή πολιτικού, ξεχνάει τον εαυτό του...

Αν αναλογιστεί λίγο, αν σκεφτεί ότι όλα περνούν, ότι η ζωή είναι
απατηλή, περαστική και ότι ο θάνατος κάνει στάχτη όλες τις µαταιότητες του κόσµου...

Αν καταλάβει ότι το πρόβληµά του δεν είναι τίποτε περισσότερο
από µια «ψεύτικη αναλαµπή», κάτι το φευγαλέο το οποίο γρήγορα σβήνει, θα δει ξαφνικά ότι όλα άλλαξαν ...

Είναι δυνατή η µετατροπή µηχανικών αντιδράσεων µέσω της λογικής αντιµετώπισης και του Εσωτερικού Αυτό-συλλογισµού του Είναι...

Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι αντιδρούν µηχανικά εµπρός στις διάφορες συνθήκες της ζωής...

Φτωχοί άνθρωποι! Συνηθίζουν να συµπεριφέρονται πάντα σαν θύµατα. Όταν κανείς τους κολακέψει χαµογελούν, όταν τους ταπεινώσουν υποφέρουν, βρίζουν όταν τους βρίσουν, πληγώνουν όταν τους πληγώσουν, ποτέ δεν είναι ελεύθεροι. Οι όµοιοί τους µπορούν να τους σέρνουν από την χαρά στη λύπη, από την ελπίδα στην απελπισία.

Καθένας από εκείνους που προχωρούν στον Οριζόντιο Δρόµο µοιάζει µε µουσικό όργανο, που ο κάθε όµοιός του το παίζει σύµφωνα µε την όρεξή του...

Όποιος µάθει να µετατρέπει τις µηχανικές του σχέσεις, αυτόµατα µπαίνει στον Κάθετο Δρόµο.

Αυτό αντιπροσωπεύει µια βασική αλλαγή στο Υπαρξιακό Επίπεδο,
εξαιρετικό αποτέλεσµα της Ψυχολογικής Ανταρσίας.

 
Γνωστική Διδασκαλία
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
Αστρική Προβολή
Γνώση
Διαλογισμός
Μυστικισμός
Θρησκείες
Τάντρα
Βιβλία
Επαναστατική Ψυχολογία
Λόγος Μάντραμ Θεουργία
Προφητεία
Samael Aun Weor
Μιλαρέπα
Χριστός
Ψυχολογία
Matrix
Βίβλος
Αστρικό Ταξίδι
Μυθολογία
Γνωστική Κίνηση
Εσωτερισμός
Ψυχή
Καμπαλα
Γνωστικισμός
Ζεν
Πνεύμα
Νους
Ευτυχία
Γνωστικοί
Hercolubus
Διαλέξεις
Αλχημεία
Θιβέτ
Ερκόλουμπους
Διάλεξη
Έρωτας
Φωνητική
Αστρικό Σώμα
Μαγεία
Σύντροφο
Σχέσεις
Σεξ
Γάμος
Αγάπη
Ανάμνηση Εαυτού
Ανάπτυξη
Αυτογνωσία